រឿងមហាភារតយុទ្ធ ភាគទី៨៖ព្រះចៅក្រុងវិរាដ

វា​មួយ​នោះ ព្រះ​ចៅ​ក្រុង​វិរាដ​ប្រថាប់​លើ​រាជាសនៈ ក្នុង​ព្រះ​ទីនាំង​វិនិច្ឆ័យ មាន​អមាត្យ​មុខ​មន្ត្រី​បង្គំ​គាល់​ត្រៀបត្រា ទ្រង់​ស្ដាប់​ដីកា និង​ពាក្យ​ស្រែក​ថ្លែង​ទុក​របស់​បណ្ដា​រាស្ត្រ កំពុង​ទ្រង់​វិនិច្ឆ័យ​សេចក្ដី​ឲ្យ​ទៅ​តាម​យុត្តិធម៌ ដល់​ពួក​ដែល​ត្រូវ​បៀតបៀន ខណៈ​នោះ​ទត​ព្រះ​នេត្រ​ទៅ​ឃើញ​ប្រុស​បួន​ប្រាំ​នាក់​តែង​កាយ យ៉ាង​គ្រាំ​គ្រា​ឈរ​នៅ​ទ្វារ​ព្រះ​បរម​រាជ​វាំង ទើប​មាន​ព្រះ​រាជ​ឱង្កា ឲ្យ​រាជ​ភត្ត​ម្នាក់​ទៅ​សួរ​ថា អ្នក​អម្បាល​នោះ​ជា​អ្នក​ណា ត្រូវ​ការ​អ្វី កាល​បាន​ទ្រង់​ព្រះ​សណ្ដាប់​សេចក្ដី​នោះ​ហើយ ត្រាស់​ឲ្យ​ហៅ​ចូល​មក​មុខ​ព្រះ​ទីនាំង ព្រះ​រាជ​ទាន​ឱកាស​ឲ្យ​គេ​ក្រាប​ទូល​សេចក្ដី​ដល់​ព្រះ​អង្គ​ដោយ​ត្រង់ គ្រា​នោះ​មួយ​អង្គ​ក្នុង​ពួក​បង​ប្អូន​ទាំង​ប្រាំ​ក្រាប​ទូល​ថា គ្រោះ​អាក្រក់​មុខ​គួរ​ស្ញែង​ដែល​បាន​ឧប្បត្ដិ​ដល់​មហា​រាជ​យុធិស្ឋិរ ប្រហែល​ជា​មាន​ជ្រាប​ដល់​ព្រះ​អង្គ​ហើយ ហើយ​គ្រោះ​ពួក​ទូល​បង្គំ​ជា​ខ្ញុំ​នេះ ជា​ភាគ​មួយ​ក្នុង​ព្រះ​គ្រោះ​នោះ​ដែរ គឺ​ពួក​ទូល​ព្រះ​បង្គំ​ជា​ខ្ញុំ ជា​ខ្ញុំ​រាជការ​មហា​រាជ​យុធិស្ឋិរ​កាល​ព្រះ​អង្គ​ត្រូវ​និរទេស​ចេញ​ចាក​ព្រះ​នគរ​ហើយ ពួក​ទូល​ព្រះ​បង្គំ​ក៏​រងា​ក្នុង​ចិត្ត ដោយ​ហេតុ​គ្មាន​ទីពឹង ទើប​ត្រេច​ស្វែង​រក​ចៅហ្វាយ​នាយ​ដ៏​សម​គួរ​ជាទី​ពឹង​តទៅ បាន​ឮ​ព្រះ​កិត្តិគុណ​របស់​ព្រះ​អង្គ​ដែល​ទ្រង់​អើ​ពើ​ណាស់​នោះ ទៅ​ដឹក​ពួក​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​មក​ដល់​ទី​នេះ ពួក​ទូល​ព្រះ​បង្គំ​មាន​បំណង​នឹង​មក​រក​ការ​ធ្វើ​ក្នុង​ព្រះ​រាជ​សំណាក់​ឯ​ណា​នីមួយ តែ​គ្មាន​ព្រះ​រាជា​អង្គ​ណា​ទទួល​ចិញ្ចឹម ចេះ​តែ​បដិសេធ​រាល់​នគរ ក្នុង​ទី​បំផុត​ទើប​មក​ដល់​ទី​នេះ ពួក​ទូល​ព្រះ​បង្គំ​សូម​ប្រគល់​កាយ​ថ្វាយ​ជីវិត​នឹង​ព្រះ​អង្គ​សូម​ជ្រក​កោន​ក្រោម​ម្លប់​ពោធិសម្ភារ ។ ព្រះ​រាជា​បាន​ទ្រង់​ព្រះ​សណ្ដាប់​ហើយ ក៏​ស្លុត​ព្រះ​ហឫទ័យ​ពន់​ប្រមាណ បែរ​ព្រះ​ភក្ដ្រ​ទៅ​ខាង​សេនាបតី​មាន​ព្រះ​រាជ​តម្រាស់​ថា ការ​និរទេស​យុធិស្ឋិរ​ដោយ​ផ្លូវ​អយុត្តិធម៌​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ជា​រាជ​សម្ពន្ធ​មិត្រ​កើត​ទោមនស្ស​ច្រើន ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្ដា​រាស្ត្រ​ពាស​ពេញ​ទាំង​ផែនដី​បាន​សេចក្ដី​ព្រួយ​លំបាក​ច្រើន រាស្ត្រ​មាន​ចំនួន​ជា​ច្រើន​ពាន់ នាំ​គ្នា​ក្រឡុក​ប៉ុកប៉ាក​ព្រាត់​ចាក​ទី​លំនៅ អាស្រ័យ​ហេតុ​ម្ចាស់​ម្នាយ​របស់​គេ​ត្រូវ​និរទេស​ទៅ​ដើរ​ព្រៃ សេចក្ដី​វក់​របស់​ទុរយោជន៍​នេះ​នឹង​នាំ​សេចក្ដី​វិនាស​ដល់​ខ្លួន យើង​នឹង​បដិសេធ​ពាក្យ​សុំ​នេះ​មិន​បាន គេ​មិន​បាន​មក​សុំ​ទាន គេ​សុខ​ចិត្ត​មក​រក​ការ​ធ្វើ ខ​នេះ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ច្បាស់​ថា គេ​មិនមែន​ជា​យាចក​ដើរ​សូម​ទាន​តាម​ថ្នល់ គាត់​ចូល​ទទួល​គេ​ទុក​សម្រាប់​គាល់​បម្រើ​យើង ។ បាណ្ឌវ​ក្សត្រិយ៍​ព្រម​គ្នា​ធ្វើ​វន្ទា​ព្រះ​រាជា ហើយ​ក៏​ថយ​ចេញ​មក​អំពី​មុខ​ព្រះ​ទីនាំង ត​អំពី​នោះ​មក​មួយ​ស្របក់ មាន​ស្ត្រី​ម្នាក់​តែង​កាយ​រយីករយាក ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អន្តេបុរស្ថាន គឺ​ព្រះ​រាជ​វាំង​ជាន់​ក្នុង តែ​ទម្រង់​ឆោម​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ អ្នក​ណា​ឃើញ​ហើយ​ក៏​មាន​ចិត្ត​បដិព័ទ្ធ​នឹង​ឆោម​របស់​នាង​ស្ទើរ​ភ្លាំង​ភ្លើ​ស្មារតី ។ ព្រះ​រាជិនី​ព្រះ​ចៅ​វិរាដ​ត្រាស់​សួរ នាង​ជា​អ្នក​ណា នាង​ត្រូវ​ការ​អ្វី ។ ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ជា​ស្ត្រី​កំសត់​អត់​ទី​ពឹង មាន​តែ​សេចក្ដី​ព្រួយ​ប្រាណ​ស្ទើរ​ប្រេះ​ទ្រូង​ស្លាប់ ។ នាង​ឈ្មោះ​អី ? មើល​ទៅ​ព្រះ​ភក្ដ្រ​រានី1 បណ្ដាល​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ទ្រង់​មេត្តា​ប្រណី​ដល់​នាង​ជា​ប្រាកដ សេចក្ដី​ល្អ​រូប​ល្អ​ឆោម​របស់​បាង​យ៉ាង​ត្រចេះ​ត្រចង់ កិរិយា​មារយាទ​ដ៏​រៀបរយ​ឥត​ឆ្គង