ខេត្តឈៀងម៉ៃ
ខេត្តឈៀងម៉ៃ (ថៃ: เชียงใหม่, ត្រូវបញ្ចេញសំឡេង [t͡ɕʰīa̯ŋ.màj] ( ស្ដាប់); ខាំមឿង: , pronounced [tɕiaŋ.màj]) គឺជាខេត្ត (ចង្វាត) ធំទីពីររបស់ប្រទេសថៃ ស្ថិតនៅភាគខាងជើងប្រទេសថៃ មានព្រំប្រទល់ជាប់ខេត្តឈៀងរ៉ាយទៅភាគឦសាន ខេត្តលំប៉ាងនិងខេត្តលំពូនទៅភាគខាងត្បូង ខេត្តតាកទៅនិរតី ខេត្តម៉ែហងសនទៅភាគខាងលិច និងរដ្ឋសានរបស់ប្រទេសភូមាទៅភាគខាងជើង រាជធានីខេត្តឈៀងម៉ៃនៅអោយឆ្ងាយពីបាងកកទៅភាកខាងជើង 685 គីឡូម៉ែត្រ (426 ម៉ាយ)
ខេត្តឈៀងម៉ៃ | |||
---|---|---|---|
ចង្វាត | |||
เชียงใหม่ | |||
[[File: | |||
| |||
បាវចនា: "ดอยสุเทพเป็นศรี ประเพณีเป็นสง่า บุปผชาติล้วนงามตา นามล้ำค่านครพิงค์" ("ដយសុទេពគឺស្រ៊ី, ប្រពៃណីគឺឆើតឆាយ, ផ្ការីកដ៏ស្រស់ស្អាត ឈ្មោះដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានរបស់នគរពិង្គ") | |||
ខេត្តឈៀងម៉ៃ នៅ ថៃ | |||
បង្កើតឡើងដោយ | ម៉ាំងរ៉ាយ | ||
រាជធានី | ឈៀងម៉ៃ | ||
រដ្ឋាភិបាល | |||
• អភិបាល | ប្រចញ ប្រាជ្ញសកុល (ចាប់តាំងពីខែតុលាឆ្នាំ 2021) | ||
ផ្ទៃក្រឡា[១] | |||
• សរុប | ២២១៣៥ គម2 (៨.៥៤៦ ម៉ាយ ការ) | ||
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា | ចំណាត់ថ្នាក់លេខទី 1 | ||
ប្រជាជន (2019)[២] | |||
• សរុប | ១,៧៧៩,២៥៤ | ||
• ចំណាត់ថ្នាក់ | ចំណាត់ថ្នាក់លេខទី 5 | ||
• សន្ទភាព | ៧៩/km2 (២០០/sq mi) | ||
• ចំណាត់ថ្នាក់សន្ទភាព | ចំណាត់ថ្នាក់លេខទី 63 | ||
សន្ទស្សន៍សមិទ្ធិផលរបស់មនុស្ស[៣] | |||
• HAI (2017) | 0.6159 "somewhat high" Ranked 21st | ||
ល្វែងម៉ោង | ICT (ម.ស.ស.+7) | ||
លេខកូដប្រៃសណីយ | 50xxx | ||
លេខកូដហៅទូរសព្ទ | 052 & 053 | ||
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦ | TH-50 | ||
ការចុះឈ្មោះយានយន្ត | เชียงใหม่ | ||
ចូលមកកាន់ប្រទេសសៀម (ថៃ) | 1910 | ||
គេហទំព័រ | chiangmai.go.th |
ប្រវត្តិសាស្ត្រ
កែប្រែឈៀងម៉ៃ ជារាជធានីនៃខេត្តឈៀងម៉ៃ គឺជារាជធានីនៃ ព្រះរាជាណាចក្រ លន់ណា បន្ទាប់ពីការបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ១២៩៦ ក្នុងកំឡុងពេលដូចគ្នាជាមួយនឹងការបង្កើត នគរសុខោទ័យ ។ ចាប់ពីពេលនោះមក ឈៀងម៉ៃមិនត្រឹមតែក្លាយជារាជធានី និងស្នូលវប្បធម៌នៃអាណាចក្រឡានណាប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏ជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃព្រះពុទ្ធសាសនានៅភាគខាងជើងប្រទេសថៃ ហើយស្តេច ម៉េងរ៉ៃបាន សាងសង់ប្រាសាទជាច្រើនរាប់មិនអស់។
