សូមស្វាគមន៍ មកកាន់ វីគីភីឌា,
នេះជាការបង្កើតវីគីខ្មែររបស់ខ្ញុំ
១១១៣៦ជាលើកដំបូងសូមជួយគាំទ្រផង
ទំព័រដើម អំពី កីឡានិងសុខភាព ប្រវត្តិសាស្រ្ដ ផែនទីរបស់ប្រទេស ទំនាក់ទំនងផ្សេងៗ

(ពិនិត្យមើលត្រឡប់មកវិញនៅពេលក្រោយសម្រាប់ថ្ងៃនេះ.)

កាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ទី៣១ខែវិឆ្ជកាឆ្នាំ២០១៣នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ​ ខេត្តកែបមានការរៀបចំកម្មវីធីបើកសម្ពោធដាក់អោយប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការនូវ ផ្ទះស្នាក់គ្រូ​ស្រីផ្ទះយុវជនឪពុករួស​និងអាងទឹកនៅវេលាម៉ោង២រសៀល ដោយមានការចូលរួមពីសំណាក់​លោកឪពុកជ្មីតអីស្ល៊ែរ អូលីវីយេលោកឪពុកលីសំណាង លោកឪពុកចននិងលោកគ្រូអ្នកគ្រូជាច្រើននាក់ទៀត ។

ព្រះសង្ឃកំពុងទេសនាអំពីព្រះគុណម៉ែ

មនុស្សយើងម្នាក់ៗកើតមកបានដោយសារតែមានអ្នកម្តាយនិងលោកពុកដែលជាទីមានគុណ របស់លោកខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការប្រាក់បីបាច់ចឹញ្ចឹមយើងតាំងពីយើងមានក្នុងផ្ទែរបស់ព្រះ មាតាដ៏សែនមានករុណទីគុណរបស់យើងគ្រប់។លោកពុកតែងតែរកប្រាក់មកអោយអ្នកម្តាយ ជាអ្នកទុកដាក់និងជាទីបំរុងទុកអោយកូនគ្រប់ប្រាណសំរាប់ជីវិតរបស់កូន ហើយលោកក៏មិន ដែលបំភ្លេចនូវតូនាទីរបស់លោកជាឪពុកនិងជាម្តាយ។លោកតែងតែផ្តល់ទាំងសំភារៈសិក្សា

ការហូបចុកមិនអោយកូនទីស្រលាញ់របស់ខ្វះឡើយលោកស៊ូតអត់ម៉ាត់ឯង លើសពីនេះទៅ

ទៀតលោកតែងតែផ្តល់នូវការអប់រំយើង លោកទាំងពីរនេះហើយដែលជាគ្រូទីមួយរបស់យើង

ហើយក៏ជាគ្រូដែលចំានឹងប្រាប់យើងគ្រប់ពេលវេលាមិនមានការនឿយណាយនៅក្នុងចិត្ត

ឡើយសេក្តីស្រលាញ់របស់លោកទាំងពីរដែលបានផ្តល់អោយយើងទាំងអស់គ្នាមានទំហំ ធំណាស់ជាជាងអ្វីៗនៅក្នុងលោកទំាងអស់មានទោះបីជាភ្នំព្រះសុមេរុក៏ប្រធៀបផ្ទឹមក៏មិន បានពីព្រោះលោកទំាងពីរបានតតំាងប្រឆាំងនឹងព្រហ្មលិតខិតទំាងមួលក៏ដើម្បីកូនដែរទី ស្រលាញ់និងជាកែវភ្នែរបស់លោកដូច្នេះយើងត្រូវតែប្រតិបត្តិលោកវិញអោយបានសាក សមទៅនឹងការផ្តល់អោយយើង។ដើម្បីអោយបានជ្រាបច្បាស់ សូមទស្សនាវីឌីអូនេះរូចអ្នក នឹងបានយល់នូវអ្វីមន្ថែមទៀត។

