សោមាសូត្រ
[៤] សាវត្ថីនិទាន ។ គ្រានោះ សោមាភិក្ខុនី ស្លៀកស្បង់ ប្រដាប់បាត្រ និងចីវរ ក្នុងបុព្វណ្ហសម័យ ចូលទៅកាន់ក្រុងសាវត្ថី ដើម្បីបិណ្ឌបាត លុះត្រាច់ទៅបិណ្ឌបាត ក្នុងក្រុងសាវត្ថីហើយ ត្រឡប់មកពីបិណ្ឌបាត ក្នុងបច្ឆាភត្ត ក៏ដើរសំដៅទៅកាន់អន្ធវ័ន ដើម្បីសម្រាកក្នុងវេលាថ្ងៃ លុះចូលទៅដល់អន្ធវ័នហើយ ក៏អង្គុយសម្រាកក្នុងវេលាថ្ងៃ ក្រោមម្លប់ឈើមួយ ។
[៥] គ្រានោះ មារមានចិត្តបាប មានប្រាថ្នាដើម្បីញ៉ាំងភ័យ សេចក្តីតក់ស្លុត និងសេចក្តីព្រឺរោម ឲ្យកើតឡើងដល់សោមាភិក្ខុនី ប្រាថ្នាឲ្យនាងឃ្លាតចាកសមាធិ ក៏ចូលទៅរកសោមាភិក្ខុនី លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ពោលគាថានឹងសោមាភិក្ខុនីថា ៖
"ទី [ព្រះអរហត្ត ។] ណា ដែលមានដោយកម្រ ជាទីដែលឥសីទាំងឡាយ គប្បីដល់ ទីនោះស្ត្រីដែលមានបញ្ញាប្រវែងពីរធ្នាប់ មិនអាចនឹងដល់បានឡើយ ។"
[៦] លំដាប់នោះ សោមាភិក្ខុនី មានសេចក្តីត្រិះរិះ យ៉ាងនេះថា អ្នកនេះជាអ្វីហ្ន៎ ជាមនុស្ស ឬជាអមនុស្ស បានជាពោលនូវគាថា ។ ទើបសោមាភិក្ខុនី មានសេចក្តីចូលចិត្តដូច្នេះថា ៖ នេះពិតជាមារមានចិត្តបាប មានប្រាថ្នាដើម្បីញ៉ាំងភ័យ សេចក្តីតក់ស្លុត និងសេចក្តីព្រឺរោម ឲ្យកើតឡើងដល់អាត្មាអញ ប្រាថ្នាឲ្យអាត្មាអញ ឃ្លាតចាកសមាធិ បានជាពោលនូវគាថា ។ លុះសោមាភិក្ខុនី ដឹងច្បាស់ថា នេះជាមារមានចិត្តបាបហើយ ក៏ពោលគាថាទាំងឡាយនឹងមារមានចិត្តបាបថា ៖
"កាលបើចិត្តរបស់ស្ត្រីភាពដែលឃើញនូវធម៌ [ចតុសច្ចធម៌ ឬខន្ធបញ្ចកៈ ជាអារម្មណ៍នៃវិបស្សនា ។] ដោយប្រពៃ បានតាំងមាំហើយ [ចិត្តដែលតាំងនៅក្នុងសមាធិ ។] កាលបើញាណ [ផលសមាបត្តិញ្ញាណ ។] កំពុងប្រព្រឹត្តទៅ ស្ត្រីភាពនឹងធ្វើអ្វី (ក៏ធ្វើបាន) ។
បើបុគ្គលណាមានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា "អាត្មាអញជាស្ត្រី ឬជាបុរស" ឬមួយមានកង្វល់ថា "អាត្មាអញមានដូច្នេះ" មារគួរនឹងស្តីថាឲ្យបុគ្គលនោះបាន ។"
លំដាប់នោះ មារមានចិត្តបាប ដឹងថា សោមាភិក្ខុនី ស្គាល់អញហើយ ក៏មានសេចក្តីទុក្ខ តូចចិត្ត បាត់អំពីទីនោះឯង ។
Sister Somā: Somā Sutta (SN 5:2)
Near Sāvatthī. Then, early in the morning, Somā the nun adjusted her robes and, taking her bowl and outer robe, went into Sāvatthī for alms. When she had gone for alms in Sāvatthī and had returned from her alms round, after her meal she went to the Grove of the Blind to spend the day. Having gone deep into the Grove of the Blind, she sat down at the foot of a tree for the day’s abiding. Then Māra the Evil One, wanting to arouse fear, horripilation, and terror in her, wanting to make her fall away from concentration, approached her and addressed her in verse:
“That which is to be attained by seers — the place so very hard to reach — women can’t — with their two-inch discernment — attain.”
Then the thought occurred to Somā the nun: “Now who has recited this verse — a human being or a non-human one?” Then it occurred to her: “This is Māra the Evil One who has recited this verse wanting to arouse fear, horripilation, and terror in me, wanting to make me fall away from concentration.” Then, having understood that “This is Māra the Evil One,” she replied to him in verses:
“What difference does being a woman make when the mind’s well-centered, when knowledge is progressing, seeing clearly, rightly, into the Dhamma.
Anyone who thinks ‘I’m a woman’ or ‘a man’ or ‘Am I anything at all?’ — that’s who Māra’s fit to address.”
Then Māra the Evil One—sad and dejected at realizing, “Somā the nun knows me”—vanished right there.
ឯកសារយោង
កែប្រែព្រះត្រៃបិដក > សុត្តន្តបិដក > សំយុត្តនិកាយ > សគាថវគ្គ > ទុតិយភាគ > ភិក្ខុនីសំយុត្ត > សោមាសូត្រ ទី២ (សៀវភៅភាគ ៣០ ទំព័រទី ៣)