យួនកែប្រែ

”​តើ​ភាសា​នេះ​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ក្នុង​លក្ខណៈ​ដូច​ម្ដេច? អត្ថបទ​ដោយ​លោក​សោ ខេ​ណេ​ត ថៃ (​ខុ​ង ថៃ​) និង​លោក​អៀ សុផល ដោយ​ ៖ ប្រុសកោះ

ថ្ងៃចន្ទ ទី៥ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១០ ម៉ោង ១០:៣០

អត្ថបទ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ចេញផ្សាយ​ដំបូង​ជា​ភាសា​វៀតណាម​នៅ​ក្នុង​សារព័ត៌មាន​ Talawas ក្នុង​សរទរដូវ​ឆ្នាំ​២០០៩ ហើយ​និង​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​នៅ​ក្នុង​សារព័ត៌មាន​ភ្នំពេញ​ប៉ុ​សិ៍្ដ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី៨ កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០១០ ។

មាន​ពាក្យ​ដែល​ធ្លាប់​សំដែង​ថា ”​ដើម្បី​យល់​ពី​អ្នក​ដទៃអ្នក​ត្រូវ​យល់​ពី​ខ្លួនឯង​ជា​មុន​សិន​”​។ យើង​ជឿ​ថា ការ​យល់​ភាសា​ខ្មែរ​និង​រស់នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​ជា​ភាព​ចាំបាច់ ក៏​ប៉ុន្ដែ​ភាពនេះ​មិន​ទាន់​គ្រប់គ្រាន់​នោះ​ទេ​ក្នុង​ការ​បើកចំហ​ព្រលឹង​ខ្មែរ​អោយ​ទូលំទូលាយ​ចំពោះ​ទៅ​ជនជាតិ​បរទេស ។ ភាព​ជា​ខ្មែរ​គឺ​ការ​និយាយ​ភាសា​ខ្មែរ ការ​យល់​ដឹង​ពី​វោហា​ស័ព្ទ​ខ្មែរការ​អោយតំលៃ​រឿង​កំប្លែង​ខ្មែរ និង​ការ​ចូល​ចិត្ដ​តន្ដ្រី​និង​កំណាព្យ​ខ្មែរ ។ នេះ​គឺជា​អារម្មណ៍​ដែល​ដិត​ជាប់ជាមួយនឹង​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ដែល​រស់នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា ។ ក្នុង​នាម​ជា​ខ្មែរ​មិន​គួរ​មាន​ន័យ ស្រ​ដៀង​នឹង ប៉ុ​ល ពត នោះ​ទេ ។ សកម្មភាព​ដែល ប៉ុ​ល ពត បាន​ប្រព្រឹត្ដ​គឺជា​អំពើ​គួរ​អោយ ស្អប់ខ្ពើម​បំផុត ហើយ​ខុស​ពី​ចរិត​និង​ភាព​ជា​ខ្មែរ ។ ជនជាតិ​ខ្មែរ​គឺជា​អ្នក​ដែល​មាន​មោ​ទ​ន ភាព​ចំពោះ​អារ្យធម៌​ដែល​សម័យ​អង្គរ​បាន​បន្សល់​ទុកជា​កេរដំណែល​។

ខ្មែរ​បាន​រស់នៅ​ក្រោម​ការ​គំរាមកំហែង​ពី​ភាព​ហិនហោច​សឹងតែ​រលត់​រលាយ (​ប្រហែលជា​ត្រូវ​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ ដោយ​អាណានិគមនិយម​បារាំង​) ហើយ​ជា​អ្នក​ដែល​បានឃើញផ្ទាល់​ភ្នែក​នូវ​ការ​បាត់បង់​ដែនដី​ខ្មែរ​ទៅ​ប្រទេស​ជិតខាង​ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល គឺ​ប្រទេសវៀតណាម និង​ថៃ ។ នេះ​គឺជា​បរិបទ​ដែល​យើង​លើក​មក​សរសេរ​។ ដូចដែល​លោក Ronnie Yimsut បាន​បកស្រាយ​នៅ​ក្នុង​បទ​និពន្ធ​ខ្លី​តាម​អ៊ី​ន​ធើ​រ​ណេ​ត (internet) ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៥ ថា ”​ការ​យល់​ឃើញ​ពី​ការ​ឈ្លានពាន​ពី​វៀតណាម​មាន​លក្ខណៈសុពលភាព​បើ​យើង​និយាយ​តាម​ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ ។ ការ​ដែល​យើង​ហៅ​ថា កម្ពុជា​ក្រោម (​ដែនដី​ស្ថិត​នៅ​វៀតណាម​ខាងត្បូង​ដែល​រួម​មាន​ក្រុង​ហូ​ជី​មិ​ញ និង​តំបន់​ដីសណ្ដ​ទន្លេមេគង្គ​) ហើយ​ជា​អតីត ”​រាជាណាចក្រ​ចំប៉ា​” (​ដែនដី​ស្ថិត​នៅ​វៀតណាម​ខាងជើង​) គឺជា​ឧទាហរណ៍ជា​ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ​នៃ​ការ​រើប​អូស​និង​វាតទី​យក​ដែនដី​ដ៏​ជោគជ័យ​របស់​វៀតណាម​”​។

