បេន សិឡា

  នាងខ្ញុំឈ្មោះ បេន សិឡា ជាសិស្សជំនាន់ទី៣នៃសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូខេត្តកែប ។ មានស្រុកកំណើតនៅ ភូមិចម្លងជ្រៃ ឃុំស្ដេចគង់ខាងលិច ស្រុកបន្ទាយមាស ខេត្តកំពត ។

ផលប៉ះពាល់របស់ស្រា

ចំពោះស្រ្តី ការសិក្សាដែលបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទិនានុប្បវត្តិកំណត់ត្រាប្រវត្តិសាស្ត្រវេជ្ជសាស្រ្តជំងឺមហារីកមួយបានរកឃើញថាគ្រាន់តែភេសជ្ជៈនិងគ្រឿងស្រវឹងក្នុងមួយថ្ងៃអាចបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកសុដន់ បំពង់ក និងមាត់ របស់ស្ត្រី។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរតួលេខថ្មីពីសប្បុរសធម៌ ដែលអប់រំពីជាតិអាល់កុលបានបង្ហាញថាស្ត្រីចន្លោះពី 30 និង 45 - ច្រើននាក់ ដែលមានផ្ទៃពោះ ឥឡូវនេះ ត្រូវបាន ផឹក គ្រឿង ស្រវឹង។ មនុស្សពីរភាគបីនៃយើងបានទទួលសារភាពថាយើងចាក់ គ្រឿងស្រវឹង ចូលទៅក្នុងខ្លួនយើងដើម្បីបំបាត់ភាពស្ត្រេសបានមូយគ្រាប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញវាបែជសមួយបង្ករឲយើងមាន ហានិភ័យ មហារីកទៅវិញ ។ ជាមួយនឹងការសិក្សានៅ សហរដ្ឋអាមេរិក មួយដាច់ដោយ ឡែកបង្ហាញថា ការរៀបការធ្វើឱ្យស្ត្រីផឹកកាន់តែច្រើននិងបុរសតិចជាង។អ្នកជំនាញបានព្រមានថាយើងស្ថិតក្នុងការក្តាប់នៃការរីករាលដាលនៃស្រាដែលជាផលប៉ះពាល់ដ៏សាហាវទៅលើសុខភាពនិងជីវិតគ្រួសា។ ក្នុងរយះពេល២០ ឆ្នាំ កន្លងមកនេះស្រ្តីដែលផឹកស្រាមានកំណើនកើនឡើងរហូតដល់៥០ភាគរយ។ ចំណែកឯការធ្វើស្ថិតិនៅតាម ផ្សារទំនើបវិញនោះពិតជាមានការភ្ញាក់ភ្អើលណាស់ព្រោះស្រ្តីជាច្រើនដែលនិយមផឹកស្រាហាក់បីដូចជាពួកគេ មិនបានយល់ដឹងពីផលប៉ះពាល់ទាល់តែសោះ ។ស្រាអាចផ្ដល់ផលប៉ះពាល់ ទៅលើរាងកាយ ស្រ្តីច្រើន ជាងបុរស ។ សាស្រ្តាចារ្យលោកជូណាដែនអ្នកពិគ្រោះយោបល់នៅមន្ទីរពេទ្យរ៉ូយ៉ាល់ ដែលមានជំនាញ នៅ ក្នុងបញ្ហាដែលទាក់ទងនឹងគ្រឿងស្រវឹងបានពន្យល់ថា:នេះគឺដោយសារតែស្ត្រីមានតិចនៃអង់ស៊ីមដែលត្រូវការដើម្បីបំបែកគ្រឿងស្រវឹងនៅក្នុងរាងកាយ។

ដើមកំណើតនៃពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍

ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរ

