បណ្ដាំក្រមង៉ុយ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
WIP - still working on formatting.
 
No edit summary
បន្ទាត់ទី៣៖
==ខ្លឹមសារ==
បណ្ដាំក្រមង៉ុយ មានខ្លឹមសារទាំងស្រុង ដូចតទៅ៖
:::::::::::::{|
 
|-
» នេះបទព្រហ្មប្រាជ្ញប្រែ ប្រាយប្រាប់ខ្មែរទាំងប្រុសស្រី
| នេះបទព្រហ្មប្រាជ្ញប្រែ||{{spaces|15}}|| ប្រាយប្រាប់ខ្មែរទាំងប្រុសស្រី
ឲ្យប្រិតប្រុងស្មាតី គួរគប្បីឲ្យអុស្សាហ៏។
|-
» កុំខ្ជិលកុំល្ងង់ពេក ខំរៀនលេខរៀនអក្ខរា
| ឲ្យប្រិតប្រុងស្មាតី ||||គួរគប្បីឲ្យអុស្សាហ៏។
រៀនគ្រប់សព្វធម៌អាថិ ប្រាជ្ញាផ្សំនឹងគំនិត ។
|-
» កំណើតកើតជាមនុស្ស មើលឲ្យធ្លុះទោះឆ្ងាយជិត
| កុំខ្ជិលកុំល្ងង់ពេក ||||ខំរៀនលេខរៀនអក្ខរា
ចេះស្ទាត់ប្រាកដពិត គិតការអ្វីបានគ្រប់យ៉ាង។
|-
» មនុស្សល្ងង់មិនផ្អើលភ្ញាក់ ដូចភ្នែកខ្វាក់ទាំងសងខាង
| រៀនគ្រប់សព្វធម៌អាថិ ||||ប្រាជ្ញាផ្សំនឹងគំនិត ។
មានរូបគ្មានអ្វីអាង សាងបាបថោកកើតមកខ្លៅ។
|-
» ពូជមនុស្សទោះខ្ពស់ទាប កាត់តាមភាពត្រកូលផៅ
| កំណើតកើតជាមនុស្ស|||| មើលឲ្យធ្លុះទោះឆ្ងាយជិត
អាក្រក់ល្អសខ្មៅ កាត់កូនចៅដូចដូនតា។
|-
» ពូជល្ងង់មិនបានបួស ទុកជាទោសនឹងសាសនា
| ចេះស្ទាត់ប្រាកដពិត ||||គិតការអ្វីបានគ្រប់យ៉ាង។
អ្នកបួសចេះធម៌អាថិ កូនសិក្សាខំរៀនសូត្រ ។
|-
» ពូជខ្លៅមិនសូវប្រាជ្ញ ពូជកោងកាចមិនសូវស្លូត
| មនុស្សល្ងង់មិនផ្អើលភ្ញាក់||||ដូចភ្នែកខ្វាក់ទាំងសងខាង
ពូជត្រង់ៗរហូត ពូជភរភូតមិនផុតផៅ ។
|-
» ឪពុកម្តាយស្លូតត្រង់ ចិត្តមិនចង់ឲ្យកូនខ្លៅ
| មានរូបគ្មានអ្វីអាង ||||សាងបាបថោកកើតមកខ្លៅ។
ជេរវាយស្តីប្រេដៅ ឲ្យកូនចៅបានចេះដឹង។
|-
» ឪពុកគ្មានតំរិះ ឃើញកូនចេះមិនដែលខឹង
| ពូជមនុស្សទោះខ្ពស់ទាប ||||កាត់តាមភាពត្រកូលផៅ
ឃើញកូនខំប្រិតប្រឹង ឪពុកដឹងតែងត្រេកអរ។
|-
» ដាស់តឿនកើនរំលឹក ជេរល្ងាចព្រឹកខ្លាចកូនក្រ
| អាក្រក់ល្អសខ្មៅ|||| កាត់កូនចៅដូចដូនតា។
ចង់ឲ្យតែកូនល្អ លោមអង្វរឲ្យកូនខំ។
|-
» កូនកាចបំពេញទុក្ខ ម្តាយឪពុកមានបារម្ភ
| ពូជល្ងង់មិនបានបួស ||||ទុកជាទោសនឹងសាសនា
កូនស្លូតដឹងគួរសម មេបាថ្កុំថ្កើងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ។
|-
» ឪពុកម្តាយក្សត់ខ្សោយ កុំបណ្តោយឲ្យអាប់យស
| អ្នកបួសចេះធម៌អាថិ ||||កូនសិក្សាខំរៀនសូត្រ ។
ខំរៀនឲ្យបានខ្ពស់ គ្រាន់សង្រ្គោះដល់មេបា។
|-
» អ្នកល្ងង់ហេតុពីខ្ជិល ឥតមន្ទិលរឿងធម៌អាថិ
| ពូជខ្លៅមិនសូវប្រាជ្ញ|||| ពូជកោងកាចមិនសូវស្លូត
គួរកូនចៅសិក្សា រៀនអក្ខរាទាំងប្រុសស្រី។
|-
» កាលអង្គព្រះសាស្តា មានថេរាមានថេរី
