ចក្រភពបារាំងទីមួយ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary ស្លាក: កែសម្រួលតាមទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត |
No edit summary ស្លាក: កែប្រែតាមគំហើញ កែសម្រួលតាមទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត |
||
បន្ទាត់ទី១៣៦៖
==ការក្បត់និងភាពចលាចល==
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, កងកម្លាំងបង្ក្រាបបានចាប់ផ្តើមទន្ទ្រានទៅលើគុណវិបត្តិទាក់ទងនឹងសមិទ្ធផលរបស់ណាប៉ូឡេអុង។ ប្រទេសអង់គ្លេស, ដែលបានឆានែលអង់គ្លេស(ច្រកផ្លូវសមុទ្រតូចដែលនៅចន្លោះអង់គ្លេសនិងប្រទេសបារាំង) និងកងទ័ពជើងទឹកខ្លួនការពារពីបារាំង, ដែលកំពុងមានភាពជាសកម្មឥតឈប់ឥតឈរ និងការបះបោរទៅលើការដឹកនាំប្រទេសទាំងសងខាងបានផ្ទុះឡើងនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ណាប៉ូឡេអុង, ថ្វិត្បិតតែទ្រង់មើលឃើញបញ្ហាមិនសូវច្បាស់, មិនយូរប៉ុន្មានព្រះអង្គក៏យល់ដឹងថាខ្លួនកំពុងទទួលបរាជ័យក្នុងការដោះស្រាយជាមួយការបះបោរប្រឆាំងរបស់ពួកអេស្ប៉ាញ។ វិរបុរសមួយចំនួនដូចជាលោក[[ប៉ារន វ៉ន ស្តែន]], លោក[[អូងើស វ៉ន ហាដេនប៊ឺរ]], និងលោក[[ចូហាន វ៉ន សានហស]]បានកំពុងតែចាប់ផ្តើមរៀបចំការសងសិករកយុត្តិធម៌ដោយសម្ងាត់ឲ្យនគរព្រុស្សីវិញ។
[[ឯកសារ:Тильзит._1807.jpg|រូបភាពតូច|ណាប៉ូឡេអុងសំណូមពរឲ្យ [[អាឡេចសានដឺទីមួយ|អាឡេចសានដឺទីមួយនៃរុស្សី]] និង [[ហ្វ្រេដឺរិក វាលៀមទីបី|ហ្វ្រេដឺរិក វាលៀមទីបីនៃនគរព្រុស្សី]] មកជួបទ្រង់នៅ [[Treaties of Tilsit|Tilsit]] ក្នុង ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៨០៧<br />]]ពិធីរៀបចំនៅ Tilsit បានធ្វើឲ្យប្រទេសសម្ព័ន្ធមិត្តមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងដោយអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីរបស់រាជវង្សអូទ្រីស, ភាពគំរាមកំហែងនៃការស្តើងឡើងវិញរបស់ពួកប៉ូឡូញទៅឲ្យរុស្ស៊ីនិង Continental System។ អ្នកដែលព្រះអង្គបានចាត់ឲ្យកាន់អំណាចបានកំពុងនឹងប្រឆាំងនឹងផែនការរបស់ទ្រង់។ ដោយក្រុមគ្រួសារបងប្អូនព្រះអង្គ និងព្រមទាំងសាច់ញាតិទ្រង់មិនទទួលបានជោកជ័យក្នុងងារខ្លួន និងខ្លះបាននឹងក្បត់ជាមួយព្រះអង្គទៀត, ណាប៉ូឡេអុងបានធ្វើតាមកាតព្វកិច្ចខ្លួនគឺដកហូតអំណាចពីពួកគេទាំងអស់នោះ។ [[ការ៉ូលីន ប៉ូណាបាត]] បានឃុបឃិតប្រឆាំងនឹងបងប្រុសខ្លួននិងប្រឆាំងនឹងស្វាមីនាងឈ្មោះមូរ៉ាត់; លោកលូអ៊ីដែលជាស្តេចនៃហូឡង់, ត្រូវបានពួកហូឡង់មានចិត្តអាណិតអាសូរ, ដោយពួកគេបានឃើញតំណែងគាត់ត្រូវបានដក, ទោះបីព្រះអង្គខំប្រឹងទាមទារបដិសេដក៏ដោយ។ [[ចេរ៉ូម ប៉ូណាបាត]] បានបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់នៅច្រាំងសមុទ្រខាងជើង។ ជាធម្មតាដោយសសារកត្តាខាងលើបានធ្វើឲ្យម្នាក់ៗមានចិត្តប្រឆាំងនឹងរបបនេះ, ដូចជាការប្រឆាំងនឹងរបបចាស់ដែល។
បន្ទាប់ពីការបះបោរក្នុងប្រទេសជាតិ និងការចោតប្រកាន់បង្កជម្លោះបងប្អូនឯងមករដ្ឋមន្រ្តីរបស់ណាប៉ូឡេអុងបានចាត់ទុកទង្វើទាំងនេះជាការក្បត់ជាតិ។ លោក Talleyrand បានក្បត់ទៅនឹងផែនការទៅ Matternich, ហើយជាលិទ្ធផលត្រូវបានគេបណ្តេយចេញពីតំណែង។ [[ចូសេហ្វ ហ្វុច]], បានធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសអូទ្រីសក្នុងឆ្នាំ១៨០៩ និង១៨១០, ដែលធ្វើឲ្យលោកដឹងខ្លួនដូចជាការយល់ឃើញរបស់លូអ៊ីនិងពួកអង់គ្លេសដែល, ក្នុងខណៈពេលដែលលោក Bourrienne ត្រូវបានផ្តន្ទាទោសពីគំនិតក្បត់របស់លោក។ ដោយផលវិបាកនៃគំនិតធ្វើសញ្ជ័យទៅលើណាប៉ូឡេអុងត្រូវបានកើនឡើង, មន្រ្តីរបស់អធិរាជជាច្រើន, ដែលធ្លាប់ភ្លក់រសជាតិនៃជ័យជម្នះពីមុន, បាននាំគ្នាសុបិនពីអំណាចព្រះមហាក្សត្រៈ Berndotte, ដែលជាអ្នកធ្លាប់ជួយព្រះអធិរាជឲ្យក្លាយជាស្ថានកុងស៊ុល, បានប្រើវិធីក្លែងកំហុសណាប៉ូឡេអុងឲ្យទៅជាប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីក្លាយជាស្តេចនៃស៊ុយអែត។ Soult, ក៏ដូចជាមូរ៉ាត់ដែរ, ចង់បានរាជបល្ល័ង្កអេស្ប៉ាញនិងបន្ទាប់មកព័រទុយហ្កាល់, ដូចច្នេះហើយលោកត្រូវបានគេចោទថាជាទង្វើក្បត់ជាតិនៅឆ្នាំ១៨០២។
| |||