លោក​ប៉ុ​ល កាំ​ង (Pol Kang) បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ឆ្នាំ​២០០៤​ថា នៅ​ក្នុង អំឡុង​ឆ្នាំ​១៨១៣-១៥ យួន​បាន​ប្រព្រឹត្ដ​បទឧក្រិដ្ឋ​សំលាប់​រង្គាល​ដ៏​យង់ឃ្នង​ដែល​ប្រជាជនខ្មែរ​ម្នាក់​ៗ​ហៅ​ថា ”​ប្រយ័ត្ន​កំពប់​តែ​អុង​” (វាជាព័ត៌មានក្លែងក្លាយ)។ បទឧក្រិដ្ឋ​នេះ ពាក់​ព​ន្ធ័​នឹង​បច្ចេកទេស​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​យ៉ាង​ព្រៃផ្សៃ​បំផុត​ដែល​ក្នុង​នោះ​ខ្មែរ​ត្រូវ​បាន​កប់​ទាំង​រស់​ត្រឹម​.​ក ហើយ​ក្បាល​របស់​ពួក​គេត្រូវ​បាន​គេ​យក​ធ្វើ​ជា​ជើង​ចង្ក្រាន​ដាំទឹក​ពុះ​សំរាប់​ថ្វាយ​ពួក​ចៅហ្វាយនាយ​យួន (វាជាព័ត៌មានក្លែងក្លាយ)។ ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរបានកត់ត្រាការសម្លាប់ជនជាតិវៀតណាម (1730-1979)។

ចូរ​យើង​ពិចារណា​តែ​ទៅ​លើ​បញ្ហា​ភាសា និង​ពាក្យ​ដែល​ខ្មែរ​ប្រើ​ចំពោះ​ជនជាតិ​វៀតណាមៈ​ យួន ។ បញ្ហា​នេះ​នៅ​តែ​មានការ​ខ្វែងគំនិត​គ្នា​ពី​ជនបរទេស ពីព្រោះ​គេ​បាន​ប្រកែក​ថា​ពាក្យនេះ​មាន​មូលដ្ឋាន​ប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍​ក្នុង​ការ​និយាយ​ស្ដី​ជា​សាធារណៈ​។

ពាក្យ​ថា យួន អាច​ចេញ​មក​ពី​ពាក្យ ”​យៀ​” ដែល​ចិន​កុក​ងឺ​ហៅ​ឈ្មោះ​វៀតណាម​គឺ ”​យៀ ណា​ម​” ។ រីឯ​ពាក្យ ”​ណា​ម​” មាន​ន័យ​ថា ខាងត្បូងជា​ភាសា​ចិន​។ ”​យៀ ” បង្ហាញ​នូវ​ឈ្មោះរបស់​ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ​។ ដូច្នេះ​ហើយ ”​យៀ ”​មាន​ន័យ​ថា ”​វៀត​” ឬ​ជនជាតិវៀតណាម​ជា​ភាសា​ចិន ហើយ ”​យៀ ណា​ម​” មាន​ន័យ​ថា​ប្រជាជន ”​យៀ​” ដែល​នៅ​ប៉ែកខាងត្បូង ។ នៅ​ក្នុង​ករណី​នេះ ប៉ែក​ខាងត្បូង​មាន​ន័យ​ថា ខាងត្បូង​នៃ​ប្រទេស​ចិន​។ ជនជាតិវៀតណាម​ខាងត្បូង​អាន​ថា ”​យៀកណាម​”​។

