សម្ដេចប៉ាប៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
No edit summary
បន្ទាត់ទី៨៖
តំណែងរបស់សម្ដេចប៉ាបគឺបានទទួលស្គាល់ដោយប្រមុននៃសាសនាកាតូលិក។
 
យុត្ដាធិកានៃសាសនារបស់លោកត្រូវបានហៅថា "ហូលីស៊ី",ឬ "អាផូសត្រូលិក" ខាងលើជាមូលដ្ឋាននៃប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ក្នុងព្រះវិហាដែលសាវ័កសន្ដសិលាបានរងទុកលំបាកជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសរ៉ូម។ខាងលើជាមូលដ្ឋាននៃ'''ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់'''ក្នុងព្រះវិហាដែលសាវ័កសន្ដសិលាបានរងទុកលំបាកជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសរ៉ូម។ សម្ដេចប៉ាបគឺជាប្រមុខរដ្ឋនៃទីក្រុងវ៉ាទីកង់,ព្រះមហាក្សត្រដែលគ្រប់គ្រងរដ្ឋនៃទីក្រុងងបានក្ដោបក្ដាប់ទឹកដីបរិពន្ឋភូមិទាំងអស់នៃទីក្រុងរ៉ូម។
មុខងាររបស់សម្ដេចប៉ាបគឺជាមុខងារមួយដែលបានបង្កើតនៅឋិតឋេរនៅលើពិភពលោក ហើយ​ជាផ្នែកមួយខ្ពស់នៅលើពិភពលោកក្នងប្រវិត្ដសាស្ដ្រ។
 
សមេ្ដចប៉ាបកាលពីសម័យបុរាណបានជួយផ្សព្វផ្សាយច្រើនអំពីគ្រិស្ដសាសនា និង ការអធិដ្ឋានផ្សេងៗដែលមិនធ្វើអោយមានការឈ្លោះប្រកែករវាង[[លទ្វិ]]ផ្សេងទៀត។
នៅពាក់កណ្ដាលឆ្នាំពួកគេបានអនុវត្ដតាមច្បាប់​ដែលមិន
ទាក់ទងនឹងសាសនាសំខាន់មួយនៅភាគខាងលិចនៃប្រអឺរ៉ុប ព្រមទាំងដើរតួជាអាជ្ញាកណ្ដាលរវាងមហាក្សត្រគ្រិស្ដសាសនា។ព្រមទាំងដើរតួជា'''អាជ្ញាកណ្ដាល'''រវាងមហាក្សត្រគ្រិស្ដសាសនា។ បច្ចុប្បន្ននេះ, ក្នុងការបន្ថែមការរីកឡើងជំនឿនៃគ្រិស្ដសាសនា និង លទ្ឋិផងដែរ,​ សម្ដេចប៉ាបបានឧទ្ទិសដើម្បីអោយសាសនាទំាងមូលនឹងមានការទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក, ការធ្វើកុសលផលបុណ្យ, និង ការការពារសិទ្ឋមនុស្ស។
 
សម្ដេចប៉ាបមានមុខងារដែលបង្ខំអោយលះបង់អំណាចអាណាចក្រសម្ដេចប៉ាបមានមុខងារដែលបង្ខំអោយលះបង់អំណាច[[អាណាចក្រ]],និង ប៉ាបបានធ្វើការអនុញ្ញាតច្បាប់នេះស្ទើរតែផ្ដាច់មុខដើម្បីជាសារះសំខាន់នៃសាសនា។​ ជាច្រើនសតវត្យន៏មកហើយ​, សម្ដេចប៉ាបអះអាងថា អំណាចនៃចម្រៀងសាសនាបានបញ្ជាក់បន្ថែមយ៉ាងរឹងមាំដែលមានកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៧០ ជាសេចក្ដីប្រកាសនៅ[[សទ្ឋាន្ដ]]នៃភាពមិនចេះខុសរបស់សាវ័កដែលកម្រនឹងមានឪកាសបកស្រាយនៅជំនឿឫក្រុមសីលធម៏។ ឪកាសក្នុងការអធិប្បាយដំបូង(បន្ទាប់ពីមានសេចក្ដីប្រកាស)​ហើយរហូតដល់ពេលចុងក្រោយ និយមន័យសទ្ឋាន្ដនៃការសន្និដ្ឋានរបស់ម៉ារីនៅ​ ឆ្នាំ ១៩៥០។
 
សម្ដេចប៉ាបមានមុខងារដែលបង្ខំអោយលះបង់អំណាចអាណាចក្រ,និង ប៉ាបបានធ្វើការអនុញ្ញាតច្បាប់នេះស្ទើរតែផ្ដាច់មុខដើម្បីជាសារះសំខាន់នៃសាសនា។​ ជាច្រើនសតវត្យន៏មកហើយ​, សម្ដេចប៉ាបអះអាងថា អំណាចនៃចម្រៀងសាសនាបានបញ្ជាក់បន្ថែមយ៉ាងរឹងមាំដែលមានកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៧០ ជាសេចក្ដីប្រកាសនៅ[[សទ្ឋាន្ដ]]នៃភាពមិនចេះខុសរបស់សាវ័កដែលកម្រនឹងមានឪកាសបកស្រាយនៅជំនឿឫក្រុមសីលធម៏។ ឪកាសក្នុងការអធិប្បាយដំបូង(បន្ទាប់ពីមានសេចក្ដីប្រកាស)​ហើយរហូតដល់ពេលចុងក្រោយ និយមន័យសទ្ឋាន្ដនៃការសន្និដ្ឋានរបស់ម៉ារីនៅ​ ឆ្នាំ ១៩៥០។