គោលការណ៍ ប្រាំគួរ

គោលការណ៍ ប្រាំ គួរ
ដោយ :​ព្រឹទ្ធាចារ្យ ឆេង ផុន

សង្ខេប

កែប្រែ

១- ទស្សនៈ គួរ មាន
២- បញ្ហា គួរ ស្គាល់
៣- វិធី គួរ មាន
៤- ផ្លូវ គួរ ដើរ
៥- ផល គួរ ទទួល​បាន

ទី ១ - ទស្សនៈ​គួរ​មាន :

កែប្រែ

- រក​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​ឃើញ
- ស្គាល់​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​ច្បាស់
- មាន​ខ្លួន​ឯង​ជា​ទីពឹង
- រក​ព្រះ​ឲ្យ​ឃើញ ទើប​មាន​ព្រះ​ជា​ទីពឹង
- ព្រះ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន ប្រសើរ​ជាង​ព្រះ​នៅ​ក្រៅ​ខ្លួន
- ព្រះ​ជួយ​បុគ្គល​ណា ដែល​ចេះ​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​តែ​ប៉ុណ្ណោះ
- ស្វែង​យល់​ខ្លួន​ឯង​ឲ្យ​បាន​ច្រើន ទើប​លើក​លែង​ទោស​អ្នក​ដទៃ​បាន​ល្អ ។
- បញ្ញខន្ធ ជា​ផ្ទះ​សម្នាក់ គ្រាន់​តែ​ស្នាក់​នៅ​ជា​បណ្ដោះ​អាសន្ន មិន​មាន​គំនិត​ហួងហែង​តុបតែង​ ជួសជុល​អ្វី​ទេ ព្រោះ​បម្រុង​នឹង​ដើរ​ចោល
- ជីវិត គឺ​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ដោយ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​វិថី និង​យានយន្ត​ប្លែក ៗ គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ ។
- អ្វី​នៅ​លើ​លោក​នេះ បី​ដូចជា​របស់​បញ្ឆោត​ទាំងអស់ កើត​រលត់ ៗ ឃើញ​បាត់ ៗ (មាយា) ។

ជីវិត​គឺ​ជា​ការ :

កែប្រែ

- ឈ្លោះ​គ្នា​ផង ត្រូវ​គ្នា​ផង
- សម្លាប់​គ្នា​ផង បង្កើត​គ្នា​ផង
- ស៊ី​គ្នា​ផង ចិញ្ចឹម​គ្នា​ផង
- ជួយ​គ្នា​ផង បំផ្លាញ​គ្នា​ផង
- កេង​ប្រវ័ញ្ច​គ្នា​ផង អាជីវកម្ម​គ្នា​ផង
- ជេរ​សរសើរ បន្ទោស លួមលោម បោក​បញ្ឆោត ប្រើប្រាស់​គ្នា​ជា​វដ្ដៈ ។

វដ្ដៈ គឺ ជា​អ្វី​ទាំងអស់ ៗ គឺ​ជា​វដ្ដៈ

កែប្រែ

- វដ្ដៈ ជា​ផ្លូវ​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ មាន​ឧបសគ្គ​ច្រើន​អនេក
- វដ្ដៈ មិន​ដឹង​ការ​ចាប់​ផ្ដើម និង​ទី​បញ្ចប់​ឡើយ
- វដ្ដៈ គឺ​ល្អ និង អាក្រក់ វដ្ដៈ គឺ​ត្រូវ​និង​ខុស
- វដ្ដៈ គឺ​ពេញ​ចិត្ត និង​មិន​ពេញ​ចិត្ត
- វដ្ដៈ គឺ​ស្រឡាញ់ ស្អប់ ភ័យ ខ្លាច
- វដ្ដៈ គឺ ឈឺ ជា និង សុខ ទុក្ខ ។

ទី ២ - បញ្ហា​គួរ​យល់ :

កែប្រែ

- ភាព​សៅហ្មង​នៃ​ចិត្ត (តណ្ហា ១០៨ កិលេស ១៥០០) ។

អកុសល​ធម៌ ៩ កង :

