រឿងមហាភារតយុទ្ធ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
No edit summary
បន្ទាត់ទី៥៖
{{Hinduism}}
 
'''''មហាភារតយុទ្ធ'''''
'''''មហាភារតយុទ្ធ''''' ([[Sanskrit]] ''{{IAST|Mahābhārata}}'' {{lang|sa|महाभारत}}, {{IPA-sa|məɦaːˈbʱaːrət̪ə|IPA}}) is one of the two major [[Sanskrit literature|Sanskrit]] [[Indian epic poetry|epic]]s of [[History of India|ancient India]], the other being the ''[[Ramayana]]''.<ref name=encindlit>{{Cite journal | url = http://books.google.ca/books?id=zB4n3MVozbUC&pg=PA1755&dq=itihasa | title = The Encyclopaedia of Indian Literature (Volume Two) (Devraj to Jyoti) | isbn = 978-81-260-1194-0 | author1 = Datta | first1 = Amaresh | date = 2006-01-01}}</ref>
រឿង​មហា​ភារត​នេះ ជា​រឿង​ចម្បាំង​ដ៏​ធំ​១ ប្រហែល​គ្នា​នឹង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ ជា​រឿង​បូរាណ​កើត​ឡើង​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា មុន​រឿង​រាមកេរ្តិ៍​ទៅ​ទៀត ពួក​ឥណ្ឌា​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ចែក​គ្នា​ស្ដាប់​ជាង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ តែ​រឿង​នេះ​រាប់​ថា​ជា​រឿង​កំបាំង​បាត់​ទៅ​ជា​យូរ​ហើយ ព្រោះ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​ក្នុង​សម័យ​នេះ មិន​សូវ​មាន​អ្នក​ណា​ចេះ​ដឹង អំពី​ដើម​ខ្មែរ​យើង​ដឹង​រឿង​នេះ​ជា​ប្រាកដ​ទើប​ឆ្លាក់​ជា​រូប​ភាព​ចម្បាំង​រឿង​នេះ នៅ​ប្រាសាទ​នគរ​វត្ត​នា​ព្រះ​របៀង​ទី​១ ដាន​ខាង​លិច​ភាគ​ខាង​ត្បូង កាល​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ធ្វើ​ជា គីត ឬ​អ្នក​នាំ​ផ្លូវ បាន​ជ្រាវ​រក​រឿង​នេះ​ទាល់​តែ​បាន​ចេះ​ដឹង ដូច​ដែល​បាន​នាំ​មក​សម្ដែង​ក្នុង​ទី​នេះ​ស្រាប់​ហើយ។
កាល​ពុទ្ធ​សករាជ ២៤៧០ អ្នក​ស្រី ការប៉ឺឡែស ជា​បណ្ណារក្ស​នៃ​ព្រះ​រាជ​បណ្ណាល័យ​កម្ពុជា ជា​ចៅហ្វាយ​របស់​យើង​ខ្ញុំ បាន​អញ្ជើញ​ទៅ​មើល​ប្រាសាទ​នគរ ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​នាំ​មើល ហើយ​បរិយាយ​រឿង​នោះ​ៗ ឲ្យ​ស្ដាប់​ផង ដល់​មក​ត្រង់​រឿង​នេះ អ្នក​ស្រី​ឃើញ​ថា​ជា​រឿង​គួរ​តែ​ដឹង​រាល់​គ្នា ទើប​បង្គាប់​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​រចនា​ឡើង ដើម្បី​យក​ទៅ​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​ឲ្យ​បាន​ជ្រួតជ្រាប​ទូទៅ តែ​រឿង​នេះ​ដើម​ជា​ភាសា​សំស្ក្រឹត អ្នក​ប្រែ​ត​ៗ​មក ក៏​ចូល​ចិត្ត​ប្រើ​ភាសា​នោះ​ច្រើន សូម្បី​យើង​ខ្ញុំ​រចនា​ឡើង​ក្នុង​គ្រា​នេះ ក៏​តោង​ប្រើ​ភាសា​នេះ​ច្រើន ហើយ​ប្រើ​ពាក្យ​ប្លែក​ៗ អំពី​ដែល​ធ្លាប់​ប្រើ​ច្រើន ដោយ​បំណង​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​មើល​រឿង​នេះ​ជ្រាប​ពាក្យ​នោះ​ៗ ជា​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ខ្លួន ក្នុង​ទី​នេះ​យើង​ខ្ញុំ​សូម​អភ័យ​ដល់​អ្នក​មើល អ្នក​អាន​ទាំងឡាយ បើ​ទើស​ទាល់​ឆ្ងល់​ត្រង់​ណា សូម​ឲ្យ​សួរ​អ្នក​ចេះ​ដឹង​តទៅ កុំ​គប្បី​និន្ទា​ហើយ​ឈប់​ស្ងៀម​នៅ បើ​ធ្វើ​ដូច្នោះ​នឹង​បាន​ផល​ត្រឹម​តែ​ជា​អ្នក​មិន​ចេះ​ប៉ុណ្ណោះ​។
យើង​ខ្ញុំ​សូម​ឧទ្ទិស​រឿង​នេះ ជូន​អ្នក​ស្រី ការប៉ឺឡែស ដែល​ផ្ដើម​បង្កើត​រឿង​នេះ ហើយ​នឹង​ជាទី​រាប់អាន​ដ៏​ខ្ពស់​នៃ​យើង​ខ្ញុំ​។
ព្រះ​ស្នេហា​សាទេព ក្រសេម
 
