យុគ
យុគ
យុគ
កែប្រែជាដំណើរកំណត់កាលរបស់ពិភពលោក តាមលទ្ធិបុរាណថាយុគមាន៤គឺ៖
សត្យយុគ
កែប្រែជា“យុគមាស, អាយុមាស” (ហៅសត្យយុគ “យុគប្រកបដោយពាក្យសត្យ” ក៏បាន) មានកំណត់ត្រឹម ១.៧២៨.០០០ ឆ្នាំមនុស្ស ត្រូវជា ៤.៨០០ ឆ្នាំទិព្យ (ពួកមនុស្សក្នុង យុគនេះមានអាយុវែងៗ មានសេចក្ដីសុខច្រើន)។
ត្រេតយុគ
កែប្រែជា“យុគប្រាក់, អាយុប្រាក់” មានកំណត់ត្រឹម ១.២៩៦.០០០ ឆ្នាំមនុស្ស ត្រូវជា ៣.៦០០ ឆ្នាំទិព្យ (ពួកមនុស្សក្នុង យុគនេះមានអាយុវែងយ៉ាងមធ្យម ទាំងសេចក្ដីសុខក៏យ៉ាងមធ្យមដែរ)។
ទ្វាបរយុគ
កែប្រែជា"យុគមានចំនួនលេខពីរៗ គឺលេខគត់គូ" មានកំណត់ត្រឹម ៨៦៤. ០០០ ឆ្នាំមនុស្ស ត្រូវជា ២.៤០០ ឆ្នាំទិព្យ (ក្នុងយុគនេះអាយុមនុស្សនិងសេចក្ដីសុខយ៉ាងអន់)។
កលិយុគ
កែប្រែជា“ យុគប្រកបដោយទោស, ប្រកបដោយជម្លោះ” មានកំណត់ត្រឹម ៤៣២.០០០ ឆ្នាំមនុស្ស ត្រូវជា ១.២០០ ឆ្នាំទិព្យ (យុគយើងសព្វថ្ងៃ នេះឯង, ពួកមនុស្សមានអាយុនិងសេចក្ដីសុខតិចណាស់); បូករួម កំណត់ឆ្នាំរបស់យុគទាំង ៤ ជាបួនលានបីសែនពីរហ្មឺន (៤.៣២០.០០០) ឆ្នាំមនុស្ស ត្រូវជា ១២.០០០ ឆ្នាំទិព្យហៅថា មហាយុគមួយ ។ សព្វថ្ងៃ មនុស្សរស់នៅក្នុងកលិយុគ ដែលចាប់ផ្តើមកាលពីឆ្នាំ៣,១០២មុនគ្រិស្តសករាជ។ មកទល់គ្រិស្តសករាជ២០១៥ កលិយុគកន្លងទៅ៥,១១៦ឆ្នាំហើយ។ ការកំណត់ឆ្នាំរបស់មនុស្សបុរាណគឺយកផែនដីជាចំណុចកណ្តាលនៃចក្រវាឡ។ នៅលើផែនដី គេសង្កេតដំណើរព្រះចន្ទ (ចន្ទគតិ) ទៅក្នុងតារានិករឬកញ្ចុំផ្កាយ (constellation) នានាដែលនៅលើមេឃ។ ឥណ្ឌាបានចែកលម្ហមេឃជាចម្រៀករង្វង់ចំនួន២៧ចម្រៀក ដោយយកផែនដីជាចំណុចកណ្តាលនៃរង្វង់។ ចម្រៀករង្វង់នីមួយៗមានទំហំ១៣អង្សា២០នាទី។ គួរយល់ថា ក្នុង១រង្វង់មាន៣៦០អង្សា។ ចម្រៀកនីមួយៗនោះ គេហៅថា «រាសី»។