កែប្រែ

១- អាសវៈ ៤ (គ្រឿង​តាំង​ក្នុង​ខន្ធ សន្តាន)
២- ឱយៈ ៤ (ដូច​អន្លង់​ទឹក​គួច – សត្វ​លង់​ក្នុង​វដ្ដៈ)
៣- យោគៈ ៤ (គ្រឿង​ប្រកប​សត្វ​ទុក​ជា​ក្នុង​វដ្ដៈ)
៤- គន្ថៈ ៤ (គ្រឿង​ដោត​ក្រង​សត្វ​ទុក​ក្នុង​វដ្ដៈ)
៥- ឧបាទាន ៤ (គ្រឿង​ប្រកាន់​មាំ មិន​របេះ)
៦- នីវរណៈ ៦ (គ្រឿង​រារាំង​ចិត្ត​មិន​ឲ្យ​ទៅ​កាន់​សេចក្ដី​ល្អ សេចក្ដី ស្ងប់)
៧- អនុសយ ៧ (កិលេស​ល្អិត ដេក​សម្ងំ​ត្រាំ ក្នុង​ខន្ធ​សន្តាន)
៨- សំយោជនៈ ១០ (គ្រឿង​រួប​រឹត សត្វ​ទុក​ក្នុង​វដ្ដៈ)
៩- កិលេស ១០ (គ្រឿង​សៅហ្មង​ចិត្ត)

មន្ទិល ៩ យ៉ាង :

កែប្រែ

(មៈលៈ - មន្ទិល ឬ​សង្ស័យ ៩ យ៉ាង)

១- កោធៈ = ក្រោធ ខឹង ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខឹង​មាន​កម្លាំង ។
២- មក្ខៈ = រមិល​គុណ ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​រមិល​គុណ​មាន​កម្លាំង ។
៣- ឥស្សា = ឫស្យា - ច្រណែន ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​ច្រណែន​មាន​កម្លាំង ។
៤- មច្ឆរិយៈ = កំណាញ់ ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​កំណាញ់ មាន​កម្លាំង ។
៤- មាយា = លាក់​ទុក ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​លាក់​ពុត មាន​កម្លាំង ។
៦- សាថេយ្យ = ពោល​អួត ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពោល​អួត មាន​កម្លាំង ។
៧- មុសា = កុហក ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​កុហកមាន​កម្លាំង ។
៨- បាបិច្ឆៈ = ប្រាថ្នា​អាក្រក់ ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រាថ្នា​អាក្រក់ មាន​កម្លាំង ។
៩- មិច្ឆា​ទិដ្ឋិៈ = ឃើញ​ខុស ព្រោះ​មន្ទិល – មន្ទិល​ធ្វើ​ឲ្យ​ឃើញ​ខុស មាន​កម្លាំង ។

អាកោធៈ ៩ (ការ​មិន​ខឹង ៩ យ៉ាង)

កែប្រែ

១- សេចក្ដី​ខឹង​ក្រោធ ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច​សម្រស់
២- ខឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​រំខាន សេចក្ដី​ស្ងប់​ស្ងាត់ ស្ងប់​កាយ ស្ងប់​វាចា ស្ងប់​ចិត្ត (បេះដូង លែង​ធម្មតា)
៣- ខឹង​ជា​ប្រធាន​នៃ​សេចក្ដី​វិនាស
៤- ខឹង​ជា​លក្ខណៈ​ពាល ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល (កាន់​តែ​បុគ្គល កាន់​តែ ខឹង​ច្រើន កាន់​តែ​ពាល​ ខ្លាំង)
៥- គ្មាន​ភ្លើង​ណា ក្ដៅ​ស្មើ​នឹង​ភ្លើង​ទោសៈ​ឡើយ
៦- គ្មាន​ទារុណកម្ម​ណា ស្មើ​នឹង​ទារុណកម្ម​ទោសៈ​ឡើយ
៧- គ្មាន​វង្វេង​ណា ស្មើ​នឹង​វង្វេង​ទោសៈ​ឡើយ
៨- ពេល​ខឹង​ខ្លាំង​គ្មាន​ស្ដាប់​ហេតុ​ផល​ឡើយ ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​ផ្លូវ​ចិត្ត​កាន់​តែ​មាន​កម្លាំង
៩- កំហឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​រលាក​ខ្លួន​ឯង មុន​អ្នក​ដទៃ ។

ឧប​កិលេស ១៦ :(ឬ​ការ​លះ​នូវ​ឧប​កិលេស ១៦ យ៉ាង)

