ប្រវត្តិវិទ្យុ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បន្ទាត់ទី១១៖
 
=='''ម៉ាស៊ីនទទួលរលកសំលេងវិទ្យុ​ និងទូរស័ព្ទដំបូង'''==
ទីបំផុត ទូរលេខឥតខ្សែគឺជាប្រវត្តិសាស្រ្ដចុងក្រោយដែលត្រូវបានប្រើសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងបច្ចេកទេសទំនាក់ទំនងតាមរយៈវិទ្យុដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងបច្ចេកទេសទំនាក់ទំនងតាមរយៈ[[វិទ្យុ]] និងការអនុវត្តន៍ ជាពិសេសទូរលេខទាំងនោះបានប្រើក្នុងពេលមានការធ្លាក់ចុះនៃវិទ្យុបីដងដំបូងជាពិសេសទូរលេខទាំងនោះបានប្រើក្នុងពេលមានការធ្លាក់ចុះនៃ[[វិទ្យុ]]បីដងដំបូង(១៨៨៧‍ដល់១៩២០) មុនពេលវិទ្យុត្រូវបានប្រើឡើងវិញ។មុនពេល[[វិទ្យុ]]ត្រូវបានប្រើឡើងវិញ។ លោកហ្គុយហ្កលីអ៊ែលម៉ូ ម៉ាខូនី បានពន្យល់បង្ហាញអំពីការប្រើប្រាស់វិទ្យុបានពន្យល់បង្ហាញអំពីការប្រើប្រាស់[[វិទ្យុ]] ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយការទំនាក់ទំនងកងទ័ពជើងគោកនិងកងទ័ពជើងទឹក, ពាណិជ្ជកម្ម ហើយចាប់ផ្ដើមអភិវឌ្ឍន៍ក្រុមហ៊ុន និងសំរាប់ទំនាក់ទំនងសេវាកម្មផ្គត់ផ្គង់បរិក្ខារ។ ការអភិវឌ្ឍន៍ខាងផ្នែកវិទ្យុការអភិវឌ្ឍន៍ខាងផ្នែក[[វិទ្យុ]] បានធ្វើអោយមានការចាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើន ហើយហេតុផលដ៏ជូចត់ចំពោះសេចក្ដីពិត '''អ្នកប្រឌិតរបស់វិទ្យុ''' ឋិតនៅរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
 
=='''ចុងសតវត្សទី២០'''==
នៅក្នុងចុងសតវត្សទី២០ ប្រព័ន្ធឥតខ្សែ[['''ស្លែប៊ី-អាកូ''']](Slaby-Arco​ wireless) ត្រូវបានបង្កើតឡើង​ដោយលោក អាដោហ្វ ស្លែប៊ី និងលោកជហ្គ វន់អាកូ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩០០ លោករីជីនល ហ្វេសសិនដិន(Reginald Fessenden) បានបង្កើតគ្រឿងបញ្ជូនសំលេងខ្សោយមួយតាមៈរលកធាតុអាកាស។ ក្នុងឆ្នាំ១៩០១ ម៉ាខូនី បានធ្វើការផ្សព្វផ្សាយវិទ្យុឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រអាត្លង់ទិចបានជោគជ័យ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩០៤ សហរដ្ឋអាមេរិចបានប្តូបញ្ជ្រាស់ ដែលលោកម៉ាខូនីទទួលបានពានរង្វាន់ចំពោះការបង្កើតវិទ្យុ ហើយអាចមានអនុភាពចំពោះហិរញ្ញវត្ថុរបស់អ្នកដុតនំក្នុងរដ្ឋ ដែលមានលោកថូម៉ាស អ៊ីឌីសាន់ និងលោកអាន់ដ្រ ខានីជី ផងដែរ។ នេះគឺបានអនុញាតអោយរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិចកាត់បន្ថយការបង់តំលៃសិទ្ធដែលលោកតេស្លាកំពុងប្ដឹងតវ៉ាសំរាប់ការប្រើប្រកាសនីយប័ត្រតក្កកម្មរិទ្យុរបស់គាត់។ ក្នុងឆ្នាំ១៩០៧ ម៉ាខូនី បានបង្កើតអង់តែនវិទ្យុដំបូងសំរាប់ទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មរវាងទីក្រុងខ្លីហ្វដិន, អាយរីឡិន ជាមួយនិងទីក្រុងហ្កែស ប៊េ, ញ៉ូហ្វោនដលិន។