វិធីហ្វៃណៃថ៍អ៊េលម៉ិន៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា
ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បានបង្កើតទំព័រដែលផ្ដើមដោយ វិធីហ្វៃណៃថ៍អេលមិន (FEM) (ដែលជាទូទៅការវិ... |
No edit summary |
||
បន្ទាត់ទី៨៖
លោក Hrennikoff បានធ្វើការសិក្សាដោយប្រើវិធីបំបែកដែន ដោយប្រើដំណូចប្រដឹស រីឯលោក Courant បានបែងចែកដែនដោយប្រើកូនដែនរាងត្រីកោណ ដើម្បីដោះស្រាយសមីការឌីផេរ៉ង់ស្យែលអេលីបលំដាប់ទីពីរ (PDE) ដែលកើតពីចំណោទការរមួលនៃស៊ីឡាំង។ ស្នាដៃរបស់ Courant ជាការអភិវឌ្ឍមួយ ដែលបានបើកផ្លូវដល់ការសិក្សាអង្គធំៗក្នុងចំណោទ PDE ដោយលោក Rayleigh, Ritz, និង Galerkin។
ការអភិវឌ្ឍវិធីហ្វៃណៃថ៍អ៊េលម៉ិន បានចាប់ផ្ដើមចេញជារូបរាងពិតប្រាកដនៅពាក់កណ្ដាលទសវត្សរ៍១៩៥០ ដែលក្នុងនោះគេបានប្រើប្រាស់វិធីនេះដើម្បីវិភាគ គ្រោងឆ្អឹងយន្តហោះ និង វិភាគគ្រោង <ref>Matrix Analysis Of Framed Structures, 3rd Edition by Jr. William Weaver, James M. Gere, 3rd Edition, Springer-Verlag New York, LLC, ISBN 978-0-412-07861-3, First edition 1966</ref>និងត្រូវបានប្រមូលចងក្រងឱ្យមានសន្ទុះឡើងនៅសកលវិទ្យាល័យ Stuttgart តាមរយៈការងាររបស់លោក John Argyris និង នៅ Berkeley តាមរយៈការងាររបស់លោក Ray W. Clough ក្នុងទសវត្សរ៍ ១៩៦០ សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យវិស្វកម្មស៊ីវិល។នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ គោលការណ៍គ្រឹះនៃម៉ាទ្រីសស្ដម្ភភាព និងការផ្គុំធាតុ បានកើតចេញជារូបរាងដូចដែលយើងឃើញសព្វថ្ងៃនេះ។ NASA បានចេញសំណើបង្កើតប្រូក្រាមហ្វៃណៃថ៍អ៊េលម៉ិន NASTRAN នៅឆ្នាំ ១៩៦៥។ វិធីហ្វៃណៃថ៍អ៊េលម៉ិន ត្រូវបានចងក្រងបន្ថែមទៀត ដោយប្រើគ្រឹះគណិតវិទ្យាហ្មត់ចត់ នៅឆ្នាំ ១៩៧៣ តាមរយៈការផ្សាយរបស់ Strang និង Fix ក្នុង An Analysis of The Finite Element Method,<ref>{{cite book | first1=Gilbert | last1=Strang | authorlink1=Gilbert Strang | first2=George | last2=Fix | authorlink2=George Fix | title=An Analysis of The Finite Element Method | publisher=Prentice Hall | year=1973 | isbn=0130329460}}</ref> ដែលចាប់តាំងពីពេលនោះមក ត្រូវបានគេធ្វើឱ្យកាន់តែទូលំទូលាយឡើង និង ត្រូវបានរាប់បញ្ចូលជាផ្នែកមួយនៃគណិតអនុវត្តន៍ សម្រាប់ការធ្វើម៉ូដែលជាលេខនៃប្រព័ន្ធរូប ក្នុងមុខវិជ្ជាផ្សេងៗនៃវិស្វកម្ម មានដូចជា អេឡិចត្រូម៉ាញេទិច និង ឌីណាមិចនៃអង្គធាតុរាវ ដែលសមិទ្ធិផល យើងគួរតែដឹងគុណដល់លោក Peter P. Silvester។<ref name=R.Coccioli>{{cite web|title=Finite-element methods in microwaves: a selected bibliography|author=[[Roberto Coccioli]], [[Tatsuo Itoh]], [[Giuseppe Pelosi]], [[Peter P. Silvester]]|year=1996|doi=10.1109/74.556518|accessdate=2010-03-03}}</ref><ref name=R.Ferrari>{{cite web|title=The Finite-Element Method, Part 2: P. P. Silvester, an Innovator in Electromagnetic Numerical Modeling|author=[[Ronald L. Ferrari]]|year=2007|doi=10.1109/MAP.2007.4293978|accessdate=2010-03-03}}</ref>
==ឯកសារយោង==
{{Reflist}}
| |||