ព្រះនិព្វាន៤ថ្នាក់៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ការបង្រៀនអំពីនិព្វាន៤ថ្នាក់នេះ ជាកម្មវត្ថុដ៏សំខាន់ នៃការសិក្សាព្រះពុទ្ធសាសនា ក្នុងជំនាន់ដើម ដោយរាប់ទាំងថេរវាទផងដោយរាប់ទាំង[[ថេរវាទ]]ផង ដែលស្ថិតស្ថេរ រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។

ជនសាមញ្ញ ឬបុថុជ្ជន (ពាក្យបាលី) ជាបុគ្គលដែលគ្មានឈានជាបុគ្គលដែលគ្មាន[[ឈាន]] ស្ថិតនៅក្នុងសង្សារចក្រ គឺការវិលកើតវិលស្លាប់ គ្មានទីបញ្ចប់ ។ បុថុជ្ជននិមួយៗ កើតឡើង រស់នៅ ហើយស្លាប់ទៅវិញ ក្នុងជាតិគ្មានទីបញ្ចប់ ជាទេវតា មនុស្ស តិរច្ឆាន ប្រុស ស្រី ខ្ទើយ ប្រេត ទេវៈ ឬជាសត្វមានជីវិតផ្សេងៗទៀត ។<br/>

បុគ្គលដែលស្មោះ ក្នុងការសិក្សាផ្លូវព្រះធម៌ បាលីហៅថាសេក្ខៈ (អ្នករៀន) ហើយពិសោធន៍ឃើញសច្ចៈធម៌ រហូតដល់កំចាត់បង់បាន នូវសំយោជនៈ៣នូវ[[សំយោជនៈ]]៣ ឬលើសពីនេះ បានទៅជាអរិយបុគ្គលម្នាក់ៈ គឺបុគ្គលដ៏ប្រសើរ ដែលប្រាកដជានឹងបាន ជាព្រះអរហន្ត ក្នុងរង្វង់៧ជាតិប៉ុណ្ណោះ យូរឬឆាប់ទៅតាម កំរិតដែលបុគ្គលនោះសម្រេចផល ។ ក្នុងចំណោមពួកក្រុមទាំងឡាយ ក្រុមអ្នកបួស ដែលជាសាវ័កផ្ទាល់ របស់ព្រះតថាគត គេសំគាល់ថា

អនាគាមិ បានកំចាត់សំយោជនៈ ៥ខាងដើមនៃសំយោជនៈ១០៥ខាងដើមនៃ[[សំយោជនៈ|សំយោជនៈ១០]] ដែលជាគ្រឿងចងសត្វលោកឲ្យជាប់ ក្នុងការវិលកើតវិលស្លាប់ ។ ព្រះអរិយបុគ្គលនេះ បានសម្រេចជិតទៅដល់ព្រះនិព្វាន ពេញបរិបូណ៌ហើយ ។