| ពូជត្រង់ៗរហូត ||||ពូជភរភូតមិនផុតផៅ ។
ភិក្ខុភិក្ខុនី ធម៌បាលីចេះចាំស្ទាត់។
|-
» លោកសង្ឃខ្លះចេះស្ទើរ ចេះភ្លើៗធ្វើឲ្យភ្លាត់
| ឪពុកម្តាយស្លូតត្រង់ ||||ចិត្តមិនចង់ឲ្យកូនខ្លៅ
ព្រះអង្គទ្រង់សន្មត សិក្ខាបទដល់ឥឡូវ ។
|-
» ទំលាប់ទំនៀមខ្មែរ ខំធ្វើស្រែចង់បានស្រូវ
| ជេរវាយស្តីប្រេដៅ|||| ឲ្យកូនចៅបានចេះដឹង។
អ្នករៀនច្បាប់ខុសត្រូវ ទុកជាផ្លូវភ្លឺប្រាជ្ញា។
|-
» ស្រុកសៀមលាវបារាំង ចេះតតាំងពីដូនតា
| ឪពុកគ្មានតំរិះ ||||ឃើញកូនចេះមិនដែលខឹង
ចេះលេខចេះអក្ខរា សរសេរចារទាំងប្រុសស្រី។
|-
» ជាតិខ្មែរមិនចេះខ្មាស នាំពីចាស់គំនិតខ្លី
| ឃើញកូនខំប្រិតប្រឹង|||| ឪពុកដឹងតែងត្រេកអរ។
ល្ងង់ដប់ចេះពីរបី ចេះជួញក្តីមិនចេះច្បាប់។
|-
» មិនចេះលេខអក្សរ មុខមាត់ល្អប្រាជ្ញាអាប់
| ដាស់តឿនកើនរំលឹក ||||ជេរល្ងាចព្រឹកខ្លាចកូនក្រ
ឈ្មោះខ្លួនភ្នែកខ្លួនស្រាប់ គេសូត្រប្រាប់ទើបបានដឹង។
|-
» ភ្នែកជាភ្លឺក្រលែត ល្ងង់ព្រោះហេតុមិនខំប្រឹង
| ចង់ឲ្យតែកូនល្អ ||||លោមអង្វរឲ្យកូនខំ។
កើតទាស់មានចិត្តខឹង ពឹងរកគេសរសេរឲ្យ។
|-
» មនុស្សក្រហេតុពីខ្ជិល មិនរមិលមើលមុខក្រោយ
| កូនកាចបំពេញទុក្ខ|||| ម្តាយឪពុកមានបារម្ភ
ម្យ៉ាងខ្សត់ពីព្រោះខ្សោយ ញឹងខាងឲ្យរង្វើលរក ។
|-
» ម្យ៉ាងក្រពីព្រោះល្ងង់ ជួញលិចលង់មិនលៃលក
| កូនស្លូតដឹងគួរសម|||| មេបាថ្កុំថ្កើងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ។
ទិញថ្លៃទៅលក់ថោក ចេះតែយកគិតមិនយល់ ។
|-
» អ្នកមានៗគំនិត ដេកដើរគិតកើតរវល់
| ឪពុកម្តាយក្សត់ខ្សោយ ||||កុំបណ្តោយឲ្យអាប់យស
ប្រាជ្ញាជាឫគល់ កើតអំពល់អំពីទ្រព្យ។
|-
» អ្នកល្ងង់និងអ្នកចេះ បើនឹងរិះរាយរៀបរាប់
| ខំរៀនឲ្យបានខ្ពស់ ||||គ្រាន់សង្រ្គោះដល់មេបា។
អ្នកចេះប្រសើរគាប់ ល្ងង់ឥតភ័ព្វអាប់រាសី។
|-
» មានរូបមានជីវិត មិនចេះគិតចង់ដឹងអ្វី
| អ្នកល្ងង់ហេតុពីខ្ជិល ||||ឥតមន្ទិលរឿងធម៌អាថិ
រូបប្រុសរិកដូចស្រី នឹងហ៊ានស្តីគ្មានគេស្តាប់។
|-
» ល្ងង់ម្យ៉ាងមានអំណាច ល្ងង់កោងកាចអាងចាក់កាប់
| គួរកូនចៅសិក្សា ||||រៀនអក្ខរាទាំងប្រុសស្រី។
ឆាប់ខឹងមិនដឹងច្បាប់ កាលណាស្លាប់គេត្រេកអរ។
|-
» អ្នកចេះតំរិះដល់ អ្នកល្ងង់ឆ្ងល់មិនសល់ក្រ
| កាលអង្គព្រះសាស្តា ||||មានថេរាមានថេរី
ចេះល្ឥតចិត្តជាល្អ សួយអាករចូលមិនខ្វះ។
|-
» ចេះម្យ៉ាងមានអំណាច អ្នកខ្លៅខ្លាចឱនសំពះ
| ភិក្ខុភិក្ខុនី ||||ធម៌បាលីចេះចាំស្ទាត់។
គេខុសជេរដៀលត្មេះ អ្នកខ្លៅខ្លះគេលបខឹង។
|-
» ប្រាជ្ញម្យ៉ាងចេះសព្វសុស ប្រព្រឹត្តខុសនោះមិនដឹង
| លោកសង្ឃខ្លះចេះស្ទើរ|||| ចេះភ្លើៗធ្វើឲ្យភ្លាត់
មិនគិតពិនិត្យថ្លឹង ប្រាជ្ញប្រិតប្រឹងប្រដៅគេ។
