មច្ឆរិយកោសិយសេដ្ឋី
ថ្ងៃមួយ សេដ្ឋីចូលទៅគាល់ព្រះរាជា ត្រឡប់មកឃើញអ្នកជនបទម្នាក់កំពុងបរិភោគនំកុម្មាស(នំស្រស់ធ្វើអំពីសណ្តែក) និងនំអំបែង ក៏មានចំណង់បរិភោគនំអំបែង តែមិនព្រមទិញបរិភោគ និងមិនប្រាប់អោយអ្នកណាបានដឹង ព្រោះខ្លាចអស់ទ្រព្យសម្បត្តិ ស៊ូអត់ទ្រាំនូវចំណង់នោះ លុះកាលវេលាកន្លងទៅច្រើនថ្ងៃ រាងកាយរបស់គាត់មានអាការៈស្គមលឿង សរសៃរវាមពេញខ្លួនទាំងអស់រហូតអត់ទ្រាំមិនបាន តែគាត់ក៏មិនប្រាប់អ្នកណាអោយដឹងឡើយ គាត់បានចូលក្នុងបន្ទប់ឡើងដេកឱបគ្រែព្រោះបារម្ភខ្លាចអស់ទ្រព្យសម្បត្តិ។ ភរិយាឃើញអាការៈខុសប្រក្រតីរបស់សេដ្ឋីហើយ ក៏ចូលទៅរក អង្អែលខ្នងថ្នមៗ ហើយសួរថា បងមានជំងឺអ្វីឬ ព្រះរាជាទ្រង់ក្រេវក្រោធ ឬកូនប្រុសស្រី ឬបរិវារណាធ្វើអោយបងមិនសប្បាយចិត្ត? សេដ្ឋីឆ្លើយបដិសេធ ទើបភរិយាសួរតទៀតថា បងចង់បរិភោគអ្វីឬ? គាត់ស្ងៀមមិនព្រមឆ្លើយ ទើបភរិយារំអុកសួរថា បងចង់បរិភោគអ្វីពិតហើយមើលទៅ! សេដ្ឋីនិយាយដូចជាមានអ្វីមកញ៉ុកត្រង់ក ធ្វើអោយនិយាយមិនចេញថា ខ្ញុំចង់ៗ ភរិយាក៏សួរបញ្ជាក់ទៀត ទើបគាត់ថា ចង់បរិភោគនំអំបែង ទើបភរិយានិយាយថា ចុះម្តេចក៏បងមិនប្រាប់ខ្ញុំ បងជាមនុស្សក្រឬ? នាងខ្ញុំនឹងធ្វើចែកមនុស្សក្នុងនិគមនេះទាំងអស់ សេដ្ឋីតក់ស្លុត ប្រញ៉ាប់និយាយាជំទាស់មិនអោយធ្វើ ទើបប្រពន្ទនិយាយបន្ថយចុះមក សូមធ្វើចែកមនុស្សក្នុងមួយភូមិ សេដ្ឋីនិយាយចំអកភរិយាគាត់ថា ខ្ញុំដឹងថានាងជាអ្នកមានហើយ ភរិយាក៏និយាយថា ធើ្វចែកចំពោះតែមនុស្សដែលនៅផ្ទះជិតៗ សេដ្ឋីជំទាស់ទៀតថា ខ្ញុំដឹងថានាងអធ្យាស្រ័យទូលាយហើយ ភរិយាក៏បន្ថយថា បើដូច្នោះនាងខ្ញុំនឹងធ្វើអោយមនុស្សនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារយើងទាំងអស់ក៏ជាការស្រេច គាត់ក៏មិនព្រម ទើបភរិយាប្រាប់ថា នាងខ្ញុំនឹងធ្វើដើម្បីយើងទាំងពីរនាក់ សេដ្ឋីកំណាញ់ស្វិតក៏មិនព្រមអោយភរិយាមានចំណែករួមបរិភោគផង ចុងបញ្ចប់ភរិយាប្រាប់ថា នឹងធ្វើអោយដល់បងតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ទើបគាត់ព្រម តែគាត់បានប្រាប់ភរិយាអោយឡើងទៅធ្វើលើប្រាសាទ៧ជាន់ ព្រោះខ្លាចអ្នកដទៃមកសូម។