នៅក្នុងពិធីមង្គលការខ្មែរវាមានពិធីជាច្រើន បានប្រារព្ធធ្វើទៅតាមលំដាប់នៃកាលប្បវត្តិមួយ។ ពួកគេបានបង្ហាញពីឫសប្រវត្តិសាស្រ្តដែលទាក់ទងនឹងសម័យព្រះពុទ្ធដែលកើតមានជា យូរយាណាស់មកហើយ នេះបើយោងតាមសៀវភៅ "ក្បួនអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរ"ឧកញ៉ាវិច្ឆិកាបានសរសេរដាក់ថានៅក្នុងច្បាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍បុរាណខ្មែរមនុស្សធ្វើការ ពិពណ៌នាអំពីបទចម្រៀងព្រះ វេស្សន្ដ បរម្យ ពោធិ៍សាត់រៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងកូនរបស់លោក ជាលីនិងបទចម្រៀងមួយចំនួនផ្សេងទៀតគឺអំពីការរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ព្រះរាមនិងនាងសេដា។ឧកញ៉ាវិច្ឆិកាបានសរសេរថាការត្រៀមលក្ខណៈអាពាហ៍ពិពាហ៍នាពេលបច្ចុប្បន្នត្រូវបានរៀបចំតាមវិធានដែលបានគូរឡើងដោយព្រះបាទព្រះជ័យ ជេស្ដាធិបតី បន្ថែមលើសពីនេះទៅទៀតប្រជាជនខ្មែរយើងក៏មានជំនាញក្នុងវត្ថុបុរាណ ដាវ អាវុធពាសដែកនិងវត្ថុបុរាណ វត្ថុបុរាណនេះ បើយោងតាមសៀវភៅរបស់ ស្តេចនេះដាក់ថាពិធីទាំងអស់នៅក្នុងអា ពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរគឺទាក់ទងទៅនឹងរឿង ព្រេងខ្មែរ ដូចជារឿងមួយតំណាលថា"សោមស្លាកន្សែង"ត្រូវបានគេប្រាប់ថាមានបុរសពីរនាក់ដែលបានទៅចិញ្ចឹមក្របីរបស់ពួកគេនៅក្នុងវាលចង់ធ្វើជាមិត្តជាមួយគ្នាហើយចង់តែទាក់ដោយអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយគ្នាព្រោះម្នាក់មានមានកូនប្រុសមួយនិងម្នាក់ទៀតមានកូនស្រីមួយនៅក្នុងគោលបំណងដើម្បីបង្ហាញពីពាក្យរបស់ ពួកគេពួកគេបានសុំស្លាគ្រាប់ដាក់ក្នុងក្រមាឲគ្នាទៅវិញទៅមកដើម្បីបង្ហាញការសន្យារបស់ពួកគេថាកូនរបស់ពួកគេនឹងរៀបការជាមួយគ្នា។រឿងមួយទៀតគឺ "ផ្កាស្លាបី" ។ វាពណ៌នាថាមានចំនួនបួនបុរសបួននាក់ដែលមានជំនាញផ្សេងៗគ្នា បុរស់ទីមួយចេះហែលទឹក បុរស់ទីពីរចេះ បាញ់ បុរស់ទីបីចេះទាយ៍ បុរស់ទីបួនចេះមន្តអាគម។ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ ការសិក្សា របស់ ពួកគេ ពួកគេក៏បានវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ នៅតាមផ្លូវត្រឡប់មកវិញនៅក្បែរស្ទ្រីមមួយ បុរស់ចេះទាយ៍បានទាយ៍ ឱ្យដឹងថានៅថ្ងៃនោះពួកគេនឹងទៅជួបក្មេងស្រីមួយនិងជាភរិយារបស់ពួកគេ បន្ទាប់ មកមានបក្សីដ៏ធំមួយបាននាំក្មេងស្រីមួយមកចុះនៅខាងស្ដាំដែលមិនឆ្ងាយពីពួកគេប៉ុន្មានបុរសម្នាក់បាញ់ប្រហារនេះបានយកក្បាលរបស់គាត់ហើយបានបាញ់បក្សីចុះត្រឡប់ទៅស្ទ្រីម។កីឡាករហែលទឹកដែលហែលទឹកបន្ទាប់មកបាន

នាំនាងដើម្បីទៅលើដីប៉ុន្តែនាង បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតទៅហើយ។ បន្ទាប់ពីនោះបុរសវេទមន្តបានជួយរបស់នាងឲរស់ឡើងវិញម្តងទៀត។បុរស់ទាំងបួនមានអារម្មណ៍ថាមានស្នេហាជាមួយនារីដ៏ឆ្នើមនេះបន្ទាប់មកពួកគេធ្វើការវិនិច្ឆ័យមិនដាច់ក៏បានឲស្ដេចជួយដោះស្រាយ។ ដូច្នេះស្ដេចបានវិនិច្ឆ័យថានាងនោះនឹងក្លាយជាប្រពន្ធរបស់បុរស់ដែលហែលទឹកជួយនាងដោយសារតែគាត់អាចប៉ះរាងកាយរបស់នាងជាលើកដំបូង។ ចំនែកឯបុរសវេទមន្តនិងបុរសនាក់បាញ់នឹងក្លាយជាឪពុកម្តាយនិងបងប្រុសរៀងគ្នា។ ចាប់តាំងពីពេលនោះ មកនៅក្នុង អាពាហ៍ពិពាហ៍ទាំងអស់កូនកំលោះនិងកូនក្រមុំត្រូវតែមានផ្កាស្លាបីនៅក្នុងគោលបំណងដើម្បី

