ទូរទស្សន៍៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

=== របៀបបែងរូបភាព ===

រលកធាតុអាកាសទូរទស្សន៏ ពុំមានរំពើតរំពើនដូចរលកទឹក, ដូចរលកធាតុអាកាសផ្សាយសម្លេងទេ គឺវាធ្វើចលនាស្មើហើយត្រង់ៗ តែម្ដងក៏ដូចជាចលនាពន្លឺដូច្នោះដែរ វាពុំអាចបត់បែនក្រងិកក្រងក់បានឡើយ។ អាស្រ័យដូចនេះហើយ បានជាទូរទស្សន៏មិនអាចផ្សាយបានឆ្ងាយដូចវិទ្យុផ្សាយសម្លេង ដោយផែនដីមានរាងមូលដូច្នេះខ្សែបន្ទាត់ដែលរលកធាតុអាកាសទូរទស្សន៏រះដល់ណា គឺត្រូវចប់ត្រឹមហ្នឹង តាមធម្មតាវាអាចផ្សាយបានប្រហែល ៥០ ទៅ ១០០គីឡូម៉ែត ហួសពីនេះ គឺត្រូវប្រផុតប្រផើយយកជាការពុំបាន គឺវាលែងមានចលនា ឬក៏ខ្សោយហួសប្រមាណ ។​ ដើម្បីអោយគ្រឿងទូរទស្សន៏អាច ទទួលរូបភាពបានប្រព្រឹត្តិទៅតាមលំនាំរូប បានសេចក្ដីថា អោយគ្រឿងទូរទស្សន៏អាចបញ្ចេញរូបភាពបាន ស្របតាមលំនាំដើម, គេត្រូវផ្សាយស៊ីញ៉ាល់ស្របពេល (Signal synchro) និងស៊ីញ៉ាល់លុបស្រមោល (Blanking) លាយឡំជាមួយស៊ីញ៉ាល់រូបភាពនៅក្នុងរលកធាតុអាកាស ។ ដូចនេះរលកធាតុអាកាសទូរទស្សន៏មិនត្រឹមតែមានស៊ីញ៉ាល់រូបប៉ុណ្ណោះទេ គឺមានស៊ីញ៉ាល់ស្របពេល និងស៊ីញ៉ាល់លុបស្រមោលទៀត។ ស៊ីញ៉ាល់ទាំងពីរមុខនេះ មាននាទីសម្រាប់បញ្ជូនពន្លឺរាយក្នុងផ្ទៃចង្កៀងរូប (Lampe a rayon cathodique) អោយធ្វើចលនាតាមស្ថានីយ៏ផ្សាយ និងលុបអោយអស់ នូវស្រមោលដែលកើតដោយបន្ទាត់រះ នៃអេឡិចត្រុងដែលត្រលប់ម្ដងៗ ។ ធ្វើយ៉ាងនេះគ្រឿងវិទ្យុទូរទស្សន៏និង អាចបញ្ចេញរូបភាពសមរម្យតាមលំនាំដើម។ ប្រសិនបើគ្មានស៊ីញ៉ាល់ស្របពេលមកបញ្ជាទេ គ្រឿងទូរទស្សន៏នឹងបញ្ចេញរូបភាពគ្មានរបៀបរៀបរយ មិនស្របពេលនឹងស្ថានីយ៏ផ្សាយ ដូចនេះរូបភាពដែលបញ្ចេញនៅ លើផ្ទៃចង្កៀងរូប (Ecran) នឹងត្រឡប់ត្រឡិន, បែកខ្ញែកជា ៤ ជា ៥ ឬក៏រូភាពធ្វើដំណើរមិននឹងនរ រេចុះ រេឡើង។ល។ ដំណើរគ្នានឹងផ្សាយស៊ីញ៉ាល់រូបនេះ គេក៏បានយកស៊ីញ៉ាល់សម្លេង(Signal base Fréqunce) បញ្ជូនផ្សាយជាមួយរលកធាតុអាកាសដូចខាងលើនេះដែរ តែវាមានកំពស់ខុសពី រលកទូរទស្សន៏ខ្លះ។ គេធ្វើយ៉ាងនេះ ពេលដែលគ្រឿងទូរទស្សន៏ទទួលបានរូបភាពហើយ, ស៊ីញ៉ាល់សម្លេងក៏ចូលមកជាមួយគ្នា ហើយសម្លេងនិងរូបអាចមានចលនាស្របគ្នាបានទៅយ៉ាងរលូន។

