ជ័យស្រីរាម

ជ័យស្រីរាម ( IAST : ជយ ឝ្រី រាម ) គឺជាកន្សោមជា ភាសាឥណ្ឌូ ដែលបកប្រែថា "សិរីល្អដល់ព្រះអម្ចាស់ រាម " ឬ "ជ័យជំនះដល់ព្រះអម្ចាស់រាម" ។ សេចក្តីប្រកាសត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយហិណ្ឌូជានិមិត្តរូបនៃការប្រកាន់ខ្ជាប់នូវ ជំនឿហិណ្ឌូ, ឬសម្រាប់ការព្យាករណ៍នៃអារម្មណ៍ដែលផ្តោតលើជំនឿផ្សេងៗគ្នា។

អត្ថន័យ

ជ័យស្រីរាម មានន័យថា "សរសើរព្រះអម្ចាស់ រាម" ឬ "ជ័យជំនះដល់ព្រះអម្ចាស់ រាម" ។ រាម (ឬ Rama) គឺជាអាទិទេពដ៏សំខាន់នៅក្នុងសាសនាហិណ្ឌូ។

បុព្វេសន្និវាស

សាសនា និងសង្គម

"ជ័យស្រីរាម" រួមជាមួយ "ជ័យរាមសិតា, "ជ័យរាម" និង "សិតា រាម" ត្រូវបានគេប្រើជាការសួរសុខទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមកដោយអ្នកបួស Ramanandi (ហៅថា Bairagis ) ។ "រាម រាម", "Jai រាម ជិ កិ" និង " ជ័យ សិយ រាម " ត្រូវបានគេកត់សំគាល់ថាជាពាក្យសំពះជាទូទៅនៅក្នុងទឹកដីហិណ្ឌូ ( សិតា ឬ សិយ គឺជាឈ្មោះរបស់មហេសីរបស់ រាម) ។

អ្នកថតរូបអ្នកកាសែត Prashant Panjiar បានសរសេរអំពីរបៀបនៅក្នុងទីក្រុង អយុធ្យា អ្នកធ្វើធម្មយាត្រាស្ត្រីតែងតែច្រៀង " សិតា -រាម-សិតា-រាម" ខណៈដែលអ្នកធ្វើធម្មយាត្រាបុរសវ័យចំណាស់មិនចូលចិត្តប្រើឈ្មោះ រាម ទាល់តែសោះ។ ការប្រើប្រាស់បែបប្រពៃណីនៃ "ជ័យ" នៅក្នុងពាក្យស្លោកមួយគឺ " សិយវ៌ រាមចន្ទ្រជិ កិ ជ័យ " ("ជ័យជំនះដល់ប្តីរបស់សិតាជាព្រះរាម") ។

និមិត្តសញ្ញារាម

ការថ្វាយបង្គំ រាម បានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងសតវត្សទី 12 បន្ទាប់ពីការលុកលុយរបស់មូស្លីម Turks ។ រាមាយណៈ បានក្លាយជាការពេញនិយមយ៉ាងទូលំទូលាយនៅសតវត្សទី 16 ។ វាត្រូវបានប្រកែកថារឿងរាមផ្តល់នូវ "ការស្រមើលស្រមៃដ៏មានឥទ្ធិពលនៃស្តេចដ៏ទេវភាពដែលជាតែមួយគត់ដែលមានសមត្ថភាពប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់" ។ គោលគំនិតនៃ រាម្រជ័យ "ការគ្រប់គ្រងរបស់ រាម" ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយ Gandhi ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីប្រទេសដ៏ល្អដែលមិនមានចក្រភពអង់គ្លេស។

ការប្រើប្រាស់នយោបាយដ៏ទូលំទូលាយបំផុតរបស់ រាម បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងចលនាកសិកររបស់ ពលរាមចន្ទ្រ នៅ Awadh ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1920 ។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តឱ្យប្រើ "រាម-សិតា" ផ្ទុយទៅនឹង "សលអម" ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយនៅពេលនោះជាការសួរសុខទុក្ខចាប់តាំងពីក្រោយមកទៀតបង្ហាញពីភាពអន់ខ្សោយរបស់សង្គម។ "សិតា-រាម" មិនយូរប៉ុន្មានបានក្លាយជាការស្រែកយំ។