|-
» កូនចៅទោះធំតូច ខុសខិលខូចខឹងវាយជេរ
| ព្រះអង្គទ្រង់សន្មត ||||សិក្ខាបទដល់ឥឡូវ ។
មារយាទខ្លួនខុសគេ មិនគ្នាន់គ្នេរកិរិយាឯង ។
|-
» កូនចៅទាំងស្រីប្រុស ការត្រូវខុសគួរគិតក្រែង
| ទំលាប់ទំនៀមខ្មែរ ||||ខំធ្វើស្រែចង់បានស្រូវ
គិតគ្រប់សព្វកន្លែង តែងនឹងមានរាល់រូបកាយ ។
|-
» ភ្នែកបើកភ្លឺមានពិត មើលឃើញជិតៗរៀងអាយ
| អ្នករៀនច្បាប់ខុសត្រូវ ||||ទុកជាផ្លូវភ្លឺប្រាជ្ញា។
ភ្នែកធ្មេចមើលឃើញឆ្ងាយ សព្វសុសសាយមិនសេសសល់។
|-
» រៀនរកស៊ីលក់ទិញ ខាតចំណេញគិតឲ្យដល់
| ស្រុកសៀមលាវបារាំង ||||ចេះតតាំងពីដូនតា
ឲ្យដឹងការកិច្ចកល ទើបកើតផលប្រយោជន៏ខ្លួន។
|-
» ឲ្យរៀនលេខនព្ធន្ត បូកហាគុណឲ្យមាំមួន
| ចេះលេខចេះអក្ខរា|||| សរសេរចារទាំងប្រុសស្រី។
ដីសនិងក្តារឆ្នួន ក្រែងចិនយួនបំបាត់បាន។
|-
» ជញ្ជីងភ្នែកមានល្បាក់ មើលឲ្យជាក់កុំប្រមាណ
| ជាតិខ្មែរមិនចេះខ្មាស|||| នាំពីចាស់គំនិតខ្លី
ក្រែងខុសខាតមិនខាន ធ្លាប់រាប់អានកុំទុកចិត្ត។
|-
» ភ្នែកមនុស្សធំរលីង ភ្នែកជញ្ជីងគេចុចល្ឥត
| ល្ងង់ដប់ចេះពីរបី ||||ចេះជួញក្តីមិនចេះច្បាប់។
អ្នកល្អថ្លឹងប្រឹងប្រឹត ព្រោះអាណិតខ្មែរល្ងង់ខ្លៅ ។
|-
» ចិនមានពីដូរលក់ ស្រូវកន្ទក់កន្តាំងតៅ
| មិនចេះលេខអក្សរ|||| មុខមាត់ល្អប្រាជ្ញាអាប់
របស់ទោះឆ្អិនឆៅ សំពត់អាវខោខ្មៅស។
|-
» ខ្មែរអាងស្រូវក្នុងដោក ដូរថ្លៃថោកអាក្រក់ល្អ
| ឈ្មោះខ្លួនភ្នែកខ្លួនស្រាប់ ||||គេសូត្រប្រាប់ទើបបានដឹង។
អស់ស្រូវទៅជាក្រ អង្វរចិនជឿស្រូវឯង ។
|-
» ធ្វើស្រែនឿយហត់ណាស់ ចិននៅផ្ទះដេកចំខែង
| ភ្នែកជាភ្លឺក្រលែត|||| ល្ងង់ព្រោះហេតុមិនខំប្រឹង
ផ្ទះចិនពីរបីល្វែង មានកន្លែងជង្រុកស្រូវ។
|-
» ជាតិខ្មែរឥតគំនិត ស៊ីមិនគិតមើលខុសត្រូវ
| កើតទាស់មានចិត្តខឹង|||| ពឹងរកគេសរសេរឲ្យ។
ជឿចិនរាល់រដូវ កេរ្តិ៍ម៉ែឪចិនអូសអស់ ។
|-
» ចិនមកពីស្រុកនាយ មានសំពាយជារបស់
| មនុស្សក្រហេតុពីខ្ជិល|||| មិនរមិលមើលមុខក្រោយ
មិនទាន់ចេះខ្មែរសោះ គ្មានកេរកោះស្រែចំការ ។
|-
» កែវកចង្រ្កានឆ្នាំង ផ្សំកំលាំងនិងប្រាជ្ញា
| ម្យ៉ាងខ្សត់ពីព្រោះខ្សោយ ||||ញឹងខាងឲ្យរង្វើលរក ។
អំរែកជិះលើស្មា មានម្លូស្លាជាដើមទុន។
|-
» ទំនិញមានគ្រប់មុខ ផ្ទាល់ផ្ទេរទុកដាក់ដោយធុន
| ម្យ៉ាងក្រពីព្រោះល្ងង់|||| ជួញលិចលង់មិនលៃលក
ចិនរែកមិនដែលពុន ស្រូវជោរជន់ពេញជង្រុក។
|-
» ឈប់រែកដេកអង្គុយ រាប់កាក់លុយប្រមូលទុក
| ទិញថ្លៃទៅលក់ថោក|||| ចេះតែយកគិតមិនយល់ ។
ឪទិនស្រាពីមុខ ទុកជាធ្នាក់ទាក់កខ្មែរ ។
|-
» ចិនច្រើនខ្មាំងចិត្តខ្មៅ កន្តាំងតៅធ្វើជាស្រែ
| អ្នកមានៗគំនិត ||||ដេកដើរគិតកើតរវល់
