ចក្រភពបារាំងទីមួយ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

[[File:Paris July 2011-30.jpg|thumb|''[[Arc de Triomphe]]'', សាងសង់ដោយ[[ណាប៉ូលេអុងបូណាប៉ារត៍|ណាប៉ូលេអុង]]ដែលជាកិត្តិយសនៃកងទ័ពព្រះអង្គ''[[Grande Armée]]'', គឺជាកន្លែងដ៏សំខាន់មួយដែលបានកសាងឡើងនៅក្នុងទីក្រុងប៉ារីសនាសម័យចក្រភពបារាំងទីមួយ។]][[សន្ធិសញ្ញាធីលស៊ីត (Tilsit)|សន្ធិសញ្ញាធិលស៊ីត]]បានបញ្ចប់សង្គ្រាមរវាង[[ចក្រភព រុស្ស៊ី|រុស្ស៊ី]]និងចក្រភពបារាំងហើយជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃសម្ព័ន្ធមិត្តថ្មីរវាងចក្រភពមហាអំណាចពីរ(ចក្រភពរុស្ស៊ីនិងបារាំង)។ មហាអំណាចទាំងពីរនេះបានយល់ព្រមជួយគ្នាទៅវិញទៅមករាល់បញ្ហានិងជម្លោះដែលបានជួបដោយសម្ងាត់។មហាអំណាចទាំងពីរនេះបានយល់ព្រមជួយគ្នាទៅវិញទៅមករាល់បញ្ហានិងជម្លោះដែលបានជួបដោយស្ងាត់ៗ។ បារាំងបានសន្យាជាមួយរុស្ស៊ីថានឹងផ្តល់ជំនួយដើម្បីប្រឆាំងនឹង[[ចក្រភពអូតូម៉ង់]], ឯរុស្ស៊ីក៏បានយល់ព្រមថានឹងចូលជាសមាជិកក្នុងឯរុស្ស៊ីក៏បានយល់ព្រមតបវិញថានឹងចូលជាសមាជិកក្នុង Continential System ដើម្បីប្រឆាំងនឹង[[ចក្រភពអង់គ្លេស]]។ អធិរាជណាប៉ូឡេអុងក៏បានបង្ខំ Alexander ឲ្យចូលទៅជ្រៀតជ្រែកក្នុង[[សង្គ្រាមអង់គ្លេស-រុស្ស៊ី]]ហើយបានបញ្ឆេះសង្គ្រាមហ្វាំងឡង់ប្រឆាំងនឹងស៊ុយអែតដើម្បីបង្ខំប្រទេស[[ស៊ុយអែត]]ចូលរួមធ្វើសមាជិកក្នុង Continential System ដែល។

ជាក់លាក់ជាងនេះទៅទៀត, អធិរាជរុស្ស៊ីបានយល់ស្របនឹងការជម្លៀសប្រជាជនចេញពីតំបន់ Wallachia និង Moldavia, ដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយកងកម្លាំងរុស្ស៊ី ជាផ្នែកមួយនៃ[[សង្គ្រាមរុស្ស៊ី-ទួកគី (1806-1812)|សង្គ្រាមរុស្ស៊ី-ទួកគី (១៨០៦-1៨១២១៨១២)]]។ កោះ Ionian និង Cattaro, ដែលបានដណ្តើមបានដោយឧត្តមសេនីយ៍រុស្ស៊ីពីររូបគឺលោក Ushakov និងលោក Senyavin នឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យទៅពួកបារាំង។ ជារង្វាន់តបស្នងគុណរុស្ស៊ីវិញ, ណាប៉ូឡេអុងបានធានាអធិបតេយ្យភាពឲ្យ[[ឌូឈីនៃអាឡឹនប៊ឺក]]និងរដ្ឋអាល្លឺម៉ង់តូចៗដទៃទៀតដែលមានអ្នកដឹកនាំជាសាច់ញាតិរាជវង្សរុស្ស៊ី។

លោក Talleyrand បានណែនាំដល់ណាប៉ូឡេអុងឲ្យបន្តការស្វែងរកលក្ខខណ្ឌដោយកុំបង្ខំប្រញាប់; សន្ធិសញ្ញាទាំងនេះបានសម្គាល់នូវដំណាក់កាលដ៏សំខាន់មួយក្នុងការក្បត់របស់លោកទៅអធិរាជ។ បន្ទាប់ពីការចុះសន្ធិសញ្ញាធិលស៊ីត; ដោយមិនព្យាយាមសម្របសម្រួលស្ថានភាពនៅអឺរ៉ុប; ដូចអ្វីដែលលោក Talleyrand បានណែនាំ; ណាប៉ូឡេអុងបែរជាចង់កំចាត់ពួកអង់គ្លេសហើយបំពេញអំណាចព្រះអង្គក្នុងអ៊ីតាលីទៅវិញ។ណាប៉ូឡេអុងបែរជាចង់កំចាត់ពួកអង់គ្លេសហើយពង្រីកអំណាចព្រះអង្គក្នុងអ៊ីតាលីទៅវិញ។ ក្នុងសម្ព័ន្ធមិត្តមហាអំណាចភាគខាងជើង, ព្រះអង្គបានបន្ថែមលីកនៃ Baltic និងកំពង់ផែមួយចំនួនជុំវិញសមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេ ហើយក្នុងការវាយលុកទីក្រុង [[Copenhagen]] របស់កងទ័ពជើងទឹកអង់គ្លេស, ណាប៉ូឡេអុងបានឆ្លើយតបទៅអង់គ្លេសវិញដោយបិទផ្លូវទឹកក្នុងតំបន់នោះនៅថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨០៧។

ការយល់ព្រមឯកភាពគ្នានិងការវាយយករដ្ឋ Naples បាននាំមកនូវភាពលំបាកជាមួយសម្តេច Pope, ជាការសំដៅទៅលើ [[Pius VII]] ដែលបន្តការអះអាងពីធិបតេយ្យភាពរបស់ [[Pope Gregory VII]]។ មហិច្ឆតារបស់ព្រះអធិរាជ្យតមកលើពួករ៉ូម៉ាំងត្រូវបានលាតត្រដាងដោយការចូលកាន់កាប់ព្រះរាជាណាចក្រណាប៉ុលនិងតំបន់មហិច្ឆតារបស់ព្រះអធិរាជ្យមកលើពួករ៉ូម៉ាំងត្រូវបានលាតត្រដាងដោយការចូលកាន់កាប់ព្រះរាជាណាចក្រណាប៉ុលនិងតំបន់ Marches របស់ព្រះអង្គ; និងការត្រលប់មកចូលទីក្រុងរ៉ូមនៃមន្រ្តីយោធាបារាំងមួយរូបគឺលោក Miollis; ក្នុងខណៈពេលនោះដែលឧត្តមសេនីយ៍បារាំងម្នាក់គឺលោក Junot ដែលកំពុងលុកលុយពួកព័រទុយហ្គាល់, Joachim Murat បានកាន់កាប់ដែនដីអតីតពួកអេស្ប៉ាញ-រ៉ូម៉ាំង, ក្រោយមកបានឲ្យ Joseph Bonaparte ប្លាស់មកគ្រប់គ្រង។

[[ឯកសារ:Gros,_Napoleon_at_Eylau.jpg|រូបភាពតូច|បន្ទាប់ពី[[Battle of Eylau|សមរភូមិ Eylau]], ឆ្នាំ ១៨០៧<br />]]អេស្ប៉ាញបានប្រើទ័ពចាស់ៗទាំងអស់ដែលត្រូវប្រយុទ្ធក្នុងសមរភូមិផ្សេងៗប្រឆាំងនឹងណាប៉ូឡេអុង, ដោយសារការខ្វះខាតទ័ព ពួកអេស្ប៉ាញត្រូវកេណ្ឌទាហានដែលមានភាពវ័យក្មេងដើម្បីជំនួសក្នុងសមរភូមិទាំងអស់នោះ។ ការទប់ទល់តស៊ូរបស់អេស្ប៉ាញបានផ្តល់ឥទ្ធិពលទៅលើប្រទេសអូទ្រីស, ដែលផ្តល់សញ្ញាបង្ហាញនូវសក្តានុពលនៃការងើបតទល់នឹងពួកបារាំង។ ការរករឿងរបស់លោក Talleyrant និងការគាំទ្ររបស់ពួកអង់គ្លេសឲ្យប្រជាជនអូទ្រីសធ្វើត្រាប់តាមប្រជាជនអេស្ប៉ាញ។ នៅថ្ងៃទី១០ ខែមេសា ឆ្នាំ១៨០៩, អូទ្រីសបានវាយលុកចូលសម្ព័ន្ធមិត្តបារាំងគឺ រដ្ឋបាវ៉ារៀ។ ទោះជាយ៉ាងណា, យុទ្ធនាការនាឆ្នាំ ១៨០៩ មិនមានរយៈពេលយូរនិងផ្តល់ផលវិបានច្រើនឲ្យបារាំងដូចអេស្ប៉ាញទេ។មិនមានរយៈពេលយូរនិងផ្តល់ផលវិបាកច្រើនឲ្យបារាំងដូចអេស្ប៉ាញទេ។ បន្ទាប់ពីការសម្រេចចិត្តយ៉ាងខ្លីក្នុងរដ្ឋបាវ៉ារៀ, ណាប៉ូឡេអុងបានបើកផ្លូវប្រយុទ្ធយាងទៅកាន់ទីក្រុង[[វៀនណា]]ជាលើកទីពីរ។ នៅក្នុងសមរភូមិ Aspern-Essling, ណាប៉ូឡេអុងបានទទួលរងបរាជ័យជាយុទ្ធសាស្រ្តធ្ងន់ធ្ងរដំបូងបង្អស់របស់ទ្រង់, ជាមួយការបាត់បង់ជីវិតរបស់លោក [[Jean Lannes]], ដែលជាឧត្តមសនីយ៍សំខាន់ជាងគេរបស់បារាំងនិងជាមិត្តដ៏ល្អរបស់ណាប៉ូឡេអុង។ដែលជាឧត្តមសនីយ៍ដ៏ខ្លាំងខ្លាម្នាក់របស់បារាំងនិងជាមិត្តដ៏ល្អរបស់ណាប៉ូឡេអុង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, ជ័យជម្នះនៅ Wagram បានបង្ខំឲ្យអូទ្រីសសុំសន្តិភាពបញ្ឆប់សង្គ្រាម។បានបង្ខំឲ្យអូទ្រីសសុំសន្តិភាពបញ្ឈប់សង្គ្រាម។ សន្ធិសញ្ញាSchönbrunn នៅថ្ងៃទី ១៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨០៩, បានឃើញខេត្ត Illyrian របស់អូទ្រីសត្រូវកាត់ឲ្យបារាំង ហើយបារាំងបានទទួលស្គាល់ខេត្តមួយនេះជាខេត្តរបស់ខ្លួនកាលពីមុន។ហើយបារាំងបានអះអាងទទួលស្គាល់ខេត្តមួយនេះជាខេត្តរបស់ខ្លួនកាលពីមុន។