ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូ

ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូ (本田宗一郎, Honda Sōichirō) (១៧ វិច្ឆិកា ១៩០៦ – ៥ សីហា ១៩៩១) ជាវិស្វករជប៉ុន និង ជាស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុនហុងដា ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតម៉ូតូនិងរថយន្តដ៏ល្បីនៅលើពិភពលោក។ លោកបានបង្កើតឧស្សាហកម្មយានជំនិះម៉ូតូនៅសម័យមួយដែលគេគិតថាមិនអាចទៅរួច គឺនៅពេលដែលមានក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តធំៗដូចជាហ្វដ និង ពើហ្សូបានកកើតហើយ។ នៅសម័យនោះ ក្រុមហ៊ុនធំៗដែលបានកាន់កាប់វិស័យដឹកជញ្ជូនមុននិងមានបទពិសោធច្រើនក្នុងវិស័យនោះ មិនចង់អោយមានគូប្រជែងថែមទៀតទេ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ចាប់ពីពាក់កណ្ដាលសតវត្សរ៍ទី២០មក បុគ្គលម្នាក់មិនអាចមានលទ្ធភាពបង្កើតក្រុមហ៊ុនផលិតកម្មធំៗដូចក្រុមហ៊ុនហ្វដទៀតទេ។ ប៉ុន្តែហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូបានធ្វើបានសំរេច។ ហុងដាចាប់បានចំនុចដែលថាជប៉ុនក្រោយសង្គ្រាមនឹងត្រូវការយានជំនិះ។ គាត់កើតចំសម័យដែលជប៉ុនប្រែមុខមាត់ពីប្រទេសកសិកម្មមកប្រទេសឧស្សាហកម្ម។ គាត់មានចំនាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងជាមួយនឹងម៉ាស៊ីនថ្មីៗសំរាប់អនាគត ដូចជាម៉ាស៊ីនរថយន្ត ម៉ាស៊ីនបូម និងយន្តហោះជាដើម។ ពេលនៅកុមារ សូអ៊ិជិរ៉ូរត់តាមឡានដែលគាត់ឃើញដំបូងគេក្នុងជីវិត ដើម្បីតាមហិតផ្សែងរបស់វា។ ក្នុងមួយជីវិតរបស់គាត់ គាត់មិនដែលបំភ្លេចថ្ងៃនោះទេ។ វាជាបទពិសោធន៍ដែលបានធ្វើអោយជីវិតគាត់ផ្លាស់ប្ដូរ។ គាត់បាននិយាយនៅពេលក្រោយថា «ខ្ញុំប្រឹងរត់ដេញតាមឡាននោះតាមដែលអាចធ្វើបាន។ ខ្ញុំមិនយល់ទេថាតើវារត់ដោយខ្លូនវាបានដោយរបៀបណា។ នៅពេលដែលវារត់កាត់មុខខ្ញុំ ខ្ញុំបានរត់ដេញតាមវាដោយមិនដឹងខ្លួនថាហេតុអ្វីខ្ញុំធ្វើបែបនេះ។» ។ គាត់មិនមានឱកាសដេញទាន់ឡាននោះទេ ហើយបទពិសោធន៍ជីវិតនេះក្លាយជានិមិត្តរូបជីវិតគាត់។ គាត់តែងតែដេញតាមអ្វីដែលនៅគាត់មិនអាចឈោងដល់។ នៅពេលដែលឡាននោះរត់ទៅផុតទៅ គាត់បានឈរធ្មឹងដើម្បីហិតផ្សែងឡាន ហើយពេលដែលគាត់រកឃើញតំនក់ប្រេងធ្លាក់ពីម៉ាស៊ីនឡាន គាត់លុតជង្គុងចុះហើយហិតក្លិនតំនក់ប្រេងនោះ។ ហុងដាជាមនុស្សប្រកបដោយសុបិន្ត ហើយប្រហែលដោយសារតែសុបិន្តនោះហើយទើបធ្វើអោយគាត់សំរេចជោគជ័យបែបនេះ។ នេះប្រហែលជាមូលហេតុដែលគេដាក់ឈ្មោះម៉ូតូម៉ាក Honda Dream និង ពាក្យស្លោករបស់ក្រុមហ៊ុនហុងដាថា The Power of Dreams (ថាមពលនៃសុបិន្ត)។

