ប៉ៈថេតឡាវ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

នៅខែសីហាឆ្នាំ ១៩៥០ ស៊ូផានូវង្សបានចូលរួមជាមួយពួកវៀតមិញនៅទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់ពួកគេនៅភាគខាងជើង ទីក្រុងហាណូយ ប្រទេសវៀតណាមហើយបានក្លាយជាប្រមុខភេតឡាវរួមជាមួយដៃនយោបាយរបស់ខ្លួនដែលត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះថា“ នីអូឡាវអ៊ីសារ៉ា ” (រណសិរ្សឡាវសេរី) ។  តឡាវបានបង្កើតរដ្ឋាភិបាលតស៊ូជាមួយសមាជិក៖ ស៊ូផានភូវង្ស (នាយករដ្ឋមន្រ្តីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស) កៃសុងផមវីហាន់ (រដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិ) នូហាកភូមសាវ៉ាន (រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច) ភូមីវង្សវិជ្ជី (ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី) រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងមហាផ្ទៃ) ស៊ុកវង់សាក់ស៊ីថុនខមដាមនិងហ្វាយដាំងឡូបលីយ៉ាយ៉ា។ នេះគឺជាការប៉ុនប៉ងផ្តល់សិទ្ធិអំណាចមិនពិតចំពោះចលនាកុម្មុយនិស្តឡាវដោយអះអាងថាតំណាងឱ្យកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដែលមិនប្រកាន់បក្សពួក។ ស្ថាបនិកសំខាន់បំផុតពីររូបរបស់ខ្លួនគឺសមាជិកនៃបក្សកុម្មុយនិស្តឥណ្ឌូចិន ដែលគាំទ្រការផ្តួលរំលំរបបរាជានិយមក៏ដូចជាការបណ្តេញជនជាតិបារាំងចេញ។ <ref>សូមជួយកែប្រែផង</ref>