ព្រះពុទ្ធសាសនា​នៅ​លាវ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
==ក.យុគកតាំង និង រីកចំរើនគង់វង់== ព្រះបាទនគរជ្វាអង្គទី ២២ (ខ្លះថាទី៣៥) ព្រះនាមថា ពញ្ញាសុវណ្ណគាំផង ឡើងគ្រងរាជ្យនៅ ព.ស.១៨៥៩ ទ្រង់មានឱរសនាមថាព្រះបាទផីហ្វា ហើយស្តេចអង្គនេះមានឱរសព្រះអង្គទី ១ ឈ្មោះ អង្គម្ចាស់ង៉ុម ពេលនោះមានហេតុភេទអ្វីណាមួយធ្វើឲ្យអង្គម្ចាស់ង៉ុមព្រាត់ចេញពីប្រទេសជាតិភូមិ ទៅជ្រោកអាស្រ័យជាមួយអាណាចក្រខ្មែរតាំងតែនៅយុវ វ័យ ពេលនោះព្រះពុទ្ធសាសនាបែបថេរវាទបានរីកចម្រើនរុងរឿងជាសាសនាគោលជំហោរឹងប៉ឹងនៅប្រទេសខ្មែរហើយ អង្គម្ចាស់ង៉ុម នៅអាស្រ័យជាមួយព្រះភិក្ខុមួយអង្គព្រះនាមព្រះមហាបាសមន្តថេរៈ ព្រះចៅអធិការវត្
==ក.យុគកតាំង និង រីកចំរើនគង់វង់== ព្រះបាទនគរជ្វាអង្គទី ២២ (ខ្លះថាទី៣៥) ព្រះនាមថា ពញ្ញាសុវណ្ណគាំផង ឡើងគ្រងរាជ្យនៅ ព.ស.១៨៥៩ ទ្រង់មានឱរសនាមថាព្រះបាទផីហ្វា ហើយស្តេចអង្គនេះមានឱរសព្រះអង្គទី ១ ឈ្មោះ អង្គម្ចាស់ង៉ុម ពេលនោះមានហេតុភេទអ្វីណាមួយធ្វើឲ្យអង្គម្ចាស់ង៉ុមព្រាត់ចេញពីប្រទេសជាតិភូមិ ទៅជ្រោកអាស្រ័យជាមួយអាណាចក្រខ្មែរតាំងតែនៅយុវ វ័យ ពេលនោះព្រះពុទ្ធសាសនាបែបថេរវាទបានរីកចម្រើនរុងរឿងជាសាសនាគោលជំហោរឹងប៉ឹងនៅប្រទេសខ្មែរហើយ អង្គម្ចាស់ង៉ុម នៅអាស្រ័យជាមួយព្រះភិក្ខុមួយអង្គព្រះនាមព្រះមហាបាសមន្តថេរៈ ព្រះចៅអធិការវត្
បន្ទាត់ទី៧៖
ព្រះបាទនគរជ្វាអង្គទី ២២ (ខ្លះថាទី៣៥) ព្រះនាមថា ពញ្ញាសុវណ្ណគាំផង ឡើងគ្រងរាជ្យនៅ ព.ស.១៨៥៩ ទ្រង់មានឱរសនាមថាព្រះបាទផីហ្វា ហើយស្តេចអង្គនេះមានឱរសព្រះអង្គទី ១ ឈ្មោះ អង្គម្ចាស់ង៉ុម ពេលនោះមានហេតុភេទអ្វីណាមួយធ្វើឲ្យអង្គម្ចាស់ង៉ុមព្រាត់ចេញពីប្រទេសជាតិភូមិ ទៅជ្រោកអាស្រ័យជាមួយអាណាចក្រខ្មែរតាំងតែនៅយុវ វ័យ ពេលនោះព្រះពុទ្ធសាសនាបែបថេរវាទបានរីកចម្រើនរុងរឿងជាសាសនាគោលជំហោរឹងប៉ឹងនៅប្រទេសខ្មែរហើយ អង្គម្ចាស់ង៉ុម នៅអាស្រ័យជាមួយព្រះភិក្ខុមួយអង្គព្រះនាមព្រះមហាបាសមន្តថេរៈ ព្រះចៅអធិការវត្តនៅមួយកន្លែង ពេលចំរើន វ័យឡើង ព្រះថេរៈបាននាំទៅផ្ញើជាក្មេងបំរើក្នុងរាជសំណាក់របស់ក្ស័ត្រខ្មែរ (អក្នប្រាជ្ញបានសន្និដានថាគឺព្រះបាទជ័យវរ្ម័នបរមេស្វរៈ) អង្គម្ចាស់ង៉ុមទទួលរាជការជាទីប្រោសប្រាណរបស់ព្រះចៅផែនដី រហូតទ្រង់លើកព្រះរាជធីតានាមថា កែវកេងយា ឬកែវយតហ្វា (ហៅថា រាជបុត្រីគាំហ្យាត ឬហៅផ្សេងទៀតក៏មាន) ឲ្យជាព្រះជាយា។
 
សម័យនោះអាណាចក្រខ្មែរកំពុងតែទាន់ខ្សោយចុះ ហើយក្នុង ព.ស.១៨៩៣ ព្រះ បាទរាមាធិបតីទីមួយ នៃរាជវង្សអ៊ូទង បានតាំងអាណាចក្រថៃឡើងនៅក្រុងស្រីអយុធ្យា ហើយចាប់ផ្តើមពង្រីកអំណាចចេញទៅថែមទៀត ក្ស័ត្រខ្លាចក្រែងការរុករានរបស់ថៃអយុធ្យា ទើបទ្រង់ឲ្យព្រះបាទហ្វាង៉ុមគ្រប់គ្រងនគរលានឆាងទើបទ្រង់ឲ្យ[[ព្រះបាទហ្វាង៉ុ]]មគ្រប់គ្រងនគរលានឆាង ដើម្បីជាកំលាំងការពារថៃស្រីអយុធ្យាតទៅ ព្រះបាទហ្វាង៉ុមឡើងគ្រងរាជ្យក្នុងព[[ព្រះបាទហ្វាង៉ុ]]មឡើងគ្រងរាជ្យក្នុងព.ស.១៨៩៦ (ក្រោយពីអាណាចក្រថៃស្រីអយុធ្យាតាំងឡើងបាន ៣ ឆ្នាំ) ទ្រង់ជាវីរៈក្ស័ត្រអាចរួបរួមខេត្តផ្សេងៗ ក្នុងទីទំនាបទន្លេមេគង្គភាគខាងលើរួមចូលតែមួយ មានអាណាខេត្តភាគខាងជើងទល់នឹងរហូត ១២អណាចក្រ។ ភាគខាងត្បួងទល់ និង អាណាចក្រខ្មែរ ភាគខាងលេចទល់ និង អាណាចក្រឆៀងម៉ាយ សុខោទ័យ និង ស្រីអយុធ្យា ភាគខាងកើតទល់ និង អាណាមនឹងចម្ប៉ា អាចហៅថាជាក្សត្រដំបូងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃអាណាចក្រលានឆាង (មុននេះមានតែនិទាន) និង តមកក្រុងលានឆាង ឬក្រុងធំរបស់អាណាចក្រលានឆាង ក៏មានឈ្មោះជាផ្លូវរាជការថា “ក្រុងស្រីសត្នាគុនហុតលានឆាងចូលគ្នា”។
 
ក្នុងផ្នែកសាសនា សូម្បីតែជាតិលានឆាងបានកាន់[[ព្រះពុទ្ធសាសនា]]បែបមហាយាន