ជីវប្រវត្តិ

ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូ ចាប់កំនើតនៅខេត្តស្ស៊ីហ្សឹអុកា ប្រទេសជប៉ុន នៅថ្ងៃទី១៧ វិច្ឆិកា ១៩០៦។ ឪពុករបស់គាត់ឈ្មោះ ហុងដា ហ្គីហេ ជាជាងដែក ប៉ុន្តែមានទេពកោសកល្យច្រើនរួមទាំងជំនាញពេទ្យធ្មេញពេលដែលមានតំរូវការ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះ មីកា ជាអ្នកតំបាញ។ គ្រួសាររបស់គាត់មិនមែនជាអ្នកធូធារទេ។ ឪពុករបស់គាត់បានអប់រំគាត់តាំងពីកុមារពីសីលធម៌នៃការប្រឹងប្រែងធ្វើការងារ និងអោយស្រលាញ់គ្រឿងមេកានិច។ សូអ៊ិជិរ៉ូចេះសំលៀងសំភារៈប្រើក្នុងចំការ និងផលិតប្រដាប់ប្រដារក្មេងលេងដោយខ្លួនឯងតាំងពីកុមារ។ នៅក្បែរផ្ទះគាត់មានរោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវតូចមួយ ដែលសំលេងរបស់វាធ្វើអោយគាត់ចាប់អារម្មណ៍ និងទទូចអោយឪពុកគាត់នាំទៅមើលទិដ្ឋភាពម៉ាស៊ីននោះដើរ។ នៅសាលាគាត់មានងារថា «ស្កាច្រមុះខ្មៅ» ព្រោះគាត់តែងមានមុខប្រលាក់ដោយសារជួយការងារឪពុក។

កុមារសូអ៊ិជិរ៉ូជាក្មេងមានប្រាជ្ញា ឆ្លាតខាងបច្ចេកទេស។ គាត់បានប្រើកៅស៊ូរបស់ឈ្នាន់កង់មកធ្វើត្រាក្លែងក្លាយ។ កាលនោះ សាលាបានប្រគល់សៀវភៅតាមដានការសិក្សាអោយសិស្សយកទៅអោយឪពុកម្ដាយមើល ហើយត្រូវយកមកសាលាវិញដោយមានវាយត្រាគ្រួសារ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាឪពុកម្ដាយបានអានវាហើយ។ ដោយគាត់មិនមានចំនាត់ថ្នាក់ល្អសមអោយឪពុកម្ដាយមើល សូអ៊ិជិរ៉ូបានប្រើត្រាក្លែងក្លាយរបស់គាត់។ រឿងនេះបែកការណ៍ពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើត្រាអោយមិត្តរួមថ្នាក់ដទៃទៀត។ គាត់មិនបានចាប់អារម្មណ៍ថា អក្សរនៅលើត្រាត្រូវជារូបភាពក្នុងកញ្ចក់ទេ។ ត្រកូលរបស់គាត់ 本田 មានលក្ខណៈឆ្លុះ ហេតុនេះគ្រូមិនចាប់អារម្មណ៍ថាគាត់បានប្រើត្រាក្លែងក្លាយទេ ប៉ុន្តែត្រកូលរបស់មិត្តរួមថ្នាក់គាត់មិនមានលក្ខណៈឆ្លុះបែបនេះទេ។

ហុងដាមានការសិក្សាត្រឹមបឋមសិក្សាទេ។ នៅឆ្នាំ១៩២២ ហុងដាបានចាកចេញពីផ្ទះទៅរកការងារនៅតូក្យូ។ គាត់បានទៅការធ្វើនៅក្នុងហាងជួសជុលរថយន្តមួយនៅតូក្យូ។ដំបូងឡើយគាត់ធ្វើត្រឹមការងារកំប៉ិកកំប៉ុកដែលមិនប្រើខួរក្បាល(រួមទាំងការងារមើលថែទាំកូនៗរបស់ម្ចាស់ហាង) ប៉ុន្តែបន្តិចម្ដងៗគាត់បានក្លាយជាជាងមេកានិចដែលគេទុកចិត្ត។ គាត់បានផលិតឡានប្រណាំង Art Daimler ប្រើម៉ាស៊ីនជាម៉ាស៊ីនកូនកាត់យន្តហោះ Curtiss និង American Mitchell និងគ្រឿងបន្លាស់ផលិតដោយដៃ។ ការផលិតគ្រឿងរបស់ម៉ាស៊ីនមួយនេះបានជួយបង្រៀនជំនាញដ៏មានតំលៃបំផុតក្នុងជីវិតក្រោយៗរបស់ហុងដា។

