ព្រះរតនត្រ័យ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បន្ទាត់ទី៤៖
==ពុទ្ធរតនៈ==
បានជាគេចាត់ទុក[[ព្រះពុទ្ធ]]ថាជារតនៈព្រោះព្រះអង្គប្រសើរដោយ[[សីលាទិគុណ]], [[វិសុទ្ធិគុណ]] និង[[បញ្ញាទិគុណ]] ។ ព្រះអង្គទ្រង់ប្រព្រឹត្តនូវប្រយោជន៍ ៣ ប្រការ ឧទាហរណ៍ ប្រយោជន៍ដើម្បីបាននូវ [[ព្រះសម្មាសម្ពោធិញ្ញាណ]] សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់រូបព្រះអង្គផង, សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ព្រះញាតិរបស់ព្រះអង្គផង និង សម្រាប់ជាប្រយោជន៍ជួយស្រោចស្រង់សត្វលោកផង ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះអង្គក៏ជាគ្រូបង្រៀន (សាស្តាចារ្យ, សាស្តា) របស់មនុស្សទាំងឡាយ ផងដែរ ។ ព្រះអង្គបែងចែកចំណែក[[ព្រះធម៌]]ដែលជាពាក្យប្រៀនប្រដៅដល់[[សត្វលោក]]ទូទៅស្មើៗ គ្មា ។ ព្រះអង្គប្រកបដោយ [[ទសពលញ្ញាណ]] ផង និង ញាណដ៏ទៃទៀត ៧៦ ប្រការ ផង និង ព្រះអង្គជាទីពឹងដ៏ប្រសើររបស់[[សត្វលោក]]ផង ។ ព្រះអង្គឆ្លៀវឆ្លាតក្នុងការសម្តែងធម៌ប្រោស[[វេនេយ្យសត្វ]] (សត្វដែលគួរប្រដៅ) ផង ។ ហេតុដូច្នេះ បានមនុស្សលោកប្រទានព្រះនាមឲ្យព្រះអង្គថា [[ពុទ្ធរតនៈ]] ។ មានពួកអាចារ្យ និង មនុស្សមិនយល់ដឹងជ្រៅជ្រះមួយចំនួនបានលើកតម្កើងព្រះពុទ្ធហួសផុតពីភាពជាមនុស្សដែលធ្វើឲ្យទ្រឹស្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គបាត់បង់លក្ខណៈប្រាកដនិយម, វិចារណញ្ញាណនិយម, និង ពិសោធននិយម ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេច្រៀងសរសើរថា ព្រះពុទ្ធជាគ្រូនៃមនុស្ស, ទេវតា, ឥន្ទ, និង ព្រហ្ម ។ ចំពោះមនុស្សចេះពិចារណា គេអាចយល់បានថា ពាក្យទាំងនេះគឺជាការប្រៀបប្រដូចទៅនឹងពួកអ្នកមាន, ពួកវណ្ណៈខ្ពស់, ពួកអ្នកដឹកនាំប្រទេស ដូចជាស្តេច និង មន្ត្រី និង ពួកអាចារ្យនៃវណ្ណៈព្រាហ្មណ៍ ជាដើម ប៉ុណ្ណោះ ។ ដូច្នេះ ដើម្បីប្រគល់តម្លៃពិតដល់ព្រះពុទ្ធ
==ធម្មរតនៈ==
|