ឆ្លងតាមរយៈចិនមក តាំងតែពេលនៅក្នុងអាណាចក្រអាយលាវ ដូចជនជាតិថៃជំពួកដទៃទៀត។ ក្នុងសម័យខុនហ្លួងម៉ៅ (លីមៅឬលីវមៅ) រយៈពេលប្រមាណ ព.ស.៦២០ ហើយយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដល់សម័យអាណាចក្រលានឆាងនេះ សេចក្តីជំនឿនោះបានលិចចុះដល់សាបបាតទៅហើយ ទើបប្រាកដថា ប្រជារាស្ត្រទូទៅគោរពខ្មោច ព្រាយ បិសាចអារក្ស អ្នកតា ដែលជាជំនឿដើមតាំងតែសម័យបូរាណ ធ្វើឲ្យព្រពុទ្ធសាសនាត្រូវប្រដិស្ឋានសាជាថ្មី ហើយនៅក្នុងគ្រានេះពុទ្ធសាសនាបែបថេរវាទ ដែលនាំចូរមកពីអាណាចក្រខ្មែរ។
រឿងនាំព្រះពុទ្ធសាសនាចូលមកកាន់អាណាចក្រលានឆាង មានភស្តុតាងផ្សេងគ្នា ២យ៉ាងគឺ មួយផ្នែកថា [[ព្រះនាងកែវកេនយា]] មហេសីនៃព្រះបាទហ្វាង៉ុមមហេសីនៃ[[ព្រះបាទហ្វាង៉ុម]] ទ្រង់ជាព្រះពុទ្ធសាសនិកជនតឹងរឹងបំផុត ពេល ដែលព្រះនាងទ្រង់ឃើញចៅហ្វាយនាយ ហើយ និង ប្រជារាស្រ្តអ្នកស្រុកលានឆាង គោរពខ្មោចព្រាយ នាំគ្នាសម្លាប់ ដំរី សេះ គោក្របី ដើម្បីធ្វើពលីកម្ម ទ្រង់តក់ស្លុតព្រះទ័យ ទើបទូលព្រះស្វាមីនាំព្រះពុទ្ធសាសនាពីកម្ពុជាមកប្រដិស្ឋាន ។ [[ព្រះបាទ]]ហ្វាង៉ុមទ្រង់បានបញ្ជូនទូតទៅក្រាបទូលពីគោលបំណងចំពោះកម្ពុជា, ស្តេចខ្មែរទ្រង់បញ្ជូនគណៈភិក្ខុសង្ឃ មានព្រះមហាបាសមន្តថេរ ដែលជាគ្រូរបស់ព្រះបាទហ្វាង៉ុមដែលជាគ្រូរបស់[[ព្រះបាទហ្វាង៉ុម]] និង ព្រះមហាទេពលង្កា ជាប្រធាន ព្រមទាំងអក្នប្រាជ្ញខាងជាង និង បរិវារជាច្រើន នាំ[[ព្រះពុទ្ធរូប]] ទម្រង (style) ហាមញាតិ (នេះគឺទម្រង់ហាមញាតិ) ឈ្មោះ “ព្រះបាង”“[[ព្រះបាង]]” និង ព្រះត្រៃបិដកព្រមជាមួយ និង សាសនៈវត្ថុដទៃទៀត ព្រះរាជទានចំពោះព្រះបាទហ្វាង៉ុម។ព្រះរាជទានចំពោះ[[ព្រះបាទហ្វាង៉ុម]]។
 
ចំណែកភស្តុតាងមួយទៀតថា ពេលព្រះបាទហ្វាង៉ុមគ្រងរាជ្យមិនយូរប៉ុន្មាន ព្រះអង្គក៏ទ្រង់មានព្រះទ័យឃោរឃៅ ព្រឹត្តិការណ៍នោះបានជ្រាបដល់ព្រះមហាក្ស័ត្រកម្ពុជាព្រះស្សុរៈ“ជីតា” ទើបមានព្រះរាជបញ្ជាឲ្យព្រះបាទហ្វាង៉ុមទៅគល់ និង ទ្រង់រាជទានឱវាទឲ្យគ្រប់គ្រងប្រជានិករតាមគោលធម៌នៃព្រះពុទ្ធសាសនា ឲ្យសមាទានសីល ៥ ហើយព្រះអង្គទ្រង់ត្រឡប់មកលានឆាង ព្រមជាមួយព្រះភិក្ខុសង្ឃ ដែលបានចូលមកខាងដើម ។