កែប្រែ

១- លះ​គំនិត​ដែល​គិត​តែ​ពី​ចង់​បាន
២- លះ​គំនិត​ដែល​គិត​តែ​ពី​ចង់​ព្យាបាទ
៣- លះ​គំនិត​ដែល​គិត​តែ​ពី​ចង់​ប្រទូសរ៉ាយ​នឹង​គេ
៤- លះ​គំនិត​ដែល​ចង​គំនុំ នឹង​គេ
៥- លះ​គំនិត​រមិល​គុណ​គេ មួល​បង្កាច់​អំពើ​ល្អ​របស់​គេ
៦- លះ​គំនិត​គំនិត​លើក​កំពស់​ខ្លួន​ឯង
៧- លះ​ច្រណែន​និន្ទា​ឈ្នានីស​គេ
៨- លះ​កំណាញ់​ដែល​គិត​តែ​ពី​អាត្មា​ខ្លួន
៩- លះ​ល្បិច​កិច្ចកល​មាយា​លាក់​ពុត
១០- ឡះ​ការ​អួត​អាង
១១- លះ​ចចេស​រឹង​រួស
១២- លះ​ចង់​តែ​ឈ្នះ ឥត​គិត​ហេតុ​ផល រហូត​ដល់​បំផ្លាញ​ដើម្បី​ឈ្នះ
១៣- លះ​ប្រកាន់​ខ្លួន
១៤- លះ​ថា​មាន​តែ​ខ្លួន​ឯង​ខ្លាំ​ជាង​គេ
១៥- លះ​ស្រវឹង​ស្រី​ស្រា ល្បែង​ស៊ីសង
- ស្រវឹង​យសសក្តិ បុណ្យ​អំណាច
- ស្រវឹង​ពាក្យ​ពោល​សរសើរ បញ្ចើច
- ស្រវឹង​លាភ​សក្ការៈ
- ស្រវឹង​សុខ ក្នុង​ទុក្ខ
១៦- លះ​ប្រមាថ ប្រហែស ខ្ជីខ្ជា ។

ស្រវឹង ៤០ :

កែប្រែ

១- ស្រវឹង​លោក​ធម៌ គឺ​ស្រវឹង​ថ្នាំ​ពុល
២- សប្បាយ​លោក​ធម៌ គឺ​សប្បាយ​នឹង​អសិរពិស
៣- ប្រលែង​លោក​ធម៌ គឺ​ប្រលែង​នឹង​ភ្លើង
៤- ចាញ់​បោក​លោក​ធម៌ គឺ​ចាញ់​បោក​សត្រូវ
៥- ស្រវឹង​នឹង​បាន​លាភ ប្រទុស្ត​នឹង​បាត់​លាភ
៦- ស្រវឹង​នឹង​កិត្តិយស ប្រទូស្ត​នឹង​បាត់​យស
៧- ស្រវឹង​នឹង​ពាក្យ​សរសើរ ខ្លាច​ពាក្យ​និន្ទា
៨- ស្រវឹង​នឹង​សុខ ព្រួយ​នឹង​ទុក្ខ
៩- ស្រវឹង​នឹង​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ
១០- ស្រវឹង​នឹង​បរិវា​យស (ឥស្សរយស)
១១- ស្រវឹង​នឹង​ហែរហម
១២- ស្រវឹង​នឹង​វណ្ណៈ (ឋានៈ)
១៣- ស្រវឹង​នឹង​សក្ការៈ (ការ​គោរព)
១៤- ស្រវឹង​នឹង​អាយុ​វែង
១៥- ស្រវឹង​នឹង​គុរការ (ការ​បូជា​គ្រូ)
១៦- ស្រវឹង​នឹង​បាន​ធ្វើ​ប្រធាន – បាន​ធ្វើ​ប្រមុខ – បាន​នាំ​គេ និង​បាន​គេ​តាម​ច្រើន
១៧- ស្រវឹង​នឹង​ទ្រព្យ
១៨- ស្រវឹង​នឹង​ពហុសូត្រ (រៀន​សូត្រ​ច្រើន)
១៩- ស្រវឹង​នឹង​ការ​ឈ្លាសវៃ (វាងវៃ)
២០- ស្រវឹង​នឹង​បាន​បួស​មុន​គេ
២១- ស្រវឹង​នឹង​គ្មាន​គេ​មើល​ងាយ (គ្មាន​គេ​ប្រមាថ)
២២- ស្រវឹង​នឹង​បិណ្ឌបាត​ជា​វដ្ដៈ (បាន​បិណ្ឌបាត​រាល់​ថ្ងៃ)
២៣- ស្រវឹង​នឹង​មាន​ឥរិយាបថ​បួន​សមរម្យ
២៤- ស្រវឹង​នឹង​ឫទ្ធិ (បាន​អភិញ្ញា)
២៥- ស្រវឹង​នឹង​ជោគជ័យ (ជ័យជំនះ)
២៦- ស្រវឹង​នឹង​បដិសណ្ឋារកិច្ច
២៧- ស្រវឹង​នឹង​អញ (អាត្មា)
២៨- ស្រវឹង​នឹង​រូប​ស្អាត
២៩- ស្រវឹង​នឹង​វណ្ណៈ​ថ្កើងថ្កាន (ខ្ពង់ខ្ពស់ កិត្តិយស​ច្រើន​រុងរឿង)
៣០- ស្រវឹង​នឹង​កម្លាំង​ខ្លាំង
៣១- ស្រវឹង​នឹង​អត់ធ្មត់
៣២- ស្រវឹង​នឹង​ស្ដាប់
៣៣- ស្រវឹង​នឹង​មើល
៣៤- ស្រវឹង​នឹង​ស្ទាប
៣៥- ស្រវឹង​នឹង​ល្បែង
៣៦- ស្រវឹង​នឹង​ភាព​ប្លែក (និយម​ចម្លែក)
៣៧- ស្រវឹង​នឹង​សប្បាយ រីករាយ ត្រេក​ត្រអាល
៣៨- ស្រវឹង​នឹង​ព្រួយ ទុក្ខ​សោក វិវេក
៣៩- ស្រវឹង​នឹង​រស់
៤០- ស្រវឹង​នឹង​ស្លាប់

