វិគីភីឌា

នរោត្តម រណឫទ្ធិ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

មើលប្រវត្តិបានរហ័ស
← កំណែប្រែមុននេះកំណែប្រែបន្ទាប់ →
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
តាមគំហើញអត្ថបទវិគី
ស្លាក: កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត Advanced mobile edit
ស្លាក: កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត Advanced mobile edit
បន្ទាត់ទី៨៩៖
{{Main|ការបោះឆ្នោតជ្រើសតាំងតំណាងរាស្ត្រ នីតិកាលទី១ ឆ្នាំ១៩៩៣}}
 
នៅពេលដែល[[អាជ្ញាធរអន្តរកាលសហប្រជាជាតិនៅកម្ពុជា]] (អ៊ុនតាក់) ដែលជាស្ថាប័នរដ្ឋបាលស្របគ្នាជាមួយ SNC ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩២, រណឫទ្ធិត្រូវបានតែងតាំងជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សា។ ព្រះអង្គបានចំណាយពេលវេលាធ្វើដំណើរទៅវិញទៅមករវាងទីក្រុងបាងកកនិងភ្នំពេញហើយខណៈពេលដែលនៅភ្នំពេញ ព្រះអង្គបានដឹកនាំកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការបើកការិយាល័យគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិចនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។<ref name="Mehta88">Mehta (2001), p. 88</ref> ជាមួយគ្នានេះដែរ គណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចបានចាប់ផ្តើមរិះគន់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលកំពុងកាន់អំណាច,<ref>Mehta (2001), p. 87</ref> ជាលទ្ធផល វាក៏បានបង្កឱ្យមានការវាយប្រហារដោយប៉ូលីសមកលើមន្រ្តីជាន់ទាបរបស់គណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច។<ref name="Mehta88"/><ref>Widyono (2008), p. 117</ref> សកម្មភាពនេះបានជម្រុញឱ្យអ្នកស្និទនឹងព្រះអង្គគឺ នរោត្តម សិរីវុទ្ធ និងលោក[[សម រង្ស៊ី]]បង្គាប់ព្រះអង្គកុំឱ្យចុះឈ្មោះគណបក្សចូលទៅក្នុងការបោះឆ្នោតឆ្នាំ១៩៩៣។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកតំណាង សបក គឺលោក[[អាកាឝ៊ិ-យ៉ាស៊ុយឝ៊ិ]]បានជម្រុញឱ្យរណឫទ្ធិឈរឈ្មោះជាអ្នកបោះឆ្នោត។<ref>Mehta (2001), p. 91</ref> រណឫទ្ធិក៏បានទទួលយល់ព្រមឈរឈ្មោះគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចហើយការឃោសនាការបោះឆ្នោតក៏បានចាប់ផ្តើមនៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៣។ រណឫទ្ធិក៏ដូចជាមន្រ្តីគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចផ្សេងទៀតបាននាំគ្នាពាក់អាវយឺតរូបសីហនុនៅអំឡុងពេលកំពុងឃោសនាគណបក្ស។ សកម្មភាពនេះបានអនុលោមតាមច្បាប់បោះឆ្នោតដោយរដ្ឋបាលអ៊ុនតាក់ថាកុំប្រើ"ឈ្មោះ"របស់ព្រះអង្គម្ចាស់សីហនុក្នុងកំឡុងពេលឃោសនាគណបក្ស។<ref>Mehta (2001), p. 92</ref> ខណៈពេលនោះដែរសម្តេចបានកំពុងបម្រើការជាប្រធានអព្យាក្រឹតនយោបាយនៃ SNC ។<ref>Widyono (2008), p. 41</ref> ការបោះឆ្នោតក៏ចាប់ធ្វើឡើងនៅខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៣;<ref>Widyono (2008), p. 119</ref> ហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចទទួលបានសំឡេងគាំទ្រប្រមាណ ៤៥% ហើយដណ្តើមអាសនៈសភាបាន ៥៨ អាសនៈក្នុងចំណោមអាសនៈសរុបចំនួន ១២០។<ref>Widyono (2008), p. 127</ref> គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាបានបដិសេដមិនទទួលស្គាល់លទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតហើយថែមទាំងបានចោតថាមានការបន្លំសន្លឹកឆ្នោតទៀតផង។<ref name="Peou174">Peou (2000), pp. 174–75</ref>
When the [[United Nations Transitional Authority in Cambodia]] (UNTAC) – a parallel administrative body with the SNC – was formed in February 1992, Ranariddh was appointed as one of its council members. He spent time travelling between Bangkok and Phnom Penh, and while in Phnom Penh led efforts in opening FUNCINPEC party offices across Cambodia.<ref name="Mehta88">Mehta (2001), p. 88</ref> At the same time, FUNCINPEC began to criticise the ruling CPP,<ref>Mehta (2001), p. 87</ref> which retaliated with violent attacks by police against low-level FUNCINPEC officials.<ref name="Mehta88"/><ref>Widyono (2008), p. 117</ref> The attacks prompted Ranariddh's close aides, Norodom Sirivudh and [[Sam Rainsy]], to advise him against registering the party for the 1993 general elections. However, the chef-de-mission for UNTAC, [[Yasushi Akashi]], encouraged Ranariddh to run in the elections. Persuaded by Akashi,<ref>Mehta (2001), p. 91</ref> he registered the party and the election campaign began in April 1993. Ranariddh, as well as other FUNCINPEC officials, wore T-shirts depicting Sihanouk on the campaign trail. This nominally complied with an election rule by the UNTAC administration not to use Sihanouk's name during the campaign,<ref>Mehta (2001), p. 92</ref> who now served as the politically neutral head of the SNC.<ref>Widyono (2008), p. 41</ref> Voting took place in May 1993;<ref>Widyono (2008), p. 119</ref> FUNCINPEC secured about 45 percent of the valid votes, winning 58 out of a total of 120 parliamentary seats.<ref>Widyono (2008), p. 127</ref> The CPP refused to recognise the election results and complained of [[electoral fraud]].<ref name="Peou174">Peou (2000), pp. 174–75</ref>
 