ទូរទស្សន៍គឺជាមាស៊ិនអេឡិចត្រូនិចទូគមនាគន៍មួយដែល ជាគ្រឿងសំរាប់ធ្វើការបញ្ជូនរូភាព និង ការទទួលពីកន្លែល មួយទៅកន្លែងមួយទៀត ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងមើលឃើញរូភាព ដែលមានពណ៌តែមួយ

គឺ (ពណ៌ស ឬ ខ្មៅ ) និងមានពណ៌ជាច្រើនទៀត ដែលអមជាមួយនិងសំលេង ។ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ ទូរទស្សន៍ វាបង្ហាញពីភាពដាច់ដឡែកផងដែរ នៅលើកញ្ចក់ទួរទស្សន៍,​​​ និងមានកម្មវិធីជាច្រើន ។

ទូរទស្សន៍មានដើមកំណើតមកពីការលាយភាសាឡាតាំងនិងក្រិច ពាក្យក្រិចមានន័យថា ការមើលពីចម្ងាយ & ភាសាឡាតាំង visio, (មកពីពាក្យ​​ video , vis- to see ) ។

ចាប់តាំងពីស.វទី១៩២០​ មក ការផ្សព្វផ្សាយ ពានិជ្ជកម្ម តាមរយៈទូរទស្សន៍វិទ្យុ បានផ្ដល់ផលប្រយោជន៏យ៉ាងខ្លាំងបំផុត ឈុតឆាករបស់ទូរទស្សន៍ វាជាកន្លែងសាមញ្ញ នៅតាមសា្ថប័នន

នៅក្នុងឆ្នាំ១៨៨៤ លោក Paul Gottlieb Nipkow មានអាយុ ២៣ ឆ្នាំជាសិស្សនិស្សិតនៅឯសកលវិទ្យាល័យនៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ជាក់ស្ដែងជាដំបូងប្រពន្ធ័ទូរទស្សន៏អេឡិចត្រូនិចស្វ័យប្រវត្តិ ដែលអ្នកធ្វើការស្កែនឌីស, ការធ្វើអោយឌីសមានភាពរង្វិលខ្ញាល់ជាមួយនឹង ស៊េរីប្រហោងមូលដូចគូទខ្យងតំរងើឆ្ពោះទៅចំណុចកណ្ដាលដើម្បី ធ្វើសនិទានកម្ម។ ប្រហោងដែលមានកន្លែងនៅសល់នៃមុំគឺវាមានភាពស្មើគ្នា នៅចន្លោះពេលនោះវាមានការឆ្លាស់វេនឌីសតែមួយ តំរូវអោយមានការអនុញ្ញាតិ្តពន្លឺនៅលើវិញ្ញាណនៃអារម្មណ៏ដោយ មានការប្រែប្រួល ក្រោមអនុភាពអ្វីដែល ជាផលលិតផលសន្ទុះនៃអគ្គីសនី។ ដូចគ្នានេះដែររូបភាពដែលមានចំណុចប្រសព្វនៃការវិលនៅលើឌីសវាជា ប្រហោងដែលចាប់យកបន្ទះផ្ដេកនៃគ្រប់រូបភាពទាំងអស់។ ការរចនារបស់លោក Nipkow មិនតំរូវអោយមានភាពស៊ាំញ៉ាំទៅមុខរហូតនៅក្នុងបំពង់បំពងសម្លេង វាបនក្លាយទៅជាបច្ចេកទេសដែលមានប្រយោជន៏បំផុត។ ឧបករណ៏ទាំងនោះមានតែមួយគត់ ដែលមានសារះប្រយោជន៏ក្នុងការបញ្ជូនរូបភាពជាច្រើនអោយវា ឈប់ពាក់កណ្ដាលទី។ ដោយសារតែមានភាពស្មើគ្នាចំណុចទំនេរ វាមានទំហំផ្សេងពីគ្នាដូចជាម៉ាស៊ីនផ្ញើរទូរលេខ ឬក៏បណ្ដាញទូស័ព្ទជាដើម។ ក្រោយមកការរចនា ទៅលើរូបភាពតំរូវអោយអ្នកស្កែន ធ្វើការចាប់យកការបញ្ចាំងអោយ មើលឃើញមានភាពរង្វិលខ្ញាល់ ហើយនិទ្វារនៃបំពង់កាំរស្មី (CRT) ក៏ដូចជាឧបករណ៏មួយដែលបានធ្វើការ បង្ហាញរូបភាពទាំងនោះឡើង ក៏ប៉ុន្តែរូបភាពនៃភាពយន្តទាំងនោះវាបែរជានៅស្ងៀម មិនអាចធ្វើអ្វីបានទៅវិញ។ ពេលនោះភាពប្រែប្រួលក្រោមអនុភាពទាំងនោះពុំ បានដឹងនិងមានការជ្រើសរើស អោយមានការទទួលបានផលល្អប្រសើរឡើយ។ នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩០៧ វិស័យវិទ្យាសាស្ត្រនៅក្នុងប្រទេសរុស៊ី (Russia) លោក Bori Rosin បានក្លាយទៅជាអ្នកបង្កើតជា លើកដំបូងនៅក្នុងការប្រើប្រាស់ (CRT) នៅក្នុងការធ្វើពិសោធន៏នៃប្រព័ន្ធទូរទស្សន៏ ។ គាត់បានប្រើប្រាស់ការស្កែនកញ្ចក់បញ្ចាំងអោយឃើញ រូបភាពទៅលើការ ឆ្លងកាត់ធម្មតា ដែលមានទ្រងទ្រាយ ដូចជាធរណីមាត្រទៅលើ (CRT) ។