នៅអាយុ១៧ឆ្នាំ ហុងដាបានជិះឡានប្រណាំងក្នុងនាមជាអ្នកជំនួយការបច្ចេកទេសមេកានិច អោយស៊ីនីជី សាគីបាហារ៉ា នៅក្នុងការប្រនាំងឡានជាលើកដំបូងនៅត្សឹរឹមី។ ពួកគេបានឈ្នះពានរង្វាន់នោះ។ រយៈពេល៤ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការប្រនាំងនោះ ហុងដាបានបើកហាងរថយន្តមួយនៅក្រុងហាម៉ាម៉ាត្សឹ។ មហិច្ចតារបស់ហុងដាមិនមែនត្រឹមតែនៅក្នុងប្រទេសខ្លួនទេ។ គាត់បាននិយាយថា «ខ្ញុំដឹងថាបើសិនខ្ញុំអាចសំរេចជោគជ័យក្នុងទីផ្សារពិភពលោក នោះមានន័យថាខ្ញុំនឹងនាំមុខគេក្នុងទីផ្សារជប៉ុន»។ ហុងដារងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងឧបត្តិហេតុប្រនាំងរថយន្តមួយនៅឆ្នាំ១៩៣៦។ គាត់បានជាសះស្បើយនៅឆ្នាំបន្ទាប់និងបានបង្កើតក្រុមហ៊ុនផលិតកងពីស្តុង (piston rings) ប៉ុន្តែគាត់ចាប់អារម្មណ៍ថាគាត់ខ្វះចំនេះដឹងខាងចាក់ពុម្ព (casting)។ គាត់បានចុះឈ្មោះចូលរៀនជំនាញនេះនៅសាលាបច្ចេកទេសមួយ។ គាត់បានអនុវត្តទ្រឹស្ដីដែលគាត់រៀនទៅប្រើក្នុងរោងជាងរបស់គាត់ ប៉ុន្តែគាត់មិនខ្វល់ខ្វាយពីការប្រលងរបស់សាលាទេ។ ពេលដែលគេមិនអោយសញ្ញាបត្របញ្ចប់ការសិក្សា គាត់បានពោលថា «សញ្ញាប័ត្រមានតំលៃចាញ់ទាំងសំបុត្រកុនផង។ សំបុត្រកុនអាចធានាអោយអ្នកចូលមើលកុនក្នុងរោងកុន ប៉ុន្តែសញ្ញាប័ត្រមិនធានាអោយអ្នកអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានទេ។»

ក្រុមហ៊ុនរបស់ហុងដាទទួលរងការបំផ្លាញយ៉ាងខ្លាំងកំឡុង[[សង្គ្រាមលោកលើកទី២ និងដោយសាររញ្ជួយដី។ គាត់សំរេចចិត្តលក់អ្វីៗដែលនៅសល់អោយទៅក្រុមហ៊ុនតូយ៉ូតានៅឆ្នាំ១៩៤៥។ នៅឆ្នាំ១៩៤៦ គាត់បានបង្កើតវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវបច្ចេកទេសហុងដា ដែលជាក្រុមហ៊ុនបំពាក់ម៉ូទ័រតូចៗតាមទោចក្រក្រយាន (កង់)។ កង់ដាក់ម៉ូទ័រនេះមានការពេញនិយមណាស់នៅជប៉ុន។ វិទ្យាស្ថាននេះចាប់ផ្ដើមផលិតម៉ាស៊ីនដោយខ្លួនឯង។ វិទ្យាស្ថានបានប្ដូរឈ្មោះជាក្រុមហ៊ុនហុងដាម៉ូទ័រ (Honda Motor Co. Ltd) នៅខែសីហា ១៩៤៨។ ដំបូងឡើយក្រុមហ៊ុនផលិតម៉ូតូមានកាប៉ាស៊ីតេតូចៗសំរាប់អ្នកធ្វើការនៅជប៉ុនជិះ។ ហុងដាចំនាយកំលាំងថាមពលគាត់ខាងផ្នែកបច្ចេកទេស ដោយប្រើបទពិសោធន៍ដ៏ច្បាស់លាស់ដែលគាត់មាន។ គាត់ទុកភារៈដឹកនាំក្រុមហ៊ុនអោយ លោក ហ្វឹជីសាវ៉ា ថាកាអូ (藤沢武夫) ដែលជាមិត្តដែលគាត់ទុកចិត្តបំផុត។ ពួកគេទាំង២ជាដៃគូគ្នាដ៏ល្អ។