* [[រឿងមហាភារតយុទ្ធ ភាគទី១៖សេចក្ដីឫស្យានៃញាតិ]]
Line ២៤ ⟶ ២៨:
 
===The 18 parvas or books===
រឿង​មហា​ភារតយុទ្ធ ចែកជា ១៧​ភាគដូចខាងក្រោម :
The division into 18 parvas is as follows:
{| class="wikitable"
|-
!ភាគ
!Parva
!ចំណងជើង
!Title
!Sub-parvas
!បរិយាយ
!Contents
|-
|ភាគ​ទី​១
|1
|សេចក្ដី​ឫស្យា​នៃ​ញាតិ
|[[Adi Parva]] ''(The Book of the Beginning)''
|1
|1–19
|ក្នុង​យុគ​ជា​ដំបូង នៃ​ប្រជាវតារ​របស់​លោក ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​ភាគ​លើ មាន​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​ព្រះ​នាម​ថា សាន្តនុ ជា​ពូជ​ពង្ស​វង្ស​ព្រះ​ចៅ​ភរត ដែល​ជា​ឱរស​របស់​ព្រះ​ចៅ ទុសយន្ត និង​នាង សកុន្តលា ជា​បរម​ក្សត្រិយ៍ ដែល​ល្បីល្បាញ​ព្រះ​កិត្តិនាម ជាង​ព្រះ​ចៅ សាន្តនុ ក្សត្រិយ៍​អង្គ​នេះ ទ្រង់​រក្សា​រាជ​ប្រវេណី នៃ​ប្រយូរវង្ស​របស់​ព្រះ​អង្គ​ទុក​ដោយ​ប្រពៃ យក​ព្រះ​ហឫទ័យ​ទុក​ដាក់​ពេចពិល​រមិល​មើល សុខ​ទុក្ខ​របស់​ប្រជា​រាស្ត្រ ដោយ ​ការុណ្យ​ចិត្ត​ជា​យ៉ាង​ក្រៃពេក អ្នក​នគរ​ស្មោះ​សរ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​អង្គ ហាក់​បី​ដូចជា​ដួង​ហឫទ័យ​របស់​គេ រាប់អាន​តម្កុំតម្កើង​លើក​ឡើង​បូជា​ព្រះ​អង្គ
|How the Mahabharata came to be narrated by [[Ugrasrava Sauti|Sauti]] to the assembled [[rishi]]s at [[Naimisharanya]], after having been recited at the ''sarpasattra'' of [[Janamejaya]] by Vaishampayana at {{IAST|[[Takṣaśilā]]}}. The history and genealogy of the [[Bhāratas|Bharata]] and [[Bhrigu]] races is recalled, as is the birth and early life of the [[Kuru Kingdom|Kuru]] [[List of characters in the Mahabharata|princes]] (''adi'' means first).
|-
|ភាគ​ទី​២
|2
|ការ​ស្វយម្ពរ​នៃ​នាង​ទ្រៅបទី (ការ​រើស​រក​គូ​ព្រេង)
|[[Sabha Parva]] (The Book of the Assembly Hall)
|2
|20–28
|
|Maya Danava erects the palace and court (''sabha''), at [[Indraprastha]]. Life at the court, Yudhishthira's Rajasuya Yajna, the game of dice, and the eventual exile of the Pandavas.
សុំ​ឲ្យ​នឹក​មើល​ចុះ​ថា ម្ដាយ​និង​កូន​ដែល​ត្រូវ​និរទេស​ចាក​និវេសន៍​រាជស្ថាន​ទៅ​ក្នុង​យប់​នោះ រមែង​ល្ហិតល្ហៃ​យ៉ាង​ម្ដេច តែ​ទោះ​បី​ម្ល៉ឹង ជាតិ​ខត្តិយៈ​អ្នក​ចម្បាំង​រមែង​មាន​មានះ​ជា​ធម្មតា នាំ​គ្នា​ដើរ​កាត់​ព្រៃ​ទៅ​ដោយ​ប្រមាណ​ស្មាន​ក្នុង​ចិត្ត មិន​ដឹង​ជា​គ្រោះ​កម្ម​វា​និង​នាំ​ទៅ​ដល់​ណា ១​ទៀត​នឹក​បារម្ភ​ក្រែង​ពួក​សត្រូវ​ដិត​ដោយ​តាម​មក​យាយី ទើប​ដោះ​គ្រឿង​ទ្រង់​ចេញ​អស់ យក​ផង់​ធូលី​ខ្មៅ​មក​ប្រឡាក់​លាប​កាយ ផ្លាស់ផ្លែង​តែង​ខ្លួន​ជា​យោគី ដើម្បី​សុំ​ទៅ​បន្តិច​ប៉ុណ្ណោះ ឯ​ព្រះ​ជននី​សោត ក៏​តោង​ប្លម​ព្រះ​អង្គ​ជា​ស្រី​អនាថា​។
|-
|3