ទី ៣ - វិធី​គួរ​មាន :

កែប្រែ

ធម៌​គួរ​ដល់​ការ​ប្រតិបត្តិ ១១ យ៉ាង
១- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ប្រាស​ចាក​តម្រេក​ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​បង្កើត​តម្រេក
២- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី​ទុក្ខ ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​ប្រកប​ដោយ​ទុក្ខ
៣- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ធ្វើ​ឲ្យ​កិត្តិយស​ស្ដើង ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌​សន្សំ​កិត្តិយស
៤- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ប្រាថ្នា​តិច ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌​ដែល​ប្រាថ្នា​ធំ
៥- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី សណ្ដោស​ចំពោះ​វត្ថុ​កាម​តាម​មាន​តាម​បាន​ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​មិន​សណ្ដោស​តាម​មាន តាម​បាន
៦- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ស្ងាត់​ចាក​ពួក​ខណៈ​ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​ច្រឡូក​ច្រឡំ​ពួក​ គណៈ
៧- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី សេចក្ដី​ព្យាយាម ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​សេចក្ដី​ខ្ជិល​ ច្រអូស
៨- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ងាយ ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ក្រ
៩- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី នឿយណាយ ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី​ញៀន​ ញ៉ាម
១០- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី លះបង់ ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​ជំពាក់
១១- ធម៌​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដើម្បី ត្រាស់ដឹង ផ្ទុយ​នឹង​ធម៌ ដែល​នាំ​ឲ្យ​វង្វេង​វីវក់ ។

រើ​បម្រះ​ឲ្យ​រួច : ៦ ចំណុច

កែប្រែ

១- រួច​ផុត​ពី​ទាសករ​នៃ​ជីវិត
- រួច​ផុត​ពី​កញ្ជះ​កាម​គុណ គឺ​កញ្ជះ​តណ្ហា
- រួច​ផុត​ពី​គំនាប​សង្គម
២- រួច​ផុត​ពី​ទាសភាព​សង្គម (គឺ​រស់​មិន​មាន​ទោស​ដល់​ខ្លួន​ឯង ដល់​អ្នក​ដទៃ ដល់​សង្គម)
៣- រួច​ពី​សំណាញ់​លោក​ធម៌ (រួច​ផុត​ពី​ច្រវាក់​អគតិ)
៤- រលាស់​ចោល​នូវ​ការ​យល់​ខុស​ទាំងឡាយ រស់​នៅ​ធូរ​ស្រាល មិន​មាន​អ្វី​ជាប់​ជំពាក់ មិន​មាន​ អ្វី​ធ្វើ​ជា​ទម្ងន់ យល់​ច្បាស់​ពី​ច្បាប់​ធម្មជាតិ
៥- សតិ​ជា​អ្នក​បើកបរ​ដ៏​ចំណាន​បំផុត ជា​ការ​រលឹក​ត្រូវ​ជា​ប្រចាំ​សម្បជញ្ញៈ​ជា​ការ​ឃើញ​ត្រូវ​ធ្វើ​ ឲ្យ​ខុស​រត់​បាត់​អស់
៦- ជីវិត​កើត​ពី​ល្ងង់ ខំ​ប្រឹង​ណាស់​ទើប​រស់​ត្រូវ ។

រស់​ត្រូវ​គឺ :

