រឿងសេដ្ឋីចិត្ដលោភ
រឿងនិទានសេដ្ឋីចិត្ដលោភ ជាខ្សែរឿងមួយប្រកបដោយគតិបណ្ឌិត ក្នុងការដាស់សតិសម្បជញ្ញៈ អោយក្មេងចាស់គ្រប់រូប ចេះប្រើសតិបញ្ញារបស់ខ្លួន អោយអង់អាចអស្ចារ្យ មិនត្រូវទន់ជ្រាយរវេបរវ៉ប រឺចុះចាញ់ ចុះញ៉មនូវចំពោះមុខភាពក្រីក្រ លំបាកតោកយ៉ាក អនាថានោះឡើយ។ ក្មេងម្នាក់ដែលអ្នកនិពន្ធក្នុងរឿងសេដ្ឋីចិត្ដលោភ ហាក់ដូចជាចង់សរសេរបន្តុះបង្អប់ក្មេងនោះបន្ដិច ដោយសរសេរថា «ក្មេងខិល»។ ក្មេងខិល អ្នកនិពន្ធគ្រាន់តែចង់សរសេរ ចំអកតែប៉ុណ្ណោះ តែវាជាក្មេង អង់អាចអាចក្លាហាន មានសេចក្ដីធ្មត់ តស៊ូ ពុះពារគ្រប់អុបសគ្គដែលកើតមានចំពោះខ្លួន ហើយប្រើសតិបញ្ញាដ៏វៃឆ្លាតយ៉ាងក្រៃលែងរហូតដល់ សេដ្ឋីដ៏មានប្រាក់ចាយមិនអស់ម្នាក់ កើតសេចក្ដីច្រនែន ឈ្នានីស លោភលន់ពន់ប្រមាណ ចូលមកធ្វើការពិភាក្សា ចង់រៀនសូត្រអំពីវិធី ការរកស៊ីរបស់កុមារនោះទៀតផង។ ដោយប្រើសតិបញ្ញាដ៏វៃឆ្លាតអស្ចារ្យរបស់ខ្លួន ក្មេងខិលបានធ្វើអោយសេដ្ឋី និងអ្នកគង្វាលចៀម ដ៏លោភលន់ ធ្លាក់ចុះក្នុងក្ដីវិនាសរហូតបាត់សូន្យឈឹងតែម្ដង។ សេដ្ឋីដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិដីច្រើនសែនច្រើនណាស់ទៅហើយ មិនស្កប់ស្កល់នឹងទ្រព្យសម្បត្ដិ មាសប្រាក់នេះសោះ លោភលន់ រហូតហ៊ានចូលក្នុងបាវ អោយគេចងមាត់ យកទៅទំលាក់ក្នុងសមុទ្រដោយចង់ចុះទៅរាវរក មាសប្រាក់ ទ្រព្យសម្បត្ដិនៅអែបាតសមុទ្រដោយផ្ទាល់ខ្លួនអែង មួយវិញទៀតបុរសគង្វាលចៀមក៏សុខចិត្ដចូលដេកសំងំក្នុងបាវចងមាត់ ជំនួសកុមារខិល ដោយគិតសង្ឃឹមថា នឹងមានលាភ បានទ្រព្យសម្បត្ដិ មានប្រាក់ច្រើនជាងខ្លួនដែលមានហ្វូងចៀមទៅទៀត។ សេចក្ដីលោភលន់ដ៏អិតមានព្រំដែន ដូចលោកសេដ្នី ហើយកីដូចជាអ្នកគង្វាលចៀមផងដែរ តើអ្នកសិក្សាអាចវាស់ជំរៅនៃសេចក្ដីលោភនេះបានដែររឺទេ? យោងទៅតាមន័យសេចក្ដីនៃសាច់រឿង យើងអាចវាស់នូវសេចក្ដីលោភនេះបាន យ៉ាងត្រឹមត្រូវពិតប្រាកដជាក់ស្ដែង គឺ «មរណៈ» ស្លាប់តៃហោងតែម្ដង អែសេចក្ដីដោះស្រាយទុក្ខ ដោយប្រើសតិបញ្ញាវៃឆ្លាតដូចកុមារខិល រមែងបាន «រុងរឿង» សុខកាយសប្បាយជានិរន្ដ។
