សំពត់ចងសម្លុយ ( ខ្មែរ: សំពត់ចងសម្លុយ ) គឺជាការស្លៀកសំពត់ឲ្យស្លុយ គឺស្លៀកសំពត់ទម្លាក់ជាយម្ខាងចុះក្រោមទាំងអស់ (បែបយ៉ាង ស្លៀកស្បង់, ស្លៀកសារុង )ខុសពីការចងក្បិន ឬ សម្លៀកបំពាក់បំពង់រុំជុំវិញរាងកាយទាបប្រវែងដល់ជើង ដែលពាក់ដោយសហគមន៍ដ៏ធំមួយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ។ ជារចនាប័ទ្មដ៏សំខាន់មួយដែលបានបែងចែកចេញពីសំពត់ ប្រពៃណីដែលចងភ្ជាប់ជាមួយនឹងសំពត់ចងក្បិន បុរាណ សម្លៀកបំពាក់នេះត្រូវបានស្ត្រីខ្មែរភាគច្រើននិយមចូលចិត្តរហូតដល់សតវត្សទី១៦ នៃសម័យលង្វែក ។ វា​បាន​ទាក់​ទាញអ្នក​អភិនុជនមួយចំនួនធំនៅក្នុងម៉ូដរចនារបស់ជ្វាដែល​មាន​ឥទ្ធិពល​ដែល​គេ​ស្គាល់​ច្រើន​ថា​ជាសារុង ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា សោម ឡូយ តំណាង​ឱ្យសម្លៀកបំពាក់ជាតិជាស្ត្រីបន្ថែមទៀត រួម​ជាមួយ​ស្បៃសម្រាប់កម្ពុជា

អាទិទេព​ស្ត្រី​ខ្មែរ​ស្លៀក សំពត់ចងសម្លុយ សារមន្ទីរ​ហ្គីមេត

សម្លៀក​បំពាក់​ត្រូវ​បាន​បំប្លែង​ទៅ​ជា​ពួករាជវាំងថៃរួចហើយ រួម​ជាមួយ​សម្លៀក​បំពាក់​ខ្មែរ​ដ៏​ធំ​ចាប់​តាំង​ពី​ការ​ដួល​រលំ​នៃអាណាចក្រខ្មែរ[១]

ប្រវត្តិសាស្ត្រ កែប្រែ

សំពត់ចងសម្លុយ ត្រូវបានពាក់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា តាំងពីសម័យហ្វូណន (សតវត្សទី១ ដល់ទី៦) ហើយវាត្រូវបានគេឃើញនៅលើរូបចម្លាក់ជាច្រើននៅសម័យនោះ។ វាជាសំពត់ដែលពេញនិយមបំផុតសម្រាប់នារីខ្មែរក្នុងសម័យនោះ ហើយបន្តរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។

សូម​មើល​ផង​ដែរ កែប្រែ

ឯកសារយោង កែប្រែ

  1. During the Rattanakosin era.