ទូរទស្សន៍៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

]ពិនិត្យមើលគ្រឿងម៉ាស៊ីនក្នុងរោងចក្រដែលដើរដោយស្វ័យប្រវត្តិ មិនបាច់ប្រើកម្មករ គឺមនុស្សម្នាក់ឬ ពីរនាក់អង្គុយតែក្នុងការិយាល័យ អាចមើលទៅឃើញចលនា ម៉ាស៊ីនក្នុងរោងចក្រធំមួយទាំងមូល ដែលគ្មានកម្មករ ហើយប្រសិនបើម៉ាស៊ីនមួយណា ដើរមិនស្រួល គេអាចបញ្ជាតាមចរន្តអគ្គីសនី ឬតាមរលកធាតុអាកាសអោយម៉ាស៊ីននេះឈប់ ឬអោយដើរស្រួលវិញ ដោយគេពុំចាំបាច់ដើរទៅជិតម៉ាស៊ីននោះឡើយ។ នៅក្នុងសាលារៀន ឬក្នុងមហាវិទ្យាល័យអ្វីមួយ គ្រូបង្រៀនកូនសិស្សដ៏ច្រើនកុះករបាន ដោយគ្រូនោះពុំចាំបាច់ដើរចូលទៅក្នុងថ្នាក់រៀននោះ ក៏អាចមើលគ្នាឃើញរវាងគ្រូនិងសិស្សដែរ ដោយគ្រូនោះមើលទៅសិស្សតាម កញ្ចក់ទូរទស្សន៏ ហើយសិស្សនោះក៏អាធ្វើសំនួរឆ្លងឆ្លើយជាមួយ គ្រូបានយ៉ាងងាយស្រួលបំផុត។ ទៅអនាគតបើបច្ចេកទេស ទូរទស្សន៏បានរីចំរើនដល់ កំពូលហើយ គេអាចប្រើបច្ចេកទេស នេះមកជំនួសកម្លាំងមនុស្សបានមួយផ្នែកធំទៀត ខាងរបរកសិកម្មគឺអ្នកស្រែទាំងឡាយពុំចាំបាច់ លីនង្គ័លដឹកគោ ក្របី ឬបើកត្រាក់ទ័រទៅប្រឡូកប្រឡាកក្នុងវាលស្រែ ហាលថ្ងៃហាលខ្យល់ភ្លៀង ហត់នឿយទៀតហើយ គេអាចប្រើរលកធាតុអាកាសទៅ បញ្ជាគ្រឿងម៉ាស៊ីន ស្វ័យប្រវត្តិអោយ ភ្ជួរស្រែ អោយស្ទូង សាប ច្រូតដោយខ្លួនឯង ដោយពុំបាច់មានមនុស្សនៅចាំត្រួតពិនិត្យឡើយ គឺគេពិនិត្យតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៏ហើយបញ្ជាពីចំងាយបានយ៉ាងងាយស្រួល ព្រមទាំងបានផលច្រើនមហិមា ប្រសើរ ជាងមានមនុស្សទៅធ្វើផ្ទាល់ទៅទៀត។ ក្រៅពីនេះ មនុស្សអាចប្រើគ្រឿងទូរទស្សន៏មើលឃើញពិភពមួយដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងបាតសមុទ្រមនុស្សអាចប្រើគ្រឿងទូរទស្សន៏មើលឃើញ ពិភពមួយដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងបាតសមុទ្រ ដែលយើងសព្វថ្ងៃពុំអាចទៅដល់។

ទូរទស្សន៍មានដើមកំណើតមកពីការលាយភាសាឡាតាំងនិងក្រិច ពាក្យក្រិចមានន័យថា Far sightការមើលពីចម្ងាយ & ភាសាឡាតាំង visio, (មកពីពាក្យ​​ video , vis- to see ) ។

closed-circuit ទូរទស្សន៍ (CCTV) ការផ្សាយមានជាលក្ខណៈពត៌មាន និងមានអ្វីជាច្រើនទៀត ។​​​ និងមានប្រព័ន្ទ radio broad castingការផ្សាយវទ្យុ​ ដែលបានអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងឆ្នាំ១៩២០ ហើយវាមានបច្ចេកទេសទំនើប radio-frequency ការបញ្ជូនសារដើម្បីផ្សាយ ការបញ្ចូនសារទូរទស្សន៍ខុសដាច់ពីគ្នា ។ ប្រព័ន្ទផ្សាយទូរទស្សន៍ គឺមានទំហំធំធេង តាមរលកសំលេងវិទ្យុ ទៅលើការរៀបចំផ្សាយក្នុង54-890MKZ ។​

នៅក្នុងឆ្នាំ១៨៨៤ លោក ផូល​ ហ្គតធីប​ នីផណូ( Paul Gottlieb Nipkow) មានអាយុ ២៣ ឆ្នាំជាសិស្សនិស្សិតនៅឯសកលវិទ្យាល័យនៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ជាក់ស្ដែងជាដំបូងប្រពន្ធ័ទូរទស្សន៏អេឡិចត្រូនិចស្វ័យប្រវត្តិ ដែលអ្នកធ្វើការស្កែនឌីស, ការធ្វើអោយឌីសមានភាពរង្វិលខ្ញាល់ជាមួយនឹង ស៊េរីប្រហោងមូលដូចគូទខ្យងតំរងើឆ្ពោះទៅចំណុចកណ្ដាលដើម្បី ធ្វើសនិទានកម្ម។ ប្រហោងដែលមានកន្លែងនៅសល់នៃមុំគឺវាមានភាពស្មើគ្នា នៅចន្លោះពេលនោះវាមានការឆ្លាស់វេនឌីសតែមួយ តំរូវអោយមានការអនុញ្ញាតិ្តពន្លឺនៅលើវិញ្ញាណនៃអារម្មណ៏ដោយ មានការប្រែប្រួល ក្រោមអនុភាពអ្វីដែល ជាផលលិតផលសន្ទុះនៃអគ្គីសនី។ ដូចគ្នានេះដែររូបភាពដែលមានចំណុចប្រសព្វនៃការវិលនៅលើឌីសវាជា ប្រហោងដែលចាប់យកបន្ទះផ្ដេកនៃគ្រប់រូបភាពទាំងអស់។

ការរចនារបស់លោក ​​​ នីផណូ( Nipkow) មិនតំរូវអោយមានភាពស៊ាំញ៉ាំទៅមុខរហូតនៅក្នុងបំពង់បំពងសម្លេង វាបនក្លាយទៅជាបច្ចេកទេសដែលមានប្រយោជន៏បំផុត។ ឧបករណ៏ទាំងនោះមានតែមួយគត់ ដែលមានសារះប្រយោជន៏ក្នុងការបញ្ជូនរូបភាពជាច្រើនអោយវា ឈប់ពាក់កណ្ដាលទី។ ដោយសារតែមានភាពស្មើគ្នាចំណុចទំនេរ វាមានទំហំផ្សេងពីគ្នាដូចជាម៉ាស៊ីនផ្ញើរទូរលេខ ឬក៏បណ្ដាញទូស័ព្ទជាដើម។ ក្រោយមកការរចនា ទៅលើរូបភាពតំរូវអោយអ្នកស្កែន ធ្វើការចាប់យកការបញ្ចាំងអោយ មើលឃើញមានភាពរង្វិលខ្ញាល់ ហើយនិទ្វារនៃបំពង់កាំរស្មី (CRT) ក៏ដូចជាឧបករណ៏មួយដែលបានធ្វើការ