នៅឆ្នាំ ១៥៥៨ ឈៀងម៉ៃបានក្លាយជាអាណានិគមរបស់ ភូមា ។ ឈៀងម៉ៃជាអាណានិគមរបស់ ភូមា អស់រយៈពេលជាង២០០ឆ្នាំមកហើយ រហូតដល់ក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទតាក់ស៊ីន ។ នៅឆ្នាំ ១៧៧៤ ជនជាតិភូមាត្រូវបានបណ្តេញចេញពីឈៀងម៉ៃ ហើយឈៀងម៉ៃក៏ត្រឡប់ទៅ សៀម ម្តងទៀត។
ក្នុងរជ្ជកាលរបស់ ស្តេចរាមាទីរ V ខេត្តឈៀងម៉ៃបានផ្លាស់ប្តូររហូតដល់កម្រិតទីពីរនៃដ្នករងប្រទេសថៃនៅពេលនោះអង្គភាពរដ្ឋបាលនៃ មណ្ឌល Phayap , នៅសល់នៃព្រះរាជាណាចក្រនគរស្រែមួយលាននេះត្រូវបានរំលាយ។
ក្រោយមក ឈៀងម៉ៃ បានកែលម្អរដ្ឋាភិបាលរបស់ខ្លួន និងលើកឋានៈជា “ខេត្ត” តាំងពីឆ្នាំ ១៩៣៣ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ប្រជាសាស្រ្ត
កែប្រែ១៣,៤ ភាគរយនៃប្រជាជនក្នុងខេត្ត គឺជាសមាជិកនៃ កុលសម្ព័ន្ធភ្នំ ៖
- អាខា ជាប្រជាជនច្រើនជាងគេនៃកុលសម្ព័ន្ធភ្នំណាមួយនៅក្នុងតំបន់។ មានប្រភពមកពីទីបេ និងភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន ពួកគេរស់នៅលើដីខ្ពស់ប្រហែល 1,200 ម៉ែត្រ (3,937 ហ្វីត) ពីលើនីវ៉ូទឹកសមុទ្រ។ ក្នុងភូមិរបស់ពួកគេ ពួកគេបានសង់ទ្វារវិញ្ញាណដើម្បីការពារពួកគេពីវិញ្ញាណអាក្រក់។
- ម៉ុង មកពីភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន។ ចូលចិត្តកម្ពស់ខ្ពស់ជាងនេះ។ ពួកគេចិញ្ចឹមសត្វ និងដាំស្រូវ ពោត ថ្នាំជក់ និងស្ពៃក្តោប។ គេស្គាល់ថាសម្រាប់ប៉ាក់និងប្រាក់របស់ពួកគេ។
- ការ៉ែន កាន់កាប់ជ្រលងភ្នំ និងច្រាំងទន្លេ។
- ឡាហ៊ូ មកពីភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន ហើយរស់នៅក្នុងតំបន់ខ្ពស់។ ពួកគេត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអ្នកប្រមាញ់និងអ្នកដាំ។
- លីស៊ូ មកពីភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន និងទីបេមានភាពល្បីល្បាញដោយសារសម្លៀកបំពាក់ចម្រុះពណ៌របស់ពួកគេ ហើយថែមទាំងសាងសង់លំនៅដ្ឋានរបស់ពួកគេនៅលើបង្គោលខ្ពស់ផងដែរ។ ពួកគេច្រូតស្រូវ និងពោត ហើយបុរសរបស់ពួកគេមានជំនាញក្នុងការបរបាញ់។
- ថៃលឺ រស់នៅក្នុងផ្ទះធម្មតាតែផ្ទះឈើមួយបន្ទប់ ដែលសង់លើបង្គោលខ្ពស់។ ពួកគេមានជំនាញក្នុងការត្បាញ។
- ថៃយ៉ៃ ភូមា មានដើមកំណើត ច្រូតស្រូវ ធ្វើស្រែចម្ការ ចិញ្ចឹមគោក្របី និងពាណិជ្ជកម្ម។ សិល្បៈហត្ថកម្មរបស់ពួកគេស្ថិតនៅលើផ្នែកតម្បាញ គ្រឿងស្មូន ចម្លាក់ឈើ និងសំរិទ្ធ។
- យ៉ៅ រស់នៅលើភ្នំ និងដាំពោត និងដំណាំផ្សេងៗទៀត។ ពួកគេជាជាងដែក ជាងដែក និងជាងដេរប៉ាក់ដែលមានជំនាញ។
រដ្ឋបាលខេត្តនិង
កែប្រែខេត្តនេះបែងចែកជា 25 ស្រុក (អាំភើ). ស្រុកត្រូវបានបែងចែកបន្ថែមទៀតជា 204 សង្កាត់ (តាំបល់) និង 2,066 ភូមិ