គ្រានោះព្រះមានព្រះភាគ ត្រាស់ហៅព្រះមហាមោគ្គល្លានមកគាល់ ហើយត្រាស់អោយព្រះថេរៈទៅកាន់សករនិគម ដើម្បីទូន្មានសេដ្ឋីដែលមានការកំណាញ់ អោយបោះបង់ចោលការកំណាញ់ ហើយអោយនាំនំអំបែងមកកាន់វត្តជេតពនដោយកម្លាំងអរិយានុភាព តថាគតនិងភិក្ខុ៥០០រូប រង់ចាំឆាន់នំអំបែងនៅទីនេះឯង។ ព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរទទួលព្រះពុទ្ធតម្រាស់ដោយសិរសាហើយ ហោះទៅដោយអំណាចឥទ្ធិឫទ្ធិ អណ្តែតត្រសែតនៅព្ធដ៏អាកាស ក្បែរមាត់បង្អួចនៃប្រាសាទដែលលោកសេដ្ឋីនិងភរិយាកំពុងធ្វើនំអំបែង។ លោកសេដ្ឋីលុះមើលទៅឃើញព្រះថេរៈ ចិត្តក៏ភ្ញាក់ញាប់ញ័រគិតថា យើងគេចមកទីនេះ ដោយខ្លាចសមណព្រាហ្មណ៍ គាត់រាវរកគ្រឿងប្រើប្រាស់ដើម្បីប្រើបណ្តេញព្រះថេរៈ តែរកអ្វីមិនឃើញ កើតការខឹងឆួលឡើង ហើយគាត់និយាយនឹងព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរថា សូម្បីលោកមកដើរចង្រ្កម ឈរឬអង្គុយត្រង់បង្អួច និងបង្ហុយផ្សែងក៏លោកនឹងមិនបានអ្វីពីខ្ញុំ។ ព្រះថេរៈក៏បង្ហុយផ្សែង ឆួលគ្របដណ្តប់ពេញទូទាំងប្រាសាទ ចាក់ភ្នែកស្វាមីភរិយារហូតទាល់តែអត់ទ្រាំមិនបាន សូម្បីសេដ្ឋីមានបំណងចង់និយាយថា ទោះលោកនឹងធ្វើអោយឆេះទៅជាភ្លើង ក៏លោកមិនបានអ្វីពីខ្ញុំ តែមិនហ៊ាននិយាយដោយខ្លាចភ្លើងឆេះប្រាសាទ បំណងនឹងអោយព្រះថេរៈចេញទៅ ក៏ ប្រាប់អោយភរិយាចៀននំអំបែងតូចមួយប្រគេន ភរិយាបានចាក់ម្សៅចុះក្នុងអំបែងត្រឹមតែបន្តិច តែនំក្លាយជាបន្ទះដ៏ធំប៉ោងពេញមួយអំបែង សេដ្ឋីឃើញហើយស្តាយ ក៏និយាយនឹងភរិយាថា ជួនកាលនាងដាក់ម្សៅច្រើនពេកទេដឹង ទើបចាប់វែកខ្លួនឯង យកចុងវែកកាត់ដោយបំណងនឹងអោយតែបន្តិច នំនោះត្រឡប់ជាចំណិតធំជាងចំណិតមុន សេដ្ឋីរឹងរឹតតែចៀន នំរឹតតែធំ គាត់ក៏កើតសេចក្តីនឿយណាយ ទើបប្រាប់អោយភរិយាប្រគេនទៅលោកមួយចំណិត តែហេតុដ៏អស្ចារ្យប្រាកដឡើង ពេលភរិយាចាប់យកនំមួយចំណិតប្រគេនព្រះថេរៈ នំក៏ទៅជាប់គ្នាបំបែកមិនចេញ ទើបនាងប្រាប់សេដ្ឋី ៗពោលថា ខ្ញុំនឹងធ្វើដោយខ្លួនឯង ហើយសេដ្ឋីក៏បំបែកមិនចេញដូចគ្នា ពីរនាក់ស្វាមីព្រមព្រៀងគ្នាបំបែកនំ តែមិនអាចទាញចេញពីគ្នាបាន នាំគ្នាទាញរហូតហូរញើសជោកកាយ ឈប់ឃ្លាននំ ទើបដាច់ចិត្តប្រាប់ភរិយាអោយប្រគេនទាំងអស់។