គ្មានត្បាល់គ្មានអង្រែ អង្ករខ្មែរចូលបាវចិន ។
|-
» ជាតិខ្មែរច្រើនឥតខ្មាស ស្រេកស្រាណាស់ផឹកជឿសិន
| ប្រាជ្ញាជាឫគល់ ||||កើតអំពល់អំពីទ្រព្យ។
គំនិតគិតមិនឆ្អិន ផឹកបង្ហិនតែទ្រព្យឯង ។
|-
» កំណើតអ្នកផឹកស្រា បែកប្រាជ្ញាច្រើនកន្លែង
| អ្នកល្ងង់និងអ្នកចេះ|||| បើនឹងរិះរាយរៀបរាប់
អ្នកម្យ៉ាងបែកខាងល្បែង មិនគិតក្រែងខ្លាចខ្លួនក្រ ។
|-
» អាម្យ៉ាងបែកលួចឆក់ មារយាទអាក្រក់មិនបានល្អ
| អ្នកចេះប្រសើរគាប់|||| ល្ងង់ឥតភ័ព្វអាប់រាសី។
ផឹកចោលការរបរ ផឹកថ្មើម៉ានចិនមិនគិត ។
|-
» ថាចិនមិនចេះកាញ់ ប្រាប់សំលាញ់ពួកម៉ាកមិត្ត
| មានរូបមានជីវិត|||| មិនចេះគិតចង់ដឹងអ្វី
គូកនទោះឆ្ងាយជិត រឹតប្រមូលលុយឲ្យចិន ។
|-
» ត្រូវស្រាចង់ស៊ីឆ្ងាញ់ ធុំឆាខ្លាញ់បក់ឆួលក្លិន
| រូបប្រុសរិកដូចស្រី|||| នឹងហ៊ានស្តីគ្មានគេស្តាប់។
ឃើញបាយសម្លឆ្អិន ផ្គាប់ចិត្តចិនយកបាយស៊ី។
|-
» ផឹកទឹកបោយត្រលោក មារយាទទាបថោករិកសៀធី
| ល្ងង់ម្យ៉ាងមានអំណាច|||| ល្ងង់កោងកាចអាងចាក់កាប់
ចិនប្រើសែងរែកលី ស៊ីញយៗចិនមើលងាយ ។
|-
» ជាតិចិនកំណាញ់ស្វិត នឹកក្នុងចិត្តមិននិយាយ
| ឆាប់ខឹងមិនដឹងច្បាប់ ||||កាលណាស្លាប់គេត្រេកអរ។
មារយាទខ្មែរច្រើនរាយមាយ រលាយទ្រព្យអភ័ព្វខ្លួន។
|-
» ស៊ីឆ្ងាញ់ឆ្អែតស្កប់ស្កល់ ទាបថោកដល់ប្រពន្ធកូន
| អ្នកចេះតំរិះដល់|||| អ្នកល្ងង់ឆ្ងល់មិនសល់ក្រ
អាប់យសទាំងបងប្អូន ដល់តាដូនពូជពង្សខ្មែរ។
|-
» ជាតិចិនសុទ្ធសឹងស មានទ័លក្រខ្សត់ខ្លះដែរ
| ចេះល្ឥតចិត្តជាល្អ|||| សួយអាករចូលមិនខ្វះ។
ស៊ីផឹកស្និទ្ធតាមសែ តមបាយខ្មែរមិនស៊ីសោះ ។
|-
» មានផ្ទះមានដំណាំ កាប់ដីដាំដោយកៀនកោះ
| ចេះម្យ៉ាងមានអំណាច ||||អ្នកខ្លៅខ្លាចឱនសំពះ
ដំឡូងត្រាវចេកម្នាស់ ស៊ីមិនអស់ទុកលក់ដូរ ។
|-
» ខ្មែរច្រើនខ្ជិលប្រមឹក កែងកោងរិកអួតអម្បូរ
| គេខុសជេរដៀលត្មេះ|||| អ្នកខ្លៅខ្លះគេលបខឹង។
ខ្វះលុយអង្គុយថ្ងូរ កើបបង្ហូរស្រូវជង្រុក ។
|-
» កូនអើយរឿងដំណាំ គួរតែដាំឲ្យគ្រប់មុខ
| ប្រាជ្ញម្យ៉ាងចេះសព្វសុស|||| ប្រព្រឹត្តខុសនោះមិនដឹង
ដីកេរម្តាយឪពុក មិនត្រូវទុកចោលទំនេរ ។
|-
» រាជការវាស់មានថ្លៃ ផ្តិតមេដៃផ្តាច់ជាកេរ
| មិនគិតពិនិត្យថ្លឹង|||| ប្រាជ្ញប្រិតប្រឹងប្រដៅគេ។
មិនវាស់លេងទទេ រេរិះយកពន្ធរាល់ឆ្នាំ ។
|-
» ដូងស្វាយអំពៅចេក កុំខ្ជិលពេកដេកប្រចាំ
| កូនចៅទោះធំតូច ||||ខុសខិលខូចខឹងវាយជេរ
ម្លូស្លាម្រេចខ្ទឹមថ្នាំ ត្រូវតែដាំកុំឲ្យខ្វះ។
|-
» ទេសឯកសំពត់ស ដីវាលល្អដាំកប្បាស
| មារយាទខ្លួនខុសគេ|||| មិនគ្នាន់គ្នេរកិរិយាឯង ។
កុំខ្ជិលតាមចាស់ៗ មនុស្សនឿយណាស់មិនដែលក្រ។
|-
» បន្លែដាំគ្រប់មុខ យកគ្រាប់ទុកដាំបន្ត
