ព្រះពុទ្ធសាសនា​នៅ​លាវ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
No edit summary
{{ព្រះពុទ្ធសាសនា}} ធ្វេង|រូបភាពតូច|200px|[[ព្រះបាទ(ព្រះបាង), សិល្បៈអង្គរធំ ក្នុងក្រុងហ្លួងព្រះបាង.]] '''ព្រះពុទ្ធសាសនា​នៅ​លាវ''' ({{lang-en|Buddhism in Laos}}{{lang-th|ศาสนาพุทธในประเทศกัมพูชา}}) ជនជាតិលាវមានប្រវត្តិមកតាំងពីដើមទាក់ទង និង ជាតិវង្ស ហើយការភៀសខ្លួនពីទីលំនៅជាដើម រហូតបានតាំងទីកន្លែងនៅក្នុងដែនដីបច្ចុប្បន្ន ដូចជាជនជាតិថៃមានរឿងរ៉ាវ ដែលគួរឲ្យដឹង ថាសង្ខេបថា ប្រមាណ ព.ស.១១៩៤ ជនជាតិមួយក្រុមធំបានហៅខ្លួនឯងថាថៃ ពួកភូមាហៅថា ឆានពួកចិនហៅថា អាយលាវ ឬងាយលាវ បានភៀសពីអាណាចក្
បន្ទាត់ទី១៖
{{ព្រះពុទ្ធសាសនា}}
ជនជាតិលាវមានប្រវត្តិមកតាំងពីដើមទាក់ទង និង ជាតិវង្ស ហើយការភៀសខ្លួនពីទីលំនៅជាដើម រហូតបានតាំងទីកន្លែងនៅក្នុងដែនដីបច្ចុប្បន្ន ដូចជាជនជាតិថៃមានរឿងរ៉ាវ ដែលគួរឲ្យដឹង ថាសង្ខេបថា ប្រមាណ ព.ស.១១៩៤ ជនជាតិមួយក្រុមធំបានហៅខ្លួនឯងថាថៃ ពួកភូមាហៅថា ឆានពួកចិនហៅថា អាយលាវ ឬងាយលាវ បានភៀសពីអាណាចក្រអាយលាវចុះមកភាគខាងត្បូង តាំងអាណាចក្រថ្មីហៅថាណានចៅ តមកស្តេចថៃ ណានចៅឈ្មោះខុនបរម (ខុនលុងឬខុនហ្លួង) បានមកគ្រប់គ្រងដែនដីភាគខាងត្បូងទៀត ហើយ និង បានពង្រីកអាណាខេត្តឲ្យទូលាយថែមតៀតខុនបរមមានព្រះឱរស ៧ អង្គហើយបានឲ្យឱរសទាំង ៧ អង្គនោះទៅសាងនគរផ្សេងៗមាននគរយោនក នគរល្វោ នគរពួនជាដើម ឱរសទីមួយឈ្មោះខុនល ច្បាំងបាននគរជ្វា (បានដល់ក្រុងជៅ តមកហៅថាជៀងថងឬលានឆាង) និង នៅទីបំផុតក្លាយទៅជាហ្លួងព្រះបាង រវាងប្រមាណព.ស.១២៩០ ព្រះបាទនគរជ្វាបានបន្តរាជវង្សមកតាមលំដាប់ ពេលអាណាចក្រខ្មែររុងរឿងមានអំណាចឡើង នគរជ្វាក៏ធ្លាក់ក្រោមអំណាចខែ្មរដូចជាជនជាតិថៃពួកដទៃតៀត ដែលនៅជិតគ្នា លុះដល់ព.ស.១៧៩៦ អាណាចក្រណានចៅបានបាត់បង់ឆ្ពោះកុបលៃខាន ជនជាតិថៃក៏បានបែកក្រចាយមកតាមផ្លូវខាងត្បូងថែមចំនួនច្រើនទៀត។
[[ឯកសារ:Phra_Bang.jpg|ធ្វេង|រូបភាពតូច|200px|[[ព្រះបាទ]](ព្រះបាង), សិល្បៈ[[អង្គរធំ]] ក្នុងក្រុងហ្លួងព្រះបាង.]]
'''ព្រះពុទ្ធសាសនា​នៅ​លាវ''' ({{lang-en|Buddhism in Laos}}{{lang-th|ศาสนาพุทธในประเทศกัมพูชา}}) ជនជាតិលាវមានប្រវត្តិមកតាំងពីដើមទាក់ទង និង ជាតិវង្ស ហើយការភៀសខ្លួនពីទីលំនៅជាដើម រហូតបានតាំងទីកន្លែងនៅក្នុងដែនដីបច្ចុប្បន្ន ដូចជាជនជាតិថៃមានរឿងរ៉ាវ ដែលគួរឲ្យដឹង ថាសង្ខេបថា ប្រមាណ ព.ស.១១៩៤ ជនជាតិមួយក្រុមធំបានហៅខ្លួនឯងថាថៃ ពួកភូមាហៅថា ឆានពួកចិនហៅថា អាយលាវ ឬងាយលាវ បានភៀសពីអាណាចក្រអាយលាវចុះមកភាគខាងត្បូង តាំងអាណាចក្រថ្មីហៅថាណានចៅ តមកស្តេចថៃ ណានចៅឈ្មោះខុនបរម (ខុនលុងឬខុនហ្លួង) បានមកគ្រប់គ្រងដែនដីភាគខាងត្បូងទៀត ហើយ និង បានពង្រីកអាណាខេត្តឲ្យទូលាយថែមតៀតខុនបរមមានព្រះឱរស ៧ អង្គហើយបានឲ្យឱរសទាំង ៧ អង្គនោះទៅសាងនគរផ្សេងៗមាននគរយោនក នគរល្វោ នគរពួនជាដើម ឱរសទីមួយឈ្មោះខុនល ច្បាំងបាននគរជ្វា (បានដល់ក្រុងជៅ តមកហៅថាជៀងថងឬលានឆាង) និង នៅទីបំផុតក្លាយទៅជាហ្លួងព្រះបាង រវាងប្រមាណព.ស.១២៩០ ព្រះបាទនគរជ្វាបានបន្តរាជវង្សមកតាមលំដាប់ ពេលអាណាចក្រខ្មែររុងរឿងមានអំណាចឡើង នគរជ្វាក៏ធ្លាក់ក្រោមអំណាចខែ្មរដូចជាជនជាតិថៃពួកដទៃតៀត ដែលនៅជិតគ្នា លុះដល់ព.ស.១៧៩៦ អាណាចក្រណានចៅបានបាត់បង់ឆ្ពោះកុបលៃខាន ជនជាតិថៃក៏បានបែកក្រចាយមកតាមផ្លូវខាងត្បូងថែមចំនួនច្រើនទៀត។
 
==ក.យុគកតាំង និង រីកចំរើនគង់វង់==
Line ១១២ ⟶ ១១៤:
# Hall, D.G.E. A History of Southeast Asia. New York: St. Martin’s Press, 1970
# Zago, Marcello. “Buddhism in Contemporary Laos”.In Buddhism in The modern World. Edited by Heinrich Dumoulin and John C. Maraldo. # New York: Macmillan Publishing Co., Inc.,1976
 
 
{{commons category|​ ព្រះពុទ្ធសាសនា​នៅ​លាវ}}
 
 
 
[[en:Buddhism in Laos]]
[[zh:寮國佛教]]