[[ការប្រើប្រាស់ឌីស នីពកូវ (Nipkow)]] លោក Jonh Logie Barid ដែលជាជនជាតិ Scottish ជាអ្នកបង្កើតក្នុងការបង្ហាញទៅលើរូបភាព ដែលមានការឆ្លងកាត់ ស្រមោល ធ្វើអោយមានចលនានោះលោក Jonh Logie Baid បានទទួលកេរ្ដិ៏ឈ្មោះល្បីល្បាញ នៅក្រុង ឡុងដុន (London) នៅក្នុងឆ្នាំ19២៥ ហើយវាបនាក្លាយទៅជារូបភាព ដែលមានប្រជាប្រិយបំផុត នៅក្នុងឆ្នាំ១៩២៦ ដែលរូបភាព នោះមានពណ៌ តែមួយបែប តែប៉ុណ្ណោះ។ លោក Baird បានផលិត ឌីសស្កែនបានសំរេចមានចំនួន ៣០ ខ្សែ ហើយ។ លោក Baird ban ក៏បានបង្ហាញ ពីទូរទស្សន៏ នៅលើពិភពលោកដែលវាជាសេចក្ដីជោគជ័យដ៏អស្ចារ្យ មួយជាលើកដំបូង របស់គាត់ ។ បើទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ទំរង់គ្រឿងយន្តនៃទូរទស្សន៏គឺប្រើមិនបានយូរទេ។ ជមួយគ្នានេះផងដែរ គេក៏បានកត់សំគាល់ឃើញថា នៅក្នុងឆហនាំ ១៩២៧ លោក Baird ក៏បានបង្កើតប្រព័ន្ធថតរូប វីឌីអុឲូ នៅលើពិភពលោកជាលើកដំបូងដែលវា គឺជា"ប្រព័ន្ធសូរសព្ទ" "Phonovision" ដោយមានការផ្លាស់ប្ដូរតាន ដោយដាក់សញ្ញាម៉ាស៊ីនថតទូរទស្សន៏ គាត់នៅខាងក្រៅនិងមានសំលេងច្បាស់ទូលាយ, បន្ទាប់មកគាត់ក៏បានធ្វើការចាប់យកសញ្ញាខាត់ឌីស ១០ អ៊ីងក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកទេសថត សំលេងដែលពុំមែនជាផ្លូវការ ។ សូរសព្ទនៃការថតសំលេងយ៉ាងតិចបំផុត របស់លោក Baird ត្រូវបានបន្សល់ទុកហើយទីបញ្ចប់គឺជាពាក្យសម្ងាត់ហើយ វាបានផ្ដល់អោយនូវរូបភាព ទំនើបបំផុតបានប្រើប្រាស់នៅចន្លោះសតវត្ស១៩៩០ ដែលប្រើសញ្ញាវា ហើយវាបានផ្ដល់អោយរូបភាព នៃលេខដែលប្រព្រឹត្តិទៅក្នុងបច្ចេកទាំងអស់នោះ ។

