របៀបនៃការសសេរអត្ថបទរឿង(សសេរស្គ្រីប)

Boy

សេចក្ដីផ្ដើម

ជាធម្មតានៅក្នុងជីវិតពិត គំនិត និង អារម្មណ៍ ចិត្ត និង តណ្ហា គឺទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅក្នុងរឿង បើយើងឃើញមានសាកសព យើងនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងរហ័ស ជាមួយនឹងភាពរំជើបរំជួលប្រហែលជាពេលខ្លះយើងពិចារណាទៅលើខ្សែជីវិត និងមានសំនួរយ៉ាងច្រើនកើតមានចំពោះខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណា បើយើងមើលឃើញសាកសពនៅលើផ្លូវដែលយើងបានបើកបរនោះ ប្រតិកម្មភា្លមៗរបស់យើងគឺរន្ធត់ប្តូរទៅជាការស្អប់ខ្ពើមយ៉ាងខ្លាំង ។ ការរំជួលចិត្ត បានចូលទៅក្នុងរូបភាព បន្ទាប់ពីពីព្រឹត្តិការណ៍មួយបានបញ្ចប់ទៅ។នៅក្នុងជីវិតពិត បទពិសោធន៍គឺមានអត្ថន័យជាមួយនឹងការជះត្រលប់នៃពេលវេលា។នៅក្នុងជីវិតពិត អត្ថន័យរបស់ពួកគេគឺ ស្ថិតនៅលើអ្វីដែលកើតឡើង។ គម្រោងនៃការសសេររឿង គឺជាឧបករណ៍ ដែលអាចឲ្យអ្នកបង្កើតនូវភាពរំជើបរំជួល និងអវសាន្តនៃជីវិត។ នោះគឺជាហេតុផលមួយដែលអ្នកមើលស្ទើរតែទាំងអស់​ តបមកអ្នករៀបចំផលិតរឿង។ គម្រោងគឺ ជាទូទៅមានការវាយតម្លៃទាប នៃដំណើរការឯកសារ ។ មតិជាច្រើន ដែលបានផ្តល់យោបល់មក ថាដំណើរការនៃការបង្កើតឯកសារ រៀបចំទៅតាមបទពិសោធន៍របស់អ្នកដែលបានផលិតវា។ អ្នកផលិតកុនជាច្រើនអ្នកបានសសេរពីការកាត់ ក្រដាស ”paper edit”។ បន្ទាប់ពីជ្រើសរើសពេលវេលា ក្នុងការសសេរគម្រោង។ ដំណើរការនេះត្រូវបានយកទៅប្រើនៅក្នុងការថតកុនជាច្រើនបែបបទ ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នកផលិតកុនកំពុងតែថត ក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ដូចជា ការប្រជុំ នយោបាយ ព្រឹត្តិកាណ៍ គ្រោះធម្មជាតិ កុប្បកម្ម បាតុកម្ម ។ល។ អ្នកផលិតកុន បានស្វែងរក ឆ្លើយនូវសំនួរដោយខ្លួនឯង “តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណា?” នេះគឺជាអាជ្ញាបញ្ជា ដើម្បីបង្ហាញ នូវគម្រោងការសសេរល្អ គ្មានការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងពេលដំនើរការផលិតនោះទេ។ ជារឿយៗការរៀបចំគម្រោង មុនពេលថតកុនអាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នារវាងកុនមិនល្អ និងកុនល្អ ឬកុនមិនល្អ និងកុនដែលល្អជាង។

របៀបនៃការសសេរអត្ថបទរឿង(សសេរស្គ្រីប)

ការសសេរអត្ថបទជារឿងសំខាន់ដែលអ្នកនិពន្ធត្រូវតែធ្វើដើម្បីអោយការផលិតនោះទទួលបានរឿងមួយដ៏ល្អ។ ក្នុងនោះយើងបានបែកចែកការសសេរស្រ្គីបជាបីដំណាក់កាលធំៗ គឺ ១. អត្ថបទសសេរព្រាង ២. អត្ថបទជិតចប់បរិបូរណ៍ ៣. អត្ថបទចប់បរិបូរណ៍

អត្ថបទសសេរព្រាង

គឺជាដំណាក់កាលដំបូងបង្អស់ក្នុងការសសេរអស្រ្គីប មានន័យថាជាការកំណត់នូវចំនុចសំខាន់ៗដែលចង់បង្ហាញនៅក្នុងរឿងមួយនោះ។ ប៉ុន្តែវាជាមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់សម្រាប់ធ្វើជាគោលដៅក្នុងការផលិត។

អត្ថបទជិតចប់បរិបូរណ៍

តួគម្រោងនៃ ការសសេរអត្ថបទ( តួស្គ្រីប) គឺជាផ្នែកបញ្ចប់នៃ ការសសេរស្គ្រីប។ វាគឺ ជាការកែប្រែឬ ការសសេរឡើងវិញនៃ ការសសេរស្គ្រីប ហើយវាជា ការបង្កើតនៃ ការសសេរ និង ការបន្ថែមទៅលើឯកសារ។ តួស្គ្រីបគឺ បញ្ជូលនិង ធាតុផ្សំនៃគំនិត ព័ត៌មានដែលប្រសើរជាង វគ្គនៃផលិតកម្ម ហើយប្រហែលជា អាចរាប់បញ្ចូលទាំងគំនិតថ្មីៗ ស្របទៅតាមវិធីសាស្ត្រ របស់យើង។