ផ្លែផ្កាដំបូងបំផុតរបស់ក្រុមហ៊ុន ដែលទទួលការពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងគឺ ម៉ូតូ Honda Dream 98 cc 2ស្ត្រូក។ ក្រុមហ៊ុននេះប្រឈមមុខនឹងការក្ស័យទុនជាច្រើនលើកច្រើនសារនាឆ្នាំបន្ទាប់ៗ ពេលដែលហុងដានិងហ្វឹជីសាវ៉ាប្រថុយប្រថានក្នុងការពង្រីកក្រុមហ៊ុន។ Challenging the Limits (ជំនះដែនកំហិត) ជាពាក្យដែលលឺរាល់ដង្ហើមចេញចូលរបស់ហុងដា។ ហុងដាមានបំនងអោយក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់គិតអោយបានលើនិងធ្វើការអោយបានលើគូប្រកួតប្រជែងទាំងអស់ នៅគ្រប់ជំហ៊ានទៅមុខរបស់ក្រុមហ៊ុន។ ក្រុមហ៊ុនដែលកើតក្រោយសង្គ្រាមមួយនេះ ត្រូវប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរស់។ ហុងដាបានផ្លាស់ប្ដូរយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារនិងផលិតកម្ម។ គុណភាពផលិតផលខ្ពស់បានពីការឌីហ្សាញអោយស្របនឹងបំរើបំរាស់និងការផលិត ជាកូនសោរសំរាប់យកឈ្នះលើទីផ្សារ។

នៅឆ្នាំ១៩៥១ ម៉ូតូ Honda Dream Type E នាំជោគជ័យបង្គរដល់ក្រុមហ៊ុន។ ម៉ូតូ Honda Dream Type F ចេញនៅឆ្នាំបន្ទាប់ មានចំនួន៧០%នៃផលិតផលម៉ូតូសរុបនៅជប៉ុនក្នុងឆ្នាំនោះ។ ជំនួយគាំទ្រពីសាធារណៈ ជាពិសេសធនាគារមិត្សឹប៊ីស្ស៊ី ជួយអោយហុងដាពង្រីកទីតាំងនឹងឈានទៅដល់ការនាំចេញ។ ម៉ូតូ C100 Super Cub ចេញនៅឆ្នាំ១៩៥៨ បានក្លាយជាទំនេញលក់ដាច់ជាងគេមួយនៅលើពិភពលោក។

ហុងដាចូលចិត្តការប្រនាំងយានយន្ត។ ក្រុមហ៊ុនហុងដាបានចូលរួមក្នុងការប្រនាំងម៉ូតូនៅជប៉ុននៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៥០។ ហុងដាបានប្រកាសថាក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់នឹងឈ្នះតំនែងជើងឯកនៅថ្ងៃណាមួយជាមិនខាន (ការប្រកាសដែលគេគ្រប់គ្នានៅសម័យនោះគិតថាមិនអាចទៅរួច)។ នៅខែមិថុនា ១៩៥៩ ក្រុមហ៊ុនហុងដាបានចូលរួមប្រនាំងជាលើកដំបូងក្នុងការប្រនាំង Isle of Man Tourist Trophy (T.T.)។ ពួកគេជាក្រុមជប៉ុនដំបូងគេដែលចូលរួម។ ក្រុមហ៊ុនហុងដាបានទទួលរង្វាន់ Manufacturer’s Prize។ ទោះជាបែបនេះក្ដី ពួកគេមិនសប្បាយចិត្តនឹងលទ្ធផលនេះទេ។ រៀនសូត្រពីបទពិសោធន៍នេះ ហុងដានិងក្រុមការងារបានធ្វើការខ្លាំងជាងមុនក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ម៉ាស៊ីនរបស់ខ្លួន។ T.T.នៅ២ឆ្នាំបន្ទាប់ ក្រុមម៉ូតូហុងដាទទួលចំនាត់ថ្នាក់៥លើៗគេ លើប្រភេទ 125cc និង 250cc។ ក្រុមហ៊ុនហុងដាយកឈ្នះគូប្រជែងខ្លួនទាំងអស់ ហើយឈ្មោះរបស់ក្រុមហ៊ុនហុងដាចាប់ផ្ដើមល្បីទូទាំងពិភពលោក។ ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូហាក់ដូចជាបានប្រមើលទុកមុនពីអនាគតរបស់ជប៉ុន ដែលបានក្លាយជាប្រទេសនាំមុខផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចនៅរយៈពេល២០ឆ្នាំបន្ទាប់។ ក្រុមហ៊ុនហុងដាជាកអ្នកផលិតម៉ូតូដែលមានជោគជ័យជាងគេក្នុងការប្រនាំងម៉ូតូ។ ក្រុមហ៊ុននេះឈ្នះការប្រនាំងជាតិនិងអន្តរជាតិរាប់រយលើក។

ទោះជាហុងដាគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនកំរិតអន្តរជាតិមួយនេះដល់ដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៧០ (ក្រុមហ៊ុនហុងដាចូលប្រកួតប្រជែងទីផ្សាររថយន្តនៅឆ្នាំ១៩៦៧) ក៏គាត់មិនដែលចាកឆ្ងាយពីការងារប្រលាក់ប្រេងដែរ។ ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ គាត់ចូលក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍ដែលធ្វើការស្រាវជ្រាវថ្មីៗ។ ទោះជាគាត់ជាប្រធានក្រុមហ៊ុន គាត់នៅតែធ្វើការ វិស្វករម្នាក់ ដដែល។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូ ដែលមានអាយុ៦៧ឆ្នាំហើយនោះ បានចូលនិវត្តន៍ ក្នុងថ្ងៃគំរប់ខួប២៥ឆ្នាំនៃការបង្កើតក្រុមហ៊ុនហុងដា។ ហុងដាបានប្រកាសពីការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់គាត់ក្នុងការរក្សាក្រុមហ៊ុននេះអោយប្រកបដោយយុវភាព។ គាត់មានប្រសាសាន៍នៅពេលនោះថា «ក្រុមហ៊ុនហុងដាតែងតែដើរមុនសម័យ។ ខ្ញុំសូមទទួលស្គាល់ថាជោគជ័យរបស់ក្រុមហ៊ុននេះ បានដោយសារការប្រកាន់ខ្ជាប់ខ្ជួននូវសុបិន្តនិងយុវភាពក្លៀវក្លារបស់វា»។ ខុសពីប្រធានក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗទៀតនៅជប៉ុន ដេលទទួលងារជា ប្រមុខក្រុមហ៊ុន បន្ទាប់ពីចូលនិវត្តន៍ ហុងដាទទួលងាត្រឹមតែជា អ្នកប្រឹក្សាកំពូល ប៉ុណ្ណោះ។

បន្ទាប់ពីចូលនិវត្តន៍ ហុងដាបានលះបង់ខ្លួនបំរើការងារសាធារណៈ និងធ្វើដំនើរកំសាន្តទៅបរទេសជាញឹកញាប់។ ហុងដាទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី៥ សីហា ១៩៩១ ក្នុងជន្មាយុ៨៤ឆ្នាំ ដោយជំងឺថ្លើម។

រឿងរ៉ាវផ្សេងៗ

ហុងដានិងប្អូនប្រុសបានកែច្នៃម៉ាស៊ីនយន្តហោះធ្វើឡានប្រនាំងដើម្បីចូលរួមការប្រនាំងរថយន្តទូទាំងប្រទេសជប៉ុនលើកទី១ (ឆ្នាំ១៩៣៦)។ ពួកគេបានបង្កើតឯកត្តៈកម្ម 120km/h ដែលជាល្បឿនដែលមិនគួរអោយជឿនៅសម័យនោះ។ រយៈពេល២០ឆ្នាំគ្មានអ្នកណាអាចបំបែកឯកត្តៈកម្មនោះទេ។ នាពេលនោះ ឡានប្រនាំងគ្មានខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាពទេ។ ហេតុនេះពេលបុកគ្នា ហុងដានិងប្អូនប្រុសបានខ្ទាតចេញពីឡាននិងរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់។ ពេលដឹងខ្លួនឡើងនៅមន្ទីរពេទ្យ គិលានុបដ្ឋាកយិកាបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា «ចេះបើកភ្នែកឡើងវិញរួចដែរណំ»។ ក្រោយពីឧប្បត្តហេតុនោះមក ហុងដាមិនដែលចូលរួមប្រកួតដោយខ្លួនឯងជាអ្នកកាន់ចង្កូតទេ។