ភរិយាលើកចូលទៅប្រគេនព្រះថេរៈ លោកក៏សម្តែងធម៌ពោលសរសើរគុណព្រះរតនត្រ័យ និងអានិសង្សនៃកាបរិច្ចាគទេយ្យទាន លោកសេដ្ឋីស្តាប់ធម៌ហើយ ក៏មានចិត្តជ្រះថ្លា ពោលអារាធនាព្រះថេរៈចូលមកគង់ឆាន់ក្នុងប្រាសាទរបស់ខ្លួន តែព្រះថេរៈប្រាប់អោយលោកសេដ្ឋីជ្រាបដល់ពុទ្ធបំណងថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ និងភិក្ខុសង្ឃ៥០០រូប រង់ចាំឆាន់នំនៅវត្តជេត្តពនក្រុងសារត្ថីនោះ បើអ្នកនឹងប្រគេននំ ចូរអោយភរិយាកាន់នំ និងគ្រឿងធ្វើនំទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគព្រមគ្នាចុះ លោកសេដ្ឋីខ្លាចទៅមិនទាន់ពេលឆាន់ ព្រោះផ្លូវឆ្ងាយ ៤៥យោជន៍ ព្រះថេរៈទទួលធានាថា នឹងទៅអោយទាន់ពេលឆាន់ ហើយលោកអធិដ្ឋានមេជណ្តើរអោយតាំងឡើងលើប្រាសាទរបស់សេដ្ឋី ចំណែកជើងជណ្តើរតាំនៅក្នុងស៊ុមទ្វារវត្តជេត្តពនវិហារ ហើយបណ្តាលអោយលោកសេដ្ឋី និងភរិយាទៅដល់វត្តជេត្តពនរហ័សជាងការចុះចាកប្រាសាទជាន់លើទៅជាន់ក្រោមទៀត។
ស្វាមីភរិយាចូលថ្វាយបង្គំព្រះមានព្រះភាគ ហើយចាត់ចែងថ្វាយនំអំបែង និងទឹកទក្ខិណោទក ក្រោយពីព្រះមានព្រះភាគនិងភិក្ខុទាំងឡាយធ្វើភត្តកិច្ចស្រេចហើយ អ្នកទាំងពីរនាក់បានបរិភោគនំក៏មិនអស់ ទោះបីនាំចែកចាយដល់អ្នកស៊ីដែល នំក៏នៅសល់ដូចដើម ទើបក្រាបទូលព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន នំនោះនៅសល់ស្មើនឹងនាំមក មិនអស់ទៅណាឡើយ។ ព្រះត្រាសថា បើដូច្នេះចូរអ្នកចាក់នំចោលនៅស៊ុមទ្វារវត្តជេត្តពនចុះ អ្នកទាំងពីរនោះក៏ធ្វើតាមតម្រាស់ព្រះអង្គ ទើបទីនោះកើតជាញកនំអំបែង មានឈ្មោះមកដល់សព្វថ្ងៃ ថា ញកនំអំបែង។ ស្វាមីភរិយាបានចូលបង្គំគាល់ព្រះមានព្រះភាគ ព្រះអង្គបានធ្វើអនុមោទនា ក្នុងកាលចប់អនុមោទនា ទាំងពីរអ្នកក៏បានសំរេចសោតាបត្តិផល ជាព្រះអរិយថ្នាក់ដំបូងក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា។ ចាប់ពីនោះមក មច្ឆរិយកោសិយសេដ្ឋីបានបរិច្ចាគទ្រព្យចំនួន៨០កោដិបូជាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា។