អ្នកប្រើប្រាស់:បេឡា/A

អក្សរ A ( អានថា / eɪ / , ពហុវចនៈ A's, as,a's'ឬ' aes ) គឺជាតួអក្សរទីមួយ និងជាស្រៈទីមួយនៃអក្ខរក្រមអង់គ្លេសទំនើប និង អាយអេសអូ (ISO) នៃអក្ខរក្រមឡាតាំងមូលដ្ឋាន ។ វាស្រដៀងទៅនឹងអក្សរអាល់ហ្វាបុរាណដែលជាដើមកំណើតរបស់វា។ អក្សរធំកំណត់ដោយបន្ទាត់ពីររាងត្រីកោណកាត់កណ្តាលដោយរបារផ្ដេក។ អក្សរតូចអាចសរសេរបានពីរបែប៖ ជាពីរជាន់​ (a) និងតែមួយជាន់ ('ɑ')'។' អក្សរ ɑ បានគេប្រើជាទូទៅក្នុងការសរសេរដៃ និងពុម្ពអក្សរសម្រាប់ឲ្យកុមារអាន និងត្រូវបានប្រើក្នុងក្នុង ប្រភេទទ្រេត ។

ប្រវត្តិ

Egyptianទំព័រគំរូ:Ns	Cretan	Phoenician aleph	Semitic	Greek Alpha	Etruscan A	Roman/Cyrillic A	Boeotian 800–700 BC	Greek Uncial	Latin 300 AD Uncial
						[[File:Latin_4th_cent_BC.jpg|43x43ភីកសែល|Latin 4th |

អក្សរដំបូងនៃ "A" គឺ aleph (អាចសរសេរ 'aleph') ជាអក្សរទីមួយនៃ អក្ខរក្រម Phoenician ដែលមាន សូរព្យញ្ជនៈ សុទ្ធសាធ (ដោយហេតុផលនេះ វាក៏ត្រូវបានគេហៅថា abjad ដើម្បីសម្គាល់វាក្នុងអក្ខរក្រម ) ។ សញ្ញាដំបូងរបស់ Aleph អាចជារូបតំណាងក្បាលគោមួយនៅក្នុង សិលាចារឹក Proto-Sinaitic ដែលបានមកពីតួអក្សរអេហ្ស៊ីបបុរាណ មានរូបជាក្បាលរាងត្រីកោណជាមួយស្នែងវែងពីរ។

នៅឆ្នាំ ១៦០០ មុនគ្រឹស្ករាជ អក្ខរក្រម Phoenician មានទម្រង់ជាបន្ទាត់ ដែលបានក្លាយជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ទម្រង់ក្រោយមកទៀត។ ឈ្មោះរបស់វា បានគិតថាមានភាពទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងអក្សរ aleph នៃអក្សរក្រមហេព្រើរ (Hebrew) ឬ សិលាចារឹកអារ៉ាប៊ីក (Arabic) ។

នៅពេល ក្រិកបុរាណ បានយកអក្សរក្រមនោះពួកគេមិនត្រូវបានប្រើសម្រាប់លិខិតមួយដើម្បីតំណាងឱ្យ ការបញ្ឈប់ glottal - សម្លេងព្យញ្ជនៈដែលលិខិតនេះបានចង្អុលបង្ហាញនៅក្នុង Phoenician និង ភាសា Semitic ផ្សេងទៀតហើយនោះគឺជា សំឡេង Phoneme ដំបូងនៃការបញ្ចេញសំឡេង Phoenician នៃលិខិតដូច្នេះ ពួកវាបានប្រើសញ្ញារបស់ពួកគេដើម្បីតំណាងឱ្យស្រៈ /a/ និងហៅវាដោយឈ្មោះ អាល់ហ្វា ស្រដៀងគ្នា។ នៅក្នុងសិលាចារឹកក្រិចដំបូងបង្អស់បន្ទាប់ពី សម័យកាលដ៏ក្រិចក្រិក ដែលមានតាំងពីសតវត្សទី 8 មុនគ។ សលិខិតនេះអាស្រ័យលើចំហៀងរបស់វាតែក្នុង អក្ខរក្រមក្រិក នៅពេលក្រោយវាមានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹងអក្សរធំសម័យទំនើបទោះបីជាពូជក្នុងស្រុកជាច្រើនអាចត្រូវសម្គាល់ដោយ ខ្លីនៃជើងមួយឬដោយមុំដែលបន្ទាត់ឆ្លងត្រូវបានកំណត់។