ចក្រភពបារាំងទីមួយ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
ស្លាក: កែប្រែតាមគំហើញ កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត
No edit summary
ស្លាក: កែប្រែតាមគំហើញ កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត
បន្ទាត់ទី១៤១៖
បន្ទាប់ពីការបះបោរក្នុងប្រទេសជាតិ និងការចោតប្រកាន់បង្កជម្លោះបងប្អូនឯងមក រដ្ឋមន្រ្តីរបស់ណាប៉ូឡេអុងបានចាត់ទុកទង្វើទាំងនេះជាការក្បត់ជាតិ។ លោក Talleyrand បានក្បត់ទៅនឹងផែនការទៅ Matternich, ហើយជាលិទ្ធផលត្រូវបានគេបណ្តេយចេញពីតំណែង។ [[ចូសេហ្វ ហ្វុច]], បានធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសអូទ្រីសក្នុងឆ្នាំ១៨០៩ និង១៨១០, ដែលធ្វើឲ្យលោកដឹងខ្លួនយល់ឃើញដូចអ្វីដែលលូអ៊ីនិងពួកអង់គ្លេសយល់ឃើញដែរ, ក្នុងអំឡុងពេលនោះដែលលោក Bourrienne ត្រូវបានផ្តន្ទាទោសពីគំនិតក្បត់របស់លោក។ ដោយផលវិបាកនៃគំនិតធ្វើសញ្ជ័យទៅលើណាប៉ូឡេអុងត្រូវបានកើនឡើង, មន្រ្តីរបស់អធិរាជជាច្រើន, ដែលធ្លាប់ភ្លក់រសជាតិនៃជ័យជម្នះពីមុន, បាននាំគ្នាសុបិនពីអំណាចព្រះមហាក្សត្រៈ Berndotte, ដែលជាអ្នកធ្លាប់ជួយព្រះអធិរាជឲ្យក្លាយជាស្ថានកុងស៊ុល, បានប្រើវិធីក្លែងកំហុសណាប៉ូឡេអុងឲ្យទៅជាប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីក្លាយជាស្តេចនៃស៊ុយអែត។ Soult, ក៏ដូចជាមូរ៉ាត់ដែរ, ចង់បានរាជបល្ល័ង្កអេស្ប៉ាញនិងបន្ទាប់មកព័រទុយហ្កាល់, ដូចច្នេះហើយលោកត្រូវបានគេចោទគំនិតលោកថាជាគំនិតក្បត់ជាតិនៅឆ្នាំ១៨០២។
 
ប្រទេសនេះ, ថ្វីបើកំពុងមានភាពលំអៀងដោយសារការដណ្តើមអំណាចនិងទឹកដីគ្នាមែន, គឺមានការធុនទ្រាន់នឹងពលីកម្មខ្លួនឯង អជាប្រិយភាណនៃគោលនយោបាយកេណ្ឌកូនទាហានបានធ្វើឲ្យអ្នករស់នៅក្នុងសមាគមន៍នេះចាប់ផ្តើមប្រឆាំងនឹងណាប៉ូឡេអុងបន្តិចម្តងៗ។ ចន្លោះពេលដែលមានភាពស្ងាត់ស្ងៀមពីសារព័ត៌មាននិងក្រុមជំនុំជម្រះ, ការតវ៉ាបាតុកម្មបានកើនឡើងប្រឆាំងនឹងអំណាចអធិរាជដោយឥទ្ធិពលនៃអក្សរសាស្រ្តពិភពលោក, រួមទាំងការប្រឆាំងនឹងអធិប្បតេយ្យភាពនៃនិក្កឌ្ឍនកម្មដោយពួកកាតូលិក, និងព្រមទាំងការប្រឆាំងនឹងអ្នកនិពន្ធអំពីការបិទផ្លូវគមនាគមន៍នៅអឺរ៉ុបដោយភាពទោមនស្សរបស់ពួកគហបតីទៀតផង, ដែលត្រូវបានបំផ្លាញដោយវិបត្តិនៃឆ្នាំ១៨១១។ដែលចុងក្រោយត្រូវបានឈប់ដំណើរការដោយវិបត្តិនៃឆ្នាំ១៨១១។ ទោះបីជាព្រះអង្គបានបាត់បង់គោលការណ៍យោធាព្រះអង្គមែន, ណាប៉ូឡេអុងនៅតែរក្សាទុកអំណោចសម្រាប់ជោតិភាពខ្លះឲ្យខ្លួន។ ភាពជោកជ័យនៃយុទ្ធនាការប្រាំមួយថ្ងៃព្រះអង្គ, ដែលបានប្រតិបត្តិឡើងនៅចុងបញ្ចប់នៃ[[សង្គ្រាមសម្ព័ន្ធមិត្តទាំងប្រាំមួយ]], គឺពេលខ្លះបានចាត់ទុកថាជាការបង្ហាញនូវភាពដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យបំផុតរួមទាំងភាពក្លាហានឈ្លាសវៃនៃកម្លាំងយោធាព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះដែលវាដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយទៅហើយ (ឫ"ដំណាក់កាលចុងបញ្ចប់"), ហើយក៏ស្ថិតនៅក្នុងពេលដែលប្រទេសនៅបណ្តាលអឺរ៉ុបបានរួមគំនិតគ្នាប្រឆាំងនឹងបារាំងដែល។ ខណៈពេលនោះដែលព្រះចៅអធិរាជ និងការធ្វើមិនដឹងមិនឮរបស់ទ្រង់កាន់តែមានរាងអាក្រក់ឡើងៗ, ដោយប្រទេសទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបបានយល់ស្របគ្នាសងសឹកទៅនឹងបារាំងដូចកាលព្រឹត្តិការណ៍នៃការធ្វើបដិវត្តនាឆ្នាំ១៧៩២ដែល។
 
== ការដួលរលំ ==
<br />