កែប្រែ

- យល់​មិន​ឲ្យ​ខុស
- គិត​មិន​ឲ្យ​ខុស
- និយាយ​មិន​ឲ្យ​ខុស
- ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​ខុស
- ចិញ្ចឹម​ជីវិត​មិន​ឲ្យ​ខុស
- ព្យាយាម​មិន​ឲ្យ​ខុស
- រលឹក​មិន​ឲ្យ​ខុស
- តម្កល់​ចិត្ត​មិន​ឲ្យ​ខុស ។

កែ​ទម្លាប់ : ៤ ចំណុច

កែប្រែ

១- ទម្លាប់​ធ្វើ​ទាន :

- ជា​ទម្លាប់​គិត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
- ជា​ទម្លាប់​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដឹង​គុណ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
- ជា​ទម្លាប់​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
- បន្ថយ​ភាព​ជា​សត្រូវ
- បន្ថយ​ភាព​អត្តទត្ថ​បុគ្គល​រវាង​គ្នា​នឹង​គ្នា ។

២- ទម្លាប់​មាន​សីល : (រក្សា​សីល​វិន័យ)

- ធ្វើ​អោយ​ចេះ​គោរព​ខ្លួន​ឯង និង​ចេះ​គោរព​អ្នក​ដទៃ
- ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ទុក​ចិត្ត នឹង​មាន​ជំនឿ
- ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សណ្ដាប់ធ្នាប់​ខាង​ក្នុង និង​ខាង​ក្រៅ
- វិន័យ​នាំ​ឲ្យ​សម្រេច​ការងារ​ធំ ៗ បាន ។

៣- ស្មារតី​ពលី ទម្លាប់​ពលី :

- អ្នក​ហ៊ាន​ហត់ ទើប​ហូប​ហល់
- អ្នក​ហ៊ាន​ខុស ទើប​ភ្លឺស្វាង
- អ្នក​ហ៊ាន​បាត់ ទើប​បាន​បាន ។

៤- ជីវិត​លោកីយ៍ ជា​ការ​ប្រយុទ្ធ​អចិន្ត្រៃយ៍ :

- រវាង​ល្អ និង​អាក្រក់
- រវាង​បុណ្យ និង​បាប
- រវាង​កុសល និង​អកុសល
- ដង្ហើម​ចូល​ជា​អកុសល​ចិត្ត ដង្ហើម​ចេញ​ជា​អកុសល​កម្ម
- ជីវិត​លោកីយ៍ ជា​បន្ទប់​ពិសោធន៍ (ជំងឺ​កាន់​តែ​កាច ថ្នាំ​កាន់​តែ​ពូកែ)
- ជីវិត​លោកីយ៍ ជា​ការ​លះ​ហើយ​ទៅ ទៅ​ហើយ​លះ (គ្មាន​អ្វី​នៅ​នឹង គ្មាន​ជា​របស់​ខ្លួន គ្មាន​អ្វី​ ជា​ខ្លួន​ឡើយ)

ខន្តី និង​វីរិយៈ : ១៩ ចំណុច

កែប្រែ

១- ខន្តី​លះបង់​ក្រោធ លះ​ទោសៈ
២- ខន្តី​ជា​ធម៌​សកងប់ (ចូល​ខន្តី ចូល​សមាធិ)
៣- ខន្តី​នាំ​ឲ្យ​សម្តេច​ធម៌​ឯ​ទៀត ៗ
៤- ខន្តី​ជា​ទីពឹង​ឯង​ខ្លួន
៥- ខន្តី​បារមី ឈ្នះ​រាល់​អកុសល
៦- ខន្តី​ឈ្នះ​រាល់​ការ​លំបាក
៧- ខន្តី​ជា​កម្លាំង
៨- ខន្ដី​ជា​ពល
៩- ខន្តី​ឈ្នះ​ភាព​តានតឹង
១០- ខន្តី​ឈ្នះ​ភាព​ចង្អៀត​ចង្អល់
១១- ខន្តី​ឈ្នះ​ភាព​ក្ដៅ ត្រជាក់
១២- ខន្តី​ឈ្នះ​ភាព​ស្រេក​ឃ្លាន
១៣- អ្នក​ធំ​ជេរ​អាច​ទ្រាំ​បាន ព្រោះ​ខ្លាច​គេ
១៤- អ្នក​តូច​ជេរ លំបាក​ទ្រាំ​ណាស់ ព្រោះ​បុគ្គល​ក្រាស់ អញ​ក្រាស់
១៥- ខឹង​នឹង​អ្នក​ធ្វើ​ខុស ទោសៈ អាណិត​អ្នក​ធ្វើ​ត្រូវ​លោភៈ
១៦- អកុសល​អ្នក​ដទៃ អូស​ទាញ​យក​កុសល​ខ្លួន​បាត់
១៧- ពេល​ខឹង​ខ្លាំង ក្ដៅ​ខ្លាំង នឹង​ដល់​ភ្លើង​នរក
១៨- ពេល​ឃ្លាន​ខ្លាំង លោភ​ខ្លាំង នឹក​ដល់​ប្រេត​ឃ្លាន
១៩- ពេល​ស្រវឹង​ខ្លាំង វង្វេង​ខ្លាំង បាត់​សតិ នឹក​ដល់​តិរច្ឆាន ។

