សម្បជញ្ញៈ៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

ខ្លឹមសារដែលបានលុបចោល ខ្លឹមសារដែលបានសរសេរបន្ថែម
បន្ទាត់ទី២១៖
...ខ្ញុំគួរបន្ថែមថា ព្រះថេរៈញ៉ាណាបោនិកា ផ្ទាល់ខ្លួន មិនឃើញថាការប្រុងប្រយ័ត្នតែ ម្យ៉ាង ថាជាការយកបាននូវ ខ្លឹមសារនៃសម្បជញ្ញៈពេញបរិបូណ៌ទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែជាដំណាក់ការដំបូង ក្នុងការចម្រើន សម្មាសតិសមាធិ ។ ព្រះអង្គគាំទ្រថា ក្នុងការចម្រើនសម្មាសតិត្រឹមត្រូវ សតិត្រូវតែរួមបញ្ចូលគ្នា ជាមួយសម្បជញ្ញៈ សេចក្តីយល់ដឹងច្បាស់ ហើយមានតែពេលណា ដែលរបស់ទាំងពីរនេះ ធ្វើការជាមួយគ្នាទេ ដែលសម្មាសតិ
អាចបំពេញបំណងបាន ។
==ថ្ងៃនិងយប់ (Nhatញ៉ឹត Hanhហាញ)==
ព្រះគ្រូហ្សេនព្រះគ្រូ Thichនិកាយ​ហ្សេន Nhat(ធ្យាន) Hanh ធិច ញ៉ឹត​ហាញ ជាតិវៀតណាម បានសរសេរចំពោះវគ្គ នៃសតិប្បដ្ឋានសូត្រខាងលើ អំពីសម្បជញ្ញៈ ដូចតទៅៈ<br/>
លំហាត់នេះគឺជាការពិនិត្យមើល និងការដឹងនូវសកម្មភាពរបស់កាយ គឺជាការបដិបត្តិដ៏សំខាន់របស់ភិក្ខុ ។ ពេលដែលអាត្មា បួសនេនជាដំបូង ៤៨ឆ្នាំកន្លងមក៤៨ សៀវភៅទី១ឆ្នាំកន្លងមក សៀវភៅទី ១ ដែលលោកគ្រូឲ្យអាត្មា យកទៅរៀនឲ្យចាំ គឺសៀវភៅគាថា ដើម្បីហាត់នៅពេលលាងដៃ ដុសធ្មេញ លាងមុខ គ្រងស្បង់ចីវរ បោសសម្រាមទីធ្លា សម្រាកកាយ ងូតទឺកងូតទឹក ។ ល ។<br/>
...កាលណានេនបានដាក់ខ្លួនឯង ដើម្បីហាត់រៀនហើយ នេននោះនឹងឃើញថា សកម្មភាពរបស់ខ្លួនរាល់ថ្ងៃ ក្លាយទៅជាការស្រុះស្រួលចិត្ត អំណរគុណ និងគំនិតល្អិតល្អន់ ។ សតិរលឹកទៅជា ឃើញច្បាស់លាស់ ក្នុងសកម្មភាព តាមផ្លូវកាយនិងវាចា ។ <br/>
កាលណាសកម្មភាពណាមួយ បានដាក់ចុះក្រោមពន្លឺ នៃសតិហើយ កាយនិងចិត្តទៅជាស្ងប់ ប្រកបដោយសន្តិភាព និងពេញទៅដោយ សេចក្តីរីករាយ ។ នេះគឺជា លំហាត់មួយ ដែលត្រូវយកមកប្រើថ្ងៃនិងយប់ រហូតអស់មួយជីវិត ...។