ដំណើររឿង
កែប្រែកាលពីព្រេងនាយមានកុមារាម្នាក់ ហើយគាត់ជាក្មេងប្រុសម្នាក់ដែរឆ្លាតវាងវៃ។ ឳពុកម្ដាយរបស់គាត់បានលាចាក់លោក បន្សល់ទុកនៅកូនប្រុសម្នាក់ដែរនៅកំព្រា ក្មេងប្រុសដែរកំព្រាឳពុកម្ដាយ គាត់មានឈ្មោះ ខិល ។ ក្មេងប្រុស ខិល បានប្រមូលវេចស្បែកគោក្រៀមមួយបង្វេច ដើម្បីធ្វើដំនើរទៅស្រុកឆ្ងាយមួយទៀត ពេលយប់មួយនោះក្មេងប្រុសខិល បានឈប់សំរាកនៅលើដើមឈើមួយ ដោយអស់កំលាំងពេក ក្មេងប្រុសខិលក៏ដេកលង់លក់ទៅ។ ពេលក្រោកពីដំនេក ក្មេងប្រុសខិល បានមើលឃើញចោរពីរនាក់កំពុងចែកមាសពេជ្រ និង របស់របរជាច្រើននៅក្រោមដើមឈើ ក្មេងប្រុសខិល ភិតភ័យណាស់ តែដោយមានទំលាប់ក្លាហាន វាក៏ទំលាក់បង្វេចស្បែកគោចុះចំក្បាលពួកចោរ ចោរទាំង២ ភ្ញាក់ភ័យយ៉ាងខ្លាំង ទើបក្រោករត់ចោលរបស់ទ្រព្យទាំងអស់ ក្មេងប្រុសខិលឃើញយ៉ាងនោះត្រេកអរណាស់ ក៏សំរូតចុះពីដើមឈើ ប្រមូលកើបវេចស្ពាយមាសពេជ្រជាច្រើត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ កុមារខិល ក៏ក្លាយខ្លួនជាមនុស្សមានទ្រព្យសម្បត្ដិយ៉ាងស្ដុកស្ដម្ភនៅ ក្នុងភូមិ។ មានសេដ្ឋីម្នាក់។ គាត់អោយបំរើទៅហៅចៅខិលមកឈ្លេចសួរ ៖
- - អែរកទ្រព្យបានដោយវិធីណា?
- - បាទខ្ញុំបាទបានសំលាប់គោ យកស្បែកលក់។ ដោយសារតំលៃនៃស្បែកគោនោះ ទើបខ្ញុំប្រកបរបរបានចំរើន(ចៅខិលកុហកតប)។
- - បើដូច្នោះអញនឹងអោយបំរើសំលាប់គោទាំងអស់ដើម្បីយកស្បែក។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក សេដ្ឋីក៏ចាត់បំរើអោយសំលាប់គោយកស្បែក ហើយអោយនាំយកទៅជួញនៅទីទាំងឡាយ។ តែជំនួញនេះពុំបានផលឡើយ។ ដោយចាញ់បោកកុមារខិល សេដ្ឋីខឹងណាស់ ទើបអោយបំរើទៅបំពានចាប់កុមារខិលច្រកបញ្ចូលក្នុងបាវដើម្បីទំលាក់ សំលាប់ចោលក្នុងទឹកទន្លេ។
បំរើក៏គោរពតាមសេដ្ឋី ហើយនាំគ្នាទៅព័ទ្ធចាប់កុមារខិល ច្រកបញ្ចូលក្នុងបាវចងមាត់យ៉ាងជិត នាំមកជួនសេដ្ឋី ពេលធ្វើដំនើរមកដល់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវ ដោយមានការហេវហត់យ៉ាងខ្លាំង ពួកអ្នកបំរើទាំងឡាយក៏ទំលាក់បាវចោលនូវមាត់ផ្លូវហើយទើបនាំគ្នាចូលទៅរកអាហារបរិភោគ នៅក្នុងតៀមមួយ។ ខណៈនោះកុមារខិលបានហែកបាវមើលឃើញអ្នកគង្វាលម្នាក់ កំពុងកៀងចៀមមួយហ្វូង វាក៏ស្រែកហៅអ្នកគង្វាលតិចៗ រួចពោលត្អូញត្អែថា «សូមលោកមាជួយស្រាយមាត់បាវនេះលែងខ្ញុំផង សេដ្ឋីបានចាត់បំរើអោយនាំខ្ញុំទៅរក្សាទ្រព្យសម្បត្ដិ និងជួយបង្ហាត់សេះ តែខ្ញុំមានទំលាប់ខ្លាចសេះណាស់ ខ្ញុំពុំហ៊ានទៅទេ ទោះបីខ្ញុំប្រកែកយ៉ាងណាក្ដី បំរើសេដ្ឋីក៏ពុំយល់ព្រម ហើយក៏ចាប់ខ្ញុំច្រកបាវយ៉ាងនេះ។ ដូចលោកជ្រាបស្រាប់ មុខរបរនេះប្រកបដោយភាពខ្ពង់ខ្ពស់ និង កិត្ដិយស។ បើលោកមាពេញចិត្ដ សូមអញ្ជើញទៅជំនួយខ្ញុំទុកអោយខ្ញុំនៅថែរក្សាចៀមនេះម្ដង។
លាភអញមកដល់ហើយតើ អាក្មេងល្ងង់នេះមិនស្គាល់ប្រយោជន៍វាទេ អញ នឹងចូលសំងំក្នុងបាវនេះជំនួសវាម្ដង។ គិតហើយបុរសនោះក៏ចូលទៅសំងំក្នុងបាវជំនួសកុមារខិល ក្រោយពីបានបរិភោគឆ្អែតហើយពួកបំរើសេដ្ឋីក៏ត្រលប់មកវិញហើយក៏ចាប់បាវលីបន្ដដំនើរតទៅទៀត ដោយពុំបានដឹងកិច្ចកលអ្វីឡើយ។ សេដ្ឋីបានអោយពួកអ្នកបំរើ យកបាវនោះទៅទំលាក់ចោលក្នុងទឹកទន្លេ បុរសអ្នកគង្វាលក៏ស្លាប់អាសារបង់ទៅ។
ពេលកន្លងមកមិនយូរប៉ុន្មាន សេដ្ឋីក៏បានជួបជាមួយចៅខិលម្ដងទៀត មានទាំងហ្វូងច្រៀមជាច្រើនផង សេដ្ឋីនឹកឆ្ងល់ភិផលក្នុងចិត្ដណាស់ រួចក៏សួរចៅខិលថា ៖
- - អែងរឺ ដែលអញយកទៅទំលាក់ក្នុងទឹកថ្ងៃមុននោះ?
- - បាទ! មែនហើយលោកសេដ្ឋី កុមារតប តែជាសំនាងល្អណាស់នៅបាតទន្លេសបូរដោយទ្រព្យសម្បត្ដិធនធានជាច្រើន នេះនែហ្វូងចៀមដែលខ្ញុំទើបតែកៀងយកមក។
សេដ្ឋីបានស្ដាប់កុមារខិលហើយ ក៏ជឿយ៉ាងពិតប្រាកដ ឥតគិតពិចារណារអ្វីឡើយ ដោយមានចិត្ដលោភលន់ពន់ប្រមាណ សេដ្នីក៏បញ្ជាអោយពួកបំរើយកបាវមកច្រកគាត់ហើយអោយយកទៅទំលាក់ទឹកទន្លេ ដូចកាលដែលធ្វើទៅលើបុរសគង្វាលយ៉ាងនោះដែរ។
សូមមើលផងដែរ
កែប្រែឯកសារយោង
កែប្រែ- ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែររបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស Archived 2009-01-19 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.