សម​ជា​អ្នក​មាន​ត្រកូល​ឧត្ដម​ពង្ស តែ​មើល​ទៅ​បែប​ជា​មនុស្ស​កើត​ទុក្ខ មុខ​ស្លក់​មើល​ទៅ​លក្ខណៈ​ល្អ​អស្ចារ្យ ធ្វើ​ឲ្យ​រានី​នឹក​ឆ្ងល់ ទើប​ត្រាស់​សួរ​ថា រូប​រាសី​របស់​នាង​ម្ល៉េះ ម្ដេច​ក៏​មិន​កំចាត់​ឧបទ្រព​ភ័យ​ឲ្យ​ឃ្លា​ឃ្លាត​ចេញ​ទៅ ។ ព្រះ​មេ​ម្ចាស់ ព្រះ​នាង​ទ្រៅបទី ទ្រង់​នៅ​រូប​សម្បត្តិ​យ៉ាង​ឆើត​រក​ទី​ប្រៀប​បាន​ដោយ​ក្រ ម្ដេច​ទ្រង់​គង់​ត្រូវ​គ្រោះ​កម្ម នាំ​ឲ្យ​ស្ដេច​ទទួល​ឧបទ្ទវ​អន្តរាយ តោង​ស្ដេច​ព្រាត់​ព្រាក​ចាក​ព្រះ​នគរ នឹង​សិរី​រាជ​សម្បត្តិ​បាន កាល​នាំ​មក​ធៀប​នឹង​រូប​ខ្ញុំ​ម្ចាស់ ដែល​គ្រាន់​តែ​ជា​ទាសី​របស់​ព្រះ​ទេវី​សោត​ក៏​តោង​មិន​សង្ស័យ​ក្នុង​រឿង​នេះ ។ រានី​ត្រាស់​សួរ​តទៅ​ទៀត​ថា នាង​ត្រូវ​ការ​អ្វី ហើយ​នាង​ក្រាប​ទូល​ទេពី​ថា ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ត្រូវ​ការ​មក​រក​ការ​ឯ​ណា​នីមួយ​ធ្វើ​គ្រាន់​នឹង​បាន​ចិញ្ចឹម​ជីវិត ។ នាង​សុខ​ចិត្ត​នៅ​បម្រើ​យើង​ឬ ? សៃរិន្ធរី​ទទួល​ធ្វើ​នាទី​នោះ​ដោយ​តុណ្ណីភាព ហើយ​ថ្វាយ​បង្គំ​លា​ថយ​ចេញ​ទៅ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ពួក​សាវឡិក (ពួក​ខ្ញុំ​រាជការ​ស្ត្រី) ។ ម្ដង​នេះ​យើង​នឹង​បាន​ឃើញ​បន្ទប់​ទី​បន្ទំ​របស់​រានី វេលា​រាត្រី​យាម​យប់​សន្ធយា ក្នុង​បន្ទប់​ព្រះ​ទេវី​អុជ​ប្រទីប​ជ្វាលា​ភ្លឺ​ព្រោង​ព្រាយ ពិដោ​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់​សព្វ​សាយ​ទៅ​ដោយ​ក្លិន​ប្រេង​ក្រអូប​ដែល​អុជ​នោះ ទួទាំង​ល្វែង​ព្រះ​មន្ទីរ ជញ្ជាំង​បន្ទប់​ព្រះ​ដំណាក់​ធ្វើ​ដោយ​មោរ៉ា សិលាឡាយ​ថ្វី​ដៃ​ជាង​ធ្វើ​ដ៏​វិចិត្រ​យ៉ាង​ឯក ឆ្លៅឆ្លុះ​រស្មី​រលង់​រលីង​ព្រិល​នេត្រ ព្យួរ​រំយោល​រយ៉ា​ដែល​ថ្វីដៃ​ប៉ាក់​ជា​រូប​ផលាផល នឹង​ទង​ភ្ញី​រស់​រវើក មុខ​គួរ​មើល​ត្រកាល​ភ្នែក នឹង​តាំង​គ្រឿង​តាំង​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ឯ​ទៀត​ជា​ច្រើន ទី​ផ្ទៃ​ព្រះ​តំណាក់​ក្រាល​ដោយ​សិលា​ទន់ ហើយ​ក្រាល​ព្រំ​ចៀម​ដ៏​ទន់​ត្រជាក់​ជើង​មាន​ជាយ​ប៉ាក់​ចាក់​ចំ​ដោយ​ខ្សែ​សយ​មាស​ប្រាក់ មាន​ព្រះ​ទែន​ភ្លុក​ដ៏​ចិញ្ចែង​ដាស​សំពត់​ព្រែ តាំង​នៅ​កណ្ដាល​បន្ទប់​នេះ សៃរិន្ធរី​តែង​ចូល​គាល់​បម្រើ​ព្រះ​ទេវី​ដល់​ក្នុង​បន្ទប់​នេះ ។ ក្នុង​បន្ទប់ ១ ទៀត មាន​របៀប​ប្រហែល​គ្នា​នេះ កិច្ច​កល​ព្រះ​អនុជ​របស់​រានី កំពុង​ផ្ទំ​ក្រៀមក្រំ​ដាលដំ​ក្នុង​ឧរាជា​ទម្ងន់ ជួន​កាល​ក៏​ថ្ងូរ​រវើ​រវាយ ជួន​កាល​ក៏​ដក​ដង្ហើម​ធំ​ឃូ ព្រះ​ជេដ្ឋ​ភគិនី រានី​ព្រះ​ចៅ​វិរាដ ប្រថាប់​ទៀប​ព្រះ​ទែន​ភ្លុក យក​ព្រះ​ហស្ត​ស្ទាប​ព្រះ​នលាត​អនុជ ដើម្បី​នឹង​រម្ងាប់​សេចក្ដី​ឈឺ​ចាប់​ឲ្យ​ធូរ​ស្បើយ​ទៅ តែ​ក៏​មិន​ស្បើយ​ល្ហើយ​ដូច​នឹក លំដាប់​នោះ​ព្រះ​អនុជ​ព្រះ​កន្សែង​អាក់អួល​ហើយ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ចេញ​មក​ថា ម្ចាស់​បង​ប្រហែល​ជា​ចោល​ប្អូន​ឲ្យ​ស្លាប់​បង់​តែ​ឯង​ហើយ​ឬ ? មិនមែន ៗ ទេ បង​មិន​និយាយ​នឹង​ប្អូន​ឯង​ហើយ បើ​ឯង​និយាយ​ព្រើល ៗ ដូច​នេះ អ្វី​មក​បញ្ចូល​ចិត្ត​ឲ្យ​នឹក​ដល់​មជ្ជុរាជ ប្អូន​ឯង​ប្រឈួន​បន្តិច​បន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ​តើ មិន​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​ក៏​ជា ជា​ប្រក្រតី​ទៅ​វិញ ។ កុំ​គប្បី​នឹក​ដូច​នោះ​ឡើយ​ម្ចាស់​បង អាការ​រោគ​ប្អូន​គ្រា​នេះ​មិនមែន​តិចតួច​យ៉ាង​ម្ចាស់​បង​សម្គាល់ សមុដ្ឋាន​រោគ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ដែល​នឹង​បាត់​ទៅ​បាន ដោយ​ហេតុ​ពីរ​យ៉ាង ឯ​ណា​នីមួយ គឺ​ស្លាប់​បង​ឬ ។ រានី​ត្រាស់​កាត់​សំនួន​ពាក់​កណ្ដាល​ឡើង​ថា​ទៀត​ហើយ ៗ ប្អូន​ឯង​និយាយ​ចេញ​ឈ្មោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់​ទៀត​ហើយ ។ ល្អ​ហើយ ថា​បើ​ដូច​នោះ ទូល​បង្គំ​តោង​ធ្វើ​មុខ​ក្រាស់​លមើល បើ​ម្ចាស់​បង​ប្រទាន​អភ័យ​រឿង​មុខ​ក្រាស់ ទូល​បង្គំ​នឹង​ទូល​រឿង​ពិត​ហើយ នឹង​បញ្ចេញ​សេចក្ដី​ស្ងាត់​កំបាំង នៃ​អាការ​រោគ​ក្នុង​ខ្លួន​ឲ្យ​ទ្រង់​ជ្រាប ។ សេចក្ដី​ស្ងាត់​កំបាំង​អី​ប្រុស​អើយ ? ម្ចាស់​បង​ប្រទាន​ទោស​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ឬ ? រានី​នឹក​ឆ្ងល់ មិន​ដឹង​បើ​នឹង​មានសវនិយ​ថា​ដូចម្ដេច ។ ព្រះ​នាង​ចូល​ព្រះ​ហឫទ័យ​ថា ចិត្ត​អនុជ​វរ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ឈឺ​ចាប់ មាន​សតិ​វិប្បលាស​និយាយ​រវើរវាយ​ទៅ ព្រះ​នាង​ទ្រង់​សន្និដ្ឋាន​ថា សមុដ្ឋាន​អាការ​ប្រឈួន​នៃ​ព្រះ​អនុជ​គង់​មក​ពី​សេចក្ដី​រញឹករញុក ឬ​សេចក្ដី​ខឹង​រអីរអូវ សូម្បី​តែ​បន្តិច​បន្តួច​ក៏​ដរ​ទៅ​ធំ​ខ្លាំង​ឡើង​បាន អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ជម្ងឺ​មាន​អាការ​ធ្ងន់​ពៀប​ទៅ​បាន​ព្រះ​នាង​ទ្រង់​ចិន្ដា​ថា គួរ​លួង​លោម​សួរ​យក​សេចក្ដី​ពិត ដូច​នេះ គង់​ជា​មិន​ទាស់​ខុស​អ្វី ព្រះ​នាង​ទើប​ត្រាស់​លួង​លោម​ដោយ​ព្រះ​សូរ​សៀង​ដ៏​ផ្អែម​ល្ហែម​ថាៈ កិច្ច​ក ! បា​ឯង​ឈឺ​អ្វី​ប្អូន​សម្លាញ់​បង ចូរ​ប្រាប់​បង​ឲ្យ​សព្វ​គ្រប់​មក​មើល ។ កិច្ច​ក ក៏​បញ្ចេញ​សេចក្ដី​ស្ងាត់​កំបាំង​ក្នុង​ចិត្ត ថ្វាយ​ព្រះ​នាង បង​ទ្រង់​ព្រះ​សណ្ដាប់​ដោយ​ឥត​ខ្មាស​ថា ឆោម​ល្អ​នៃ​នាង​សៃរិន្ធរី​សាវឡិក​ស្ដេច​បង បាន​ចូល​មក​សន្ធំ​ក្នុង​ចិត្ត​ទូល​បង្គំ​ទាំង​ថ្ងៃ​ទាំង​យប់ ការ​ដែល​នាង​ប្រើ​ចុង​ភ្នែក​ក្រឡេក​ម្ដង ៗ ធ្វើ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ចាប់​ចិត្ត​បដិព័ទ្ធ​មិន​ភ្លេច ១ វេលា តាំង​អំពី​ខណៈ​ដែល​បាន​ឃើញ​វរ​ភក្ដ្រ​របស់​នាង​មក​ទើស​នឹង​វេលា​នេះ ទូល​បង្គំ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ក្ដុកក្ដួល​អួល​ក្នុង​ឧរា ដោយ​ហេតុ​ត្រូវ​កាម​សរ (សរ គឺ​កាម) របស់​នាង ។ ទូល​ប៉ុណ្ណោះ​ហើយ ក៏​បណ្ដាល​អាក់​អួល​ឆួល​ឡើង ទឹក​ព្រះ​នេត្រ​ត្រស្រក់​ផ្លុក ៗ រានី ឃើញ​ព្រះ​អនុជ​កន្សែង ក៏​ចូល​ព្រះ​ហឫទ័យ​ថា នេះ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ មក​គ្រប​រួប​រឹត​ដួង​ចិត្ត​អនុជ ព្រះ​នាង​ក៏​ទ្រង់​ដាស់​តឿន​អនុជ ក្នុង​រឿង​ដែល​ចង​ចិត្ត​ស្រឡាញ់ ដ៏​មិន​គប្បី ជា​ហេតុ​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​អប្បយស​ថាៈ បា​ឯង មិន​នឹក​ដល់​សេចក្ដី​ថោក​ទាប​កិត្តិយស និង​វង្ស​ត្រកូល ដោយ​ហេតុ​បន្ទាប​ខ្លួន​ទៅ​ផ្ដេក​ផ្ដិត​និង​នាង​ទាសី​នេះ​ឬ បា​ឯងធ្វើ​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ដ៏​ល្អ​នៃ​បុព្វបុរស​ឲ្យ​សាបសូន្យ​ទៅ​នឹង​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​អប្បយស ដល់​ខត្តិយ​វង្ស​ដ៏​ឧត្ដម​សក្ដិ ដោយ​ត្រូវ​នាង​ទាសី​ពត់​ទាល់​តែ​វរវឹក​ខួរ ការ​ញញឹម​ញញែម ឬ​ចោល​កន្ទុយ​ភ្នែក​ជា​សម្បត្តិ​របស់​ស្ត្រី​អ្នក​លេង ចូរ​អ្នក​ត្រួតត្រា​មើល​ឲ្យ​ល្អ កុំ​បី​ទុំ​ស៊ុន​មុន​ស្រគាល កុំ​បី​អាល​គ្រុន​មុន​ជម្ងឺ រឿន​នេះ ជា​សេចក្ដី​អប្រិយ​បំផុត មិន​គួរ​ប្រថុយ​ប្រាណ​ទៅ​ផ្ដេកផ្ដិត សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​រមែង​មាន​រាល់​រូប អ្នក​ណា​គេ​មិន​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ តែ​ស្រឡាញ់​ឲ្យ​គប្បី តែ​លោហិត​ប្រុស​កម្លោះ​កំពុង​ពេញ​ពាល ច្រើន​តែ​ញ៉ាំង​សេចក្ដី​វវឹកវរ​ឲ្យ​កើត​ក្នុង​ចិត្ត ដោយ​មិន​ត្រិះ​ត្រួត​ឲ្យ​សម​គួរ នេះ​ជា​ហេតុ​ឲ្យ​ខូច​សមាន​សក្ដិ​នៃ​រាជ​ត្រកូល និង​ជា​មន្ទិល​ចៅហ្មង​ដល់​គណៈ ។ កិច្ចក​តបៈ ទូល​បង្គំ​ដឹង​រឿងរ៉ាវ​អស់​នេះ​សព្វ​គ្រប់​អស់​ហើយ តែ​ប្រហែល​ស្ដេច​បង​នូវ​មិន​ទាន់​ទ្រង់​ជ្រាប មរណ​កាល​របស់​ទូល​បង្គំ​វា​ចូល​មក​ជិត​ណាស់​មក​ហើយ បើ​ស្ដេច​បង​មាន​បំណង​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ស្លាប់ ឬ​នឹង​មើល​ចិត្ត​ទូល​បង្គំ​សោត មិន​ចាំ​បាច់​ស្ដេច​បង​នាំ​យក​បរមត្ថ​ចរិយា​មក​ទេសនា​ច្រក​ត្រចៀក​មនុស្ស​ដែល​ទាប​នឹង​ស្លាប់​ដូច​នេះ​ទេ ។ រានី ត្រាស់ សេចក្ដី​បំណង​របស់​បង គឺ​ថា​នឹង​ជួយ​ប្អូន​ឲ្យ​ផុត​អំពី​អប្បយស​អាម៉ាស់​មុខ​ទាំង​នេះ​ជា​ប្រាកដ តែ​បង​តូច​ចិត្ត​ណាស់​ប្អូន ដែល​មក​ឃើញ​សណ្ហុ​វាចា​ពាក្យ​ដាស់​តឿន​របស់​បង មាន​តែ​បក់​ភ្លើង​គឺ​សេចក្ដី​ឆ្កួត​តណ្ហា​របស់​អ្នក​ឯង​ឲ្យ​ឆេះ​រោល​រាល​ខ្លាំង​ឡើង