បង្ហាញការដឹងគុណឆ្ពោះទៅរកឪពុកម្តាយនិងបងប្អូនប្រុស បងប្អូនស្រីរបស់ពួកគេ។ ពិធីកំណត់កាលបរិច្ឆេទកូនកំលោះកាន់ក្រម៉ារុំត្រូវបានប្រាប់ថាព្រះអង្គម្ចាស់ថោងគឺរៀបការជាមួយព្រះនាង ទេវីកូនស្រីរបស់ស្តេចនាគសមុទ្រ។ បន្ទាប់ពីការកំណត់កាលបរិច្ឆេទរួចទៅហើយ ទេវី បាននាំយកគាត់ទៅឪពុករបស់នាងនៅឋាននាគ ដូច្នេះកូនស្រីនាគសមុទ្ររបស់សម្ដេចបានសួរទៅកាន់កន្សែងរបស់នាងដើម្បីជ្រមុជទឹកក្នុងពិភពនាគ។នៅក្នុងខណៈនោះផងដែរដែលជាស្ដេចនាគបានបញ្ជាបុរសម្នាក់របស់លោកក្នុងការសម្លាប់ សម្ដេចនៅច្រកទ្វារចូលក្នុងគោលបំណងដើម្បីសាកល្បងសមត្ថភាពរបស់សម្ដេច។ ប៉ុន្តែកូនស្រីបានគេស្គាល់ថា ហេតុនេះនាងក្លែងធ្វើខ្លួនឯងថាជាសម្ដេចដោយ ផ្ចាញ់សំពត់របស់នាងហើយវាត្រូវបានគេដាក់នៅលើសម្ដេចជំនួសដូច្នេះថាឃាតករនេះគឺមិនអាចសម្លាប់ព្រះអង្គ នោះហើយជាមូលហេតុដែលនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរនាពេលបច្ចុប្បន្នវាត្រូវបានគេមើលឃើញថាមាន សម្លៀកបំពាក់ផ្លាស់ប្តូររវាងកូនកំលោះនិងកូនក្រមុំនិងកូនកំលោះកូនក្រមុំកាន់ក្រម៉ារុំនៅក្នុងបន្ទប់អមដោយ "ផាត់ ជាយ និងនាងនាគ" និងមានបទចម្រៀងដ៏ទៃទៀត។ ពិធីហៅថា "ជ័យ ហោង សួស្ដី ហោង បុរស ហោង" នេះនៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍បានអនុវត្តរហូត ដល់ឥឡូវនេះត្រូវបានបន្តដោយរឿងបុរាណបានកត់ត្រាក្នុង សៀវភៅ"ច្បាប់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍" វាពណ៌នាថាពេលដែលនៅលើពេលវេលាមួយមានបងប្អូនប្រុសពីរនាក់ និង សួស្ដី។ នៅពេលនោះគ្មានស្ដេចសោយរាជ្យទេព្រោះស្តេចមុនបានស្លាប់ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដូច្នេះក្រុមមន្រ្តីនៅក្នុងព្រះបរមរាជវាំងពឹងផ្អែកលើដំរីដ៏បរិសុទ្ធនិងសេះដើម្បីស្វែងរកបុរសម្នាក់ឱ្យធ្វើជាស្ដេចរបស់ពួកគេ។បន្ទាប់មកសត្វទៅជិតផ្ទះរបស់បងប្អូន ជាលទ្ធផលពួកគេបានដឹងថាមួយក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសគឺជាបុរសម្នាក់ដែលសមរម្យដែលត្រូវបានគ្រងរាជ្យ។ ជ័យបានក្លាយជាព្រះមហាក្សត្រនិង សួស្ដី ក្លាយជាជំនួយការរបស់គាត់នៅពេលដូចគ្នានេះ។ ពេលដែលគ្រងរាជ្យប្រជាជន ធ្វើពិធីដើម្បីប្រទានពរដល់ព្រះមហាក្សត្រ ពួកគេបាននិយាយថា: «ជ័យ ហោង សួស្ដី ហោង បុរស ហោង" ក្នុងពេលដំណាលគ្នា។ ពរត្រូវបានសម្រួលឱ្យប្រើនៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ពិធី "បង្វិល ពពិល" នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរត្រូវបានសរសេរផងដែរនៅក្នុង "រួមរឿងព្រេងខ្មែរ" សៀវភៅទំហំ 9 នេះបើយោងតាមរឿងព្រេងដែលវាត្រូវបានគេប្រាប់ថាពេលដែលនៅលើពេលវេលាមួយមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះជ័យសូរិយាដែលបានបញ្ចប់ការបណ្តុះបមន្តអាគមរួចហើយពីព្រះគឺ ¬ឥសូរ ដូច្នេះគាត់បានស្នើសុំព្រះសម្រាប់វត្ថុបុរាណដ៏ពិសិដ្ឋជាឧបករណ៍ពរជ័យសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់មនុស្ស បន្ទាប់មកព្រះបានប្រទានបុរសម្នាក់នេះចម្លងនៃលិង្គនិងការចម្លងនៃទ្វាមាសប្រពន្ធរបស់គាត់ដែលជាឧបករណ៍ពរជ័យមួយរបស់គាត់ដើម្បីបានរីករាលដាលកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅក្នុងពិភពលោក ។ព្រះឥសរបានយកខ្សាច់ពេជ្រពីសាកលវិទ្យាល័យដើម្បីធ្វើឱ្យស្លឹកពោធិមាសដែលតំណាងឱ្យទ្វាមាសប្រពន្ធរបស់គាត់ហើយបានយកថ្មពេជ្រពីភ្នំហិម៉ាឡៃយ៉ាដើម្បីធ្វើឱ្យទៀនដែលតំណាងឱ្យលិង្គរបស់គាត់និងបានសន្មត់ថាវាជាការពរជ័យពីរ "។ បន្ទាប់មកគាត់បានប្រាប់បុរសម្នាក់ឱ្យយកទៀនរុំនៅក្នុងស្លឹកពោធិបានគូសបីដងនៅជុំវិញកូនកំលោះបាននិងកូនក្រមុំដើម្បីឱ្យស្រូបផ្សែងធ្វើឱ្យពួកវា មានអានុភាព ។ "បង្វិលពពិល" ពិធីនេះត្រូវបានគេជឿថានាំមកនូវភាពសុខដុមរម្យនាសម្រាប់គូស្វាមីភរិយាថ្មីធ្វើឲពួកគេទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងបញ្ហាប្រឈមទាំងអស់។ចាប់តាំងពីពេលនោះមកប្រជាជនខ្មែរមានភាពរឹងមាំដោយស្មោះនិងមានជឿថានៅក្នុងពិធី"ពពិល"វាត្រូវបានអនុវត្តមិនត្រឹមតែនៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ប៉ុន្តែ ក៏មាននៅក្នុងពិធីផ្សេងទៀតដូចជាឡើងផ្ទះ,ខួបកំណើត។សង្កត់ជាអាវុធមុខប្រពៃណីអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងដំណើរការរីកចម្រើននេះក៏បានប្រាប់ថានៅពេលដែលនៅលើពេលវេលាមួយមានជិះសេះជាន់ខ្ពស់មួយនៅក្នុងវិមានពារាណសីដែលបានធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ជាមួយ នឹងកូនស្រីរបស់អ្នកភូមិនិងដាក់ដុំមាសមួយជាថ្លៃបណ្ណាការមួយនិងបានសន្យាថានឹងរៀបការជាមួយនៅក្នុងពេលបីខែ។បីឆ្នាំបានទៅដូច្នេះនាងត្រូវរៀបការជាមួយអ្នកភូមិជិតខាងរបស់ នាង ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះមានបុរស់ជិះសេះម្នាក់បានបង្ហាញខ្លួននិងបានយកដាវរបស់គាត់ចេញនិងបានសម្លាប់បុរសម្នាក់ដែលមានកូនក្រមុំនេះ បន្ទាប់មកប្រធាន អ្នកបួស បានអធិស្ឋានដើម្បីច្រានចោលនូវរឿងអាក្រក់ទាំងអស់នៅកន្លែងនោះ អ្នកបួស បានវិភាគលើអំណាចនៃដាវនេះ។ នោះហើយជាមូលហេតុ ដែលប្រជាជនប្រើដាវ មួយ នៅក្នុងពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅពេលដែលកូនកំលោះនិងកូនក្រមុំនៅក្នុងសម្រាប់ការប្រទានពរ។ ពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺមានន័យខ្លាំងណាស់ សម្រាប់ជីវិតរបស់ បុគ្គលដែល មានគួ។ ប្រពៃណីនិងច្បាប់របស់ប្រទេសនោះរបស់ពួកគេ។នោះហើយជាមូលហេតុដែលពិធីនេះត្រូវបានដោះស្រាយដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងការទាក់ទងនឹងការជ្រើសរើសកាលបរិច្ឆេទដែលត្រូវបានគេជឿថានាំមកនូវសំណាងនិងភាពសុខដុមសម្រាប់ជីវិតរបស់ប្រជាជននិងការចាប់ផ្តើមជាមួយក្រុមគ្រួសារថ្មី។គ្រួសារមួយចំនួនមិនអនុញ្ញាតឱ្យកូនរបស់ពួកគេរៀបការនៅក្នុងរដូវភ្លៀងនិងពន្យាពេលខ្លះវាសម្រាប់រយៈពេលពីរឆ្នាំបន្ទាប់ពីពិធីភ្ជាប់ពាក្យនេះដោយសារតែការទស្សន៍ទាយនោះទេ។ នេះបើយោងតាមលោកញាណភឿនអ្នក ស្រាវជ្រាវនិង ជាចាងហ្វាងការផ្សាយ នៃប្រពៃណីខ្មែរ ជាតិនិងគណៈកម្មាធិការបុណ្យ អន្ដរជាតិលោកបានឱ្យដឹងថាប្រពៃណីខ្មែរអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សដែលរៀបការបានតែនៅក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែ ក្នុងមួយឆ្នាំប៉ុន្តែ មិនបានប្រាំមួយផ្សេងទៀត។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ អាចត្រូវបាន អនុវត្ត តែនៅ ក្នុងខែ 30 ថ្ងៃ។ អ្នកទាំងនោះបានប្រាំ មួយខែអាច នឹងមាននៅដើមខែ ឧសភាខែ កក្កដា ខែ តុលា ខែមករានិងខែមីនា។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពិធីភ្ជាប់ពាក្យនិងការផ្គូផ្គងដែលបានគីមីវិទ្យាធម្មជាតិរវាងកូនប្រុសនិងកូនស្រីនោះពួកគេអាចនឹងត្រូវធ្វើនៅក្នុងខែណាមួយទេ។ លោកបានបន្តទៀតថាសម្រាប់ខែខាងលើនេះគឺមានតែ 7 ថ្ងៃនៃការជារៀងរាល់ខែដែលជាថ្ងៃល្អ។ នេះបើយោងតាមប្រពៃណីខ្មែរពួកគេមិនគួរអនុវត្តនៅលើខួបកំណើតរបស់ពួកគេនៅថ្ងៃសាសនាពងក្រពើតាមច័ន្ទគតិឬនិងព្រះអាទិត្យនិងក្នុងអំឡុងពេលចូលឆ្នាំថ្មីខ្មែរ។ ជាការពិតណាស់មូលហេតុដែលមនុស្សមិនទទួលបានរៀបការក្នុងរដូវភ្លៀង នេះគឺថាមានច្រើននៃការមានភ្លៀងធ្លាក់ដែលធ្វើឱ្យវាមានការលំបាកសម្រាប់ការទទួលស្វាគមន៍អាពាហ៍ពិពាហ៍ណើរការនិងពិធីបុណ្យផ្សេងទៀត។ វាជាការលំបាកណាស់សម្រាប់ភ្ញៀវដែលបានធ្វើដំណើរទៅចូលរួមមង្គលការផងដែរហើយវាជាពេលដែលកសិកររវល់ជាមួយវាលរបស់ពួកគេ។