លោក​ជីវ តា​ក្វា​ន់ (Chou Ta-Kuan) ដែល​ជា​អគ្គរដ្ឋទូត​ចិន​ប្រចាំ​កម្ពុជា​ដ៏​ល្បីល្បាញ​ក្នុងសតវត្ស​ទី​១៣​បាន​បង្ហាញ​នៅ​ក្នុង​របាយការណ៍​របស់​គាត់​ថា មាន​ប្រជាជន​ចិន​ដ៏​ធំ​ដែល​បានបោះទីតាំង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​រួច​ទៅ​ហើយ​ក្នុង​អំឡុង​សតវត្ស​នោះ ។ គាត់​បាន​និយាយថា ចិន​ពេញចិត្ដ​ការ​រស់នៅ​ក្នុង​អាណាចក្រ​ខ្មែរ ពីព្រោះ​មក​ពី​រស់នៅ​ក្នុង​អាណាចក្រ​ខ្មែរងាយស្រួល​ជាង​ក្នុង​ប្រទេស​ចិន ។ នៅ​ពេល​នោះ​មាន​បុរស​ចិន​ជា​ច្រើន​បាន​រៀប​ការ​ជាមួយនឹង​ស្ដ្រី​ខ្មែរ ។ ពាក្យ​ថា យួន អាច​កើត​ចេញ​មក​ពី​ពាក្យ​ចិន ”​យៀ ” ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា ជា​ជនជាតិ​វៀតណាម​។

លោក George Coedes ដែល​ជា​អ្នកជំនាញ​ផ្នែក​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​បាន​រក​ឃើញ​ភស្ដុតាង​នៃ​ពាក្យ យួន ដែល​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​សិលាចារឹក​ខ្មែរ​ក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​សុរិយា​វរ្ម័ន​ទី​១ ១០០២-១០៥០) ។ លោក Adhémar Leclère ដែល​ជា​អភិបាលខេត្ដ​កម្ពុ​ជានា​សម័យ អាណានិគមនិយម​បារាំង​ដែល​បាន​រស់នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​អស់​រយៈពេល​២៥​ឆ្នាំ​បាន​ប្រើ​ពាក្យយួន នៅ​ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​លោក​ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា Histoire du Cambodge depuit le 1er siècle de notre ère (librairie Paul Geuthner, 1914:99, 413, 432, 434, 469)។

ដោយសារ​តែ​ពាក្យ​យួន​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ស្មើនឹង​ពាក្យ Savage ដោយ​លោក David Roberts នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ឆ្នាំ​២០០២ នៅ​ក្នុង​កាសែត Washington Times តែ​ការ​ពិត​ពាក្យ Savage នេះ នៅ​ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ​បកប្រែ​ថា ពួក​ព្រៃ ឬ​ពួក​ព្នង (​ជា​ការ​អកុសល​ដែល​ពាក្យ​នេះ​សំដៅទៅ​លើ​ក្រុម​ជនជាតិភាគតិច​ដែល​រស់នៅ​តាម​តំបន់​ភ្នំ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​) ។ ប្រជាជន​កម្ពុជា ហៅ​ជនជាតិ​វៀតណាម​ថា​យួន ដូចដែល​គេ​ហៅ​ជនជាតិ​ឥណ្ឌា​ថា​ក្លឹង ជនជាតិ Myanmar ថា​ភូមា ជនជាតិ France ថា​បារាំង និង​ជនជាតិ China ថា​ចិន ។ ឈ្មោះ​ទាំង​អស់នេះ គឺជា​ភាសា​ដែល​ជនជាតិ​កំណើត​មិន​ប្រើប្រាស់ (Xenonym) ហើយ​ជា​ឈ្មោះ​ដែល​អក្សរ ខ្មែរ​យក​មក​ប្រើ​ជំនួស​។