ហាក់​ដូចជា​មក​ញុះ​ប្អូន​ឯង​ឲ្យ​ដើរ​ទៅ​កាន់​ផ្លូវ​វិនាស​កម្ម តែ​បើ​ចេតនា​របស់​ប្អូន​បំណង​នឹង​យក​ឲ្យ​បាន ឬ​នឹង​ស្លាប់​នោះ បង​ជា​បង​នឹង​ឲ្យ​ប្អូន​ស្លាប់​ម្ដេច​បាន ត្រូវ​តែ​ជ្រោមជ្រែង​ជួយ​ជីវិត​ទុក​សិន វៀរ​លែង​តែ​របស់​ហួស​វិស័យ ។ ត្រាស់​ប៉ុណ្ណោះ​ហើយ ព្រះ​ទេពី​ក៏​ចេញ​ពី​បន្ទប់​នោះ មាន​សោវណី​ឲ្យ​ហៅ​នាង​ស្នំ សៃរិន្ធរី ៗ ចូល​មក​គាល់ ឈរ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​ទីនាំង​ចាំ​ស្ដាប់​ព្រះ​សោវណី រានី ឃើញ​នាង​ចូល​មក​គាល់​ហើយ តែ​ក៏​មិន​ត្រាស់​ថា​អ្វី ទ្រង់​ប្រថាប់​ព្រងើយ ដូចជា​មាន​សេចក្ដី​មួហ្មង​អ្វី​ក្នុង​ព្រះ​ហឫទ័យ​មួយ​យ៉ាង តែ​ដែល​ពិត ព្រះ​នាង​កំពុង​រិះ​គិត​រក​ប្រយោជន៍​ដែល​នឹង​ត្រាស់​ចេញ​មក ព្រោះ​ជា​រឿង​សុខុម នឹង​ជា​រឿង​មុខ​គួរ​ខ្ពើម ព្រះ​នាង​ទើប​ជញ្ជឹង​រក​ផ្លូវ​មួយ​ស្របក់​សិន ទើប​មាន​ព្រះ​សោវណី​ថា មុខ​គួរ​ស្ដាយ​ណាស់​ណា ដែល​មក​ឃើញ​កន្យា​អ្នក​ឧត្ដម​សម្បូណ៌​ដោយ​គុណ​សម្បត្តិ​យ៉ាង​នាង​មក​ធ្លាក់​ទៅ​ទាសី សម្រាប់​បម្រើ​ការ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដូច​នេះ ។ សៃរិន្ធរី តប នេះ​ជា​អកុសល​កម្ម​របស់​ខ្ញុំ​ម្ចាស់ វា​តាម​មក​ស្នង​ផល ។ រានី ត្រាស់ យើង​ឃើញ​ច្បាស់​ថា នាង​ឯង​មិនមែន​ជា​ស្ត្រី​ធម្មតា ព្រោះ​មាន​សរសៃ​ក្រសែ​លោហិត​ខៀវ​ច្រើន ស្មើ​នឹង​សរសៃ​លោហិត​របស់​យើង ល្អ​ហើយ នាង​គង់​ត្រេកអរ​កាល​បាន​ស្ដាប់​ថា អនុជ​របស់​យើង​មាន​សេចក្ដី​ស្នេហា​នាង​ឯង ហើយ​ខ្លួន​យើង​ក៏​ពេញ​ចិត្ត អនុជ ដែល​បាន​ឃើញ​នាង​បាទ​បរិចារិការ​របស់​អនុជ ។ ពាក្យ​នេះ​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ សៃរិន្ធរី កើត​ក្រេកអរ ឬ​នឹក​អស្ចារ្យ​ក្នុង​ចិត្ត​សោះ​ឡើយ ត្រឡប់​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​ក្រេវ​ក្រោធពិរោធ​ដូច​អគ្រនី​ត្រូវ​ពាយុ​ទើប​តប​ព្រះ​រាជ​សោវណី​ថា វា​អាម៉ាស់​មុខ​ណាស់​ព្រះ​រាជិនី ម្ដេច​ព្រះ​មេ​ម្ចាស់​នឹក​ដល់​រឿង​នេះ​ផង ខ្ញុំ​ម្ចាស់​មិន​បាន​គិត​មិន​បាន​នឹក​សោះ​ឡើយ​ថា​ព្រះ​មេ​ម្ចាស់​នឹង​បន្ទាប​ព្រះ​អង្គ ចុះ​លេង​ក្នុង​រឿង​អប្រិយ​នេះ​ដែល​អ្នក​ជា​ទាំង​ពួង​គេ​មិន​ដែល​និយាយ ឬ​ប្រព្រឹត្ត​មក​សោះ ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ទើប​នឹង​ដឹង​បាន​ក្នុង​វារៈ​នេះ​ជា​ដំបូង​ថា សក្ដិ​ខ្ពស់​នឹង​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ​នោះ វា​មិន​បាន​ជាប់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​ជានិច្ច​ទៅ ព្រះ​មេ​ម្ចាស់​ប្រហែល​ជា​មិន​ដែល​ប្រទះ​ឃើញ​នារី​ដែល​ស៊ូ​លះ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ការពារ​រក្សា​កិត្តិយស​ទុក ប្រហែល​ជា​ទ្រង់​ធ្លាប់​ប្រទះតែ​ស្ត្រី​ដែល​ឮ​តែ​សម្លេង​ប្រាក់​ក្រើង ក៏​ញញឹម​ដាក់ ហើយ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ប្រុស​សម្រេច​ដូច​ប្រាថ្នា ខ្ញុំ​ម្ចាស់​គ្មាន​ពាក្យ​ង្វី​ឡើយ ដែល​នឹង​ក្រាប​ទូល​ឲ្យ​ច្រើន​ទៅ​ជាង​នេះ មាន​តែ​ពាក្យ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ដើម​បន្តិច​ទៅ​ទៀត​ថា អំពី​នេះ​ជាដើម​ទៅ ខ្ញុំ​ម្ចាស់​មិន​បាន​ជា​សាវឡិក គាល់​បម្រើ​ព្រះ​មេ​ម្ចាស់​តទៅ​ហើយ មាន​អំណាច​នឹង​ចង់​ទៅ​ណា​ទៅ​បាន​តាម​ចិត្ត ។ រានី ត្រាស់​ជា​ប្រញាប់​ថា កុំ​តូច​ចិត្ត​ឡើយ​សាវឡិក ចូល​ឲ្យ​អភ័យ​ដល់​យើង​ចុះ ចូល​ភ្លេច​ពាក្យ​ដែល​យើង​និយាយ​អម្បាញ​ទៅ កុំ​ខឹង​ស្របាល​ឡើយ ចូរ​យក​ពែង​សុរា​នេះ​ទៅ​ថ្វាយ​កិច្ចក ម្ល៉េះ​ប្រហែល​ជា​ចាំ​មើល​ផ្លូវ​នាង ។ រានី សម្គាល់​ថា ដែល សៃរិន្ធរី សម្ដែង​អាការ​ក្រវក្រោធ និង​ជា​មាយា​ស្រី ព្រះ​នាង​អស់​សង្ស័យ​ហើយ ជឿ​ក្នុង​ព្រះ​ហឫទ័យ​ថា សៃរិន្ធរី គង់​ត្រេកអរ​ក្នុង​រឿង​ដែល​កិច្ចក មាន​ចិត្ត​ស្នេហា​បដិព័ទ្ធ​នឹង​ខ្លួន ហើយ​ជឿ​ថា នាង​គង់​ត្រេកអរ​នឹង​នាំ​ពែង​ស្រា​ទៅ​ថ្វាយ​កិច្ចក សៃរិន្ធរី ដឹង​បាន​ជា​ប្រាកដ​ថា សុរា​មួយ​ពែង​នេះ ជា​ឧបាយ​ដើម្បី​ញ៉ាំង​ហេតុ​ឲ្យ​សម​ផល ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​គឺ​ខ្លួន​នាង​និង​កិច្ចក​បាន​ជួប​គ្នា​ស្ងាត់ ៗ ក្នុង​ជាន់​ដំបូង​នាង​គិត​រេរា លុះ​គិត​ម្ដង​ទៀត​នាង​ក៏​ព្រម​ទៅ ដោយ​តាំង​ចិត្ត​ខ្ជាប់​ក្នុង​កុសល​រាសី ជា​កម្លាំង​សម្រាប់​តទល់​អាការ​កំហែង​បង្ខំ​ជម្រៅ​នៃ​បុរស នាង​ក៏​ឱន​គំនាប់​ទទួល​យក​ពែង​សុរា​អំពី​ព្រះ​ហស្ត​រានី ក្នុង​ខណៈ​ដែល​នាង​កំពុង​ដើរ​ចូល​ទៅ​កាន់​បន្ទប់​កិច្ចក​នោះ នាង​នឹក​តែ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា វេលា​នេះ​យើង​ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ជម្រូង​ជម្រះ ដូច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​រង្វង់​ស្នែង​សត្វ យើង​មិន​ដឹង​បើ​នឹង​ប្រតិបត្តិ​ដូចម្ដេច​ឲ្យ​រួច​ខ្លួន បើ​យើង​ទទឹង​អាជ្ញា​រានី​សោត​ទោស​ទណ្ឌ​នឹង​ធ្លាក់​លើ​ខ្លួន​យើង ឥឡូវ​នឹង​ប្រថុយ​ទៅ​រក​កិច្ចក សេចក្ដី​សៅហ្មង​នឹង​មាន​ដល់​ខ្លួន​យើង ៗ នឹង​គេច​វេះ​ទៅ​ផ្លូវ​ណា​មិន​រួច ហើយ​ប្រសិន​បើ​យើង​ប្រតិបត្តិ​តាម​បញ្ជា​រានី អ្នក​ណា​នឹង​ជា​នា​បាន​ថា ការ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ស្ងាត់​តែ​ពីរ​នាក់ ហើយ​គ្មាន​គ្រឿង​ការពារ​ខ្លួន​ផង វា​នឹង​មិន​ឲ្យ​ទោស​ដល់​ខ្លួន​យើង​ម្ដេច​បាន អ្នក​ណា​នឹង​ធានា​បាន​ថា កិច្ចក​នឹង​មិន​ធ្វើ​អ្វី រឿង​នេះ​សូម្បី​តែ​ស្រី​អ្នក​ព្រៃ​ដែល​ស្ដួច​ស្ដើង​ចរិយា​សម្បត្តិ​វា​ក៏​គង់​ខ្លាច​ច្រើន​ស្មើ​នឹង​ខ្លាច​ខ្លា តែ​ទោះបី​ដូចម្ដេច​ក្ដី យើង​នឹង​ព្យាយាម​រក្សា​កិត្តិយស​របស់​យើង​ទុក​ដោយ​ពេញ​កម្លាំង ដែល​នឹង​រក្សា​បាន ទោះបី​បង់​ជីវិត​ក៏​តាម​ការ សូម​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ស្ថាន​សួគ៌​ចូល​ជួយ​អភិបាល​ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ក្នុង​គ្រា​នេះ ។ ដោយ​សេចក្ដី​គិត​យ៉ាង​នេះ​ជា​គ្រឿង​ឃុំ​ចិត្ត នាង​ក៏​ប្រថុយ​ឈាន​ជើង​ចូល​ទៅ​កាន់​បន្ទប់​កិច្ចក ឯ​ហេតុការណ៍​ដែល​កើត​ឡើង​នោះ វា​ក៏​មិន​ខុស​អី​និង​ដែល​នាង​ស្មាន​ទុក កិច្ចក​កាល​ឃើញ​នាង​ចូល​ទៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង ក៏​នឹក​ញញឹម​ប្រឹមប្រិយ៍​ក្នុង​ចិត្ត​ក្រោក​ឡើង​ស្ទុះ​ទៅ​នឹង​ឱប​នាង ៗ គ្មាន​អាវិធ​នឹង​ការពារ​ខ្លួន​ពិត តែ​នាង​ប្រុង​ខ្លួន​ទុក​តស៊ូ​ដោយ​កម្លាំង​កាយ នាង​ទះ​តប់​ខ្វាច​ខ្ញាំ ថ្ពរ​របូត​អំពី​ដៃ​កិច្ចក ដែល​កំពុង​ស្រវឹង​សុរា រត់​ចេញ​អំពី​បន្ទប់ ។ ព្រះ​ចៅ​ក្រុង​វិរាដ​វេលា​នោះ កំពុង​ប្រថាប់​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ទី​នាំង​វិនិច្ឆ័យ ខណៈ​នោះ​មាន​ស្ត្រី​ម្នាក់ ស្រែក​រត់​ចូល​ទៅ​មុខ​ព្រះ​ទីនាំង ចូល​ទៅ​ដល់​បល្លង្ក​គង់ ដោយ​អាការ​អាច​ហ៊ាន​នឹង​ស្រែក​ថា អយុត្តិធម៌ អយុត្តិធម៌ ដ៏​លាមក កើត​ឡើង​ក្នុង​ម្លប់​សាលា​យុត្តិធម៌​ហើយ ព្រះ​រាជា​អើយ​កាល​ស្ត្រី​ភាព​អ្នក​មាន​កម្លាំង​តិច គ្មាន​ទី​ពឹង​ពាក់ មក​ត្រូវ​ញាំ​ញី​សមាន​សក្ដិ​លេង​តាម​អំពើ​ចិត្ត ក្នុង​ខាង​ក្នុង​កំផែង ៤ ជាន់​នៃ​ព្រះ​បរម​មហា​រាជ​វាំង​របស់​ព្រះ​អង្គ​ដូច​នេះ សេចក្ដី​វិនាស​សសៀរ​ចូល​ជិត​ព្រះ​អង្គ​ណាស់​ហើយ ។ គ្រា​នោះ​មាន​មហា​តលិក​ម្នាក់ ព្យាយាម​បណ្ដេញ​នាង​ចេញ​អំពី​ទី​នោះ ហៅ​នាង មេ​ចំកួត មេ​កំព្រើល ៗ ខណៈ​នោះ កិច្ចក​ក៏​តាម​ចូល​មក​ក្នុង​ព្រះ​រោង​គាល់ ចាប់​សក់​នាង​ដឹក​យក​ទៅ​អំពី​ទី​ប្រជុំ​នោះ បណ្ដា​អ្នក​ប្រជុំ​អម្បាល​នោះ​មិន​ទាន់​ដឹង​ថា កើត​ហេតុ​រឿង​អ្វី​ឡើយ កាល​កិច្ចក​អូស​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វាំង សៃរិន្ធរី បាន​ស្រែក​រហូត​ផ្លូវ​សុំ​ឲ្យ​ប្រុស​ម្នាក់​ឈរ​នៅ​ជិត​នោះ​ជួយ ហើយ​មើល​ទៅ​ដូចជា​ស្គាល់​ប្រុស​នោះ​ផង តែ​ខាង​ប្រុស​នោះ​ឃើញ​ថា​មិន​គប្បី​នឹង​ធ្វើ​អ៊‍ឹកធឹក​វឹកវរ​កណ្ដាល​ផ្លូវ​ថ្នល់ គ្រាន់​តែ​ខ្សឹប​ប្រាប់​នាង​ថា ឲ្យ​នាង​ធ្វើ​មាយា​ឱន​លំទោន ព្រម​តាម​គេ​ទៅ​សិន​ទៅ ដល់​វេលា​រាត្រី​នឹង​មាន​ពួក​មក​ជួយ មក​នៅ​ជិត ៗ នាង ដើម្បី​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​រួច​អំពី​សេចក្ដី​អប្បយស ។ សៃរិន្ធរី ក៏​ប្រតិបត្តិ​តាម នាង​ស្ងៀម​មិន​មាន​សម្ដែង​អាការ​ទទឹង​ត​ទៅ ដើរ​តាម​កិច្ចក ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ដោយ​ស្រួល កាល​ទាំង​ពីរ​ចូល​ទៅ​ផុត​ហើយ កិច្ចក​ក៏​ចាក់​គន្លឹះ​ទ្វារ​គ្រិប ហើយ​ពោល​ប្រលោម​នាង​ថា កុំ​ណ៎ា កុំ​កាត់​មេត្រី​ក្ដី​ស្នេហា​របស់​បង​ឡើយ​វង់​ភក្ដ្រ​ដ៏​ត្រឡុង​ដូច​វង់​ខែ​នេះ​មក​បណ្ដាល​ឲ្យ​បង​វង្វេង​ស្មារតី​ទៅ ក្ដី​ស្នេហា​ដ៏​ធ្ងន់​មហិមា​ស្មើ​មហា​បរពត​បាន​មក​គ្រប​សង្កត់​ហឫទ័យ​របស់​បង វេលា​នេះ​ខ្លួន​បង​ធ្លាក់​ទៅ​ជា​ទាស​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ហើយ គ្មាន​អ្វី​នឹង​បន្ធូ​បន្ថយ​ទៀត​ទេ ក្រៅ​អំពី​នាង​ព្រម​ព្រៀង​ទទួល​បដិព័ទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ កុំ​ខឹង​ស្របា​ឡើយ​ណា​ស្រស់​ស្រី​បង​សូម​ផ្ញើ​មេត្រី​ក្ដី​ស្នេហា​ផង កុំ​ឲ្យ​បង​ស្លាប់​បង់​អសោចិ៍​អសារ​ឥត​ការ ។ លំដាប់​នោះ កិច្ចក​ខិត​ចូល​ជិត​លា​ព្រះ​ពាហា ជាទី​បបួល​ឲ្យ​នាង​ឱប ហើយ​លោម​តទៅ​ទៀត​ថា សូម​ឲ្យ​បង​ឱប​រឹត​ផ្ដិត​ទ្រូង​បន្ដិច​ស្រស់​ស្រី ដើម្បី​បន្ទោរ​បង់​នូវ​សេចក្ដី​ក្រហល់​ក្រហាយ ដែល​រុំ​រឹត​ចិត្ត​បង ត​អំពី​នោះ​ទៅ បង​ក៏​ជា​របស់​នាង ៗ ក៏​ជា​របស់​បង ជា​និរន្ដរ៍​ទៅ​ណា​ពៅ​ព្រលឹង ។ សៃរិន្ធរី​ញញឹម​ដោយ​ឧបាយ ហើយ​ក៏​ស្ងៀម​នៅ មិន​បាន​ត​តប​សម្ដី កិច្ចក​ក៏​និយាយ​ប្រលោម​ត​លួង​ទៅ​ថា សេចក្ដី​អៀន​ខ្មាស​ឃើញ​ប្រាកដ​នូវ​ទឹក​មុខ​យុវតី​សៃរិន្ធរី វា​មក​អុជ​កង​អគ្រនី​ក្នុង​ទ្រូង​បង​ឲ្យ​រោល​រាល កុំ​គេច​មុខ​ដ៏​បំព្រង​ដូច​ដួង​ខែ​អំពី​ការ​សម្លឹង​របស់​រៀម​ឡើយ កុំ​ស្ងាត់​ស្ងៀម​សម្ដី​ពិរោះ​ស្រណោះ​សោត​ទ្វារ ចូរ​បដិជ្ញា​មក​តែ​មួយ​ម៉ាត់ អំពី​វរ​ឱស្ឋ​ដ៏​ប្រិមប្រិយ​ដូច​ទទឹម​ព្រាយ ក៏​អាច​នឹង​ជួយ​រំសាយ​ទុក្ខ​និង​ជ្រោមជ្រែង​ជីវិត​បង​ឲ្យ​គង់​នៅ​បាន ។ ក្នុង​ទី​បំផុត​សៃរិន្ធរី​ក៏​ស្នង​វាទី​ថាៈ ម្ដេច​ទ្រង់​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ម្ល៉េះ ចាំ​ឲ្យ​យប់​យាម​សន្ធិយា​សិន ខ្ញុំ​ម្ចាស់​នឹង​ទៅ​ណា ។ នាង ! ដឹង​បាន​ដោយ​ក្រ​ណាស់ សម្រាប់​ចិត្ត​អ្នក​គួរ​ស្រឡាញ់​កំពុង​ពេញ​ជ្រួល​គ្រប់​ខណៈ​ដង្ហើម​ចេញ​ចូល នឹង​បង្អង់​ចាំ​វេលា​នេះ​វេលា​នោះ ៗ នឹង​ប្រែ​ថា​ម្ដេច កិច្ចក តប​ដោយ​សម្លេង​ញ័រ​រន្ថាន់ ។ សេចក្ដី​ខ្មាស​ក្នុង​ខណៈ​នោះ​ពន់ពេក តែ​នាង​ក្លែង​តែង​ឧបាយ​ធ្វើ​មុខ​ញញឹម ហើយ​ឲ្យ​ពាក្យ​បដិញាណ​ថា នឹង​មក​រក​ក្នុង​វេលា​ព្រលប់​យប់​នេះ​មិន​ខាន សូម​ទាន​ឲ្យ​តែ​បន្ធូរ​បន្ធយ​សិន ។ កិច្ចក​និយាយ​ម្ដង​ទៀត​ក្នុង​ទី​បំផុត​ថា បង​គាប់​ចិត្ត អំណរ​គុណ​ជា​បំផុត មធុរសកថា​ប៉ុណ្ណោះ អាច​ជួយ​រក្សា​ដួង​ចិត្ត​ជីវិត​បង​ឲ្យ​គង់​នៅ​បាន​ឃើញ​ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ​តទៅ ខណៈ​នេះ​បង​ត្រឡប់​ដឹង​ខ្លួន​ដូច​អំពី​ដើម​ជីវិត​របស់​បង​ប្រសិន​ជា​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​នាង សូម្បី​តែ​បន្តិច​បន្តួច​ក្ដី​បង​ស៊ូ​លះ​ឲ្យ​ប្អូន ។ សម្រាប់​ចិត្ត​គូ​ស្រឡាញ់ ដែល​កំពុង​ស្រឡាញ់​ថ្មី ៗ ក្ដៅ ៗ ឃើញ​ថា វេលា​ដែល​កន្លង​ទៅ​យឺត​យូរ​ជា​បំផុត ចូល​បែប​តម្រា​ភាសិត​ថា រាល់ ៗ ម៉ោង​ដែល​កន្លង​ទៅ​ម្យឺត ៗ នោះ​ឃើញ​ដូចជា​យឹត​យូរ​ស្មើ​នឹង​អាយុ​កាល បី​ដូជា​តា កង់​រថ​ព្រះ​អាទិត្យ​ជាប់​ភក់​ផុង​ដូច​នោះ ទោះ​បី​ដូច​នោះ​ក្ដី រាត្រី​កាល​ដែល​កិច្ចក​ក្រវើន​រន្ថាន់​ក្នុង​ចិត្ត ក៏​បាន​មក​ដល់​ទី​បំផុត វេលា​សន្ធិយាចរ​មក​ដល់ មាន​ស្រមោល​ងងឹត​ព្រិល​ឆៀង​ទៅ​ខាង​ខ្មៅ បាន​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ ទឹល​ចិត្ត​កិច្ចក​កំពុង​ដើរ​ញាប់​តឹក ៗ ឲ្យ​រីករាយ​ឡើង​បាន​បន្ដិច​ដោយ​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​បង្កើត​ឡើង តែ​មក​ដល់​ត្រង់​នេះ​ហើយ​ឃើញ​នាឡិកា ហាក់​ដូចជា​ដើរ​រឹត​តែ​យឺត​យូរ​ជាង​សព្វ​ដង កិច្ចក​ផ្ទំ​លើ​ព្រះ​ទែន​ប្រុង​ឲន្ទ្រីយ៍​ររៀសរវៃ ចាំ​ស្ដាប់​សូរ​ជើង​នាង​ឆោម​លំអរ​នឹង​ឈាន​ជើង​ចូល​ទៅ​រក​ខ្លួន