សង្គម៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
ត រ៉ូបូ បន្ថែម: am:ኅብረተሰብ |
ត r2.7.3) (រ៉ូបូ កែសំរួល: jv:Masyarakat; cosmetic changes |
||
បន្ទាត់ទី១៖
<h3>ការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាអន្តរបុគ្គលជាសិល្បះនៃការនិយាយពិភាក្សា ឬជាការបញ្ជូនការយល់ដឹង រវាងមនុស្សម្នាក់ទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ទៀត ឬ ច្រើននាក់ ។</h3>
–ការស្វាគមន៍<br />
–ស្វែងរកកន្លែងសមរម្យដើម្បីចាប់ផ្តើមទំនាក់ទំនង<br />
–ណែនាំឈ្មោះ តួនាទី ការទទួលខុសត្រូវ និងលទ្ធភាពដែលខ្លួនអាចធ្វើបាន<br />
–ប្រាប់ពីគោលបំណងនិងពេលវេលានៃការធ្វើទំនាក់ទំនង<br />
–ការរក្សាការសំងាត់<br />
–ការកត់ត្រាអាចប្រព្រិត្តទៅបានដោយការសុំអនុញាតិពីគាត់ ឬ ប្រាប់ពីហេតុផលច្បាស់លាស់ថា ហេតុទើបមានការកត់ត្រានេះ<br />
–នៅក្នុងការធ្វើទំនាក់ទំនងត្រូវស្វែងយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគាត់ស្វែងរកជំនួយ ឬត្រូវការអោយយើងជួយ ?<br />
–តើការស្វែងរកជំនួយនេះដោយស្មាក់ចិត្តដែរឬទេ?<br />
–បង្កើតការសន្ទនា និងបង្កើតបរិយាកាសទុកចិត្ត និងយល់ចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក<br />
–ការស្វែងយល់ និងការបញ្ចេញបញ្ហា ដែលមាននៅក្នុងចិត្ត<br />
–ការផ្តោះប្តូយោបល់ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយសមស្រប<br />
–គាត់អាចមានអារម្មណ័ធូស្រាល ឬអាចនៅតឹងតែង តែក៏មានដំណោះស្រាយថ្មីៗសំរាប់យកទៅវិភាគពិចារណា<br />
–ប្រើវិធីដោះស្រាយថ្មីទៅនិងបញ្ហាដែលមាន<br />
–គាត់បានទទួលការថែរទាំ ព្យាបាល ឬអន្តរាគមន៍តាមគោលបំណងនិងផែនការ ។<br />
–ការណាត់ជួបនៅពេលក្រោយទៀតបើសិនជាមាន<br />
–ការថ្លែងអំណរគុណចំពោះការសហការណ៍របស់គាត់<br />
–ភាសា រួមបញ្ចូលទាំងភាសាបច្ចេកទេស ដែលអ្នកទទួលមិនយល់ <br />
–ស្ថានភាពឬឋានះ<br />
–ទីកន្លែងពិបាក ឧះ អ៊ូរអរ
–មិនមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់<br />
–បញ្ហាភេទ (មានការពិបាកសំរាប់នារី ឬបុរសក្នុងការពិភាក្សារឿងរ៉ាវផ្សេងៗ<br />
–បរិយាកាសមិនអំណោយផល<br />
–ប្រពៃណីផ្សេងគ្នា<br />
–មិនមានមធ្យោបាយទំនាក់ទំនង ឬមិនសមស្រប
–សំពាធនយោបាយ<br />
–ឥរិយាបទមិនល្អ<br />
–មិនយកចិត្តទុកដាក់<br />
–គ្មានចិត្តចង់<br />
–ពត៌មានមិនច្បាស់លាស់<br />
–មិនមែនជាប្រធានបទដែលគាត់ចង់ពិភាក្សា<br />
–គោលបំណាង និងការសង្ឃឹមទុកមិនត្រូវគ្នា<br />
–ភាសាកាយ<br />
–មិនមានលទ្ធភាពក្នុងការនិយាយ<br />
–ទទួលពត៌មានដោយមានជំរើស<br />
–ស្ថានភាពនៃការអប់រំ ឬ ចំណេះដឹង<br />
–ស្ថានភាពអារម្មណ៍<br />
