ចក្រភពអង្គរ(៨០២-១២១៨)៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បន្ទាត់ទី៨៤៖
== ព្រះបាទឥន្ទ្រវរ្ម័នទី២(១២១៨-១២៤៣នៃគ-ស) ==
ព្រះអង្កជាបុត្រ'''ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧''' ព្រះអង្គបានការពារប្រទេសជាតិពីពួកឈ្លានពានដាយវៀត សៀម និងប្រគល់ឯករាជ្យឲ្យប្រទេសចម្ប៉ាវិញនាឆ្នាំ១២២០។ សេដ្ធកិច្ចសម័យអង្គរស្ថានភាពភូមិសាស្ត្រ ការដែលខ្មែរយើងជ្រើសរើសយកតំបន់អង្គរធ្វើជារាជធានី មិនមែនជាភាពចៃដន្យទេ គឺជាចំណុចកណ្តាលនៃប្រទេសកម្ពុជាយើងម្យ៉ាងទៀតទីនោះជាទីប្រជុំនៃផ្លូវជំនួញទាំងទឹកទាំងគោកដែលសំបូរទៅដោយធនធានធម្មជាតិដូចជា ត្រីនៅបឹងទន្លេសាប ម្រឹក ឈើល្អៗ និងថ្មភក់សម្រាប់សង់ប្រាសាទនៅភ្នំគូលេន ឯវាលទំនាបនៅជុំវិញប្រកបទៅដោយដីមានជីជាតិសម្រាប់ធ្វើកសិកម្ម។ស្ថានភាពភូមិសាស្ត្រល្អគឺដីមានជីវជាតិ គួបផ្សំជាមួយមធ្យោបាយបច្ចេកទេសដ៏ចំណាននិងធនធានមនុស្សអង់អាចក្លាហាន បាននាំអោយសេដ្ឋកិច្ចខ្មែររីកចម្រើនជាអតិបរមា។ ធនធានមនុស្សមរតកពីអតីតកាល ជនជាតិខ្មែរនៅសម័យអង្គរជាជនជាតិដែលមានចិត្តអំណត់ឧស្សាហ៍ព្យាយាមនិងមានបំណងធំបំផុតគឺអភិវឌ្ឍឲ្យរីកចម្រើន លើគ្រប់វិស័យនិងភាពសម្បូរសប្បាយ។ជាសក្ខីកម្មនៃការព្យាយាមនេះ ព្រះរាជាបានឲ្យគេឆ្លាក់ក្បាច់រឿងកូរសមុទ្រទឹកដោះនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទជាច្រើននៅគ្រប់ច្រកទ្វានៃបុរីអង្គរធំព្រោះទឹកអំម្រឹតដែលហូរចេញពីការកូរសមុទ្រទឹកដោះជានិមិត្តរូបនៃថាមពលខាងការងារ និងការប្រណាំងប្រជែងបង្កើតផលិតផលយ៉ាងប្រត្យក្ស។ម្យ៉ាងទៀតការសិក្សាខាងផ្លូវចិត្តវិទ្យាខាងសិល្បះខ្មែរបុរាណបានផ្តល់ព័ត៌មានជាច្រើនទៀតស្ដីពីការតស៊ូចិត្តអំណត់និងសេក្តីប្រាថ្នាយ៉ាងមុតមាំរបស់ខ្មែរជំនាន់នោះចំពោះអ្វីដែលខ្លួនយល់ថាល្អប្រសើរ។សេចក្តីក្លាហាននិងភាពមោះមុតរបស់ខ្មែរយើងសម័យអង្គរគឺមានតាំងពីសម័យអង្គរភ្នំ ចេនឡាមកម្ល៉េះ។ដូចនេះអរិយធម៌ខ្មែរយើងជឿនលឿនតាំងតែពីសម័យនគរភ្នំនិងចេនឡាមកប៉ុន្តែនៅសម័យអរិយធម៌ខ្មែរកាន់តែជឿនលឿននិងរីកសាយទាំងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។
== វិស័យកសិកម្មនិងនេសាទ ==
| |||