ហុងដានិងមិត្តសំលាញ់ហ្វឹជីសាវ៉ាមានគំនិតដូចគ្នាថា«ក្រុមហ៊ុនមិនមែនជាកម្មសិទ្ធរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ទេ»។ ហេតុនេះពួកគេទាំង២នាក់មិនដែលអោយសាច់ញាតិចូលធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនទេ។
គេតែងយល់ថាក្រុមហ៊ុនហុងដាជាស្នាដៃរបស់ហុងដា សូអ៊ិជិរ៉ូតែម្នាក់។ តាមពិតវាក៏ជាចំនែករបស់ហ្វឹជីសាវ៉ា ថាកាអូ ដែរ។ ហុងដានិយាយថា«បើគ្មានហ្វឹជីសាវ៉ាជាអ្នកចាត់ចែងក្រុមហ៊ុនទេ ម៉្លេះក្រុមហ៊ុនរលំបាត់ទៅហើយ»។ ចំនែកហ្វឹជីសាវ៉ាវិញនិយាយថា«បើគ្មានហុងដាជាអ្នកគ្រប់គ្រងខាងបច្ចេកទេស ក្រុមហ៊ុនក៏មិនអាចរីកធំធាត់បានដែរ»។ ពួកគេទាំង២បំពេញអោយគ្នាបានយ៉ាងល្អ។

មិត្តភក្ដិរបស់លោកឈ្មោះ អ៊ីប៊ឹកា ម៉ាសារឹ (井深大) ដាក់ឈ្មោះក្រុមហ៊ុនខ្លួនថា សូនី។ ពេលឃើញបែបនេះ ហុងដាមានការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំងដែលបានដាក់ឈ្មោះក្រុមហ៊ុនខ្លួនតាមឈ្មោះខ្លួន។

ពេលដែលក្រុមការងារស្រាវជ្រាវម៉ាស៊ីនCVCCបានសំរេច ហុងដាបានស្រែកយ៉ាងសប្បាយចិត្តថា«តែប៉ុណ្ណេះលក់ឡានបានហើយ»។ គាត់ត្រូវក្រុមអ្នកបច្ចេកទេសCVCC ក្មេងៗស្ដីអោយថា «យើងផលិត CVCCដើម្បីកាត់បន្ថយការបំពុលបរិស្ថានដោយផ្សែងឡាន មិនមែនដើម្បីលក់យកចំនេញទេ»។ ហុងដាបានពិចារណាកំហុសពាក្យសំដីខ្លួន។

អ្នកធ្វើការក្រោមបង្គាប់ហុងដា គោរពខ្លាចគាត់ ហើយហៅគាត់ថា ឪ។ ពេលគាត់ឃើញនរណាធ្វើការងារអោយតែរួចពីដៃ គាត់ស្ដីអោយខ្លាំងៗ ហើយយកប្រដាប់ប្រដារវាយក្បាលអ្នកនោះ។

នៅក្នុងកិច្ចសម្ភាសរបស់ទូរទស្សន៍មួយ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា«ខ្ញុំចាស់ហើយ ហេតុនេះខ្ញុំដកខ្លួនពីការស្រាវជ្រាវថ្មីៗ។ ខ្ញុំតែងសុំអោយអ្នកស្រាវជ្រាវក្មេងៗរបស់ខ្ញុំបង្ហាញប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងផលិតធ្វើ។ ខ្ញុំមិនយល់ពីអ្វីដេលពួកគេកំពុងធ្វើទេ។ នេះជាមូលហេតុធ្វើអោយខ្ញុំសប្បាយចិត្ត។ ប្រសិនបើអ្នកស្រាវជ្រាវក្មេងៗទាំងនោះធ្វើការងារអ្វីដែលសូម្បីតែតាកញ្ចាស់ដូចខ្ញុំយល់ដែរនោះ មានន័យថាពួកគេជាមនុស្សល្ងង់។ តែភាពពិត ពួកគេជួយធ្វើនូវអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចយល់បាន។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំសប្បាយចិត្តបំផុត»។ ហុងដាអោយតំលៃលើសមត្ថភាព រលកក្រោយ។

