ព្រះបាទកៅណិ្ឌន្យជ័យវរ្ម័ន៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បញ្ជូនបន្តទៅ កៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន ស្លាក: ការបញ្ជូនបន្តថ្មី Reverted |
សូមមេត្តាកុំលុបអត្តបទនេះ សូមជួយស្រាវជ្រាវបន្ថែមទៀត ទើបជាការប្រសើរ ស្លាក: Removed redirect Manual revert Reverted មុខងារកែប្រែកូដឆ្នាំ២០១៧ |
||
បន្ទាត់ទី១៖
{{Infobox monarch
| name = ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន
| reign = ៥៥០-៦០០នៃគ.ស
| spouse =
| issue =
| posthumous name =
| predecessor = [[ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យទី២]]
| successor = [[ព្រះបាទរុទ្រវរ្ម័ន]]
| religion = [[ព្រហ្មញ្ញសាសនា]] និង រាជធានីវ្យាធបុរៈ
|}}
ព្រះអង្គជាស្តេចមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងពូកែណាស់ ទើបព្រះចៅអធិរាជវូទីនៃរាជវង្សលាង ថ្វាយឋានន្តរសក្តិជា ឧត្តមសេនីយ៍សន្តិភាពប៉ែកខាងត្បូង នៅឆ្នាំ៥០៧នៃគ.ស។ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះអង្គមានទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសឥណ្ឌា និងនគរភ្នំយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ ក្រោយមកព្រះអង្គបានបញ្ជូនព្រះសង្ឃពីរព្រះអង្គ ព្រះនាមសង្ឃបាល និងមន្រ្តសេន ដែលចេះចាំគម្ពីរ និងចេះច្រើនភាសាឱ្យទៅប្រទេសចិន ដើម្បីបកប្រែគម្ពីរផ្សេងៗ ពិសេសគម្ពីរព្រះត្រៃបិដក និងថ្វាយព្រះពុទ្ធរូបធ្វើអំពីផ្កាថ្ម និងវត្ថុផ្សេងៗទៀតឱ្យស្តេចក្រុងចិន<ref>សៀវភៅសិក្សាសង្គម ថ្នាក់ទី១០ ឆ្នាំ២០១៧ របស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ទំព័រទី១៣៤</ref>។ ដោយសេចក្តីរាប់អាន ដែលស្តេចក្រុងចិនមានចំពោះព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន គេបានចាប់ទុករជ្ជកាលរបស់ព្រះអង្គជាសម័យមួយរុងរឿងបំផុតនៃប្រវត្តិអាណាចក្រភ្នំ។ ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័នដោយសោយទីវង្គតនៅឆ្នាំ៥១៥ នៃគ.ស។ ព្រះអង្គពុំបានបន្សល់ទុកសិលាចារឹកទេ។ តែអគ្គមហេសី ព្រះនាម កុលប្រភាវតី និងបុត្រឈ្មោះ [[ព្រះបាទគុណវរ្ម័ន]]បានបន្សល់ទុកសិលាចារឹកតែមួយរៀងខ្លួន។ ក្នុងសិលាចារឹកដំបងដែក(ខាងត្បូងខេត្តតាកែវ) ព្រះនាងកុលប្រភាវតី បាននិយាយពីការកសាងអាស្រមមួយ។ សិលាចារឹកមានលក្ខណៈជាវិស្ណុនិយម។ ក្នុងសិលាចារឹកមានលក្ខណៈវិស្ណុនិយមដែរ ដែលគេបានរកឃើញនៅវាលកក់ គេឃើញនិយាយពីការកសាងទេវាល័យមួយសម្រាប់តម្កល់ព្រះវិស្ណុបាទ<ref>សៀវភៅ ប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរ ត្រឹង ងា ឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រទី៩៣-៩៤</ref>។
== ឯកសារយោង ==
[[Category:ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ|ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន]]
| |||