រឿងមហាភារតយុទ្ធ ភាគទី៥៖ឥន្ទ្របថរដ្ឋ រាជអាណាចក្រថ្មី

ត​មក បាណ្ឌវ​ក្សត្រិយ៍​ទាំង ៥ អង្គ ក៏​នាំ​គ្នា​ទៅ​សាង​រាជធានី​ទីក្រុង​ថ្មី​នៅ​ខណ្ឌ​វបថ ផ្ដើម​កសាង​កាប់​គាស់​ឈើ​ព្រៃ ចូល​ចាំង​ជម្រះ​ដី ទី​ទួល​ឲ្យ​រាប​ទៀប​ស្មើ​ផ្ទៃ ស្រេច​ហើយ​នៃ ទើប​សាង​ព្រះ​រាជ​មន្ទីរ ព្រម​ទៅ​ដោយ​កំផែង​ដ៏​វិចិត្រ ហាក់​ដូចជា​ទេព​និម្មិត្រ​ក៏​ប្រហែល​គ្នា តាំង​នៅ​ឆ្នេរ​ទន្លេ​យមុនា​ខ្ពស់​ត្រដឹម​ស្កឹមស្កៃ លេច​កំពូល​ច្រូងច្រាង​ប្រាង្គ​លលៃ​គ្រប​ទៅ​លើ​ទន្លេ ជីក​ស្រះ​ជីក​គូ​នឹង​បន្លាយ​ជ្រលង​អូរ សម្រាប់​បង្ហូរ​ទឹក​ចេញ​ចូល​តាម​ត្រូវ​ការ ធ្វើ​ទាំង​ឱទ្យាន​សួន​ផ្កា និង​សួន​ច្បារ​ផលា​ផល​ជុំវិញ​ព្រះ​រាជ​មន្ទីរ​សុទ្ធ​សឹង​តែ​ព្រឹក្សា​លតា​ជាតិ​ដ៏​មាន​ផ្លែ​ផ្កា គួរ​ជាទី​ទស្សនា​នៃ​អ្នក​ដែល​បាន​ទៅ​យល់ មាន​ជ្រលង​ដង​ទឹក​ដ៏​ថ្លា ហូរ​អំពី​ទន្លេ​យមុនា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ឱទ្យាន ដក់​ទៅ​ក្នុង​ល្អាង​ដ៏​មាន​នៅ​ក្នុង​សួន​ជា​អន្លើ ៗ សម្រាប់​ចិញ្ចឹម​ឈើ​ព្រឹក្សា​លតា​ជាតិ​ឲ្យ​ស្រស់​ខ្ចី​ជានិច្ច មាន​ហ្វូង​រមាំង​ទ្រាយ​ទន្សាយ​ក្ដាន់​ជាដើម ដើរ​រក​ស៊ី​ស្មៅ​ក្នុង​ត្រិណុទ្យាន​ដ៏​ខៀវ​ខ្ចី​វិស័យ​ដូចជា​ព្រំ​ដ៏​វិចិត្រ មាន​ហ្វូង​បក្សី​នរ​ជាតិ ហិច​ហើរ​ឆ្វៀល​ឆ្វាត់​ចាប់​ព្រឹក្សា មយូរា​ដើរ​កែ​ក្រាយ​ក្បែរ​គុម្ព​ឈើ ខ្លះ​ទំ​លើ​មែក​ឈើ​ស្រសាស់​ស្លាប ក្ងោក​ប៉ោល​តោក​នូវ​សេក​ចាប យាស​យំ​កេបកាប​តាម​ភាសា សកុណា​ឆ្លាស់​ឆ្លើយ​រងំ​ព្រៃ ត្រូវ​នឹង​សម្លេង​រៃ​យំ​ងាំង ៗ ឮ​ហើយ​ភាន់​ភាំង​ឈាន​ឈប់​ឈរ​ស្ដាប់​សព្វ​បក្សី ។ អាស្រ័យ​លោក​សង្ខារ​តាក់តែង​ឡើង ដោយ​ធម្មតា​ឯង​ខ្លះ អាស្រ័យ​វិទ្យា​របស់​បុគ្គល​រចនា​ឡើង​ខ្លះ ឆោម​លំអ​នៃ​ធម្មជាតិ​ទាំងឡាយ​នោះ ទើប​ប្រមូល​មក​មាន​ព្រម​នៅ​ទី​នោះ ជាទី​សម្រាន្ត​រម្យ​រីករាយ​នៃ​អ្នក​ដ៏​ជា​ម្ចាស់ លុះ​សាង​ស្រេច​បាណ្ឌវ​ក្សត្រិយ៍​ក៏​ស្ដេច​ឡើង​គង់​វាំង​ថ្មី​តាម​វិធី​បុរាណ​សម្មត​នាម​ថា ឥន្ទ្របថ ព្រោះ​ល្អ​ប្រហែល​រម្យ​ស្ថាន​ក្នុង​ត្រៃត្រឹង្ស​ភព​របស់​សម្ដេច​អម្រិន្ទ្រាធិរាជ ។ គ្រា​នោះ​អ្នក​នគរ​ព្រម​គ្នា​អញ្ជើញ​យុធិស្ឋិរ​ឡើង​សោយរាជ​សម្បត្តិ​នា​ក្រុង​ឥន្ទ្របថ ដោយ​ម្លប់​ពោធិ​សម្ភារ​របស់​ព្រះ​អង្គ ប្រទេស​ក៏​ស្ដុកស្ដម្ភ​សម្បូណ៌​ឡើង​គ្រប់​យ៉ាង ប្រជា​រាស្ត្រ​នៅ​ជា​សុខ​ក្សេមក្សាន្ត​សព្វ​ទិវា​រាត្រី ឥត​មាន​ភិតភ៏យ​ដោយ​រឿង​អ្វី ទ្រង់​ផ្សាយ​ព្រះ​រាជាបុភាព​វាទ​ចេញ​ទៅ​បន្តិច​ម្ដង ៗ រឿយ ៗ ទៅ ទាល់​តែ​ឥន្ទ្របថ​រដ្ឋ​ធំ​ទូលាយ​ជាង​កំណត់​ដើម មិនមែន​តែ​មាន​ដែនដី​ធំ​ប៉ុណ្ណោះ នៅ​មាន​កម្លាំង​រេហ៍ពល​ដ៏​ក្លាហាន​ជា​អនេក ទ្រង់​នៅ​អំណាច​ឥស្សរ​ភាព​ក្នុង​ផ្លូវ​រដ្ឋ​ប្រសាសន​យ៉ាង​ស្រួច លុះ​ព្រះ​យុធិស្ឋិរ​ឃើញ​ថា ការ​ព្រះ​នគរ​បាន​ចម្រើន​ធំ​ទូលាយ​ដល់​ខ្នាត​ហើយ​ការ​គ្រប់គ្រង​ក៏​ខ្ជាប់ខ្ជួន​បរិបូណ៌​គ្រប់​យ៉ាង​ហើយ ទ្រង់​នៅ​ព្រះ​តេជានុភាព និង​ព្រះ​កិត្តិយស​ជា​មហា​រាជា ទ្រង់​ប្រាថ្នា​និង​ធ្វើ​ពិធី​សូយយ័ជនកម៌ ការ​បូជា​មហា​រាជ ដើម្បី​ប្រកាស​ឥស្សរ​ភាព​របស់​ទ្រង់ អ្នក​ជា​មហា​រាជា ឲ្យ​ប្រាកដ​ទៅ​ក្នុង​ពពួក​ក្សត្រី​នោះ​ដែរ​គ្រង​នគរ​តូច​តាច​នៅ​ជិត​ខាង​រាជ​រដ្ឋ​សីមា ទើប​ទ្រង់​ប្រើ​អនុជា​ទាំង ៤ អង្គ ឲ្យ​យាត្រា​ទៅ​ជាន់​ដែន​ប្រទេស​រាជ​ជិត​ខាង​អម្បាល​នោះ ដើម្បី​ប្រកាស​ឥស្សរ​ភាព​ជា​ក្សត្រិយ៍​ធំ​លើ​នានា​ប្រទេស​រាជ ពួក​ប្រទេស​រាជ​ដែល​ព្រម​ចុះ​ចូល ក៏​បាន​អញ្ជើញ​មក​ប្រជុំ​ក្នុង​ពិធី សូយយ័ជនកម៌ ចំណែក​ឯ​ប្រទេស​ដែល​រឹង​ទទឹង ឬ​តស៊ូ ក៏​ត្រូវ​ប្រហារ​ខ្ទេច​ទៅ ដែនដី​ក៏​ត្រូវ​រឹប​យក​មក​រួម​ជា​អាណា​ចក្រ​មហា​រាជា​ឥន្ទ្របថ ។ រាជ​សូយ​ពិធី​គ្រា​នេះ កើត​ផល​សម្រេច​យ៉ាង​ធំ​ក្នុង​ផ្លូវ​រដ្ឋ​ប្រសាសនោបាយ ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ យុធិស្ឋិរ តាំង​មាំ​នៅ​ក្នុង​រាជ​សម្បត្តិ បាន​ផ្សាយ​រាជ​សម្បត្តិ​អាណា​ចក្រ​គ្រប​ទៅ​លើ​សាមន្តរាជ​តូច​ធំ​ទាំងឡាយ ជា​បច្ច័យ​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​មាន​មិត្រ​មេត្រី នឹង​មហា​រាជា​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា​ភាគ​លើ​ជា​ច្រើន​អង្គ ហើយ​ជួយ​ជ្ញជូន​ព្រះ​តេជានុភាព និង​កិត្តិ​ប្រវត្តិ​ឲ្យ​ខ្ចរខ្ចាយ​ទួទៅ​ក្នុង​នានា​ប្រទេស ។ ស្រេច​ការ​ពិធី​នេះ​ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ទុរយោជន៍​ព្រម​ដោយ​រាជ​បរិពារ និង​ព្រះ​សសុនិ ជា​បិតុលាធិរាជ​នៃ​គណៈ​ក្សត្រិយ៍​គោរព ស្ដេច​ទៅ​ប្រពាត​ឯ​នគរ​ឥន្ទ្របទ ដែល​ឧស្សាហ៍​ស្ដេច​ទៅ​ទាំង​ម៉្លេះ ដោយ​ព្រះ​ហឫទ័យ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ឬស្យា ជាង​ទៅ​សម្ដែង​សេចក្ដី​ត្រេកអរ​ក្នុង​រឿង​សាង​រាជធានី​ថ្មី សារពើ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ឃើញ សារពើ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ស្ដាប់ សារពើ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រារព្ធ​ទៅ​ដល់ សុទ្ធ​តែ​ជា​គ្រឿង​រុញ​រុក​ឲ្យ​កើត​សេចក្ដី​ឬស្យា និង​អាឃាត​ឡើង នឹង​មើល​ភូមិ​ប្រទេស​ឥន្ទ្របទ​ក៏​ល្អ​ឯក​អស្ចារ្យ នឹង​មើល​ទៅ​មុខ​មាត់​ប្រជាជន ក៏​រីករាយ​ឆ្អែតឆ្អន់​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​សុខ​សម្រាន្ត ព្រះ​រាជា​ណាចក្រ​រុងរឿង​សម្បូណ៌​ព្រម​ពេញ​ទៅ​ដោយ​របស់​ដ៏​មាន​តម្លៃ ជាទី​គួរ​មើល​គួរ​ឃើញ​របស់​ដែល​អស្ចារ្យ​បំផុត​ក៏​គឺ​ព្រះ​រាជ​វាំង ផុត​វិស័យ​ទុយោជន៍​នឹង​ប្រទះ​ឃើញ​ក្នុង​ទី​ដទៃ ការ​ដែល​ទៅ​ក្រុង​ឥន្ទ្របទ​គ្រា​នេះ សង្កេត​មើល​អាកប្ប​កិរិយា​ក៏​ដូចជា​ភ្ញៀវ​តាង​ប្រទេស​ទាំង​ពួង ដែល​គេ​តែង​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​នានា​តាម​សព្វ​មួយ​ដង