ប៉ឹងស្រ្តីខ្មែរលើ
នៅក្នុងអត្ថបទមុននេះ យើងបានរៀបរាប់អំពីការស្លៀកប៉ឹងរបស់បុរសនាសម័យអង្គរ តែក្នុងឯកសារនេះ យើងនឹងនិយាយអំពីប៉ឹងរបស់ស្ត្រីខ្មែរនាសម័យអង្គរម្តងវិញ ដោយលើកយកនូវភស្តុតាងថ្មីមួយមកបង្ហាញ ។
អ្វីទៅដែលហៅថាប៉ឹង ? ប៉ឹងគឺជាក្រណាត់ដែលបងប្អូនខ្មែរលើភេទស្រីស្លៀកដើម្បីបិទបាំងនូវ កេរ្តិ៍ខ្មាសរបស់ខ្លួន ។ ពោលគឺសម្លៀកបំពាក់របស់បងប្អូនខ្មែរលើមួយប្រភេទ ។
ប៉ឹងស្ត្រីមានលក្ខណៈដូចជាប៉ឹងរបស់បុរសដែរតែខ្លីជាង ហើយជូនកាលមានក្បាច់ឆ្មារល្អប្រណីតមិនខុសពីសំពត់របស់ស្ត្រីខ្មែរ នាសម័យនេះប៉ុន្មានដែរ ។ ដូចប៉ឹងបុរសដែរ ប៉ឹងស្ត្រីមានប្រវត្តិយ៉ាងយូរលង់ណាស់មកហើយ ។
យោងលើការវិភាគចម្លាក់នាសម័យវប្បធម៌លោហធាតុ យើងអាចដឹងថា បុព្វបុរសខ្មែរដែលជាស្ត្រីភេទបានប្រើប្រាស់សម្លៀក បំពាក់ប្រភេទនេះយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ១៥០០ ឆ្នាំមុនគ.សដែរ ។
សូមជម្រាបថា រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ប្រពៃណីនេះត្រូវបានបន្តដោយសហគមន៍មន-ខ្មែរ នៅក្នុងឧបទ្វីប ឥណ្ឌូចិនយើងនេះនៅ ឡើយ ដូចករណីនៃជនជាតិភាគតិចគ្រឹង ទំពូន ខា ខ្មុ ស្ទៀងជាដើមជាសក្ខីកម្មស្រាប់ ។ យ៉ាងណាមិញ ការនិយមប៉ឹងរបស់ស្ត្រីខ្មែរនាសម័យអង្គរ ក៏ត្រូវបានគូសបញ្ជាក់តាមរយៈចម្លាក់ប្រាសាទសិលាផងដែរ ។
មូលហេតុនៃការស្រុតចុះប្រពៃណីខាងលើនេះបណ្តាលមកពីសម្ពាធនៃលទ្ធិសាសនា ដែលមានប្រភពចេញពីឥណ្ឌា និងទំនើបកម្មដែលសង្គមខ្មែរបានឆ្លងកាត់ចាប់តាំងតែពីក្រោយសម័យអង្គរ មក ។
គប្បីជ្រាបថា ចាប់តាំងពីស.វទី ១៩ មក សង្គមខ្មែរបានស្គាល់នូវការបដិវត្តផ្នែកសម្ភារៈ និងសតិបញ្ញាស៊ីជម្រៅមួយដែលជាលទ្ធផលនៃឥទ្ធិពលរបស់ប្រទេសអឺរ៉ុប ជាហេតុដែលបណ្តាលឱ្យមានការបោះបង់ចោលនូវប្រពៃណីស្លៀកប៉ឹងរបស់ស្ត្រី ខ្មែរ ។
សូមរំលឹកផងដែរថា ការដែលកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើរួមឈាមជ័រជាមួយខ្មែរ រស់នៅតាមខ្ពង់រាប ឬវាលទំនាបនៃជ្រោយឥណ្ឌូចិននៅបន្តទម្លាប់ស្លៀកប៉ឹងរហូតដល់ សព្វថ្ងៃនេះ ជាភស្តុតាងប្រវត្តិសាស្ត្រមួយយ៉ាងសំខាន់ឆ្លុះបញ្ជាំងនូវនិរន្តរភាព នៃខឿនវប្បធម៌រួមរវាងកុលសម្ព័នមន-ខ្មែរ និងខ្មែរ ហើយនិងការរួមពូជសាសន៍តែមួយ ។
ខាងលើនេះសឱ្យឃើញថាផ្ទុយពីជនជាតិយួន លាវ និងសៀមដែលជាជនជាតិចំណូលថ្មី ហើយដែលសំណង់សម្ភារៈ និង វប្បធម៌មានលក្ខណៈខុសពីអំបូរមន-ខ្មែរ ពោលគឺកុលសម្ព័ន្ធខ្មែរលើ និងខ្មែរ បានកើតនៅលើទឹកដីឥណ្ឌូចិននេះផ្ទាល់ដែលជាមាតុភូមិ កំណើតរបស់ខ្លួន ហើយជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិនៃសំណង់វប្បធម៌បុរេប្រវត្តិសាស្ត្រទាំងឡាយ (ម.ត្រាណេ) ។
ឯកសារយោង
កែប្រែ- ប្រវត្តិសាស្រ្ត វប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ Archived 2009-05-29 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.