ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
|
|
|
=== [[ធម្មរតនៈ]] ===
::ព្រះធម៌ដែលអ្នកសិក្សាប្រតិបត្តិគប្បីបានគឺ ទិដ្ឋធម្មិកត្ថ ប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ន សម្បរាយិកត្ថ ប្រយោជន៍ជាតិខាងមុខ និងបរមត្ថ ប្រយោជន៍ប្រសើរបំផុតគឺ[[ព្រះនិព្វាន]]ដែល[[ព្រះសង្គីតិកាចារ្យ]]ទាំងឡាយបានប្រមូលរួបរួមទុកក្នុងគម្ពី[[ព្រះត្រៃបិដក]]ទាំង ៨៤០០០ ព្រះ[[ធម្មក្ខន្ធ]] ដែលចែកជា ១) [[វិនយបិដក]] មាន ២១០០០ ព្រះធម្មក្ខន្ធ, ២) [[សុត្តន្តបិដក]] មាន ២១០០០ ព្រះធម្មក្ខន្ធ, និង ៣) [[អភិធម្មបិដក]] មាន ៤២០០០ព្រះធម្មក្ខន្ធ ។ ផ្តើមតាំងតែ[[ព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ|ព្រះបឋមទេសនា]]គឺការសម្តែង[[ព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ]] ដែលព្រះអង្គទ្រង់បំបែក អរិយសច្ចធម៌ជា ៤ ប្រការមានទុក្ខារិយសច្ច, សមុទយារិយសច្ច, និរោធារិយសច្ច, និង មគ្គារិយសច្ច ហើយដែលជារឿយៗព្រះអង្គទ្រង់ដឹកនាំសត្វឲ្យដើរតាម[[អរិយដ្ឋង្គិកមគ្គ]] គឺមាគ៌ាមានអង្គ ៨ មាន សម្មាទិដ្ឋិ និង សម្មាសង្កប្ប ជាដើម និង មាន សម្មាសមាធិ ជាបរិយោសាន ថាជាផ្លូវកណ្តាលនាំឆ្ពោះទៅដល់ការរំលត់ទុក្ខ ពោលគឺ[[ព្រះនិព្វាន]] ។ ក្រៅពី[[អរិយសច្ច៤]] នៅមាន[[ត្រៃលក្ខណ៍]]
::ព្រះធម៌ដែលអ្នកសិក្សាប្រតិបត្តិគប្បីបានគឺ ទិដ្ឋធម្មិកត្ថ ប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ន សម្បរាយិកត្ថ ប្រយោជន៍ជាតិខាងមុខ និងបរមត្ថ ប្រយោជន៍ប្រសើរបំផុតគឺ[[ព្រះនិព្វាន]]ដែល
អធិប្បាយពិស្តារក្នុងគឺ ទុក្ខំ, អនិច្ចំ, អនត្តា (Three Universal Characteristics: suffering, impermanence, and non-self) និង [[បដិច្ចសមុប្បាទធម៌]] ដែលសម្តែងរឿងហេតុបច្ច័យនៃធម៌ទាំងឡាយមានអធិប្បាយពិស្តារក្នុង [[អភិធម្មបិដក|គម្ពីមហាបដ្ឋានប្បករណ៍]]ដែលចែកចេញជា[[ ២៤បច្ច៍យ២៤ បច្ច័យ]]មាន [[ហេតុប្បច្ច័យ]]ជាដើម។ [[ព្រះពុទ្ធសាសនា]]តែងលើកឡើងពីកម្មផល ហេតុដូច្នេះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ▼
[[ព្រះសង្គីតិកាចារ្យ]]ទាំងឡាយបានប្រមូលរួបរួមទុកក្នុងគម្ពី[[ព្រះត្រៃបិដក]]ទាំង៨៤០០០ព្រះធម្មក្ខន្ធដែលចែកជា[[វិនយបិដក]]២១០០០ព្រះធម្មក្ខន្ធ [[សុត្តន្តបិដក]]២១០០០
ព្រះធម្មក្ខន្ធ និង[[អភិធម្មបិដក]]៤២០០០ព្រះធម្មក្ខន្ធ។ ផ្តើមតាំងតែ[[ព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ|ព្រះបឋមទេសនា]]គឺការសម្តែង[[ព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ]]ដែលព្រះអង្គទ្រង់បំនែក អរិយសច្ចធម៌ជា៤ប្រការ
មានទុក្ខារិយសច្ច សមុទយារិយសច្ច និរោធារិយសច្ច និងមគ្គារិយសច្ច ហើយដែលជារឿយៗព្រះអង្គទ្រង់ដឹកនាំសត្វឲ្យដើរតាម[[អរិយដ្ឋង្គិកមគ្គ]] គឺមាគ៌ាមានអង្គ៨មានសម្មាទិដ្ឋិ
សម្មាសង្កប្បជាដើម និងមានសម្មាសមាធិជាបរិយោសានថាជាផ្លូវកណ្តាលនាំឆ្ពោះទៅកាន់ទីរំលត់ទុក្ខពោលគឺ[[ព្រះនិព្វាន]]ហ្មឹងឯង។ ក្រៅពី[[អរិយសច្ច៤]] នៅមាន[[ត្រៃលក្ខណ៍]]
គឺទុក្ខំ អនិច្ចំ អនត្តា (Three Universal Characteristics: impermanence, suffering and non-self)និង[[បដិច្ចសមុប្បាទធម៌]]ដែលសម្តែងរឿងហេតុបច្ច័យនៃធម៌ទាំងឡាយមាន
▲អធិប្បាយពិស្តារក្នុង [[អភិធម្មបិដក|គម្ពីមហាបដ្ឋានប្បករណ៍]]ដែលចែកចេញជា[[២៤បច្ច៍យ]]មាន[[ហេតុប្បច្ច័យ]]ជាដើម។ [[ព្រះពុទ្ធសាសនា]]តែងលើកឡើងពីកម្មផល ហេតុដូច្នេះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
|