| កូនចៅទាំងស្រីប្រុស|||| ការត្រូវខុសគួរគិតក្រែង
ចាក់ដីជាតិល្អៗ បង្ការស្លពេលល្ងាចព្រឹក។
|-
» ម្លូស្លាថ្នាំខ្ទឹមម្រេច លូតលាស់លេចពីស្រោចទឹក
| គិតគ្រប់សព្វកន្លែង|||| តែងនឹងមានរាល់រូបកាយ ។
បានផលផ្លែរឺស្លឹក កុំឆ្មើងរិកវាក្រខ្លួន។
|-
» ត្រីងៀតផ្អកប្រហុក ខ្មែរគ្រប់ស្រុកទិញដូរយួន
| ភ្នែកបើកភ្លឺមានពិត ||||មើលឃើញជិតៗរៀងអាយ
អំបិលធូបក្រមួន ពីតាដូនតែងដូរទិញ។
|-
» ដូរទុកដាក់ដំកល់ ស៊ីឲ្យដល់ខួបខែវិញ
| ភ្នែកធ្មេចមើលឃើញឆ្ងាយ|||| សព្វសុសសាយមិនសេសសល់។
ឲ្យបរិបូរពោរពេញ ខាតចំណេញកុំទិញតិច។
|-
» អំបិលទិញមួយចុង ច្រកពេញអុងអាងខាងលិច
| រៀនរកស៊ីលក់ទិញ ||||ខាតចំណេញគិតឲ្យដល់
កុំទិញក្តោបខ្ចប់វេច អស់រំពេចគេចទិញទៀត។
|-
» អំបិលមួយស្រូវបី វាល់នឹងល្អីទូលកណ្តៀត
| ឲ្យដឹងការកិច្ចកល ||||ទើបកើតផលប្រយោជន៏ខ្លួន។
ខ្លួនក្រត្រដរេឆ្លៀត មារយាទយ៉ាងហ្នឹងកុំប្រព្រឹត្ត។
|-
» កូនចៅទាំងប្រុសស្រី គួរគប្បីប្រុងគំនិត
| ឲ្យរៀនលេខនព្ធន្ត|||| បូកហាគុណឲ្យមាំមួន
ចិញ្ចឹមជន្មជីវិត គិតឲ្យវែងកុំគិតខ្លី។
|-
» ទំនេរល្ហែធ្វើការ សូត្រធម៌អាថិទាំងប្រុសស្រី
| ដីសនិងក្តារឆ្នួន ||||ក្រែងចិនយួនបំបាត់បាន។
ឲ្យត្រឹមត្រូវបាលី ដូចស្រដីខាងដើមស្រាប់ ។
|-
» រាល់រូបទាំងប្រុសស្រី កាលចេះស្តីព្រោះចេះស្តាប់
| ជញ្ជីងភ្នែកមានល្បាក់|||| មើលឲ្យជាក់កុំប្រមាណ
ម៉ែឪតំរូវប្រាប់ កូនចៅត្រាប់តាមដូនតា។
|-
» ចាស់ម្យ៉ាងសាងសីលទាន មិនបំពានខុសពុទ្ធដិកា
| ក្រែងខុសខាតមិនខាន ||||ធ្លាប់រាប់អានកុំទុកចិត្ត។
កូនកាត់តាមមេបា មិនទៅណាឆ្ងាយពីផ្លូវ។
|-
» ចាស់ម្យ៉ាងសាងផលកម្ម ស្អប់សីលប្រាំដូចសត្រូវ
| ភ្នែកមនុស្សធំរលីង ||||ភ្នែកជញ្ជីងគេចុចល្ឥត
កូនកាត់តាមម៉ែឪ អាស្រូវភាសវិនាសខ្លួន ។
|-
» មិនជឿមគ្គជឿផល ធ្លាក់ទៅដល់អបាយបួន
| អ្នកល្អថ្លឹងប្រឹងប្រឹត|||| ព្រោះអាណិតខ្មែរល្ងង់ខ្លៅ ។
កងកម្មចាំគំគួន គេចវេះពួនមិនកំបាំង ។
|-
» ព្រះអង្គមានពុទ្ធដីកា ប្រៀបឧមាជាទីតាំង
| ចិនមានពីដូរលក់ ||||ស្រូវកន្ទក់កន្តាំងតៅ
ដូចគេមានកំលាំង សំរាំងទុកទឹមរទេះ ។
|-
» នឹងបរផ្លូវវៀចត្រង់ រឺនឹងចង់បរគេចវេះ
| របស់ទោះឆ្អិនឆៅ ||||សំពត់អាវខោខ្មៅស។
កង់វិលមិនរបេះ ជិះជើងគេមិនឃ្លាតឃ្លា។
|-
» រាល់រូបទាំងតូចធំ ចូលរូងភ្នំរូងគុហា
| ខ្មែរអាងស្រូវក្នុងដោក ||||ដូរថ្លៃថោកអាក្រក់ល្អ
យកថ្មផ្ទាំងរាំងទ្វារ កម្មវេរាតោងតាមបាន ។
|-
» កងសីលមានអង្គប្រាំ វេរាកម្មដិតដោយដាន
| អស់ស្រូវទៅជាក្រ|||| អង្វរចិនជឿស្រូវឯង ។
នរកប្រេតតិរច្ឆាន ខានឃាត់ខាំងរាំងមគ្គផល ។
|-