ឈ្មោះភាសាថៃ | ឈ្មោះភាសាខ្មែរ (ប្រតិចារិក) | ឈ្មោះតួរ៉ូម៉ាំង | អានថា |
---|---|---|---|
เมืองเชียงใหม่ | មឿងឈៀងម៉ៃ | Mueang Chiang Mai | មឿងឈៀងម៉ៃ |
จอมทอง | ចមទង | Chom Thong | ចំថង |
แม่แจ่ม | ម៉ែជែម | Mae Chaem | ម៉ែជែម |
เชียงดาว | ឈៀងដាវ | Chiang Dao | ឈៀងដាវ |
ดอยสะเก็ด | ដយស្កេត | Doi Saket | ដយសៈគេត |
แม่แตง | ម៉ែតែង | Mae Taeng | ម៉ែទែង |
แม่ริม | ម៉ែរិម | Mae Rim | ម៉ែរិម |
สะเมิง | ស្មើង | Samoeng | សៈមើង, សៈម៉ឺង |
ฝาง | ហ្វាង | Fang | ហ្វាង |
แม่อาย | ម៉ែអាយ | Mae Ai | ម៉ែអាយ |
พร้าว | ព្រាវ | Phrao | ផ្រាវ, ផាវ |
สันป่าตอง | ស័ន្ប៉ាតង | San Pa Tong | សាន់ប៉ាតង |
สันกำแพง | ស័ន្កំពែង | San Kamphaeng | សាន់កាំភែង |
สันทราย | ស័ន្ទ្រាយ | San Sai | សាន់សាយ |
หางดง | ហាងដុង | Hang Dong | ហាងដុង |
ฮอด | ហត | Hot | ហត |
ดอยเต่า | ដយតៅ | Doi Tao | ដយតៅ |
อมก๋อย | អម្កយ | Omkoi | អុំកយ |
สารภี | សារភី | Saraphi | សារ៉ៈភី |
เวียงแหง | វៀងហែង | Wiang Haeng | វៀងហែង |
ไชยปราการ | ជេយ្យប្រាការ, ជ័យប្រាការ | Chai Prakan | ឆៃយ៉ៈប៉្រាកាន |
แม่วาง | ម៉ែវ៉ាង | Mae Wang | ម៉ែវ៉ាង |
แม่ออน | ម៉ែអន | Mae On | ម៉ែអន |
ดอยหล่อ | ដយហ្ល | Doi Lo | ដយឡរ |
กัลยาณิวัฒนา | កល្យាណិវឌ្ឍនា | Galyani Vadhana | កាន់យ៉ានិវ៉ាតថៈណា |
ឯកសារយោង
កែប្រែ- ↑ "ตารางที่ 2 พี้นที่ป่าไม้ แยกรายจังหวัด พ.ศ.2562" [Table 2 Forest area Separate province year 2019]. Royal Forest Department (in Thai). 2019. Retrieved 6 April 2021, information, Forest statistics Year 2019, Thailand boundary from Department of Provincial Administration in 2013
{{cite web}}
: CS1 maint: postscript (link) CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ รายงานสถิติจำนวนประชากรและบ้านประจำปี พ.ส.2562 [Statistics, population and house statistics for the year 2019]. Registration Office Department of the Interior, Ministry of the Interior. stat.bora.dopa.go.th (in ថៃ). 31 December 2019. Archived from the original on 14 មិថុនា 2019. Retrieved 26 February 2020.
- ↑ Human achievement index 2017 by National Economic and Social Development Board (NESDB), pages 1-40, maps 1-9, retrieved 14 September 2019, ISBN 978-974-9769-33-1