ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
|
|
'''សីប៉ាក់តាក្រ''' ជាប្រភេទល្បែងបែបប្រពៃណីមួយដែលមានលក្ខណៈពហុសាសន៍ដោយសារតែប្រទេស ភាគច្រើននៅទ្វីបអាស៊ីសុទ្ធតែអះអាងថា វាជាប្រភេទកីឡាដែលដូនតារបស់ពួកគេបន្សល់ទុកឲ្យ ។សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាគេហៅថាសីដក់។សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាគេហៅថា'''សីដក់''' ឬ '''សីមេលោង''' ។មានរឿងព្រេងខ្មែរជាច្រើនបានអះអាងពីការលេងសីដក់នេះដូចជាក្នុង រឿងឃុនឆាង-ឃុនផែនជាដើម ។
==រូបរាង==
[[សីមេលោង]]ជាប្រភេទសីដែលដែត្បាញ ដោយបន្ទះផ្ដៅដោយ[[បន្ទះផ្ដៅ]] ចាក់ជាក្រឡា ៤ ជ្រុងតូចៗដោយរក្សាទម្រង់សីនេះឲ្យមូលសម្រាប់ទាត់ នឹង ខ្នងជើង ។ សីមួយប្រភេទទៀត ត្បាញពីបន្ទះផ្ដៅដែរដែលសីប្រភេទនេះសម្រាប់ទាត់នឹងខ្នងជើង កែងដៃ ជង្គង់ ក្បាលជាដើម ។សីមួយប្រភេទទៀតដែលធ្វើពីស្លាបសត្វនោះគេហៅថាជាប្រភេទសីពែន។សីមួយប្រភេទទៀតដែលធ្វើពីស្លាបសត្វនោះគេហៅថាជាប្រភេទ[[សីពែន]] ។ '''សីដក់''' និង សីមេលោងនេះមានប្រវត្តិនៅលើទឹកដីកម្ពុជាប្រមាណជាង'''សីមេលោង'''នេះមានប្រវត្តិនៅលើទឹកដីកម្ពុជាប្រមាណជាង ៥០០ឆ្នាំមកហើយ ។
សីនេះគេលេងដោយឈរជាវង់ហើយទាត់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយពួកគេអាច ប្រើស្មា ជង្គង់ ក្បាលជាដើមការលេងនេះសម្រាប់អ្នកដែលធ្វើឲ្យសីធ្លាក់ដីនោះគេអា ចពិន័យដោយដាក់កន្ទុយក្បាលជាដើមការលេងនេះសម្រាប់អ្នកដែលធ្វើឲ្យសីធ្លាក់ដីនោះគេអាចពិន័យដោយដាក់កន្ទុយ បង្អកស្រា ឬ ប្រើពាក្យចំអក ឲ្យទៅតាមការនិយមនៃតំបន់នីមួយៗ ។
==ការវិវត្តន៍នៃសីប៉ាក់តាក្រនៅអាស៊ី==
នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះសីប៉ាក់តាក្រនេះបានវិវត្តន៍យ៉ាង ស្មុគស្មាញ ហើយប្រទេសមួយចំនួនបានប្រកាសជាចំហរថាសីនេះមានកំណើតនៅក្នុងប្រទេស របស់គេហើយប្រទេសមួយចំនួនបានប្រកាសជាចំហរថាសីនេះមានកំណើតនៅក្នុងប្រទេសរបស់គេ ។ ឆ្នាំ១៩៣០ប្រទេសថៃ និង ប្រទេសមួយចំនួនទៀតនៅក្នុងតំបន់បានប្រជែងគ្នាដោយអះអាងថាសីនេះជា របស់ខ្លួន ។ ការប្រជែងដោយគ្មានឈ្នះគ្មានចាញ់បែបនេះទើបប្រទេសទាំងនោះ ឯកភាពគ្នាដាក់ឈ្មោះឲ្យសីនេះដោយមិនឲ្យនរណាចំណេញលើនរណាឡើយ ។ ឈ្មោះដែលគេដាក់កាលនោះគឺសីប៉ាក់ រ៉ាហ្គា ហ្សារីងឈ្មោះដែលគេដាក់កាលនោះគឺ'''សីប៉ាក់រ៉ាហ្គាហ្សារីង'''(Sepak Raga Jaring) ។ ចំណេរក្រោយមកសីនេះគេបានឯកភាពគ្នាប្ដូរទៅជាសីប៉ាក់តាក្រវិញ ទល់សព្វថ្ងៃ ។ជាមួយនឹងការដាក់ឈ្មោះថ្មីនោះសីប៉ាក់តាក្រគេច្នៃវាឲ្យទៅជា ប្រភេទកីឡាដែលលេងដោយមានទីលាន ត្រឹមត្រូវ ហើយគេក៏បានចងក្រងជាច្បាប់-ក្បួនសម្រាប់ប្រកួត ។ វាមិនទាន់ក្លាយជាប្រភេទកីឡាអូឡាំពិកទេតែសី នេះមានប្រកួតរហូតដល់ជើងឯកតាមតំបន់-ទ្វីប និង ពិភពលោកទៀតផង ។
==របៀបលេង==
សីប៉ាក់តាក្រលេងម្ខា'''សីប៉ាក់តាក្រ'''លេងម្ខា ៣ នាក់ដោយមិនគិតពីកីឡាករបម្រុងនោះទេ តែនៅក្នុងការប្រកួតក្រុមនីមួយៗអនុញ្ញាតឲ្យមានកីឡាករតែ ៤ នាក់ប៉ុណ្ណោះដោយរាប់ទាំងកីឡាករបម្រុងម្នាក់ផង ។ កីឡាករបម្រុងម្នាក់នោះអាច ផ្លាស់ប្ដូរបានរហូតដូចកីឡាបាល់ទះដែរ ។
លក្ខខណ្ឌនៃការប្រកួតបើមានក្រុមណាមួយឈ្នះ ២ សិតជាប់គ្នានោះគឺបានឈ្នះជាស្ថាពរ ។តាមធម្មតាមួយសិតមាន ១៥ពិន្ទុតែក្នុងករណីការប្រកួតឈ្នះ-ចាញ់មួយសិតម្នាក់នោះគឺត្រូវ លេងសិតទី ៣ ទៀតដើម្បីរកអ្នកចាញ់អ្នកឈ្នះដែលសិតទី ៣ នេះលេងដោយកំណត់ពិន្ទុតែ៦ ប៉ុណ្ណោះហើយលេងបាន ៣ ពិន្ទុនឹងធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរតារាងគ្នា ។កីឡានេះលេង ៣ ប៉ះដូចបាល់ទះដែរហើយគេអាចប្រើក្បាលដើម្បីលេង ។ ការលេង ៣ ប៉ះនេះខុសពីបាល់ទះដោយកីឡាករតែម្នាក់ឯងអាចលេងបានទាំង ៣ ប៉ះដោយគ្មានបញ្ហា ។
==ទីលាន==
ទីលានសម្រាប់លេងសីប៉ាក់តាក្រមានទទឹងទីលានសម្រាប់លេង'''សីប៉ាក់តាក្រ'''មានទទឹង ៦២០ម៉ែត្រ បណ្ដោយ១៣ម៉ែត្រ ។ទីលានសម្រាប់បុរស និង សម្រាប់នារីមានទំហំប៉ុនគ្នាដោយគ្រាន់តែកំពស់សំណាញ់ខុសគ្នា ដោយសំណាញ់បុរសកំពស់១៥៥ម៉ែត្រ ចំពោះសំណាញ់នារី១៤៥ម៉ែត្រ ។ ទីលានទាំងសងខាងសុទ្ធតែមានផ្ចិតមួយដែលមានកាំ០៣០ម៉ែត្រ ហើយស្ថិតនៅចម្ងាយពីខ្សែបន្ទាត់ទទឹងខាងក្រោយ២៤៥ម៉ែត្រនិង ចម្ងាយ៣០៥ម៉ែត្រពីខ្សែបន្ទាត់បណ្ដោយដែលគេហៅថា រង្វង់វាយសេវា ។
នៅក្បែររង្គោលសំណាញ់ជាកន្លែងបោះសេវាដែលមានរាង១ភាគ៤នៃ រង្វង់ដែលមានកាំ០៩០ម៉ែត្រ ។ គួរបញ្ជាក់ថា របៀបវាយសេវារបស់សីប៉ាក់តាក្រមិនមែនអ្នកវាសេវានោះចាប់សីទាត់ សំដៅទៅទីម្ខាងទៀតដោយខ្លួនឯងនោះទេ គឺកីឡាករម្នាក់ក្នុងចំណោម ៣ នាក់ជាអ្នកឈរបោះនៅកន្លែងបោះសេវា ។
==លក្ខណៈថ្មី==
|