[] យើង​ពុំ​បាន​ទៅ​ហែ​សព​នឹង​គេ​ទេ យើង​ទៅ​នៅ​ចាំ​មុន​ឯ​ទី​ប៉ាឆា​ ឬ​នៅ​វត្ត​ ។ ម្ចាស់​សព​រៀប​កៅអី​ទុក​បម្រុង​ទទួល​ភ្ញៀវ​ និង​ញាតិ​មិត្រ​ ។ កាល​ណា​ក្បួន​ដង្ហែ​សព​ទៅ​ដល់​ យើង​ត្រូវ​ក្រោក​ឈរ​គោរព​សព​លុះត្រា​តែ​គេ​តម្កល់​ស្រេច​នៅ​លើ​ជើង​ថ្ករ ទើប​គប្បី​អង្គុយ​ចុះ​ទៅ​វិញ​ ។ ដល់​ពេល​ព្រះសង្ឃ​និមន្ត​មក​បង្សុកូល​ទៀត​ យើង​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ក្រោក​ឈរ​គោរព​ព្រះសង្ឃ​ទៀត​ លុះត្រា​តែ​លោក​សូត្រ​ចប់​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ ។ បើ​មាន​ព្រះមហាក្សត្រិយ៍​ស្ដេច​យាង​ទៅ​ផង​ ជា​ព្រះ​រាជធិបតី ពេល​ព្រះអង្គ​ស្ដេច​យាង​ទៅ​ព្រះ​រាជ​ទាន​ផ្កា​ខ្លឹមចន្ទ៍​ដល់​សព​ នោះ​បណ្ដា​ជនានុជន​នៅ​ទីនោះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ត្រូវ​ក្រោក​ឈរ​គោរព​ទាំងអស់​គ្នា​(លើក​តែ​អ្នក​អង្គុយ​រាប​ផ្ទាល់​កន្ទេល​) លុះ​ត្រា​តែ​ស្ដេច​យាង​ត្រឡប់​មក​គង់​នៅ​ទី​ប្រថាប់​វិញ ។ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះមហាក្សត្រិយ៍​ ព្រះ​រាជទាន​ភ្លើង​សព​នេះ​ទៀត​ ឫ​ បើ​ជា​សព​ធម្មតា​ដែល​គ្មាន​ព្រះមហាក្សត្រិ៍​ កិច្ច​រំលាយ​សព​ធ្វើ​តាម​ទម្លាប់ទំនៀម​ប្រវេណី​ពី​បុរាណ​មក​ គឺ​មាន​អាចារ្យ​យោគី​ខាង​មុខ​ ​អ្នក​ភ្លុក​៤​ខាង​ក្រោយ​ ដើរ​បណ្ដោយ​គ្នា​ប្រទក្សិណ​សព​ហើយ​ឆួល​ភ្លើង​ នោះ​យើង​រាល់​គ្នា​គប្បី​ក្រោក​ឈរ​គោរព​ជូន​ដំណើរ​សព​ជា​មច្ឆិម​កិច្ច​ ហើយ​គប្បី​នៅ​ស្ងៀម​ស្មឹង​ស្មាធិ៍​ ដាក់​មុខ​ឱន​បន្តិច​ ពិចារណា​នូវ​បរណ​សតិ​រលឹក​នូវ​សេចក្ដី​ស្លាប់​តាម​ពុទ្ធោវាទ​ដែល​មាន​ច្រើន​បែប​ច្រើន​យ៉ាង​ណាស់​ ។ ឈរ​នេះ​រវាង​ប្រហែល​ជា​៥​នាទី​ នាឡិកា​ រួច​ទើប​ល្មម​អង្គុយ​ទៅ​វិញ​ ។ ជួន​កាល​គេ​យក​តាម​ភ្លេង​ដែល​លេង​ជូន​ដំណើរ​ភ្លើង​នោះ​ ជា​កម្រិត​ពេល​នៃ​កិច្ច​ឈរ​គោរព​នេះ ។

ឯកសារយោង

កែប្រែ
  1. ទម្លាប់ទំនៀមខ្មែរ រៀបរៀងដោយ ឧកញ៉ាមហាមន្ត្រី ញិក នូវ