» គួរខំសាងសីលទាន យកនិពា្វនជាត្រើយថ្នល់
| ធ្វើស្រែនឿយហត់ណាស់|||| ចិននៅផ្ទះដេកចំខែង
យូរឆាប់គង់តែដល់ កុសលជួយចាកសង្សារ ។
|-
» កូនចៅរិះរេគិត មើលគំនិតចិត្តដូនតា
| ផ្ទះចិនពីរបីល្វែង ||||មានកន្លែងជង្រុកស្រូវ។
ប្រព្រឹត្តខុសសាសនា គេចកិរិយាកុំធ្វើត្រាប់ ។
|-
» មើលចាស់ណាត្រឹមត្រូវ ចុះក្នុងផ្លូវកន្លងច្បាប់
| ជាតិខ្មែរឥតគំនិត ||||ស៊ីមិនគិតមើលខុសត្រូវ
ចាស់ស្តីគប្បីស្តាប់ ប្រិតព្រៀងប្រាប់ឲ្យប្រុងចាំ។
|-
» គោរពគុណទាំងបី សូត្របាលីតាមចំណាំ
| ជឿចិនរាល់រដូវ ||||កេរ្តិ៍ម៉ែឪចិនអូសអស់ ។
រក្សាអង្គសីលប្រាំ កម្មវេរាតាមមិនទាន់ ។
|-
» សាសនានៅវែងឆ្ងាយ កន្លងបា្លយជាងពីរពាន់
| ចិនមកពីស្រុកនាយ ||||មានសំពាយជារបស់
សព្វថ្ងៃលៃគ្នេគ្នាន់ មិនទាន់គ្រប់ជាងប្រាំរយ។
|-
» ឥឡូវចិតប្រាំបី នៅម្ភៃមួយខាងក្រោយ
| មិនទាន់ចេះខ្មែរសោះ|||| គ្មានកេរកោះស្រែចំការ ។
កូនចៅកុំបណ្តោយ ឲ្យលិចលង់ក្នុងសង្សារ។
|-
» មានពាក្យចាស់ដំណាល ថាកណ្តាលព្រះសាសនា
| កែវកចង្រ្កានឆ្នាំង ||||ផ្សំកំលាំងនិងប្រាជ្ញា
ទំនាយក្បួនតំរា ថានឹងរៀវហើយរីកវិញ ។
|-
» ហេតុនេះអស់កូនចៅ ទោះល្ងង់ខ្លៅយ៉ាងណាមិញ
| អំរែកជិះលើស្មា ||||មានម្លូស្លាជាដើមទុន។
ខំអុស្សាហ៏ទន្ទេញ បំពេញពាក្យពុទ្ធទំនាយ។
|-
» តំណពីថ្ងៃនេះ រៀនតំរិះកុំរាយមាយ
| ទំនិញមានគ្រប់មុខ ||||ផ្ទាល់ផ្ទេរទុកដាក់ដោយធុន
កូនណាមិនស្វាធ្យាយ មិនរលាយរលត់ទុក្ខ។
|-
» ដល់សាសនាគ្រប់គ្រាន់ ជួបប្រាំពាន់ទៅខាងមុខ
| ចិនរែកមិនដែលពុន|||| ស្រូវជោរជន់ពេញជង្រុក។
ទំនាយរាយទំនុក ថាឪពុកម្តាយស្អប់កូន។
|-
» ថាកើតអន្តរកប្ប គុំសម្លាប់គ្នាបងប្អូន
| ឈប់រែកដេកអង្គុយ ||||រាប់កាក់លុយប្រមូលទុក
មិនដឹងតាដឹងដូន សូន្យសីលទានមិនមានសល់។
|-
» គួរគិតកុំសាងកម្ម កាន់សីលប្រាំចាំដំកល់
| ឪទិនស្រាពីមុខ ||||ទុកជាធ្នាក់ទាក់កខ្មែរ ។
ខំសាងមគ្គសាងផល នឹងបានដល់ឋានសាន្តសុខ។
|-
» នឹងរួចពីកាប់ចាក់ មិនបានធ្លាក់ទៅនរក
| ចិនច្រើនខ្មាំងចិត្តខ្មៅ|||| កន្តាំងតៅធ្វើជាស្រែ
ព្រះសិរអារ្យត្រាស់ខាងមុខ រាសាយទុក្ខសោករាល់ថ្ងៃ។
|-
» នេះហៅច្បាប់បណ្តាំ ថាពាក្យប្រាំៗមួយផ្ទូន
| គ្មានត្បាល់គ្មានអង្រែ|||| អង្ករខ្មែរចូលបាវចិន ។
បទព្រហ្មគ្រប់ឃ្លាបួន ជួនចែងចប់ម្ល៉េះហើយហោង។
|-
 
| ជាតិខ្មែរច្រើនឥតខ្មាស ||||ស្រេកស្រាណាស់ផឹកជឿសិន
 
|-
 
| គំនិតគិតមិនឆ្អិន ||||ផឹកបង្ហិនតែទ្រព្យឯង ។
|-
| កំណើតអ្នកផឹកស្រា|||| បែកប្រាជ្ញាច្រើនកន្លែង
|-
| អ្នកម្យ៉ាងបែកខាងល្បែង|||| មិនគិតក្រែងខ្លាចខ្លួនក្រ ។
|-
| អាម្យ៉ាងបែកលួចឆក់|||| មារយាទអាក្រក់មិនបានល្អ
|-
