សិក្ខាបទ៥៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ប្រកបដោយវិរិយភាព នៃពុទ្ធសាសនិកដែលជាគ្រហស្ថ។ សិក្ខាបទ៥នេះ មិនតាំងឡើងដោយការបង្ខិតបង្ខំទេ ប៉ុន្តែជាក្បួនសំរាប់គ្រហស្ថរៀន ធ្វើដោយស្ម័គ្រចិត្ត ដើម្បីសម្រួលការបតិបត្តិ។

 

 

:ខាងក្រោមនេះគឺ បញ្ចសិក្ខាបទឬបញ្ចសីលា ជាភាសាខ្មែរនិងបាលី ។<br>

 

:ប្រែៈ ខ្ញុំព្រះករុណាសូមសមាទាន នូវសិក្ខាបទ គឺចេតនាជាហេតុវៀរចាកកិរិយាជាទីតាំងនៃសេចក្តីប្រមាទ គឺផឹកនូវទឹកស្រវឹង គឺសុរានិងមេរ័យ ។<br />

១. '''បាណាតិបាតា''' មានអង្គ៥គឺ ៖<br />

:* សត្វមានជីវិត

:* ព្យាយាមនឹងផឹកនូវទឹកស្រវឹងនោះ

:* បានផឹកទឹកស្រវឹងនោះអោយកន្លងបំពង់កចូលទៅ

 

:តាមគម្ពីរបាលី សេចក្តីពិពណ៌នាបន្ថែម តែងជាប់មកជាមួយនឹងការហាត់រៀនសិក្ខាបទជាញឹកញយ ៖<br>

មានព្រះបន្ទូលថាការសម្លាប់សត្វ ការលួចទ្រពគេ ការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម និងការពោលពាក្យកុហក មិនដែលជាការចំណានសោះឡើយ ។”

 

 

:ក្នុងគម្ពីរបាលី ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថា បញ្ចសិក្ខាបទ ជាជំនូនដល់ខ្លួនឯងផង និងដល់អ្នកដទៃផង៖<br>

 

អ្នកមានសីល បន្ទាប់ពីបែកធ្លាយរាងកាយទៅ រមែងចូលទៅកើតក្នុងសុគតិសួគ៌ទេវលោក ។ ដើម្បីដុសខាត់សីលឲ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធផូរផង់ បុគ្គលអ្នករក្សាសីលគប្បីវៀរចាក

 

[[កម្មបថ១០|អកុសលកម្មបថ]] ឲ្យបានជាប់ជានិច្ចរាល់ថ្ងៃ ។