ក្នុង​ទី​បំផុត​ទ្វារ​បន្ទប់​នោះ ក៏​សន្សឹម ៗ បើក​បន្តិច ៗ រូប​ស្រស់​បំព្រង​តែង​ខ្លួន​ទងវង​ជជាយ​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ កិច្ចក​ក្រឡេក​ឃើញ​ញញឹម​ញញែម​ក្រោក​ឡើង​អង្គុយ ហើយ​អញ្ជើញ​នាង​ឲ្យ​អង្គុយ​ក្នុង​រង្វង់​ដៃ នាង​ស្សឹម ៗ ដើរ​ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ព្រះ​ទែន ដោយ​គ្រឿង​តែង​កាយ ដោះ​គ្រឿង​តែង​កាយ​ខាង​ក្រៅ​ចេញ​ភ្លាម យី​អើ​មិន​មែន​ស្រី​ទេ​តើ កិច្ចក​ឃើញ​ច្បាស់​ទៅ​ជា​អ្នក​ចម្បាំង​ម្នាក់​រូប​សម្បើម​មក​ឈរ​នៅ​មុខ​គេ ហើយ​ស្រែក​គំរាម​ថា អា​ខ្មោច​ឥត​ខ្មាស អា​ឯង​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ ជា​ស្ត្រី​បរិសុទ្ធ​មិន​លក់​កិត្តិយស​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ឃើញ​លាភ ឥឡូវ​អា​ឯង​ចូល​ត្រៀម​ខ្លួន​រឿង​ចិត្ត​ខ្មៅ​របស់​អា​ឯង ដើម្បី​ចុះ​ទៅ​កាន់​និរយ​ភូមិ​ជា​ឆាប់ ។ និយាយ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ គេ​ក៏​ចាប់​កិច្ចក​កន្ត្រាក់​អំពី​ព្រះ​ទែន​ប្រហារ​ជីវិត​ដោយ​ក្ដាប់​ដៃ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធិ​ស្លាប់​បង់ ភីម អ្នក​ក្លែង​ខ្លួន​ជា​ស្ត្រី ក៏​ប្រវា​ឡើង​កំផែង​វាំង​កិច្ចក ចុះ​ទៅ​ដេក​ព្រងើយ គ្មាន​អ្នក​ឯ​ណា​នីមួយ​ក្នុង​វាំង​នោះ ដឹង​ថា​មាន​ហេតុ​កើត​ឡើង ។ ព្រឹក​ឡើង​ទាល់​តែ​ថ្ងៃ​ហួស បន្ទប់​ទី​បន្ទំ​កិច្ចក​នៅ​តែ​បិទ អ្នក​ទាំង​ពួង​សង្ស័យ មាន​ទទួល​សវនិយ​ទៅ​ពិនិត្យ​មើល ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ជា​ហេតុ​ដូចម្ដេច ល​បើក​ទ្វារ​ចូល​ទៅ អ្នក​បម្រើ​នោះ​ក៏​ទច់​ង៉ក់​ធ្វើ​ភ្នែក​ក្រលួង ព្រោះ​ឃើញ​សព​កិច្ចក​ដេក​ស្ដូក លោហិត​ច្រាល​ពាស​ទាំង​ល្វែង និង​ប្រឡាក់​ទៅ​តាម​ខ្លួន​សព កាល​សេចក្ដី​នោះ​ជ្រាប​ទៅ​ដល់​ព្រះ​ញាតិ​វង្ស ក៏​ភ្ញាក់​ផ្អើល​តែ​រាល់​គ្នា រានី​ជា​ព្រះ​ជេដ្ឋ​ភគនី ក៏​ទៅ​ជា​ខ្យល់​ចាប់​បាត់​ស្មារតី ដោយ​អំណាច​ទោស​ឃោរឃៅ អ្នក​អម្បាល​នោះ​ក៏​រក​រឿង​ចោទ​ថា នាង​ទាសី​ជា​អ្នក​សម្លាប់ តែ​មិន​មាន​ស្មរ​បន្ទាល់​ល្មម​យក​ជា​ការ​ពិត​បាន ព្រោះ​មាន​សេចក្ដី​ឃើញ​ថា រឿង​ឃាដកម្ម ប្រុស​មាន​រូប​រាង​មាំមួន​យ៉ាង​កិច្ចក​នេះ ស្ត្រី​មិន​អាច​នឹង​ធ្វើ​បាន ទោះបី​ដូច​នោះ​ក្ដី មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ក៏​មិន​អស់​សង្ស័យ នូវ​មាន​សេចក្ដី​ឃើញ​ថា​រឿង​ឃាដកម្ម​គ្រា​នេះ​ជា​ករណី​ហេតុ​ស្ងាត់​កំបាំង តែ​រានី​ទ្រង់​សង្ស័យ ត្រង់​ដែល​ថា សៃរិន្ធរី ជា​អ្នក​ដើម​ហេតុ ដោយ​ហេតុ​នេះ​ព្រះ​នាង​មិន​បាន​បិទបាំង​រឿង​សង្កា​នេះ​ទុក តែង​ត្រាស់​ប៉ោច ៗ ជា​ញយ ៗ ថា​តែ​ឃើញ​មុខ​នាង​ទាសី​កាល​ណា​ឲ្យ​នឹក​ជិន​នឹក​ស៊ី​ក្នុង​ចិត្ត ព្រោះ​តែ​ឃើញ​ហើយ បណ្ដាល​តឿន​ព្រះ​ហឫទ័យ​ឲ្យ​ព្រះ​នាង​នឹក​ដល់​មរណ​កម្ម​របស់​ព្រះ​អនុជ ក្នុង​ទី​បំផុត​ព្រះ​រាជា​ក៏​ត្រូវ​ខ្យល់​កួច​ត្រឡប់​ត្រឡិន​នាំ​ឲ្យ​ជឿ​ពាក្យ​ព្រះ​មហេសី ត្រាស់​ឲ្យ​ចង​ដៃ​ចង​ជើង​សៃរិន្ធរី នាំ​យក​ទៅ​ដុត​ទាំង​រស់ ព្រម​នឹង​សព​កិច្ចក​លើ​ជើង​ថ្ករ​ជា​មួយ​គ្នា ។ ឯ​នាង​ទាសី​សៃរិន្ធរី ត្រូវ​គេ​ផ្ចាញ់​ផ្ចាល​ជា​ច្រើន​ម៉ោង ដើម្បី​នឹង​ឲ្យ​នាង​ទទួល​សារភាព​តាម​ពិត តែ​នាង​ខំ​អត់​ធន់​ទារុណ​កម្ម​នោះ ដោយ​សេចក្ដី​មានះ​ក្លាហាន ដោយ​ឈ្វេង​យល់​ច្បាស់​ថា ពួក​បាណ្ឌវ​ក្សត្រិយ៍​នឹង​មក​ជួយ​នាង​ឲ្យ​រួច​អំពី​ភ័យ​ក្នុង​វេលា​មាន​ឱកាស ការ​ដែល​ត្រូវ​ចង​ដៃ​ចង​ជើង​រឹត​ក្រញុះ ដូចជា​គេ​ចង​ជ្រូក​នោះ ព្រះ​នាង​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​សោក នឹក​ស្រណោះ​ស្ដាយ​ព្រះ​អនុជ​ដែល​សុគត​ទៅ និង​ដិត​ចិត្ត​នឹង​នាង​ទាសី​ជា​ទម្ងន់ ។ លំដាប់​នោះ គេ​នាំ​នាង​ទៅ​កាន់​សុសាន​ប្រទេស2 មាន​ទាហាន​ប្រមាណ ៥០ នាក់​ឃុំ​ខ្លួន​នាង​ទៅ ដើម្បី​ការពារ​មិន​ឲ្យ​នាង​រត់ និង​ចាំ​ការពារ​មិន​ឲ្យ​ពួក​ញាតិ​របស់​នាង​មក​ដណ្ដើម​យក​ខ្លួន​នាង​ទី​បាន ។ ទី​មេន3 នោះ​គេ​បាន​ចាត់​ចែង​តម្កល់​ជើង​ថ្ករ ត្រៀម​ទុក​ថ្វាយ​ព្រះ​ភ្លើង​សព​កិច្ចក ចំណែក​ឯ​នាង​ក៏​ត្រូវ​បង្គាប់​ឲ្យ​ឡើង​ទៅ​ដុត​ខ្លួន​សម្លាប់​លើ​ជើង​ថ្ករ​នេះ ព្រម​នឹង​សព​កិច្ចក​ដែល​គេ​ចោទ​ថា​នាង​ជា​អ្នក​សម្លាប់ តែ​មុន​នឹង​ឡើង​ទៅ​លើ​ជើង​ថ្មរ គេ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​នាង​ប្រការ​សតិ​សេចក្ដី​ឯ​ណា​នីមួយ មុន​វេលា​លា​ស្លាប់ ថា​បើ​នាង​មាន​បំណង​នឹង​ពោល​បច្ឆឹម​វាចា​លំដាប់​នោះ​នាង​ក្រោក​ឡើង​ឈរ​ដោយ​អាច​ហាន ហើយ​និយាយ​សម្លេង​យ៉ាង​ច្បាស់លាស់ មិន​មាន​រន្ធត់​ថាៈ ម្នាល​សុភាព​បុរស​ទាំងឡាយ ប្រសិន​ជា​អ្នក​មក​នឹក​មួយ​រំបេច​មើល​ថា បើ​មាតា ឬ​បង​ស្រី ប្អូន​ស្រី បុត្រី របស់​អ្នក បាន​នូវ​សេចក្ដី​អាម៉ាស់​មុខ ព្រោះ​ប្រុស​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​នេះ ទាំង​នាង​នោះ​ឯង​ក៏​មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​យក​សម្មាន​សក្ដិ​របស់​ខ្លួន​មក​ប្ដូរ​នឹង​ប្រុស​នេះ ដូច​យ៉ាង​ខ្លួន​ខ្ញុំ​នេះ តើ​អ្នក​នឹង​ចង​ដៃ​ចង​ជើង​យក​នាង​ទៅ​ដុត​ទាំង​រស់ ព្រោះ​ហេតុ​ដែល​នាង​ព្យាយាម​នឹង​ការពារ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ​របស់​នាង​ឬ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា អ្នក​ទាំង​ពួង​គង​នឹង​ប្រកែក​ព្រម​គ្នា​ថា នឹង​មិន​ធ្វើ​ដល់​នាង​ឡើយ ថា​ប់​ដូច​នោះ​សោត​ហេតុ​ម្ដេច​ស្ត្រី​កំសត់​គ្មាន​ផ្ទះ​សម្បែង គ្មាន​ញាតិ​វង្ស គ្មាន​អ្វី​បរិភោគ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត រស់​នៅ​ដោយ​ត្រដរ ដោយ​អ្នក​ដទៃ​ឲ្យ​ទាន មក​ត្រូវ​ទោស​ដូច​នេះ ខុស​នឹង​អ្នក​ទាំង​ពួង ក្នុង​មួយ​វេលា​ឬ​ពីរ​បី​មីនុត​ទៀត ខ្ញុំ​នឹង​ដុត​ជីវិត​គ្មាន​ខ្លួន តែ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​រង្គាត់​ទៅ​ក្នុង​លោក ចិត្ត​របស់​ព្រហ្ម​ចារិនី​មិន​ចេះ​ស្លាប់ ។ លុះ​នាង​និយាយ​ចប់​ចុះ​ផុត​មាត់ ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​ខ្មៅ​ធំ​មាំ​រត់​សំដៅ​ទៅ​មាត់​ទន្លេ ត្រង់​ទី​ដែល​នឹង​ថ្វាយ​ព្រះ​ភ្លើង​សព​កិច្ចក ស្រែក​បណ្ដើរ​ថា ខ្លួន​គេ​កាន់​រាជសារ​មក ដោយ​មាន​កិច្ច​ដ៏​ប្រញាប់ គេ​រត់​ចូល​មក​យ៉ាង​លឿន ៗ ទាល់​តែ​អ្នក​រក្សា​ការ​នឹង​ហាម​ឃាត់ ឬ​សួរ​យក​សេចក្ដី​មិន​ទាន់ ៗ ដឹង​ជា​អ្នក​ណា​នោះ​មក​ល្អ ឬ​មក​អាក្រក់ គេ​ក៏​ដល់​មក​ទី​ប្រជុំ​ជន រត់​កាត់​ហ្វូង​អ្នក​រក្សា​ការ​ដែល​ឈរ​ត្រៀប​ជុំ​វិញ ក្រប៊‍ី​ដែល​កាន់​នៅ​ដៃ​ក៏​វាត់​ឆ្វេង​វាត់​ស្ដាំ ត្រូវ​ដាច់​ករ​ធ្លាក់​អំពី​កាយ​រណែល ហើយ​ស្រែក​ប្រកាស​សម្លេង​ដ៏​ខ្លាំង​ថា ៖ កិច្ច​របស់​យើង​ដែល​មក​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់​នេះ ក៏​គឺ​នឹង​មក​ជួយ​ស្ត្រី​ដែល​ជាប់​ចំណង​នេះ កិច្ច​ត​ទៀត គឺ​នឹង​សម្ដែង​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ឃើញ​ថា ដែល​តូច​មុខ​មុត​នេះ (យក​ដៃ​ចង្អុល​ទៅ​ក្រប៊‍ី) នឹង​ប្រហារ​ក្បាល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​កំបុត​ទៅ​បាន ។ និយាយ​ដូច​នោះ​ហើយ គេ​ក៏​ស្ទុះ​ប្រវារ​ឡើង​ទៅ​លើ​ជើង​ថ្ករ​ទៅ​ជួយ​ស្រាយ​សៃរិន្ធរី ហើយ​នាំ​ចុះមក វេលា​ត្រឡប់​មក បាន​កាប់​សម្លាប់​គ្នា​នឹង​ពួក​អ្នក​រក្សា​ការ ១ ភ្លេង​ធំ គេ​វាត់​ឆ្វេង​ក្រហែល​ស្ដាំ​ដោយ​ក្រប៊‍ី​សម្រាប់​ដៃ​ខ្លះ សាច់​ដៃ​ខ្លះ ដាច់​ជើង​ស្លាប់​ទៅ​ប្រមាណ ២០ នាក់ ឈាម​បាច​ប្រសាច​ពាស​មាត់​ទន្លេ ទី​ឈាបនកិច្ច​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ចម្បាំង ពេញ​ទៅដោយ​លោហិត​មនុស្ស អ្នក​រស់​រួច​ជីវិត​ទៅ​ក៏​មិន​ប៉ុន្មាន​នាក់ អ្នក​ដែល​រួច​អំពី​មុខ​ក្របី ក៏​គឺ​អ្នក​ដែល​គេច​រត់​ទៅ​ជា​មុន ស្រេច​ការ​កាប់​សត្រូវ​ដោយ​កម្លាំង​ក្លា​មុខ​គួរ​ព្រឺ​ព្រួច​ប៉ុណ្ណោះ​ហើយ បុរស​នោះ​ក៏​ត្រកង​សៃរិន្ធរី​ដាក់​លើ​ស្មា​លី​ហិច​យាត្រា​ទៅ ក្នុង​រយៈ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​ផុត​កន្ទុយ​ភ្នែក ។

ឯកសារយោង

កែប្រែ

សៀវភៅរឿងមហាភារតយុទ្ធ ចងក្រងនិងរៀបរៀងដោយ ព្រះស្នេហាសារ ទេព ក្រសេម

តំនភ្ជាប់ក្រៅ

កែប្រែ

វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត