មហាវិភង្គ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បន្ទាត់ទី៨៨៖
'''វិនីតវត្ថុ រឿងភិក្ខុត្រេចទៅបិណ្ឌបាតជាដើម''' ទំព័រ ១៨៥<br>
====បារាជិកកណ្ឌសិក្ខាបទទី ៣====▼
''សៀវភៅលេខ ១''<br>▼
'''និទានក្នុងសេចក្តីបញ្ញត្តិជាដំបូង''' ទំព័រ ២២២ <br>▼
'''និយាយអំពីអានាបានស្សតិសមាធិ''' ទំព័រ ២២៩<br>▼
'''និទានក្នុងសេចក្តីបញ្ញត្តិជាបន្ទាប់''' ទំព័រ ២៣៣<br>▼
'''ចំណែកសិក្ខាបទ''' ទំព័រ ២៣៩<br>▼
'''និយាយអំពីប្រយោគបង្គាប់''' ទំព័រ ២៤៣<br>▼
'''និយាយអំពីពណ៌នាសេចក្តីស្លាប់''' ទំព័រ ២៤៧<br>▼
'''និយាយអំពីដំណើរសម្លាប់ដោយរូបជាដើម''' ទំព័រ ២៥១<br>▼
'''និយាយអំពីដំណើរបង្គាប់ឲ្យស្លាប់ជាដើម''' ទំព័រ ២៥៥<br>▼
'''វិនីតវត្ថុ រឿងភិក្ខុពណ៌នាសេចក្តីស្លាប់ជាដើម''' ទំព័រ ២៥៧<br>▼
បារាជិកកណ្ឌេ បឋមសិក្ខាបទំ
Line ៨៤៤ ⟶ ៨២១:
[១៧៥] សម័យនោះឯង ភិក្ខុជាសទ្ធិវិហារិករបស់ព្រះទឡ្ហិកត្ថេរដ៏មានអាយុ ក្នុងសាគលនគរ មានសេចក្តីមិនសប្បាយមកបៀតបៀន ក៏ទៅលួចយកឈ្នួតរបស់អ្នកផ្សារ ហើយបាននិយាយពាក្យនេះនឹងព្រះទឡ្ហិកត្ថេរដ៏មានអាយុយ៉ាងនេះថា បពិត្រលោកដ៏ចំរើន ខ្ញុំមិនមែនជាសមណៈទេ ខ្ញុំនឹងសឹក (ឥឡូវនេះ)។ ព្រះទឡ្ហិកត្ថេរ បានសួរថា ម្នាលអាវុសោ អំពើដូចម្តេចដែលអ្នកធ្វើហើយ។ ភិក្ខុនោះប្រាប់ថា បពិត្រលោកដ៏ចំរើន ខ្ញុំលួចយកឈ្នួតរបស់អ្នកផ្សារ។ ព្រះទឡ្ហិកត្ថេរ ក៏ឲ្យយកឈ្នួតនោះមក ហើយកាត់ថ្លៃ។ ឈ្នួតនោះកាត់ថ្លៃទៅ ដំឡៃមិនដល់៥មាសក។ ព្រះទឡ្ហិកត្ថេរប្រាប់ថា ម្នាលអាវុសោ អ្នកមិនត្រូវអាបត្តិបារាជិកទេ ដូច្នេះហើយ ក៏បានសំដែងធម្មីកថា។ ឯភិក្ខុនោះមានសេចក្តីត្រេកអរក្រៃពេក។
▲====បារាជិកកណ្ឌសិក្ខាបទទី ៣====
▲''សៀវភៅលេខ ១''<br>
▲'''និទានក្នុងសេចក្តីបញ្ញត្តិជាដំបូង''' ទំព័រ ២២២ <br>
▲'''និយាយអំពីអានាបានស្សតិសមាធិ''' ទំព័រ ២២៩<br>
▲'''និទានក្នុងសេចក្តីបញ្ញត្តិជាបន្ទាប់''' ទំព័រ ២៣៣<br>
▲'''ចំណែកសិក្ខាបទ''' ទំព័រ ២៣៩<br>
▲'''និយាយអំពីប្រយោគបង្គាប់''' ទំព័រ ២៤៣<br>
▲'''និយាយអំពីពណ៌នាសេចក្តីស្លាប់''' ទំព័រ ២៤៧<br>
▲'''និយាយអំពីដំណើរសម្លាប់ដោយរូបជាដើម''' ទំព័រ ២៥១<br>
▲'''និយាយអំពីដំណើរបង្គាប់ឲ្យស្លាប់ជាដើម''' ទំព័រ ២៥៥<br>
▲'''វិនីតវត្ថុ រឿងភិក្ខុពណ៌នាសេចក្តីស្លាប់ជាដើម''' ទំព័រ ២៥៧<br>
បារាជិកកណ្ឌេ តតិយសិក្ខាបទំ
| |||