អត្ថបទចប់បរិបូរណ៍

គឺជាដំណាក់កាលចុងក្រោយក្នុងការសសេរស្រ្គីប គឺយើងត្រូវសរសេរអោយអស់ពីចំនុចដែលមាននៅក្នុងរឿងនោះមួយ។​ វាជាការប្រឌិត ដែលរួមផ្សំភាពយន្ត ដែលផលិតករ កែវាទៅក្នុងឯកសារ។ តួនៃស្គី្របគឺ រាប់បញ្ចូលទាំង ការពិពណ៌នា សកម្មភាព និងការយល់ដឹងពីសាច់រឿងឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅ។

ជាថ្មីម្តងទៀត តួស្គី្របមិនគួរច្រឡំនឹងក្រដាសកាត់តទេ ដែលផ្ទុកនូវព័ត៌មានលម្អិត និងព័ត៌មានផលិតកម្ម។ ទោះបីជាមានការរួមបញ្ចូលទាំងពីរនេះរបស់ម្ចាស់ផលិតកម្ម និងអ្នកសសេរស្គី្រប វាត្រូវតែបំបែក ។ ក្រដាសកាត់តគឺជា ឧបករណ៍ម្យ៉ាងសម្រាប់កាត់តប្រវែង ហើយរាប់បញ្ចូលទាំងធាតុផ្សំដូចជា ការរាប់ពេលវេលា ចំនួន និង ចំនុចក្នុង និងចំនុចក្រៅ។ រីឯស្គី្រប គឺជាគំនិតនិងការពិពណ៌នានៃសកម្មភាព ប៉ុន្តែគួរតែរក្សាទុកនូវកន្លែងទំនេរមួយសម្រាប់ទុកនូវការកែប្រែនៃផ្នែកចុងបញ្ចប់នៃអត្ថបទ។ ការសសេរស្រ្គីប គឺត្រូវតែបញ្ជាក់ពីពេលវេលាច្បាស់លាស់ ។ ធាតុផ្សំ​ និងវិធីសាស្ត្រគឺអាចយកទៅប្រើប្រាស់ទាំងបី តែអាស្រ័យទៅលើព័ត៌មានដែលមានរយះពេលពិតប្រាកដ។ .

ភាពខុសគ្នានៃការសសេរអត្ថបទរឿង និងវិដេអូឯកសារ

ការសសេររឿងប្រឌិត ឬមិនប្រឌិត គឺមានលក្ខណះខុសគ្នាពីការសសេរដើម្បីបោះពុម្ព។ ទាំងនេះ គឺជាទម្រង់តែមួយដើម្បីសសេររឿងដែលអ្នកនិពន្ធត្រូវតែគិតដល់។ រឿងគឺជា សោតទស្សន៍ ពាក្យពេចន៍ដែលអ្នកនិពន្ធសសេរ គឺមិនត្រូវបានគេអានទាំងអស់នោះទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែបានឃើញ និងបានឮដូចជា រូបភាពនៅលើអេក្រង់។ ជំនាញដែលសំខាន់បំផុតនៃអ្នកសសេរ គឺសសេរនូវអ្វីដែលគេបានឮ ។ ទ្រឹស្ដី និងការពន្យល់គឺជា ផ្នែកដ៏តូចមួយនៃការសសេរស្គី្រប។ ប្រសិនបើប្រិយមិត្តមិនបានរកឃើញនូវទ្រឹស្ដីវាមិនមែនជាការសសេរដែលអាក្រក់នោះទេ។ អ្នកនិពន្ធ គួរតែគិតថា “”តើអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវតែសសេរនៅក្នុងការយល់ឃើញពីធម្មជាតិ”” ប្រសិនបើ វាមិនមែនទេតើខ្ញុំគួរធ្វើរបៀបណាដើម្បីរកឃើញសោតទស្សន៍? រឿងដែលបង្ហាញពីចលនា រូបភាពភាគច្រើន ដែលអ្នកបានឃើញតែងមានចលនា ។ វាជា ការបំបែកចលនារូបភាពពីរូបថត។ រឿងជាច្រើនត្រូវបាន បកប្រែដោយអ្នកនិពន្ធក្នុងចលនានៃរូបភាព។ រឿងដែលមានបរិហារដែលមិនអាចមើលឃើញដោយភ្នែកទទេ មានកោសិការតូចៗ នៅក្នុងរាង្គកាយរបស់យើង ប្រទេសណាមួយដែលយើងធ្លាប់ទៅព័ត៌មានដែលពេលខ្លះយើងភ្លេច។ អ្នកនិពន្ធគួរតែ ប្រមូលនូវរឿងរ៉ាវដែលកើតមាននៅក្នុងជីវិតទៅកាន់ប្រិយមិត្តរបស់គេដែលពួកគេគ្មានបទពិសោធន៍នូវអ្វីដែលពួកគេបានឃើញនៅលើអេក្រង់។