ព្នៀត

ព្នៀតជាពាក្យបុរាណ ដែលមានន័យថាទីទួលរាប ឬជាដីដែលជាទីទួលរាបនៅជាប់ពីមុខបឹងរាក់ប៉ាច់ហាចទៅ ឬនៅជាប់ពីមុខបឹងស្រែនៅមានព្រៃរបោះ។ ជួនកាលជាភូមិលំនៅ ឬជាវត្តអារាមជាដើម។