ពេលហុងដាត្រួតពិនិត្យរោងចក្រមួយ គាត់បានឃើញចុងភៅដាក់ម្ហូបត្រជាក់ហើយអោយកម្មករ។ គាត់បានស្ដីអោយប្រធានផ្នែកអាហារថា «ដាក់ម្ហូបអញ្ចឹងៗអោយកម្មករហូប អោយគេធ្វើការបានល្អកើតដែរអី»។ គាត់យកចិត្តទុកដាក់លើសុខភាពកម្មករ។

ក្រោយពីហ្វឹជីសាវ៉ាស្លាប់ ហុងដាក្លាយជាជនជាតិជប៉ុនទី១ដែលមានឈ្មោះតាំងក្នុងសាលកិត្តិយសរបស់សារមន្ទីររថយន្ត នៅអាមេរិច។ ក្រោយពីពិធីទទួលរង្វាន់បញ្ចប់ គាត់ត្រលប់មកប្រទេសជប៉ុនវិញ។ គ្រាន់តែចុះពីលើយន្តហោះភ្លាម គាត់សំដៅទៅកាន់ផ្នូររបស់ហ្វឹជីសាវ៉ាដើម្បីបង្ហាញមេដាយ រួចពោលថា «មេដាយនេះមិនមែនរបស់ខ្ញុំតែម្នាក់ទេ។ វាជារបស់យើងទាំង២ទទួល…»

ចំណូល

សុភមង្គលពិតប្រាកដបានពីការសំរេចជោគជ័យដោយប្រើខួរក្បាលនិងទេពកោសល្យរបស់ខ្លួនអ្នក
អ្វីដែលយើងរៀនពីការបរាជ័យជាផ្នែកមួយមានតំលៃសំរាប់យើង ដែលជួយអោយយើងរឹងមាំពេលធ្វើអ្វីក៏ដោយ។ ហេតុនេះសូមអោយការលំបាកធ្វើអោយអ្នករឹងមាំឡើង
សប្បាយរីករាយនឹងការងាររបស់អ្នកជារឿងសំខាន់ណាស់។ ប្រសិនបើការងាររបស់អ្នកឆ្លុះបង្ហាញពីគំនិតរបស់អ្នក នោះមានន័យថាអ្នកនឹងរីករាយជាមួយវា
បន្ទាប់ពីវត្ថុធាតុដើមត្រូវនាំចូលក្នុងរោងចក្រ គ្មានអ្វីក្រៅតែពីផលិតផលទេដែលគួរដឹកចេញទៅវិញនោះ
បើសិនជាហុងដាមិនប្រនាំងទេ នោះគ្មានហុងដាទេ (ការចូលរួមប្រនាំងម៉ូតូបានធ្វើអោយក្រុមហ៊ុនហុងដាបង្កើនសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន)
បើសិនជាអ្នកជួលមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ច្បាស់អោយធ្វើការ នោះក្រុមហ៊ុននឹងមិនអាចទទួលបានមនុស្សដែលប្រសើរជាងអ្នកទេ។ សូមចាំជានិច្ចថាអ្នកនឹងរកឃើញមនុស្សពូកែក្នុងចំនោមអ្នកដែលអ្នកមិនសូវចូលចិត្ត។
ឋានៈជាប្រធានក្រុមហ៊ុនគ្មានអ្វីអស្ចារ្យទេ។ និយាយអោយខ្លី ប្រព័ន្ធឋានានុក្រមបញ្ជាវាគ្រាន់តែជាសញ្ញាមួយតែប៉ុណ្ណោះ
កុំខ្លាចនឹងសាកល្បងធ្វើហើយបរាជ័យ។ ចូរភ័យខ្លាចនឹងការមិនធ្វើអ្វីសោះវិញ
អ្វីដែលខ្ញុំលូកដៃធ្វើ ៩៩%គឺបរាជ័យ និង១%ជោគជ័យ។ ខ្ញុំមានថ្ងៃនេះ ក៏ដោយសារតែជោគជ័យតែ១%នោះឯង
មនុស្សកើតមកមានសិទ្ធបរាជ័យ ប៉ុន្តែវាភ្ជាប់ជាមួយលក្ខខណ្ឌមួយគឺកាតព្វកិច្ចដែលត្រូវពិចារណាកំហុសឡើងវិញជាដាច់ខាត