–ស្ថានភាពសុខភាព<br />
–ការនិយាយកាត់<br />
<h3>ចំណុចសំខាន់ ៖
• គិតពីអ្វីដែលយើងចង់ប្រាស្រ័យទាក់ទង<br />
• ផ្តល់សារ/ពត៌មានខ្លី ហើយច្បាស់<br />
• ពិនិត្យឡើងវិញថាតើអ្នកទទួលបានយល់ហើយឬនៅ<br />
• មិនត្រូវធ្វើការសន្និដ្ឋាន<br />
• ផ្តោតអារម្មណ៍<br />
• មិនត្រូវសរុបសេចក្តីភ្លាមៗ<br />
• សួរសំណួរ ដើម្បីបញ្ជាក់រឿងដែលពុំទាន់យល់ច្បាស់<br />
• ត្រួតពិនិត្យឡើងវិញថាតើយល់គ្រប់គ្នាហើយឬនៅ<br />
• ទំនាក់ទំនងដោយប្រើពាក្យសំដី <br />
• ទំនាក់ទំនងដោយមិនប្រើពាក្យសំដី<br />
• ទំនាក់ទំងល្អ<br />
• ភាពបើកចំហរ និងជីនឿ<br />
• រួមចំណែកការយល់ចិត្ត ឬឆន្ទះ និងសមត្ថភាពក្នុងការពិនិត្យរឿងរ៉ាវឡើងវិញ<br />
• សមត្ថភាពលើការយល់នូវពត៌មានទាំងអស់ដែលត្រូវបានបញ្ជូន មិនមែនយល់តែពាក្យពេចន៍ទេ<br />
• ប្រើភាសាសាមញ្ញ
• មានការលើកទឹកចិត្ត<br />
• និយាយពីចំនុចសំខាន់ៗឡើង<br />
• ការស្វែងរកបញ្ហា និង ផ្តល់នូវដំណោះស្រាយ<br />
• សង្ខេបសាច់រឿងឡើងវិញ<br />
• ការសាកសួរសំនួរ ៖ ដោយប្រើសំនួរបិទ / ដោយប្រើសំនួរបើក<br />
• ស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់<br />
• ប្រើកែវភែ្នកសំឡឹង<br />
• ប្រើកាយវិការ<br />
• ប្រើជំហរនៃរាងកាយ (ស្ថានភាព ឈរ.....អង្គុយ....)<br />
• សភាពនៃសំលេង <br />
• ភាពស្ងៀមស្ងាត់<br />
• ការបង្ហាញតាមរយះទឹកមុខ<br />
• ការប៉ះ<br />
[[
ការហ្វឹកហាត់ និង ការរៀបចំត្រៀម គឺមានសារះសំខាន់ចំពោះអ្នកដែលពាក់ព័ន្ធក្នុងការធ្វើសំភាសន៍ដល់ជនដែលងាយ និងទទួលរងគ្រោះ។ <br />
–យល់ពីគោលបំណងនៃការសំភាសន៍ <br />
–យល់ដឹងពីវប្បធម៌ និង សង្គមរបស់មនុស្សដែលយើងធ្វើការជាមួយ រួមទាំងព្រិត្តិការណ៍កន្លងទៅថ្មីៗដែល ជះផលប៉ះពាល់ដល់ប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេ<br />
–ត្រូវមានជំនាញទំនាក់ទំនងដែលអភិវឌ្ឍន៍បានល្អ ជាពិសេសសំដៅដល់សមត្ថភាពស្តាប់អ្នកដ៏ទៃ ដោយមិនធ្វើការសន្និដ្ឋានអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងនិយាយ<br />
–ចេះនិយាយទៅកាន់ពួកគេអោយបានសុភាពរាបសារ ប៉ុន្តែត្រូវស្វែងរកពត៌មានដែលចាំបាច់នៅក្នុងគ្រានោះដែរ<br />
–មានសមត្ថភាពស្គាល់ និង ចងចាំពត៌មានសំខាន់ៗ<br />
–បើកចំហរចំពោះពត៌មានថ្មីៗនិងនឹកមកដល់ ដែលពត៌មានទាំងនោះប្រហែលជាទទួលបាន<br />
<h3>ការសំភាសន៍ គឺទាក់ទងនិងការប្រមូលពត៌មាន ហើយបន្ទាប់មកធ្វើការវិភាគអ្វីដែលអ្នកទទួលបាន ដោយឆ្លុះបញ្ចាំង ទៅលើ ៖<br />
តើលោកអ្នកបានពិភាក្សាអ្វីខ្លះជាមួយគេ និងលើអ្វីដែលលោកអ្នកបានសង្កេតឃើញ ។</h3><br />
• នែនាំខ្លួនរបស់អ្នកដោយប្រាប់ឈ្មោះ និង តំណែងរបស់អ្នក <br />