On 3 June 1993, CPP leaders [[Chea Sim]] and Hun Sen met with Sihanouk and persuaded him to head an interim government with the CPP and FUNCINPEC as joint coalition partners.<ref>Widyono (2008), p. 124</ref> Ranariddh, who had not been consulted, expressed surprise. At the same time, the United States and China opposed the plan, prompting Sihanouk to rescind his decision the following day.<ref>Widyono (2008), p. 125</ref> On 10 June 1993, CPP leaders led by General Sin Song and Chakrapong threatened to secede eight eastern provinces from Cambodia.<ref>Mehta (2013), p. 238</ref> Ranariddh feared a civil war with the CPP,<ref name="Peou174"/> which had a much larger army than the ANS.<ref>Peou (2000), p. 215</ref> Accordingly, he accepted the idea of FUNCINPEC working with the CPP,<ref>Mehta (2001), p. 102</ref> and both parties agreed to a dual prime minister arrangement in the new government.<ref>Mehta (2001), p. 104</ref> On 14 June, Ranariddh presided over a parliamentary meeting which made Sihanouk the Head of State, with Hun Sen and Ranariddh serving as co-Prime Ministers in an interim government.<ref>Widyono (2008), p. 129</ref> A new constitution was drafted over the next three months, and was adopted in early September. On 24 September 1993, Sihanouk resigned as the head of state and was reinstated as King of Cambodia. In the new government, Ranariddh and Hun Sen were appointed as the First Prime Minister and Second Prime Minister, respectively.<ref>Summers (2003), pp. 232–33</ref>
បានពី "https://km.wikipedia.org/wiki/នរោត្តម_រណឫទ្ធិ"