ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
|
|
|
| place of burial =
|}}
វ្រះបាទ'''ធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២''' រជ្ជកាល (១១៥០-១១៦០) ព្រះនាមពេលសោយរាជ្យ មិនឃើញមានជា[[ភាសាខ្មែរ]]។ ព្រះអង្គជាបុត្តព្រះអង្គម្ចាស់ព្រះអង្គជាបុត្រព្រះអង្គម្ចាស់ [[មហិធរាទិត្យ]] ជាចៅវ្រះបាទ[[ធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ធរណីន្ទ្រវម៌្មទី១]] និងជាភាតាអយ្យកាមួយវ្រះបាទ[[សូយ៌្យវម៌្មទី២]]ដែលជាបច្ឆាជនវ្រះបាទ[[ភវវម៌្មទី១]] មានន័យថា[[ក្សិតេន្ទ្រាទិត្យ]] និងមហិធរាទិត្យជាព្រះភាតានឹងគ្នា។ វ្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី៣វ្រះបាទធរណីន្ទ្រវម៌្មទី២ ដែលជា[[ភាតាអយ្យកាមួយ]]បង្កើតនឹងវ្រះបាទសូយ៌្យវម៌្មទី២ ត្រូវបានតែងតាំងជាព្រះមហាក្សត្រខ្មែរក្នុងគ.ស ១១៥០។ ព្រះអង្គមានបច្ឆាមរណនាមថា '''វ្រះបាទមហាបរមនិវ៌្វានបទ'''។
ព្រះអង្គអនុវត្តនយោបាយបន្តសង្គ្រាមនឹងនគរចាម្ប៉ាដដែល។ កងទ័ពទាហានខ្មែរដែលចេញទៅប្រយុទ្ធនឹងចាមត្រូវស្ថិតនៅក្រោម បទបញ្ជារបស់ព្រះរាជបុត្រព្រះអង្គ ដែលថ្ងៃក្រោយក្លាយទៅជាវ្រះបាទ[[ជយវម៌្មទី៨ជយវម៌្មទី៧]]។ កាលណោះ ព្រះអង្គព្រះជន្មទើបតែបាន ២៥ វស្សាតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងពេលដែលព្រះអង្គកំពុងតែលើកទ័ពចូលប្រយុទ្ធនៅមុខព្រះរាជធានី[[ចាម]] [[វិជ័យវិជយ]] ព្រះអង្គបានទទួលដំណឹងយ៉ាងចុកចាប់មកថា បិតាព្រះអង្គសុគត ហើយព្រះយឝោវម៌្មទី២បានឡើងគ្រងរាជសម្បត្តិនគរកម្ពុជា គឺនៅក្នុង គ.ស ១១៦០។ ព្រះអង្គនៅស្ងៀមស្ងាត់ មិនបញ្ចេញឥរិយាបថក្រេវក្រោធឡើយ។ ព្រះអង្គបែរជាគោរពបូជា និងតាំងចិត្តស្មោះត្រង់ភក្ដីចំពោះព្រះរាជាថ្មីជានិច្ច។ ព្រះអង្គនៅតែបន្តការវាយប្រហារ ប្រយុទ្ធនឹងកងទ័ពចាម។ ព្រះជយវម៌្មបានវាយកំទេចបំផ្លាញខេត្តខណ្ឌចាមអស់ជាច្រើន។<ref>http://choukhmer.com/history-of-cambodia/khmer-history-by-ros-chantrabot/inscriptions-and-chinese-sources-3-angkor-period-char/</ref>
សព្វវចនាធិប្បាយ[[អ្យីហាយ]]កត់ត្រាថានៅឆ្នាំ ១១៥៥ “ចឹនឡាលួកហ៊ូ” (នោះគឺកម្វុជទេឝ) បានបញ្ជូនថ្វាយដំរីពីរក្បាលជាសួយដល់អធិរាជសុង។<ref>Wang Yinglin, ''Yu Hai,'' Taipei Hua wen shu ju, Minguo 53, 1964, Reprint of 1343 edn., vol.6, cap.154, 33.</ref>
|