ជួនកាលនៅ​ពេល​ដែល​យួន​ហៅ​ខ្មែរ​ថា ”​ង៉​យ​មាន​” (​ដែល​ពួក​គេ​គួរ​ហៅ​ថា ”​ង៉​យ កម្ពុជា​”) នេះ​គឺជា​ពាក្យ​មិន​ត្រឹមត្រូវពីព្រោះ​ពាក្យ​ថា ”​មាន​” គឺជា​ឈ្មោះ​ក្រុម​ជនជាតិ​ភាគតិច​ដែល​មិនមែន​ជា​ខ្មែរ​ជនជាតិ​ដើម ។ បើ​យោង​តាមបណ្ដាញ Mien Network (http://www.miennetwork.com/miencommunity/history.html Archived 2015-05-17 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.) ”​មាន​” គឺជា អនុ​ក្រុម ”​យ៉ាវ​” នៅ​ប្រទេស​ចិន ហើយ​ពួក​គេ​មាន​ដើម​កំណើត​មក​ពី​ចិន​ខាងលិច​ឈាង​ខាងត្បូង​។ បើ​យោង​តាម​តួលេខ​ចំនួន​ប្រជាជន​ឆ្នាំ​១៩៩៥ ដែល​ចេញផ្សាយ​ដោយ​វិទ្យាស្ថាន Tribunal Research Institute របស់​ឈៀង​ម៉ៃ​បាន​សរសេរ​ថា មាន​ជនជាតិ ”​មាន​” ៤០,០០០​នាក់ រស់នៅ​ក្នុង​១៧៣​ភូមិ​នៅ​ប៉ែក​ខាងជើង​ប្រទេស​ថៃ ។ ចំនួន​ប្រជាជន​ដែល​ច្រើន​ជាង​នេះ ត្រូវ​បាន​រក​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ឡាវ​៨៥,០០០​នាក់​) និង​វៀតណាម ៤៧៤,០០០​នាក់​) ដែល​ចំនួន​ភាគច្រើន​នៅ​តែ​រស់នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ចិន​នៅឡើយ ។ បើ​យោង​ទៅ​តាម​ជំរឿនប្រជាជន​ឆ្នាំ​១៩៩០ មាន​ជនជាតិ​យ៉ាវ​ប្រហែលជា​២,១​លាន​នាក់​ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ក្នុងប្រទេស​ចិន​។. ជួសជុល: Miên = Cao Miên (高棉, ភាសា​ចិន), Miền = Dao, Dìu Miền = យ៉ាវ = 瑶族.

ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយនេះ​គឺ​ដូច​ជា​ការ​និយាយ​របស់​ជនជាតិ​អង់គ្លេស​ម្នាក់​ថា គាត់​ជា​ជនជាតិ Basque ។ បើ​គិត​តាម​ភូមិសាស្ដ្រ​គឺ​មាន​ន័យ​ខុស​ទាំងស្រុង ប៉ុន្ដែ​បើ​តាម​ន័យ​កំបាំង​អាច​មានន័យ​ថា ជា​ជាតិ​មួយ​ដោយ​មិន​មាន​រដ្ឋ ។ នៅ​ចុង​ទស​វត្ស​ទី​១៧ ព្រះរាជាណាចក្រ​វៀតណាម (Vietnamese Court of Hue) បាន​ប្ដូរ​ព្រះរាជា​នាម​បុត្រី​ខ្មែរ អង្គ​ម៉ី អង្គ​ប៉ែន អង្គ​ពៅ និង​អង្គ​ស្ងួនទៅ​ជា​ឈ្មោះ​វៀតណាម​នាម​ថា ង៉ុ​ក​វ៉ា​ន់ ង៉ុ​ក​បៀ​ន ង៉ុ​ក​ទូ និង​ង៉ុ​ក​ងាង ។ ទីក្រុងភ្នំពេញ ក៏​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ជា​ភាសា​យួន​ថា ណា​ម​វ៉ាង ។ តាម​ការ​ពិត គុយទាវ​ភ្នំពេញ​របស់​យើង ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ជា​ភាសា​យួន​ថា​ជា ហ៊ូ​ទាវ ណា​ម​វ៉ាង ទៅ​វិញ​។ មួយវិញទៀត នៅ​ពេល ដែល​យើង​ហៅ ចូ​វ​ដុក និង​សាយ​ហ្គ​ន (​ដែល​ជាទី​ក្រុង​ហូ​ជី​មិ​ញ​នា​បច្ចុប្បន្ន​) ថា​មាត់ជ្រូក និង​ព្រៃនគរ​នោះ នេះ​គឺជា​បាតុភូត​ដែល​ស្មើនឹង​ពាក្យ​ដែល​យើង​ប្រើ​ដូច​ពាក្យ​យួន​នេះ​ជាដើម ដែល​មិនមែន​ជា​ភាសា​ដែល​ជនជាតិ​ដើម​យក​មក​ប្រើ​។ យើង​ទាញ​សេចក្ដីសន្និដ្ឋាន​ថា ការ​យល់​ច្រឡំ​ទៅ​លើ​ពាក្យយួន គឺ​ដោយសារ​មក​ពី​មានពាក្យ Vietnam(ese)ក្នុង​ភាសា​អង់គ្លេស​ដែល​អាចយ​កមក​ប្រើ​ជំនួស​ពាក្យ​យួន​បាន​។ ការ​យល់​ច្រឡំ​នេះ គឺ​មក​ពី​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ជ្រើសរើស​ប្រើ​ពាក្យ​យួន​ដើម្បី​សំដែង​ថា​ជា​ប្រជាជនវៀតណាម​ធ្វើ​អោយ​ជនបរទេស​មានចំណាប់អារម្មណ៍​ថា ពួក​យើង​ជា​អ្នក​ប្រកាន់​ជាតិសាសន៍ ។ ការ​និយាយ​បែប​នេះ គឺ​ស្មើនឹង​ការ​និយាយ​ថា អ្នក​ណា​ដែល​ប្រើ​ពាក្យ Cambodian (​ពេល​និយាយ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​) ជំនួស​ពាក្យ Khmer (​ពេល​និយាយ​ជា​ភាសា អង់គ្លេស​) គឺជា​អ្នក​ប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍ ។នៅ​ពេល​យើង​និយាយ​ជា​ភាសា​ខ្មែរ ការ​ប្រើ​ពាក្យ​វៀតណាម ឬ​ជនជាតិ​វៀតណាម​មានលក្ខណៈ​ឆ្គង ហើយ​ស្ដាប់​ទៅ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​។​ ក៏​ប៉ុន្ដែ​នៅ​ពេល​យើង​និយាយ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស ឬ​បារាំង ការ​ប្រើ​ពាក្យ Vietnamese ឬ Vietnamien មាន​លក្ខណៈ​ធម្មតា​ជាង ហើយ​បើ ប្រើ​ពាក្យ Yuon គឺ​មាន​លក្ខណៈ​ឆ្គង​ទៅ​វិញ​។

ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើ​យើង​ចង់​និយាយ​ថា ពួក​អ្នកនេសាទ​ត្រី​គឺ​ច្រើន​តែ​យួន ហើយពាក្យ​ទាំង​ពីរ​គឺ យួន និង​វៀតណាមត្រូវ​បាន​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​ប្រយោគ​ខ្មែរលទ្ធផល​អាច​ដូច​តទៅនេះ ពួក​អ្នកនេសាទ​ត្រី​គឺ​ច្រើន​តែ​យួន ឬ​ពួក​អ្នកនេសាទ​ត្រី​គឺ​ច្រើន​តែ​ជនជាតិ​វៀតណាម​។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ​វា​តំរូវ​អោយ​មាន​ព្យាង្គ​បន្ថែម​ទៀត​ដើម្បី​ប្រើ​ពាក្យ​វៀតណាម​ក្នុង ការ​ពណ៌នា​ពី​ជនជាតិ​វៀតណាម ពីព្រោះ​យើង​ត្រូវ​តែ​និយាយ​ថា​ជនជាតិ​វៀតណាម ដើម្បី ពិពណ៌នា​ពី​ជនជាតិ វៀតណាម​ម្នាក់ ។ យើង​មិន​អាច​និយាយ​ថា ពួក​អ្នកនេសាទ​ត្រី​គឺ​ច្រើន តែ​វៀតណាម ពីព្រោះ​វៀតណាម​គឺជា​ឈ្មោះ​ប្រទេស ។ ភាសា​ខ្មែរ​គ្មាន​ពាក្យ​អ្វី​ក្រៅពី​យួននោះ​ទេ បើ​យើង​មិន​យកពាក្យ​ជនជាតិ​វៀតណាម​មក​ប្រើ​ជំនួស​។

