មរណភាព៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
មនុស្សដែលបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតរួចហើយ
ស្លាក: កែ​សម្រួល​តាម​ទូរស័ព្ទ កំណែប្រែពីអ៊ីនធើណិតចល័ត
 
No edit summary
ស្លាក: មុខងារកែប្រែកូដឆ្នាំ២០១៧
បន្ទាត់ទី១៖
== មរណភាពសម័យអង្គរ ==
ការស្លាប់ បាត់បង់ជីវិត ចែកឋាន
មនុស្សស្លាប់គេឥតដាក់ក្តារមឈូសទេ គេយកតែកន្ទេលក្រាលពីក្រោមយកកំណាត់សំពតក្របពីលើហើយយកទៅព្រៃហើយ។ កាលពីដើមគេក៏ប្រើទង់ព្រលឹង និងភ្លេងភ្លាំតហែរខ្មោចដែរ ហើយគេលីងលាចពីមុខ បាច់តាមផ្លូចនាំមុខខ្មោច លុះសែងទៅដល់ក្រៅក្រុងដល់កន្លែងណាស្ងាត់ កេក៏ដាក់ចោលខ្មោចនោះហើយត្រឡប់មកវិញ។ បើមានសត្វខ្លែង ឬសត្វតិរច្ឆានអ្វីដទៃទៀតស៊ីខ្មោចនោះអស់មួយរំពេចទៅគេហៅម្តាយឪពុកនោះមានភ័ព្វសំណាងល្អណាស់ តែបើគ្មានសត្វស៊ីសោះ ឬមានស៊ីដែរ តែមិនអស់វីញគេបែរជាយល់ថាឪពុកម្តាយនោះមានពៀរមានទោសទើបបានជាដូច្នោះ។ លុះរហូតមកដល់គ្រាឥឡូវនេះមានគេយកខ្មោចទៅដុតបូជាខ្លះហើយ។ ពួកអ្នកដែរមានជាប់ពូជជាកូនចៅចិនឪពុកម្តាយដែលស្លាប់ទៅ គេឥតស្លៀកពាក់សកាន់ទុក្ខទេ ប្រុសគ្រាន់តែកោរសក់ និងស្រីគ្រាន់តែកាត់សក់ខាងមុខនៅមុខថ្ងាសប៉ុនមួយទះ ក៏ចាត់ទុកថាជាការកាត់ទុក្ខដែរ។ ចំនែកស្តេចវិញមានប្រាសាទសម្រាប់កប់ប៉ុន្តែមិនដឹងថាកាប់សពទាំងមូល ឬកាប់តែឆ្អឹងទេ<ref>សៀវភៅកំណត់របស់ជីវ តាក្វាន់ អំពីប្រពៃណីអ្នកស្រុកចេនឡា លោកលីធាម តេង ឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រទី២២</ref>។
== ឯកសារយោង ==