តែ​ក្នុង​ហឫទ័យ​ទុយោជន៍ ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្ដៅ​ក្រហាយ​ដ៏​លើស​លន់ តែ​ទៅ​ដោយ​អំណាច​ដែល​មក​ឃើញ​របស់​ចំឡែក​អស្ចារ្យ​ដូច​នេះ ជាទី​ដឹក​ភ្នែក​ឲ្យ​មើល​ទាល់​តែ​ភ្លើន វេលា​ដែល​ទ្រង់​យាង​ទត​មហា​ស្ដាន ជួន​កាល​ព្រះ​សិរ​ទៅ​ប៉ះ​នឹង​ជញ្ជាំង ដែល​ខាត់​រលោង​ឡើង​ស្រមោល​ដូចជា​កញ្ចក់​ខ្ឌាំង ក្នុង​កាល​ដែល​ទ្រង់​ព្យាយាម​នឹង​យាង​ទៅ​ត្រង់​នោះ ដោយ​ស្មាន​ថា​ជា​ទី​ចន្លោះ​ដល់​ទៅ ១ កន្លែង​ទៀត ខណ​កាល​ទ្រង់​យាង​ពី​បន្ទប់ ១ ចូល​ទៅ​បន្ទប់ ១ ទៀត ទៅ​ប្រទះ​កន្លែង​បន្ទប់​ទឹក ប្រប៉ា1 ដែល​កំពុង​ខ្ពុល​បញ្ចេញ​សុគន្ធ​សា ៗ មាន​អាការ​ដូចជា​គ្រាប់​ភ្លៀង​ដ៏​ល្អិត ធ្លាក់​ចុះ​អំពី​ពិដាន​ស្រោច​ទទឹក​គ្រឿង​ទ្រង់​ជោក ដល់​ទៅ​មួយ​កន្លែង​ទៀត​ទ្រង់​លាត់​អង្ខើញ​ព្រះ​ភូសា ដោយ​សម្គាល់​ថា​ជា​ល្អាង​ទឹក តែ​ទឹក​នោះ​ជា​ផ្លូវ​ដើរ ជា​របស់​វិការ​ដោយ​ថ្វី​ដៃ​ជាង​ធ្វើ​បញ្ឆោត​ទុក ។ តែ​សេចក្ដី​ពិត មិនមែន​ជា​ពួក​បាណ្ឌវ​ក្សត្រិយ៍​បំណង​នឹង​ធ្វើ​លលេង ឬ​ធ្វើ​ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​អាម៉ាស់​មុខ​នោះ​ទេ តែ​ទុយោជន៍​ឯង​មាន​សន្ដាន​ចិត្ត​ជា​បុគ្គល​ពាល ក៏​ចេះ​តែ​ចាំ​រើស​យក​រឿង​រញ៉ិករញុក​បន្តិច​បន្តួច​នេះ​ពូត​ឡើង​ជា​ដុំ ព្រោះ​ប្រទះ​ត្រង់​រឿង​ដែល​ទ្រង់​ល្ងើល​កាលណា ពួក​បាណ្ឌវ​ក៏​ទ្រង់​សម្រួល​កាល​នោះ ដោយ​អត់​មិន​បាន​ទ្រង់​សម្រួល​ឃឹក ៗ តាម​ភេទ​ជា​ញាតិ​ស្និទ្ធិ​មិនមែន​ជា​ទ្រង់​សម្រួល​ក្អាកក្អាយ​យ៉ាង​កញ្ជះ​គេ​នោះ​ទេ ទុរយោជន៍​នឹក​អៀន​ខ្មាស​ក៏​រក​រឿង​ចង​អាឃាដ​ទៅ​ឯង ប្រញាប់​ស្ដេច​ចេញ​មក​ពី​ទីក្រុង​ឥន្ទ្របទ លុះ​មក​ដល់​ព្រះ​នគរ ក៏​ទ្រង់​លើក​យក​រឿង​ដែល​បរិវិតក្ក​នោះ​មក​ប្រារព្ធ​នឹង​សកូនី​ជា​បិតុលា​ថា ៖ ទ្រង់​សកូនី ខ្ញុំ​ឈឺ​ចិត្ត​ណាស់ ពួក​បាណ្ឌវ​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់​សល់​សែន បាន​ត្រៀម​ការ​ទុក​ធ្វើ​បាប​ខ្ញុំ ដោយ​ឧបាយ​ដ៏​លែប​ខាយ មាន​ទេវតា​ជា​ប្រធាន​ព្រះ​តុល គំនិត​របស់​គេ​គិត​តែ​មើល​ងាយ​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ សេចក្ដី​ប្រមាទ​មើល​ងាយ​អស់​នេះ ចត់​ល្វីង​ជាង​ខ្លឹម​ឈើ​ដែល​ល្វីង​ណាស់​ទៅ​ទៀត វា​តាំង​ចិត្ត​មើល​ងាយ​ប្រមាទ​គ្នា​មែន ៗ ហេតុ​នោះ​ពួក​វា​ទើប​ដើរ​តាម​ខ្ញុំ​ស្ររ ដូចជា​ឆ្កែ​តាម​ជើង​ដំរី ដើម្បី​នឹង​បាន​ឃើញ​ហេតុ​ភេទ​ដែល​វា​ក្លែង​ធ្វើ​ទត​គឺ​វា​ចាំ​មើល​តែ​ខ្ញុំ​ដែល​ភ្លាត់​ដួល​តិត​ដួល​តូង អារឿង​ដួល​វា​ក៏​សំខាន់​ណាស់​ដែរ ដូចជា​ធ្លាក់​អំពី​ទី​ខ្ពស់​រលាត់​ដៃ​ជើង​ទៅ​អស់​ក្រែល ព្រះ​រាជ​ហឫទ័យ​ព្រះ​ជនក​ខ្ញុំ​សោត​ក៏​ត្រជាក់​ល្ហិម ដោយ​ជរា​ភាព​បៀតបៀន ឥឡូវ​នេះ​ទ្រង់​មិន​អាច​នឹង​ត្រិះ​រិះ​កែ​បញ្ហា​ដែល​ជំពាក់​ទាក់​ទិន​នឹង​ជ្រៅ​សុខុម​នេះ​បាន តែ​ខ​នេះ​អស់​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​កូន​ប្រុស​មាន​ដៃ​មាន​ជើង​គ្រប់​បរិបូណ៌​មិន​ត្រូវ​មើល​បំណាំ ឬ​ទ្រង់​យល់​ដូចម្ដេច ព្រះ​ជន​លោក​ជរា​ណាស់​ហើយ ទ្រង់​ចាំ​តែ​ស្ដាប់​ទីប្រឹក្សា​យ៉ាង​អព្យាក្រិត ទើប​ឯ​ទីប្រឹក្សា​នោះ​សោត​និង​ទុក​ចិត្ត​វា ក៏​ដូចជា​ទុក​ចិត្ត​អសិរពិស អាពួក​ចង្រៃ​វា​លក់​ម្ចាស់​ឯង​ទ្រម វា​ទូល​ណែ​នាំ​ឲ្យ​ព្រះ​ជនក បែង​ព្រះ​រាជ​អាណា​ចក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ​ពួក​បាណ្ឌវ​ពាក់​កណ្ដាល​ដែល​គេ​មិន​មាន​សិទ្ធិ ឬ​មុខ​ក្រសួង​និង​ត្រូវ​បាន​សោះ​ឡើយ ព្រះ​ជនក​លោក​គំនិត​ស្រាល​ណាស់ បើ​ប្រសិន​ជា​ត្រូវ​និរទេស​ចេញ​អំពី​ព្រះ​រាជ​វាំង​ទៅ​ម្ដង ប្រហែល​ជា​នឹង​ទ្រង់​ជ្រាប​ព្រះ​អង្គ​ថា ឱ​នេះ​ទោស​ព្រោះ​ចិញ្ចឹម​អសិរពិស​ទុក ១ ក្រោល​ធំ​នោះ​ឯង ខ្ញុំ​ពោល​មក​ទាំង​នេះ​ព្រោះ​ជា​ការ​ផ្ទុក​ផ្ទាល់​ខ្លួន