ចម្រើន : ១៣ ចំណុច

កែប្រែ

១- ចម្រើន​វិជ្ជា សម្រាប់​លះ​អវិជ្ជា
២- ចម្រើន​បញ្ញា លះ​ល្ងង់
៣- ចម្រើន​សតិ លះ​វង្វេង
៤- ចម្រើន​ដឹង លះ​មិន​ដឹង
៥- ចម្រើន​កុសល លះ​អកុសល
៦- ចម្រើន​ត្រូវ លះ​ខុស
៧- ចម្រើន​គុណ លះ​ទោស
៨- ចម្រើន​បុណ្យ លះ​បាប
៩- ចម្រើន​ល្អ លះបង់​អាក្រក់
១០- ចម្រើន​មេត្តា លះ​ខឹង
១១- ចម្រើន​វិមុត្តិ លះ​ទុក្ខ
១២- ចម្រើន​មុទិតា លះ​ច្រណែន
១៣- ចម្រើន​ឧបេក្ខា លះ​ប្រកាន់ ។

កែ​ទម្លាប់ គឺ កែ​ចរិត ៗ គឺ កែ​ធម្មជាតិ ៗ ត្រូវ​តែ​កែ​ទម្លាប់

កែប្រែ

រស់​នៅ​បរិសុទ្ធ​ស្លូត​ត្រង់ :

- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​មេត្តា (plein d'amour universel)
- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​ករុណា (plein de compassion)
- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​អំពើ​ល្អ (plein de bonté)
- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​ការ​រាប់អាន (plein de sympathie)
- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​ការ​យោគយល់ (plein de compréhension)
- រស់​នៅ​ពោរពេញ​ដោយ​ចិត្ត​សណ្ដោស (plein de toléranc)
- ប្ដូរ​ពី​ពហុ​ចិត្ត​ច្រើន មក​នៅ​យ៉ាង​ណា​យ៉ាង​ហ្នឹង
- ប្ដូរ​ពី​ប្រកាន់​ច្រើន មក​លះបង់​ច្រើន
- ប្ដូរ​ពី​មួរម៉ៅ មក​រីករាយ
- ប្ដូរ​ពី​អំនួត មក​ធ្មតា
- ប្ដូរ​ពី​ស្មុគស្មាញ មក​ធូរ​ស្រាល
- ប្ដូរ​ពី​ល្ងង់ មក​មាន​បញ្ញា
- ប្ដូរ​ពី​ជោរជួរ មក​ធម្មតា
- ប្ដូរ​ពី​ចង្អៀត​ចង្អល់ មក​ធំ​ទូលាយ ។

ទី ៤ - ផ្លូវ​គួរ​ដើរ : មជ្ឈិម​ប្បដិបទា ៨

កែប្រែ

១- សម្មា​ទិដ្ឋិ​ :

- យល់​ត្រូវ​តាម​អរិយ​សច្ច ៤ ត្រៃលក្ខណ៍ បដិច្ច​សមុប្បាទ យល់​នូវ​ធម៌​ជា​កុសល និង​អកុសល ការ​យល់​ឃើញ​ក្នុង​ចន្លោះ​ទិដ្ឋិ​ទាំង ២ (សស្សត​ទិដ្ឋិ និង​ឧច្ឆេទ​ទិដ្ឋិ) គឺ​យល់​ថា ការ​ស្លាប់ និង​កើត​មាន​ទំនាក់​ទំនង​នឹង​គ្នា ។

២- សម្មា​សង្កប្បៈ :

- ត្រិះរិះ​នូវ​កុសល​វិតក្កៈ ៣ (នេក្ខម្មៈ - អព្យាបាទ – អវិហិង្សា) ។

៣- សម្មា​វាចា :

- វិចី​សុចរិត ៤ គឺ​វាចា​ដែល​ផ្ទុយ​អំពី មុសា - បិសុណា - ផរុសៈ - សម្ផប្បលាបៈ ។

៤- សម្មា​កម្មន្តៈ :