នៅ​ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ​កំរ​នឹង​មាន​ពាក្យ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​ប្រើ​ទៅ​ប្រកាន់​មើលងាយ​ក្រុម​ជន ភាគតិច​ខុស​ៗ​គ្នា​ទាំង​ប៉ុន្មាន​។ ប៉ុន្ដែ​នេះ​មិនមែន​មាន​ន័យ​ថា ភាសា​គ្រោតគ្រាត​មិនកើត​មាននោះ​ទេ ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​គោរព​អ្នក​ណា​ម្នាក់យើង​បន្ថែម​គុណនាម ”​អា​” នៅ​ពីមុខ​ពាក្យ​ដែល​យើង​ចង់​ប្រើ​។ ប្រសិនបើ​យើង​និយាយ​ថា ”​អា​យួន​” មាន​ន័យ ថា​ជា​ការ​មិន​គោរព ប៉ុន្ដែ​មិន​ចាំបាច់​ជា​ពាក្យ​ប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍​នោះ​ទេ ។ បើ​យើង​ជា​អ្នកប្រកាន់​ជាតិ​សាសន៍៍ លុះត្រាតែ​យើង​ប្រើ​ពាក្យ​ដូច​ជា អា​កន្ទប​ អា​ងាង ឬ​អា​ស្រកីដូង​។ មាន​មនុស្ស​ខ្លះ​អាច​ប្រៀបធៀប​ពាក្យ​យួន​ជាមួយ​ពាក្យ "Nigger" (​ពាក្យ​អង់គ្លេស​ដែលមើលងាយ​ពួក​ស្បែក​ខ្មៅ​) ប៉ុន្ដែ​ពាក្យ​នេះ​មាន​ន័យ​ខ្លាំង​ពេក​ក្នុង​ការ​ប្រៀបធៀប​។ ក្នុងករណី​ណា​ក៏​ដោយការ​ចោទប្រកាន់​មនុស្ស​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៨៦០​ថា​ជា​អ្នក​ប្រកាន់​ជាតិសាសន៍ ពីព្រោះ​អ្នក​នេះ​ប្រើ​ពាក្យ "Nigger" គឺ​មិន​ត្រឹមត្រូវ​តាម​លក្ខណៈ​ប្រវត្ដិសាស្ដ្រនោះ​ទេ​។ នេះ​គឺជា​ការ​សន្មត​នៅ​ជំនាន់​មុន ហើយ​ដែល​វិ​វ​ឌ្ឈ​ហួស​សម័យកាល​។ មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ គឺ​នៅ​ជំនាន់ លន់ ណុ​ល (​របប​សាធារណរដ្ឋ​ខ្មែរ ១៩៧០-១៩៧៥) ដែល​តាម​ពិត​ពាក្យយួន ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ជា​លក្ខណៈ​ប្រមាថមើលងាយ​ក្នុង​ការ​វាយ ប្រហារ​ទៅ​លើ​ជនជាតិ​វៀតណាម ។ ដូច្នេះ​ហើយ​ពាក្យ​នេះ ក្លាយទៅជា​ពាក្យកំបាំង​អវិជ្ជមាននៅ​ក្នុង​ទស​វត្ស​ឆ្នាំ​១៩៧០ ហើយ​ត្រូវ​បាន​ហាមឃាត់​មិន​អោយ​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​ទស​វត្សឆ្នាំ​១៩៨០ នៅ​ពេល​កម្ពុជា​ត្រូវ​បាន​កាន់កាប់​ដោយ​វៀតណាម ។ សម្លម្ជូរយួន​ក្លាយទៅជា​សម្លម្ជូរ​វៀតណា​ម ប៉ុន្ដែ​ត្រូវ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ពាក្យ​ដើម​នៅ​ក្នុង​ទស​វត្ស​ឆ្នាំ​១៩៩០​។ ជា​ប្រាកដ​ណាស់ ខ្មែរក្រហម​ក៏​បាន​ប្រើ​ពាក្យយួន នេះ​ដែរ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ពិពណ៌នា​អាជ្ញាធរបណ្ដោះអាសន្ន​អង្គការសហប្រជាជាតិ​នៅ​កម្ពុជា (UNTAC) ថា​ជា យួន​តាក់ ដោយ​ចោទប្រកាន់​ថា នេះ​ជា​ភ្នាក់ងារ​មួយ​របស់់​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ដែល​គាំទ្រ​ដោយ​យួន ។ ប៉ុន្ដែ​ជា​ថ្មី​ម្ដង

ទៀត​នេះ ពីព្រោះ​តែ​ខ្មែរក្រហម​និង​ខ្មែរ​សាធារណរដ្ឋ​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ ដើម្បីប្រយោជន៍​ផ្ទាល់ខ្លួន មិនមែន​មាន​ន័យ​ថា ឥលូវ​ពាក្យ​នេះ ត្រូវ​តែ​យើង​បោះបង់​ចោលនៅ​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ភាសា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ ។

ទស្សនៈ​ដែល​បាន​លើក​ឡើង​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នេះ​គឺជា​ទស្សនៈ​ផ្ទាល់​របស់​អ្នកនិពន្ធ ហើយ មិន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ពី​ទស្សនៈ​របស់​និយោជកឬ​រដ្ឋាភិបាល​អា​មេ​រិ​ក​ទេ​។