រឿង ត្រឡោកបាយ
សុធាបានធ្វើបុណ្យសពម្តាយរួចហើយ ក៏ពិគ្រោះនឹងភរិយា ដើម្បីទទួលយកឪពុកចាស់មកនៅជាមួយ ព្រោះគាត់នៅឯស្រុក តែម្នាក់ឯង គ្មាននរណាជួយថែរក្សា។ ណារីក៏យល់ព្រមទាំងទើសទាល់ក្នុងចិត្ត ត្បិតឪពុកក្មេក ជាអ្នកជនបទ មិនដែលរស់នៅទីក្រុង។
ក្រោយពេលបានមករស់នៅជាមួយគ្រួសាររបស់កូន តាព្រីងបានប្រឹងរៀបចំ ឥរិយាបថតម្រូវចិត្តកូនប្រសារណាស់ ខ្លាចចិត្តម្ចាស់ផ្ទះ ដែលជាអ្នកទីក្រុង ក៏ចេះតែងើបធ្វើការជូតនេះ ជូតនោះក្នុងផ្ទះ មិនហ៊ាន នៅស្ងៀមបន្តិចឡើយ។ រាល់ពេលទំនេរ គាត់អង្គុយបង្រៀន ចៅប្រុសរបស់គាត់ ឈ្មោះសុជាតិ អាយុ៧ឆ្នាំ អោយរៀនខាត់ត្រឡោកលេង ដើម្បី ធ្វើទ្រ កូទបទភ្លេងខ្មែរ។
ថ្ងៃមួយ ណារីមកពីធ្វើការវិញ ឃើញកូនរៀនខាត់ត្រឡោក ក៏កើតខឹងសម្បារ រួចក៏ស្រែកគំហកទៅ ឪពុកក្មេក អោយឈប់នាំចៅធ្វើដូច្នោះ។ តាព្រីងក៏នៅស្ងៀម ដេញចៅ អោយទៅរត់លេងវិញទៅ។ នៅរសៀលថ្ងៃដដែល តាព្រីងចូលរួម ពិសារបាយជាមួយ ក្រុមគ្រួសាររបស់សុធា។ តែដោយអារម្មណ៍មិនល្អ គាត់ញ័រដៃទទ្រើក កាន់ចានមិនជាប់ បណ្តាលអោយធ្លាក់បែកប្រាវ ធ្វើអោយ ណារីខឹងឆេវតែម្តង ព្រោះចាននោះ ជាចំណងដៃអនុស្សាវរីយ៍ ពេលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ របស់ នាងនិងសុធា។ ឃើញដូច្នោះ សុធាក៏ងើបទៅយកចានថ្មីមួយ មកផ្លាស់ជូនឪពុក ស្រាប់តែណារីឆ្លើយថា ៖
- បើពុកគាត់ពូកែរញីរញ័រ ធ្លាក់ចានបែកអស់ដូច្នោះ បងគួរយកត្រឡោក ដាក់អោយគាត់ពិសាវិញទៅ ទើបវាមិនចេះបែក កុំអោយ ពិបាករកប្រាក់ សម្រាប់ទិញចានថ្មី អោយគាត់រាល់ថ្ងៃ នាំតែចាយលុយចោលទទេៗ!!
សុធាមិនហ៊ានប្រកែក ក៏ស្ទុះទៅយកត្រឡោកដែល តាព្រីងបានខាត់ ជាមួយចៅនោះ មកដួសបាយ ដាក់ជូនឪពុកពិសា។ តាព្រីង មិនហ៊ានមាត់ក មួយម៉ាត់ តបតវិញឡើយ ត្បិតខ្លាចកូនទាំងពីរមានទំនាស់នឹងគ្នា ក្នុងគ្រួសារ ក៏ឈ្ងោកពិសាអាហារ ទាំងអួលស្លាក់ទឹកភ្នែក។
នៅថ្ងៃអាទិត្យមួយ... ណារីនិងសុធា អង្គុយលេង នៅចំហៀងផ្ទះ ឃើញកូនអង្គុយក្រោមម្លប់ឈើ លេងតែម្នាក់ឯង។
- សុជាតិ! កូនធ្វើអីហ្នឹង? (ណារីសួរកូនប្រុស)
- បាទ! កូនកំពុងតែខាត់ត្រឡោក។
- ស្លាប់ហើយ! ខាត់ធ្វើអីកូន? ម៉ាក់ប៉ា មិនចង់អោយកូនក្លាយជាអ្នកលេងទ្រ ដូចជីតារបស់ឯងទេ ព្រោះនោះជាមុខរបរ របស់អ្នកក្រ។ ឃើញប៉ាឯងទេ គេខំរៀន រហូតមានការធ្វើ មានប្រាក់ មានផ្ទះថ្ម មានឡានជិះ។ កុំទៅចង់ធ្វើជាអ្នកភ្លេង ធ្វើអីកូនប្រុសម៉ាក់! រកលុយចិញ្ចឹមពោះ មិនគ្រប់ទេ កូន!
- បាទ អត់ទេ! កូនមានចង់ធ្វើជាអ្នកភ្លេងឯណា?
- បើអញ្ចឹង កូនឯងខាត់ត្រឡោកធ្វើអី?
- គឺកូនខាត់ត្រឡោកពីរ ទុកជូនប៉ានិងម៉ាក់ សម្រាប់ធ្វើចានបាយ ពេលចាស់ជរាដូចលោកតា កុំអោយខ្ញុំពិបាកទិញចានថ្មី អោយប៉ាម៉ាក់ប្រើ នាំតែអស់លុយខ្ញុំ និងលុយរបស់ប្រពន្ធខ្ញុំ ខំរក។
- ពុទ្ធោកូន!!
ណារីភ្ញាក់ក្រញាង បែរសម្លឹងមុខប្តីទាំងស្រឡាំងកាំង។ ថ្ងៃនេះ ទាំងពីរនាក់ សុធានិងណារី បានទទួលមេរៀនល្អមួយ ពីកូនប្រុសរបស់ខ្លួនយ៉ាងធ្ងន់!! សំណាងល្អដែរ ដែលគេនៅមានឧិកាសកែកុនកំហុសនៅឡើយ ដើម្បីកុំអោយ មានពៀរឆ្លងទាន់!!
ដោយ អ្នកស្រី កែវ ច័ន្ទបូរណ៍