ចក្រភពបារាំងទីមួយ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
ស្លាក: កែប្រែតាមគំហើញ កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត Advanced mobile edit
No edit summary
ស្លាក: កែប្រែតាមគំហើញ កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត Advanced mobile edit
បន្ទាត់ទី១០០៖
 
 
ក្នុងឆ្នាំ ១៧៩៩, ណាប៉ូឡេអុងបូណាផាតបានជួបជាមួយលោក[[Emmanuel Joseph Sieyès]]-ដែលជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមអភិបាលប្រាំរូបដែលកំពុងចាប់ផ្តើមបង្កើតតំណែងនាយកប្រតិបត្តិនៃរដ្ឋាភិបាលបារាំង-គាត់ជាអ្នកស្វែងរកមនុស្សដែលគាំទ្រការធ្វើរដ្ឋប្រហារដើម្បីផ្តួលរលំរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំទី៣។ ផែនការក្នុងការធ្វើរដ្ឋប្រហារនេះបានចូលរួមដោយប្អូនប្រុសរបស់ណាប៉ូឡេអុងគឺលោក[[Lucien Bonaparte|Lucien]], បានធ្វើជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលកាន់500អាសនៈ, រួមទាំងលោក[[Roger Ducos]], ដែលមានតំណែងជាប្រធានអភិបាលម្នាក់ទៀត, និងលោក[[Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord|Talleyrand]]។ នៅថ្ងៃទី9 ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ1799 (ទី18 ខែBrumaire (VIII under the French Republican Calendar)) និងថ្ងៃបន្ត, កងទ័ពដឹកនាំដោយប៉ូណាបាតបានកាន់កាប់ត្រួតត្រា។ ពួកនេះបានបែងចែកជាក្រុមព្រឹក្សានីតិបញ្ញត្តិ, បន្សល់ទុកនូវអង្គនីតិប្បញ្ញត្តិដែលត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថាបូណាផាត, ចំណែកលោកSieyèsនិងDucosត្រូវក្លាយជាកុងស៊ុលជាបណ្តោះអាសន្នក្នុងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋាភិបាល។ ទោះបីជា Sieyès រំពឹងថាខ្លួននឹងកាន់អំណាចខ្លាំងខ្លាក្នុងរបបថ្មីនេះ, ក៏ត្រូវព្រះអង្គបូណាបាតបានតែងតាំងលោកជាស្ថានកុងស៊ុល, ដែលត្រូវធ្វើសេចក្តីព្រាងនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំទី៨និងធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីឱ្យខ្លួនឈ្នះឆ្នោតក្លាយជាកុងស៊ុលទីមួយក្នុងរបបថ្មីនេះ។ដែលត្រូវធ្វើសេចក្តីព្រាងនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំទី៨និងធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីឱ្យខ្លួនឈ្នះឆ្នោតក្លាយជាកុងស៊ុលដំបូងក្នុងរបបថ្មីនេះ។ បន្ទាប់មកលោកក៏ក្លាយជាមនុស្សដែលមានអំណាចខ្លាំងបំផុតនែប្រទេសបារាំងនាពេលនោះក្រោយមកលោកក៏ក្លាយជាមនុស្សដែលមានអំណាចខ្លាំងបំផុតនែប្រទេសបារាំងនាពេលនោះ, ដោយសារតែរដ្ឋធម្មនុញ្ញឆ្នាំទី១០, ដែលបានធ្វើឱ្យលោកក្លាយជាកុងស៊ុលបារាំងមួយជីវិត។
 
ចម្បាំងក្នុងសមរភូមិMarengo (ថ្ងៃទី១៤ខែមិថុនាថ្ងៃទី១៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨០០) បានសម្ពោធគំនិតនយោបាយដែលនឹងបន្តការអភិវឌ្ឍរហូតដល់យុទ្ធនាការរបស់ណាប៉ូឡេអុងលើទីក្រុង[[ម៉ូស្គូ]]។ ណាប៉ូឡេអុងបានគ្រោងទុកគំនិតមួយដែលកាត់ទឹកដីឌុកនៃក្រុង[[Milan]]ទៅជាទឹកដីខ្លួន, ការកំណត់លែកពីប្រទេស[[ចក្រភពអូទ្រីស|អូទ្រីស]]ត្រូវបានគេគិតថាជាការរៀបចំយុទ្ធនាការថ្មីបុកទៅទិសខាងកើត។ កិច្ចចរចាសន្តិភាពក្រុង[[អាមីស]](Amiens), បានធ្វើឱ្យព្រះអង្គគ្រប់គ្រងប្រទេសបានធ្វើឱ្យព្រះអង្គត្រួតត្រាប្រទេស[[អេហ៊្សីប]]គឺជាការឈប់សរមាកប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គបានពង្រីកសិទ្ធិអំណាចទ្រង់បន្តិចម្តងៗចូលក្នុងប្រទេស[[អ៊ីតាលី]]ដោយវាយបញ្ចូលរដ្ឋ[[ភេទម៉ុន]](Piedmont)និងយក[[ហ្សេណូ]](Genoa), [[ប៉ាម៉ា]](Parma), [[ទូសកានី]](Tuscany) និង[[ណាប៉ូល]](Naples)ដាក់បន្ថែមចូលទៅក្នុងដែនដីអាណានិគមព្រះអង្គគឺដាក់បន្ថែមចូលទៅក្នុងដែនដីអាណានិគមរបស់ព្រះអង្គគឺ[[សាធារណរដ្ឋស៊ីសាឡេនប៉ី]](Cisalpine Republic)។ បន្ទាប់មកទ័ពព្រះអង្គបានឡោមព័ទ្ធ[[ទីក្រុងរ៉ូម]]ហើយបានចាប់ផ្តើមចុះសន្ធិសញ្ញាឆ្នាំ១៨០១ដើម្បីគ្រប់គ្រងសម្ភារៈសាសនារបស់សម្តេច[[ប៉ុប]](Pope)។ ព្រះអង្គបានដឹងកំហុសក្នុងការបង្កើនអំណាចរបស់សម្តេចប៉ុបដោយឲ្យគ្រាន់តែតាំងអំណាចតែគ្មានសិទ្ធគ្រប់គ្រង, ណាប៉ូឡេអុងក៏បង្កើតប្រការOrganique (ឆ្នាំ1802) ក្នុងគោលបំណងចង់ក្លាយជាអ្នកការពារសម្តេចធម្មតា, ដូច[[ឆាឡឺមែន]](Charlemagne)ដែរ។ ដើម្បីលាក់ផែនការព្រះអង្គមុនពេលដល់ការប្រតិបត្តិមែនទែនរបស់ទ្រង់, ទ្រង់បានដាស់តឿនអាណានិគមបារាំងឲ្យងើបឡើងដើម្បីប្រឆាំងនឹង[[ចក្រភពអង់គ្លេស]]ដោយនឹកឃើញពីអនុសាវរីយ៍ដ៏ឈឺចាប់នៃសន្ធិសញ្ញាឆ្នាំ១៧៦៣ ដែលអង់គ្លេសបានដណ្តើមទឹកដីអាណានិគមបារាំងពីទ្វីប[[អាមេរិកខាងជើង]], ការតាស់តឿននេះបានបង្កើនការច្រណែនរបស់អង់គ្លេសមកលើបារាំង, ដែលព្រំប្រទល់បារាំងបានពង្រីកទៅដល់[[ទន្លេរ៉ែន]](Rhine)និងហួសពីនេះទៅទៀតដល់ក្រុង[[ហាន់ណូវ]](Hanover), [[ហាំប៊ឺក]](Hamburg) និង[[ខូសវ៉េន]](Cuxhaven)។ ណាប៉ូឡេអុងនឹងត្រូវកាន់កាប់ក្រុមឥស្សរជនជាច្រើនដោយការចូលគ្នារវាងមួយពួកអភិជនថ្មី(បានមកពីការកាន់កាប់ទឹកដីថ្មី)និងចាស់។
 
នៅថ្ងៃទី១២ ខែឧសាភា ឆ្នាំ១៨០២, [[Tribunat]]ជនជាតិបារាំងម្នាក់បានបោះឆ្នោតជាឯកច្ឆន្ទដោយលើកលែងតែCarnot, ដែលត្រូវចិត្តនឹងមេដឹកនាំបារាំងក្នុងការធ្វើកុងស៊ុលមួយជីវិត។ សកម្មភាពខាងលើនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយក្រុមការងារច្បាប់អន្តរជាតិ។ ការទទួលបានសម្លេងឆ្នោតជាទូទៅមានចំនួន36,536,00សម្លេង។ នៅថ្ងៃទី២ ខែសីហា ឆ្នាំ១៨០២, [[ណាប៉ូលេអុងបូណាប៉ារត៍|ណាប៉ូលេអុងបូណាបាត]]ត្រូវបានប្រកាសថាទ្រង់នឹងជាកុងស៊ុលក្នុងមួយជីវិតព្រះអង្គ។ត្រូវបានប្រកាសថាទ្រង់នឹងជាកុងស៊ុលអស់មួយជីវិតព្រះអង្គ។
<br />[[ឯកសារ:Ingres,_Napoleon_on_his_Imperial_throne.jpg|រូបភាពតូច|[[ណាប៉ូលេអុងបូណាប៉ារត៍|ណាប៉ូលេអុងទី1]] ''កំពុងអង្គុយលើរាជបល្ល័ង្ក គំនូរគូដោយលោក [[ហ្សង់-អូអេស-ដូមីនី អ៊ីងងស៍]]'', ឆ្នាំ1806។]]
[[ឯកសារ:Imperial_Standard_of_Napoléon_I.svg|ស្តាំ|រូបភាពតូច|150x150ភីកសែល|Imperial Standard របស់ណាប៉ូឡេអុងទី1។]]ការធ្វើបដិវត្តន៍មួយចំនួនបានកើតឡើងក្នុងតំបន់ខ្លះនៃប្រទេស[[អាល្លឺម៉ង់]]ដែលគាំទ្រដោយ"Recess នៃឆ្នាំ១៨០៣", ដែលបានធ្វើឲ្យរដ្ឋ[[បាវ៉ារៀ]](Bavaria), Württemberg, និង Baden ចូលខាងភាគីចកបារាំង។ចូលខាងភាគីចក្រភពបារាំង។ លោក[[វីលៀម ផីត]], ដែលទទួលអំណាចលើអង់គ្លេសវិញដែលទទួលអំណាចដឹកនាំអង់គ្លេសវិញ, បានមកអំពាវនាវសារជាថ្មីនូវសម្ព័ន្ធភាពAnglo-Austro-Russia ប្រឆាំងណាប៉ូឡេអុងដើម្បីបញ្ឈប់នូវការរីករាលដាលនៃបដិវត្តតូចៗនៅអឺរ៉ុបដែលគាំទ្រដោយបារាំង។
 
នៅថ្ងៃទី១៨ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៨០៤, ណាប៉ូឡេអុងត្រូវបានតែងតាំងជា"[[អធិរាជបារាំង]]"ដោយ[[ព្រឹទ្ធសភាបារាំង]]; នៅទីបំផុតព្រះអង្គបានឡើងគ្រងរាជ, បន្ទាប់ពីបានទទួលមកុដិដែកពីស្តេចLombard, និងបានពរជ័យពី[[Pope Pius VII]]នៅក្នុងវិហារ[[Notre-Dame]]នៅទីក្រុង[[ប៉ារីស]]។