=== ឆ្នាំ១៩២៦ ===

នៅក្នុងឆ្នាំ​១៩២៧ លោក Léo Theremin ជាជនជាតិ រុស៊ី (Russia) ជាអ្នកបង្កើតបានអភិវឌ្ឍន៏ Mirror-drum-based ដែលបានប្រប្រាស់ប្រព័ន្ធទូរទស្សន៏ទទួលបានលទ្ធផលរូបភាពចំនួន១០០ខ្សែ ។ លើសពីនេះទៅទៀតនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២៧ លោក Herbert E.Ives បានបង្កើតរូភាពតុកាត្តា របស់Bell Labs គឺមានការឆ្លងកាត់ចំនួន៥០ ប្រហោងដីស ក្នុងការបង្កើតផលិត ១៦ គោលការណ៏ តាមរយៈតេឡេក្រាមកពីក្រុង Washington DC ទៅក្រុង New York ហើយវិទ្យុក៏បានាឆ្លងកាត់ពី Whippany និង New Jorsey. Ives បានប្រើប្រាស់ Screen ធំពី ២៤ ទៅ ៣០ (៦០ទៅ៧៥ cm) ហើយការងាររបស់គាត់គឺជាលេខាធិការរបស់អ្នកជំនួញម្នាក់ឈ្មោះ Hertsert-Hoover។

នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២៧ លោក ហ្វីឡូ ហ្វានស្វ័ត (Philo Phasworth) បានបង្កើត​ ការធ្វើការងារ នៅលើប្រព័ន្ធទូរទស្សន៏ជាលើកដំបូង របស់ពិភលោកជាមួយនឹងគ្រឿងស្កែនអេឡិចត្រូនិច ហើយវាមានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង ដែលគាត់បានបង្ហាញជាលើកដំបូងនៅថ្ងៃទី០១​ ខែសីហា ឆ្នាំ ១៩២៨ ស្ថានីយ៏ទូរទស្សន៏ (WRGB) មានវ័យចំនាស់ ជាងគេបានអះអាងថា ការគូសចំលង វាជាដើមហេតុ មួយក្នុងការបង្កើតកន្លែងធ្វើពិសោធន៏កម្មមួយ នៅថ្ងៃទី១៣ ខែ មករា ឆ្នាំ១៩២៨, ជាការផ្សព្វផ្សាយ មកពីរោងចក្រអេឡិចត្រូនិចទូទៅ នៅ (Schenetadyç Ny, ដោយហៅអក្សរនោះថា (W.2XBS) ។ ប្រជាជនបានយល់ដឹងពី "ទូរទស្ស WGY" បន្ទាប់មកគឺស្ថានីយ៏ប៉ុស្តិ៏វិទ្យុ ។ ក្រោយមកនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩២៨ អេឡិចត្រូនិចទូទៅ បានផ្ដល់ភាពងាយស្រួលជាលើកទី២ ដោយលើកនេះធ្វើនៅទីក្រុង ញ៉ូវយក (New York) ដែលមានការហៅអក្សរ (W2XBS), និងបច្ចុប្បន្ននេះ គេបានដឹងដែរ ពី (WNBC) ។ ស្ថានីយ៏នៅកន្លែងធ្វើការពិសោធន៏ ពីរមានលក្ខណៈធម្មជាតិ​គឺ មិនមានកម្មវិធីដូចមុនទេ អ្នកទទួលបានធ្វើប្រត្តិបត្តិការ ដោយអ្នកវិស្វករច្រើននៅ ក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយ ។ រូបភាពតុកត្តា ធ្វើការបង្វិលថយក្រោយបានផ្សព្វផ្សាយ ២ម៉ោងជារៀងរាល់ថ្ងៃ សំរាប់បីបួនឆ្នាំម្ដង ដូចទៅនឹងបច្ចេកទេសសម័យថ្មីបានចាប់ផ្ដើមដោយ អ្នកវិស្វករជាច្រើននាក់ ។

នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៣៦ ហ្គេមអូឡាំពិច (Olympic Games) នៅក្នុងក្រុងបែកឡាំង (Belin) ស្ថានីយ៏ទូរទស្សន៏ នាំមកជាមួយសខ្សែកាបនៅក្នុងក្រុងបែកឡាំង (Berlin)ហើយ លោក លែពហ្សីច (Leipzig)

[[ckb:تەلەفزیۆنتەلەڤیزیۆن]]