• ពន្យល់អោយបានច្បាស់លាស់ថាហេតុអ្វី លោកអ្នកចង់និយាយជាមួយគេ<br />
• ត្រូវឆ្លើយរាល់សំនួរគ្រប់ពេល អោយបានពេញលេញតាមដែលអ្នកអាចធ្វើទៅបាន ដោយមិន រំលោភទៅលើសិទិ្ធរក្សាការសំងាត់របស់អ្នកដ៍ទៃទៀត ។<br />
• នៅក្នុងការិយាល័យ វាមានលក្ខណះងាយស្រួលជាងការទៅសួរដល់ផ្ទះ<br />
• ត្រូវអោយច្បាស់លាស់ថានឹងមិនមានអ្វីមកបង្អាក់អ្នក ហើយអោយច្បាស់ថាអ្នកអាចនិយាយ ក្នុងលក្ខណះដែលអាចរក្សាការសំងាត់បាន ។<br />
• អនុញាតិអោយគេជ្រើសកន្លែងដែលគេចង់អង្គុយនិយាយ<br />
• ត្រូវអង្គុយយ៉ាងណាដើម្បីអោយអ្នកអាចសង្កេតពីប្រតិកម្មនានា ។<br />
• ត្រូវមានកាយវិការចេះគោរព<br />
• ត្រូវចេះផ្តល់ពត៌មាន<br />
• ត្រូវចេះទទួលយក និង មិនវិនិច្ឆ័យ<br />
• ត្រូវបង្ហាញថាអ្នកចាប់អារម្មណ៍<br />
• ប្រើសំនួរបើក - អ្នកណា. ពេលណា. អ្វី. និង ហេតុអ្វី (លើកលែងតែពេលណាអ្នកចង់ធ្វើការ បញ្ជាក់អោយច្បាស់ថា អ្នកយល់នូវអ្វីដែលគេបាននិយាយ )<br />
• ប្រើភាសាកាយដែលជួយជំរុញទឹកចិត្ត <br />
• ស្តាប់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និង ដោយពិចារណា<br />
• បង្ហាញអោយឃើញថាអ្នកបានស្តាប់ដោយធ្វើការសង្ខេប<br />
• អនុញាតិអោយគេបញ្ចេញនូវអារម្មណ៍<br />
• ត្រូវចេះយល់ពីអារម្មណ៍<br />
• បញ្ជាក់ពត៌មានអោយច្បាស់ដោយសំរួលនូវសំនួរអោយសាមញ្ញសាជាថ្មីឡើងវិញ<br />
• សួរដើម្បីបញ្ជាក់បើសិនជាអ្នកមិនយល់<br />
• លើកទឹកចិត្តអោយពួកគេលើកឡើងនូវដំណោះស្រាយរបស់ពួកគេ<br />
ធ្វើការកត់ត្រា ខ្លះនូវពេលសំភាសន៍<br />
• មុនពេលចាកចេញទៅ ពន្យល់ពីអ្វីនឹងកើតឡើងបន្ទាប់ទៀត ក្នុងនោះរួមទាំងប្រាប់ពីពេលវេលា ដែលលោកអ្នកនឹងជួបគេម្តងទៀត ។<br />
• សួរសំនួរនាំមុខ<br />
• បង្អាក់ លើកលែងតែពេលណាដែលអ្នកច្បាស់ថាមានការយល់ច្រឡំ<br />
• ប្រាប់ពួកគេតើត្រូវរស់នៅបែបណានោះទេ<br />
• តិះទៀនអ្នកផ្សេង<br />
• ចោទសួរសំនួរទៅកាន់គេច្រើនពេកទេ<br />
• សន្យាថាអ្នកមិនអាចរក្សា ឬ និយាយរឿងដែលមិនពិតនោះទេ<br />
• ត្រូវបន្តអនុវត្តអោយបាននូវរាល់សន្យា និង ការប្តេជ្ញាចិត្តដែលលោកអ្នកបានធ្វើ ជានិច្ច<br />
• គិតអំពីអ្វីដែលគេបានប្រាប់អ្នក និង អ្វីដែលអ្នកសង្កេតឃើញ<br />
• កត់ត្រាទុកអោយបានលំអិតជាងមុននូវអ្វីដែលអ្នកបានដឹង និងរាល់សកម្មភាពដែលអ្នកចាំបាច់ ត្រូវធ្វើ<br />
• កត់សំគាល់នូវចំណុចមិនសមស្របគា្នចំពោះពត៌មានដែលគេផ្តល់អោយអ្នក<br />
• ប្រមូលពត៌មានបន្ថែមទៀតដែលអ្នកត្រូវការ <br />
• ត្រូវធ្វើការបញ្ជូនបន្តដែលសមស្រប<br />
• បើសិនជាគេត្រូវការ សូមបង្កើតអនុសាសន៍<br />
[[ចំណាត់ថ្នាក់ក្រុម:សាលាដុនបូស្កូ]]
បន្ទាត់ទី១៨៧៖
[[ja:社会]]
[[jbo:remce'u]]
[[jv:
[[kk:Социум]]
[[kn:ಸಮಾಜ]]
| |||