ព្រះ​បិតុលា​ក៏​ឃើញ​នឹង​ព្រះ​នេត្រ​ស្រាប់​ហើយ​ថា ពួក​អធម៌​សេនាបតី​របស់​យើង បាន​កើប​កោយ​ព្រះ​រាជ​ទ្រព្យ​អំពី​ព្រះ​ឃ្លាំង ផ្ទុក​ផ្ទេរ​ទៅ​ឲ្យ​ចាក់​ទៅ​ឲ្យ​ពួក​បាណ្ឌវ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​មិនមែន​ជា​កូន​ស្រី និង​មក​ដេក​យំ​ហ៊‍ី ៗ តាម​សភាព​ជា​អ្នក​ចិត្ត​ទន់​នោះ​ទេ ខ្ញុំ​ចំ​ជា​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​នឹង​ច្បាំង​ទាល់​តែ​ផុត​ដង្ហើម​អស្សាសបស្សាស​ជាទី​បំផុត តែ​ចង់​ក្របែល​អាពួក​ចង្រៃ​អប្បលក្សណ៍​អស់​នេះ​ជា​មុន ហើយ​នឹង​ងាប់​ទៅ​ក៏​តាម​ការ​ចុះ ខ្ញុំ​គ្នេរ​មើល​ឃើញ​ថា​កម្លាំង​កង​ទ៍ព​របស់​យើង​ក្នុង​វេលា​នេះ​ទន់​ណាស់ មិន​ល្មម​នឹង​ធ្វើ​ការ​ដណ្ដើម​ជ័យ​កណ្ដាល​យុទ្ធ​ភូមិ​ជា​មួយ​នឹង​សឹក ព្រោះ​វា​មាន​កម្លាំង​រឹង​រិទ្ធិ មាន​ទាំង​ពួក​សម្ពន្ធ​មិត្រ​ជិត​ខាង​ជំនួយ​ច្រើន​ផ្លូវ ឯ​សេចក្ដី​លំអ​រុងរឿង​ក្នុង​ប្រទេស​របស់​គេ ជា​គ្រឿង​ធ្វើ​ឲ្យ​រកាំ​ក្នុង​ភ្នែក​ខ្ញុំ​ណាស់ ស្មើ​ដូចជា​កន្ទុយ​ថ្លែន​ដែល​កើត​ក្នុង​ភ្នែក ខ្ញុំ​ចង់​តែ​ស្លាប់​ទៅ​ជា​ជាង​រស់​នៅ​ដោយ​សេចក្ដី​អប្បយស​ដូច​នេះ ខ្ញុំ​នឹង​មាន​អាយុ​រស់​នៅ សូម្បី​ដូច​ជីវិត​ក្អែក​ក៏​តាម​ការ​ចុះ ។ សកុនិ អង្គុយ​ស្ដាប់​រឿង​ផ្ដេសផ្ដាស​នេះ​រឿយ​ទៅ មិន​មាន​ឆ្លើយ​ឆ្លង​ថា​អ្វី​ដល់​មួយ​ម៉ាត់ ទាល់​តែ​ទុរយោជន៍​ពោល​ចប់​ចុះ គេ​ជា​ខ្ញុំ​រាជការ​ធ្លាប់​តែ​ប្រចិប​ប្រចែង​ម្ចាស់ ស្ទាត់​ក្នុង​ការ​អង្គុយ​ស្ដាប់​ស្ងៀម ៗ នឹង​ស្ទាត់​ក្នុង​ពិធី​ប្រតិបត្តិ​មិន​ឲ្យ​ទាស់​អធ្យាស្រ័យ​ម្ចាស់ កាល​ឃើញ​ទុរយោជន៍​ខ្ញាល់​នឹង​ពួក​ព្រះ​ញាតិ​ណាស់​ណា ជា​ឱកាស​នឹង​បំពេញ​ឡើង​ឲ្យ​ដល់​ការ​គេ​ក៏​ក្អែរ​ពិស​ដាក់​បន្ថែម​ឡើង​ឲ្យ​ម្ចាស់​រឹត​តែ​ក្ដៅ​ក្រហាយ​ឡើង​ជាង​មុន ។ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​នេះ​គាប់​ហើយ មើល​ទៅ​កម្រ​នឹង​កាច់​កម្លាំង​ពួក​បាណ្ឌវ​បាន ព្រោះ​ប្រទេស​តូច​ធំ​រាប់អាន​គេ តែ​ត្រង់​ដែល​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា ស្លាប់​ទៅ​ជា​ជាង​រស់​នៅ​ដោយ​សេចក្ដី​អប្បយស នោះ​ជា​ព្រះ​តម្រិះ​ដ៏​ខុស​សោះ សេចក្ដី​អប្បយស​ប្រៀប​ដូច​អាកាស​ធាតុ​ក៏​ថា​បាន មិនដូច​នោះ​ទេ ក៏​ដូចជា​មុខ​ដំបៅ​អាច​នឹង​រក្សា​ឲ្យ​សះ​ជា​ទៅ​បាន​ក្នុង​មិន​យូរ សេចក្ដី​គិត​មួយ​យ៉ាង​បាន​មក​ដុះ​ឡើង​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ នឹង​ទូល​ឲ្យ​ទ្រង់​ជ្រាប​ដោយ​ឧបាយ​មួយ​យ៉ាង​ឃើញ​បាន​ការ​ជា​ប្រាកដ គឺ យុធិស្ឋិរ ចូល​ចិត្ត​លេង​ស្កា​រមែង​ដឹង​ឮ​រាល់​គ្នា​ហើយ ចំណែក​ឯ​ខ្ញុំ​ទ្រង់​ក៏​ទ្រង់​ជ្រាប​ហើយ ដែល​ថា​ស្ទាត់​ក្នុង​ការ​ល្បែង​ស្កា​យ៉ាង​ម្ដេច យុធិស្ឋិរ នៅ​ទន់​ហត្ថ​ណាស់ ខ្ញុំ​អាច​នឹង​លេង​យក​ជ័យ​ជម្នះ​បាន​ដោយ​ឧបាយ​ទាំង​ពាន់​ផ្លូវ គឺ​ខ្ញុំ​នឹង​លេង​ដោយ​កូន​ស្កា​បង្កប់​សំណរ​ជន្លរ​ឲ្យ​បាន​ចិត្ត​ខ្លាំង​ឡើង ៗ ប្រមាណ​តែ​ត្រឹម​ពាក់​កណ្ដាល​ឡូ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ហោច​ទៅ​តែ​ម្ដង នឹង​លេង​ឲ្យ​អស់​សាច់​ឈាម​ទៅ​តែ​ម្ដង នឹង​រឹប​យក​ទាល់​តែ​កាន់​អម្បែង​ដើរ​សុំ​ទាន ឬ នឹង​រឹត​គាត់​ឲ្យ​តឹង​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត​ក៏​បាន ដោយ​សន្យា​ថា អ្នក​ចេញ​ត្រូវ​ចេញ​ចាក​ព្រះ​នគរ​ទៅ​នៅ​ព្រៃ​កំសត់​អស់​វេលា ១២ ឆ្នាំ យើង​អាច​នឹង​លាង​សឹក​សត្រូវ​របស់​យើង​ឲ្យ​អបជ័យ​រលីង​ទៅ ដោយ​គំនិត​លែប​ខាយ​ឧបាយកល​ខាង​ក្នុង​ដូច​នេះ មិនមែន​ចេញ​មុខ​ច្បាំង​គ្នា​ក្ឌុងក្ឌាំង​បំផ្លាញ​គ្រឿង​យុទ្ធ​ភណ្ឌ​ទៅ​ទទេ ៗ នោះ​ទេ ។

ឯកសារយោង

កែប្រែ

សៀវភៅរឿងមហាភារតយុទ្ធ ចងក្រងនិងរៀបរៀងដោយ ព្រះស្នេហាសារ ទេព ក្រសេម

តំនភ្ជាប់ក្រៅ

កែប្រែ

វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត