អាស៊ីហ្គេមឆ្នាំ១៩៩០

អាស៊ីហ្គេមលើកទី១១ ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងនៅទីក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិន ពីថ្ងៃទី២២សីហា ដល់ទី៧ តុលា ១៩៩០។ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិខ្នាតធំទី១​ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៅសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន។

អាស៊ីហ្គេមលើកទី១១
អាស៊ីហ្គេមលើកទី១១
អាស៊ីហ្គេមលើកទី១១

ទីក្រុងនិងប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះ ប៉េកាំង, ចិន
ចំនួនប្រទេសដែលចូលរួម ៣៧
ចំនួនកីឡាករដែលចូលរួម ៦ ១២២
ចំនួនព្រឹត្តិការណ៍កីឡា ២៧
ពិធីបើកការប្រកួត ២២ សីហា ១៩៩០
ពិធីបិទការប្រកួត ៧ តុលា ១៩៩០
បើកការប្រកួតជាផ្លូវការដោយ យ៉ាង សាងគូន
ប្រធានាធិបតីចិន
កីឡាករធ្វើសច្ចាប្រណិធាន ឆេន ឡុងត្សាន (វាយកូនឃ្លីលើតុ)
អ្នកអុជគុបភ្លើង ស៊ូ ហៃហ្វេង (បាញ់កាំភ្លើង)
ខាវ មីន (Diving)
ចាង រ៉ុងហ្វាង (បាល់ទះ)
កន្លែងបើកការប្រកួត ពហុកីឡាដ្ឋានពលករ

កីឡាករចំនួន ៦ ១២២ នាក់មកពី៣៧ប្រទេស​បានចូលរួមប្រកួតលើព្រឹត្តិការណ៍កីឡា២៩។ កីឡាបើកឆាកមាន សូហ្វបល សីដក់ វូស៊ូ kabaddi និងប្រណាំងទូកក្ដោង។

ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាអូឡាំពិចអាស៊ីលោក Sheikh Fahad Al-Sabah បានបាត់បង់ជីវីតនៅក្នុងអំពើឈ្លានពានគុយវ៉ែតពីសំនាក់អ៊ីរ៉ាក់។ ទីស្នាក់ការរបស់ក្រុមប្រឹក្សាអូឡាំពិចអាស៊ី​បានរើជាបណ្ដោះអាសន្នទៅអង់គ្លេស រហូតដល់គុយវ៉ែតបានសេរីភាពវិញនៅឆ្នាំ១៩៩១។

ឯកត្តកម្មពិភពលោក៧ (ផ្នែកបាញ់ព្រួញ ៦ និង ប្រណាំងកង់ ១) និងឯកត្តកម្មអាស៊ីហ្គេម៨៩​ត្រូវបានបំបែក។

អាស៊ីហ្គេមឆ្នាំ១៩៩០ ជាចលករជំរុញ​អោយមានការរីកចំរើនវិស័យកីឡានៅប្រទេសចិន។ ចិនបានទៅចូលរួមដេញថ្លៃកីឡាអូឡាំពិចរដូវក្ដៅឆ្នាំ២០០០ ហើយទីបំផុតបានឈ្នះការដេញថ្លៃកីឡាអូឡាំពិចរដូវក្ដៅឆ្នាំ២០០៨

ប្រទេសដែលចូលរួម កែប្រែ

កំនត់ត្រាមេដាយ កែប្រែ

(ប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះត្រូវបានដាក់ពណ៌)

ចំនាត់ថ្នាក់ ប្រទេស   មាស   ប្រាក់   សំរិទ្ឋ សរុប
  ចិន ១៨៣ ១០៧ ៥១ ៣៤១
  កូរ៉េខាងត្បូង ៥៤ ៥៤ ៧៣ ១៨១
  ជប៉ុន ៣៨ ៦០ ៧៦ ១៧៤
  កូរ៉េខាងជើង ១២ ៣១ ៣៩ ៨២
  អ៊ីរ៉ង់ ១៨
  ហ្វីលីពីន ១៨
  ប៉ាគីស្ថាន ១២
  ឥណ្ឌូនេស៊ី ២១ ៣០
ទំព័រគំរូ:ទិន្នន័យប្រទេស កាតារ
១០   ថៃ ១៧
១១   ម៉ាឡេស៊ី
១២   ឥណ្ឌា ១៤ ២៣
១៣ ទំព័រគំរូ:ទិន្នន័យប្រទេស ម៉ុងហ្គោល ១៧
១៤   ស៊ីរី
១៥   អូម៉ង់
១៦   ចិនតៃប៉ិ ១០ ២១ ៣១
១៧   ហុងកុង
១៨   ស្រីលង្កា
១៩   សិង្ហបុរី
២០ ទំព័រគំរូ:ទិន្នន័យប្រទេស បង់ក្លាដែស្ស
២១   មីយ៉ាន់ម៉ា
២២   ឡាវ
២២ស្ទួន   ម៉ាកាវ
២២ស្ទួន   នេប៉ាល់
២២ស្ទួន ទំព័រគំរូ:ទិន្នន័យប្រទេស អារ៉ាប៊ីសាអូឌីត
សរុប ៣១៣ ៣១២ ៣៥៨ ៩៨៣

ព្រឹត្តិការណ៍កីឡា កែប្រែ

តំនភ្ជាប់ក្រៅ កែប្រែ