- ការងារ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​សុចរិត ៣ (កាយ​សុចរិត ៤ ដែល​ផ្ទុយ​ពី​បាណា - អទិន្នា - កាមេសិមិច្ឆាចារ – វិចី​សុចរិត ៤ ដែល​ផ្ទុយ​ពី​មុសា - បិសុណា - ផរុសៈ - សម្ផប្បលាបៈ - មនោ​សុចរិត ៣ ដែល​អនភិជ្ឈា - អព្យាបាទ – សម្មា​ទិដ្ឋិ)​។ ម្យ៉ាង​ទៀត​គឺ​ឥទ្ធិបាទ ៤ (ឆន្ទ – វិរិយៈ - ចិត្ត – វិមង្សា)​។

៥- សម្មា​អាជីវៈ :

- សម្មា​ជីវធម៌ ៤ (សមសទ្ធា - សមសីលា - សមចាគា - សមបញ្ញា) ។

៦- សម្មា​វាយាមៈ :

- បធាន​គឺ​ព្យាយាម ៤ (សំវរៈ - បហានៈ - ភាវនា - អនុរក្ខនា) ។

៧- សម្មា​សតិ :

- សតិប្បដ្ឋាន ៤ (កាយាបុបស្សនា គឺ​សតិ​កំណត់​នូវ​អនាបានស្សតិ ១ ឥរិយាបថ ១ សម្បជញ្ញៈ គឺ​ដឹង​នូវ​ចលនា​កាយ និង​ចិត្ត ១ បដិកូល​មាន​សិការៈ ១ ធាតុ​មនសិកាៈ ១ នវ សីវថិកា គឺ​ការ​ពិចារណា​សាក​សព​មាន​ភាព​នានា ហើយ​ខុស​គ្នា​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប្រាំបួន ១ វេទនា​នុបស្សនា គឺ​សតិ​កំណត់​នូវ​វេទនា​ថា គ្រាន់​តែ​ជា សុខ – ទុក្ខ – ឧបេក្ខា ចិត្តានុបស្សនា គឺ​ការ​កំណត់​នូវ​ចិត្ត​ថា មាន​រាគៈ ០ត​មាន​រាគៈ​មាន​ទោសៈ - ឥត​មាន​ទោសៈ - ចិត្ត​អណ្ដែត ឬ​ជា​សមាធិ ធម្មានុបស្សនា គឺ​សតិ​កំណត់​ដឹង​នូវ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៃ​ធម៌​ទាំងឡាយ គឺ​នីវរណៈ ៥, ខន្ធ ៥, អាយតនៈ ១២ ពោជង្ឃៈ ៧ អរិយ​សច្ច ៤) ។

៨- សម្មា​សមាធិ :

- ឈាន ៤ (បឋម​ជ្ឈាន វិតក្កៈ វិចារ បីតិ សុខៈ ឯកគ្គតា ទុតិយជ្ឈាន បីតិ សុខៈ ឯកគ្គតា តតិយជ្ឈាន សុខៈ ឯកគ្គតា តតិយជ្ឈាន សុខៈ ឯកគ្គតា ចតុត្ថជ្ឈាន ឧបេក្ខា ឯកគ្គតា) ។

ទី ៥ - ផល​ដែល​គួរ​ទទួល​បាន :

កែប្រែ

- ចិត្ត​ដែល​បាន​អប់រំ​ហើយ រមែង​តែ​មាន​សេចក្ដី​ស្ងប់ ចាក​នីវរណៈ​កិលេស ។
- ចត្ត​ស្ងប់​ត្រជាក់​នឹង​ហ្ន៎ មិន​ឆាប់​ខឹង ឆេវឆាវ ។
- សតិ​រឹងមាំ ប្រាជ្ញា​ជ្រះថ្លា មិន​ងាយ​ភ្លេច មិន​ងាយ​វង្វេង ឆាប់​បាន​ត្រាស់​ដឹង អរិយ​សច្ច ។
- រស់​ប្រកប​ដោយ​សច្ចធម៌ និង​មេត្តា​ធម៌​ជានិច្ច ។

មេត្តា​ធម៌

កែប្រែ

ក- អវិជ្ជា :

- មនុស្ស​កើត​ពី​អវិជ្ជា រស់​ក្នុង​អវិជ្ជា ធំ​ធាត់​ដោយ​អវិជ្ជា គេច​មិន​ផុត​ពី​ប្រឡាក់​អវិជ្ជា​ទេ នេះ​ជា​ សច្ចៈ
- មនុស្ស​ឥត​ល្ងង់​បញ្ញា​គ្រប់​ដប់ មិន​ចេះ​ខុស ឥត​មាន​ទេ នេះ​ជា​សច្ចៈ
- កម្ម​ជា​អ្នក​ចាត់ចែង​ជីវិត កម្ម​ខុស ៗ​គ្នា​វិបាក​របស់​កម្ម ក៏​ខុស ៗ គ្នា​ដែរ
- បំណង​ចង់​ឲ្យ​គេ​ដូច​យើង ជា​អសច្ចៈ
- កិលេស (ល្ងង់) ជា​អ្នក​ញុះញុង ឲ្យ​មនុស្ស​ឈ្លោះ​គ្នា សម្លាប់​គ្នា
- កិលេស​ជា​អ្នក​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ប្រកាន់​វណ្ណៈ ប្រកាន់​ឋានៈ
- កិលេស​ជា​អ្នក​នាំ​មនុស្ស​មើលងាយ​មនុស្ស ប្រមាថ​មនុស្ស​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
- កិលេស (ល្ងង់) ជា​មេ​អសច្ចៈ ។

ខ- មេត្តា​ធម៌ : ជា​មូលដ្ឋាន​នៃ​សច្ច​ធម៌

- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួត​ផុត​ពី​ពហុចិត្ត​ទាំងឡាយ (Complexe)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​បញ្ហា​ពី​ការ​លំបាក ពី​កង្វល់ (Problème, Difficulté tracas)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ប្រកាន់​ទាំងឡាយ (Obsession)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ចំណង់​ប្រាថ្នា​បុគ្គល (Dèsir égoiste)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​អំនួត និង​ភាព​ឆ្មើងឆ្មៃ (Venité et Orgueil)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​រំដោះ​បុគ្គល ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ឧបសគ្គ​ទាំងឡាយ (Empêchement)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​ឲ្យ​បុគ្គល​រស់​នៅ សប្បាយ​រីករាយ ធូរ​ស្រាល សុខ ស្ងប់ សន្តិភាព បរិសុទ្ធ (Joyeux, Jouissant, Satisfait, Calme, Paisible, Serein et Pur)
- មេត្តា​ធម៌​ជួយ​ឲ្យ​បុគ្គល​រស់​នៅ ពោរពេញ​ទៅ​ដោយ​ចិត្ត​អធ្យាស្រ័យ និង​សណ្ដោស​ប្រណី (Viver plein depardon et de tolérance) នេះ​ជា​សុខភាព​ផ្លូវ​ចិត្ត​ដ៏​សុក្រិត​បំផុត (Une Santé mentale parfaite) ។
- មាន​អត្តា មាន​អញ មាន​ឯង គឺ​មាន​ទុក្ខ ។
- ចង់​ឈ្នះ​អញ ចង់​ឈ្នះ​ឯង
- ឯង​គ្រាន់​ជាង​អញ អញ​គ្រាន់​ជាង​ឯង
- អញ​ល្អ​ជាង អញ​ប្រសើរ​ជាង
- អញ​ខ្លាំង​ជាង អញ​ធំ​ជាង អញ​ល្បី​ជាង អញ​មាន​ជាង ក៏​សុទ្ធ​ជា​ទុក្ខ​ដែរ
- ប្រកួត​ប្រណាំង​គ្នា​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ ក៏​ជា​ទុក្ខ​ដែរ
- ប្រឡង​ប្រជែង​យក​ចាញ់​ឈ្នះ រហូត​ដល់​សម្លាប់​គ្នា (ចាញ់​ក៏​ស្លាប់ ឈ្នះ​ក៏​ស្លាប់ ស្លាប់​ក៏​ជា​សច្ចៈ ហាម​ស្លាប់​មិន​បាន ព្រោះ​អសច្ចៈ)
- កុំ​ស្ដាយ​អតីតកាល​ពេក ក៏​ពុំ​គួរ​ព្រួយ​នឹង​អនាគត​កាល​ពេក​រស់​នៅ​បច្ចុប្បន្ន​និយម ប្រាកដ​ និយម ធូរ ៗ ស្រាល ៗ ស្មើ ៗ រីករាយ សប្បាយ​គ្រប់គ្រាន់​បរិសុទ្ធ ភ្លឺ​ថ្លា​ចេះ​េព្រម ចេះ​ល្មម ប្រាស​ចាក​អគតិ​ធម៌​ទាំង ៤ (មោហោ - គតិ - ឆន្ទា​គតិ - ភ័យា​គតិ - ទោសោ​គតិ)
- រស់​នៅ​នឹងន មិន​ញាប់​ញ័រ មិន​ស្លន់ស្លោ និង​លោក​ធម៌​នេះ ជា​សភាព​ផ្លូវ​ចិត្ត​សុក្រិត​បំផុត ។