អ្នកព្រះនាង ផល ទិព្វ សុវណ្ណ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

| predecessor = [[ព្រះបាទអង្គឌួង]]

| successor = [[ព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិ]]

| birth_date =

| birth_place =

| spouse =

| issue =

| mother =

| religion = [[ព្រះពុទ្ធសាសនា]] និង[[ក្រុងឧដុង្គ]]

លោក មូ៊រ៉ា (Moura) បានសរសេរថា ទោះបីព្រះបាទនរោត្តម ទ្រង់បានទទួលរាក់ទាក់ និងជួយទម្រុកបម្រុងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គមិនអាចបំបាត់ឱ្យអស់នូវការច្រណែនរបស់ព្រះអនុជរបស់ព្រះអង្គដែរ។ ដោយមិនមានហេតុផលអ្វីឱ្យបានសមរម្យផង ព្រះអង្គសុីវត្ថាបាន គិតថា ព្រះរាមព្រះអង្គទាំងពីរគឺ ព្រះបាទនរោត្តម និង[[ព្រះបាទសុីសុវត្ថិ]] មិនមានសិទ្ធិឡើងសោយរាជសម្បត្តិ ដែលត្រូវបានទៅព្រះអង្គជាដាច់ខាត។ ម្លោះហើយបានព្រះអង្គបញ្ចេញអកប្បកិរិយារឹងរួស មិនគោរព មិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះរាម មិនឡើងគាល់ព្រះរាមហើយនៅទៅបំផុតបានគេចបាត់ពីរាជធានីតែម្តងនៅឆ្នាំ១៨៦១។ ចម្បាំងគ្នាឯងនៅក្នុងស្រុកត្រូវបានកើតឡើងជាថ្មីទៀត។ តែមិនបានយូរប៉ុន្មានព្រះអង្គសុីវត្ថា បានភៀសព្រះអង្គទៅស្រុកសៀម ជាមួយព្រះអនុជនាម សិរីវង្ស។ ទោះបីព្រះអង្គភៀសទៅហើយចម្បាំងនៅមិនទាន់ចប់ ព្រះបក្សពួករបស់ព្រះអង្គគឺស្នង ឈ្មោះ សូរ និងកំហែងយុទ្ធា (ឯកសារខ្លះថា ឈ្មោះមនោកែវ) បានបន្តសកម្មភាពតទៅទៀត។ មេដឹកនាំទាំងពីរបានទៅបំបះបំបោរ រាស្រ្តនៅតំបន់បាភ្នំ-ស្វាយរៀង ឯពួកចៅហ្វាយខេត្តសឹងចុះចូលទាំងអស់។ ពួកបះបោរបានលើកទៅវាយយកក្រុងភ្នំពេញ។ ពេលនោះ ដោយព្រះបាទនរោត្តមមានទ័ពគ្រប់គ្រាន់ ទ្រង់បានភៀសព្រះអង្គទៅគង់នៅខេត្តបាត់ដំបងសិន។ រាជធានីឧដុង្គត្រូវបានយកបានទៀត ប៉ុន្តែចាម ជ្វា ដែលរស់ទៅមាត់ជ្រូកពីមុនបានសូមព្រះបាទនរោត្តម ធ្វើរាជការថ្វាយហើយបាបប្រយុទ្ធនឹងពួកបះបោរវិញ ពេលនោះព្រះចៅសៀមបានឱ្យយាងព្រះបាទនរោត្តម ទៅបឹងកក។ ការប្រយុទ្ធគ្នាបានបន្តទឿតនៅត្រើយខាងកើត។ ជោគជ័យត្រូវបានទៅលើទ័ពរបស់ព្រះបាទនរោត្តម ដែលបានយាងត្រឡប់ចូលប្រទេសវិញនៅខែមិនា ឆ្នាំ១៨៦២ ដោយមានការគាំទ្រពីព្រះចៅសៀម។ នៅខែតុលា នៅឆ្នាំដដែលកំហែងយុទ្ធ ត្រូវបានគេសម្លាប់ រីឯស្នងសូរត្រូវរបួសបានភៀសខ្លួនទៅស្រុកក្រោម ទៅពឹងពាក់មេទ័ពបារាំងនៅរោងដំរី បារាំងក៏បានចាប់យកទៅដាក់ក្នុងកោះ។ ដូច្នោះ វិបត្តិក្នុងរាជវង្សក៏ត្រូវបានដោះស្រាយបានពីពេលនោះមក។

== កំណែទម្រង់ជាលើកដំបូង ==

== ឯកសារយោង ==

[[Category:ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ|ព្រះបាទនរោត្តម]]