| ផឹកចោលការរបរ|||| ផឹកថ្មើម៉ានចិនមិនគិត ។
|-
| ថាចិនមិនចេះកាញ់ ||||ប្រាប់សំលាញ់ពួកម៉ាកមិត្ត
|-
| គូកនទោះឆ្ងាយជិត ||||រឹតប្រមូលលុយឲ្យចិន ។
|-
| ត្រូវស្រាចង់ស៊ីឆ្ងាញ់ ||||ធុំឆាខ្លាញ់បក់ឆួលក្លិន
|-
| ឃើញបាយសម្លឆ្អិន|||| ផ្គាប់ចិត្តចិនយកបាយស៊ី។
|-
| ផឹកទឹកបោយត្រលោក|||| មារយាទទាបថោករិកសៀធី
|-
| ចិនប្រើសែងរែកលី|||| ស៊ីញយៗចិនមើលងាយ ។
|-
| ជាតិចិនកំណាញ់ស្វិត ||||នឹកក្នុងចិត្តមិននិយាយ
|-
| មារយាទខ្មែរច្រើនរាយមាយ|||| រលាយទ្រព្យអភ័ព្វខ្លួន។
|-
| ស៊ីឆ្ងាញ់ឆ្អែតស្កប់ស្កល់ ||||ទាបថោកដល់ប្រពន្ធកូន
|-
| អាប់យសទាំងបងប្អូន ||||ដល់តាដូនពូជពង្សខ្មែរ។
|-
| ជាតិចិនសុទ្ធសឹងស ||||មានទ័លក្រខ្សត់ខ្លះដែរ
|-
| ស៊ីផឹកស្និទ្ធតាមសែ ||||តមបាយខ្មែរមិនស៊ីសោះ ។
|-
| មានផ្ទះមានដំណាំ ||||កាប់ដីដាំដោយកៀនកោះ
|-
| ដំឡូងត្រាវចេកម្នាស់|||| ស៊ីមិនអស់ទុកលក់ដូរ ។
|-
| ខ្មែរច្រើនខ្ជិលប្រមឹក ||||កែងកោងរិកអួតអម្បូរ
|-
| ខ្វះលុយអង្គុយថ្ងូរ ||||កើបបង្ហូរស្រូវជង្រុក ។
|-
| កូនអើយរឿងដំណាំ ||||គួរតែដាំឲ្យគ្រប់មុខ
|-
| ដីកេរម្តាយឪពុក|||| មិនត្រូវទុកចោលទំនេរ ។
|-
| រាជការវាស់មានថ្លៃ|||| ផ្តិតមេដៃផ្តាច់ជាកេរ
|-
| មិនវាស់លេងទទេ ||||រេរិះយកពន្ធរាល់ឆ្នាំ ។
|-
| ដូងស្វាយអំពៅចេក ||||កុំខ្ជិលពេកដេកប្រចាំ
|-
| ម្លូស្លាម្រេចខ្ទឹមថ្នាំ ||||ត្រូវតែដាំកុំឲ្យខ្វះ។
|-
| ទេសឯកសំពត់ស|||| ដីវាលល្អដាំកប្បាស
|-
| កុំខ្ជិលតាមចាស់ៗ ||||មនុស្សនឿយណាស់មិនដែលក្រ។
|-
| បន្លែដាំគ្រប់មុខ ||||យកគ្រាប់ទុកដាំបន្ត
|-
| ចាក់ដីជាតិល្អៗ ||||បង្ការស្លពេលល្ងាចព្រឹក។
|-
| ម្លូស្លាថ្នាំខ្ទឹមម្រេច ||||លូតលាស់លេចពីស្រោចទឹក
|-
| បានផលផ្លែរឺស្លឹក ||||កុំឆ្មើងរិកវាក្រខ្លួន។
|-
| ត្រីងៀតផ្អកប្រហុក ||||ខ្មែរគ្រប់ស្រុកទិញដូរយួន
|-
| អំបិលធូបក្រមួន ||||ពីតាដូនតែងដូរទិញ។
|-
| ដូរទុកដាក់ដំកល់ ||||ស៊ីឲ្យដល់ខួបខែវិញ
|-
| ឲ្យបរិបូរពោរពេញ|||| ខាតចំណេញកុំទិញតិច។
|-
| អំបិលទិញមួយចុង|||| ច្រកពេញអុងអាងខាងលិច
|-
| កុំទិញក្តោបខ្ចប់វេច ||||អស់រំពេចគេចទិញទៀត។
|-
| អំបិលមួយស្រូវបី||||វាល់នឹងល្អីទូលកណ្តៀត
|-
| ខ្លួនក្រត្រដរេឆ្លៀត ||||មារយាទយ៉ាងហ្នឹងកុំប្រព្រឹត្ត។
|-
| កូនចៅទាំងប្រុសស្រី|||| គួរគប្បីប្រុងគំនិត
|-
| ចិញ្ចឹមជន្មជីវិត ||||គិតឲ្យវែងកុំគិតខ្លី។
|-
| ទំនេរល្ហែធ្វើការ ||||សូត្រធម៌អាថិទាំងប្រុសស្រី
|-
| ឲ្យត្រឹមត្រូវបាលី ||||ដូចស្រដីខាងដើមស្រាប់ ។
|-
| រាល់រូបទាំងប្រុសស្រី ||||កាលចេះស្តីព្រោះចេះស្តាប់
|-
| ម៉ែឪតំរូវប្រាប់ ||||កូនចៅត្រាប់តាមដូនតា។
|-
| ចាស់ម្យ៉ាងសាងសីលទាន|||| មិនបំពានខុសពុទ្ធដិកា
|-
| កូនកាត់តាមមេបា ||||មិនទៅណាឆ្ងាយពីផ្លូវ។
|-
| ចាស់ម្យ៉ាងសាងផលកម្ម ||||ស្អប់សីលប្រាំដូចសត្រូវ
|-
| កូនកាត់តាមម៉ែឪ|||| អាស្រូវភាសវិនាសខ្លួន ។
|-
| មិនជឿមគ្គជឿផល|||| ធ្លាក់ទៅដល់អបាយបួន
|-
| កងកម្មចាំគំគួន ||||គេចវេះពួនមិនកំបាំង ។
|-
| ព្រះអង្គមានពុទ្ធដីកា|||| ប្រៀបឧមាជាទីតាំង
|-
| ដូចគេមានកំលាំង|||| សំរាំងទុកទឹមរទេះ ។
|-
| នឹងបរផ្លូវវៀចត្រង់ ||||រឺនឹងចង់បរគេចវេះ
|-
| កង់វិលមិនរបេះ ||||ជិះជើងគេមិនឃ្លាតឃ្លា។
|-
| រាល់រូបទាំងតូចធំ|||| ចូលរូងភ្នំរូងគុហា
|-
| យកថ្មផ្ទាំងរាំងទ្វារ ||||កម្មវេរាតោងតាមបាន ។
|-
| កងសីលមានអង្គប្រាំ|||| វេរាកម្មដិតដោយដាន
|-
| នរកប្រេតតិរច្ឆាន ||||ខានឃាត់ខាំងរាំងមគ្គផល ។
|-
| គួរខំសាងសីលទាន|||| យកនិពា្វនជាត្រើយថ្នល់
|-
| យូរឆាប់គង់តែដល់|||| កុសលជួយចាកសង្សារ ។
|-
| កូនចៅរិះរេគិត ||||មើលគំនិតចិត្តដូនតា
|-
| ប្រព្រឹត្តខុសសាសនា|||| គេចកិរិយាកុំធ្វើត្រាប់ ។
|-
| មើលចាស់ណាត្រឹមត្រូវ|||| ចុះក្នុងផ្លូវកន្លងច្បាប់
|-
| ចាស់ស្តីគប្បីស្តាប់ ||||ប្រិតព្រៀងប្រាប់ឲ្យប្រុងចាំ។
|-
| គោរពគុណទាំងបី ||||សូត្របាលីតាមចំណាំ
|-
| រក្សាអង្គសីលប្រាំ|||| កម្មវេរាតាមមិនទាន់ ។
|-
| សាសនានៅវែងឆ្ងាយ ||||កន្លងបា្លយជាងពីរពាន់
|-
| សព្វថ្ងៃលៃគ្នេគ្នាន់|||| មិនទាន់គ្រប់ជាងប្រាំរយ។
|-
| ឥឡូវចិតប្រាំបី ||||នៅម្ភៃមួយខាងក្រោយ
|-
| កូនចៅកុំបណ្តោយ|||| ឲ្យលិចលង់ក្នុងសង្សារ។
|-
| មានពាក្យចាស់ដំណាល|||| ថាកណ្តាលព្រះសាសនា
|-
| ទំនាយក្បួនតំរា ||||ថានឹងរៀវហើយរីកវិញ ។
|-
| ហេតុនេះអស់កូនចៅ|||| ទោះល្ងង់ខ្លៅយ៉ាងណាមិញ
|-
| ខំអុស្សាហ៏ទន្ទេញ|||| បំពេញពាក្យពុទ្ធទំនាយ។
|-
| តំណពីថ្ងៃនេះ|||| រៀនតំរិះកុំរាយមាយ
|-
| កូនណាមិនស្វាធ្យាយ|||| មិនរលាយរលត់ទុក្ខ។
|-
| ដល់សាសនាគ្រប់គ្រាន់|||| ជួបប្រាំពាន់ទៅខាងមុខ
|-
| ទំនាយរាយទំនុក|||| ថាឪពុកម្តាយស្អប់កូន។
|-
| ថាកើតអន្តរកប្ប ||||គុំសម្លាប់គ្នាបងប្អូន
|-
| មិនដឹងតាដឹងដូន ||||សូន្យសីលទានមិនមានសល់។
|-
| គួរគិតកុំសាងកម្ម ||||កាន់សីលប្រាំចាំដំកល់
|-
| ខំសាងមគ្គសាងផល ||||នឹងបានដល់ឋានសាន្តសុខ។
|-
| នឹងរួចពីកាប់ចាក់|||| មិនបានធ្លាក់ទៅនរក
|-
| ព្រះសិរអារ្យត្រាស់ខាងមុខ|||| រាសាយទុក្ខសោករាល់ថ្ងៃ។
|-
| នេះហៅច្បាប់បណ្តាំ ||||ថាពាក្យប្រាំៗមួយផ្ទូន
|-
| បទព្រហ្មគ្រប់ឃ្លាបួន|||| ជួនចែងចប់ម្ល៉េះហើយហោង។
|-
|}
== ឯកសារយោង==
*