អត្ថប្រយោជន៍របស់ ផ្លែចេក ចំពោះសុខភាព

ផ្លែចេក គឺជាផ្លែឈើមួយប្រភេទ ដែលមនុស្សភាគច្រើនចូលចិត្តបរិភោគ ប៉ុន្តែពួគគេមិនបានដឹងថា ចេកមានអត្ថប្រយោជន៍ យ៉ាងណានោះទេ។ ចេក ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ថាជាអាហារចំបងទី៤ ដែលគេតែងតែបរិភោគ ក្រោយពេលទទួលទានអាហារ ហើយក្រោយមកចេក បានក្លាយជាជម្រើសទី១ រីឯផ្លែប៉ោមគឺជាជម្រើសទី២។ ក្នុងចំណោម ចេកដែលដាំបាន៨០តោន គឺធ្វើការនាំចេញតែ២០%ប៉ុណ្ណោះ ក្រៅពីនោះគឺគេទុកប្រើប្រាស់ សំរាប់តម្រូវការក្នុងស្រុក។ នៅប្រទេសឥណ្ឌា ចេកបានក្លាយទៅជាអាហារ ដែលពេញនិយមបំផុត ចំនែកឯអ្នកដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម បាននិយាយ និងជឿជាក់ថា ចេកគឺជាអាហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ នៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ចេកគេមិនត្រឹមតែយក មកបរិភោគ ធ្វើជាផ្លែឈើ ឬបង្អែមនោះទេ គេអាចយកចេក ទៅចំអិនធ្វើជាម្ហូបបានទៀតផង ហើយស្លឹករបស់វាក៏អាចយកមកខ្ចប់ម្ហូប និងប្រើសម្រាប់ដុតត្រីបានថែមទៀត។ ក្រៅពីធ្វើជាបង្អែម និងម្ហូបនោះ ផ្លែចេកក៏អាចយកមកធ្វើជាភេសជ្ជៈបានដែរ ដោយក្នុងនោះមានផ្ទុកទៅដោយវីតាមីនជាច្រើនប្រភេទ ដូចជា វីតាមីនអេ វីតាមីនប៊ីខមផ្លេច វីតាមីនប៊ី៦ និងវីតាមីនស៊ី លើសពីនេះទៅទៀត ៧៥%របស់ចេក គឺសម្បូរទៅដោយជាតិទឹក ជាមួយនឹងប៉ូតាស្សូម ហ្វូសហ្វ័រ ជាតិដែក កាល់ស្សូម និងជាតិសរសៃថែមទៀតផង។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាអត្ថប្រយោជន៍របស់ផ្លែចេក ចំពោះសុខភាព៖ ១. ជួយសម្រួលដល់ការរំលាយអាហារ៖ ធាតុខាបូហៃដ្រេត និងជាតិសរសៃ ដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេក បានជួយទៅដល់ដំនើរការរបស់ពោះវៀន ដែលធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ មានដំនើរការល្អ ហើយវាក៏អាចព្យាបាល អ្នកដែលមានជំងឺទល់លាមក និងក្រពះបានយ៉ាងល្អផងដែរ។ ២. ផ្តាច់បារី៖ ចំពោះអ្នកដែលចង់ផ្តាច់បារី ប៉ុន្តែធ្វើយ៉ាងណាក៏មិនបានសម្រេច លោកអ្នកអាចសាកល្បងទទួលទានផ្លែចេកបាន ព្រោះវាមានឥទ្ធិពលទៅដល់ខួរក្បាល ដែលអាចកាត់បន្ថយនូវអារម្មណ៍តានតឹង និងអាការៈឈឺក្បាល នៅពេលដែលលោកអ្នកត្រូវការបារី។ ៣. ជួយសម្រួលដល់ដំនើរការក្រលៀន៖ សារធាតុដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេក គឺជាសារធាតុដែលមានផលល្អទៅដល់ក្រលៀន និងជួយគ្រប់គ្រងជាតិកាល់ស្សូមនៅក្នុងខ្លួន ហើយការពារមិនឲ្យជំងឺមហារីកវិវត្តន៍ខ្លួនបានទៀតផង បើសិនជាលោកអ្នកបរិភោគផ្លែចេក ៤ ទៅ ៦ ដង ក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ៤. ជំនួយដល់ឆ្អឹង៖ ផ្លែចេកសម្បួរទៅដោយជាតិកាល់ស្សូម ដែលអាចជួយទៅដល់ឆ្អឹងបានយ៉ាងល្អ ហើយជាតិប៉ូតាស្សូម ដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេក គឺអាចជួយការពារ ការបាត់ជាតិកាល់ស្សូមនៅក្នុងឆ្អឹងបានថែមទៀតផង។ ៥. បន្ថយសម្ពាធឈាម៖ មានគ្រូពេទ្យជាច្រើនមកហើយ បាននែនាំឲ្យអ្នកដែលមានសម្ពាធឈាមខ្ពស់ មកទទួលទានផ្លែចេក ដែលសារធាតុសូដ្យូមទាប និងប៉ូតាស្សូមខ្ពស់ ដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេក អាចជួយដល់ការកើនឡើងនៃសម្ពាធឈាម។ ៦. ប្រភពនៃថាមពល៖ ផ្លែចេកត្រូវបានគេប្រើជាអាហារ សម្រាប់កីឡាករ នៅកំលុងពេលប្រកួត របស់ពួកគេ ព្រោះផ្លែចេកអាចបន្ថែមនូវថាមពល សម្រាប់រាង្គកាយ ហើយវាគឺជាអាហារពេលព្រឹកដ៏ល្អបំផុតប្រចាំថ្ងៃ។ ៧. ជំនួយដល់ភ្នែក៖ អ្នកដែលបានបរិភោគផ្លែចេក ជារៀងរាល់ថ្ងៃ អាចកាត់បន្ថយ បញ្ហាភ្នែកបានយ៉ាងល្អ។ ៨. អាហារសម្រកទំងន់ដ៏ល្អ៖ អ្នកដែលមានទម្លាប់បរិភោគ អាហារច្រើនលើសកំនត់ អាចងាកមកទទួលទាន ផ្លែចេកជំនួសវិញ ព្រោះវាមានកាឡូរីទាប ហើយភាពធាត់អាចកាត់បន្ថយ ដោយវីតាមីនប៊ី៦ ដែលមាននៅក្នុងនោះ។ ៩. ទប់ស្កាត់ការរាគរូស៖ នៅពេលដែលរាគ គឺធ្វើឲ្យជាតិទឹកនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើងបាត់បង់ យ៉ាងច្រើន ហើយជាតិទាំងនោះអាចបំពេញបន្ថែម មកវិញតាមរយៈជាតិប៉ូតាស្សូម ដែលមាននៅក្នុងផ្លែចេកបានយ៉ាងល្អ។ ១០. ទទួលបាននូវវីតាមីប៊ី៦៖ វីតាមីនប៊ី៦ អាចប្រឆាំងនឹងការរលាករោល នៅលើស្បែក ហើយអាចជួយការពារបញ្ហាបេះដូង និងការពារមិនឲ្យមានការកើនឡើង នៃកោសិកាឈាមសរបាន។

មានដឹងថា ខ្ទឹមសរមានប្រយោជន៍ យ៉ាងណា សម្រាប់សុខភាពដែរទេ?

ខ្ទឹមសរ ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ថាគឺជាឱសថធម្មជាតិ និងជាអាហារដែលបង្កើន នូវថាមពលក្នុងរាង្គកាយ ជាយូរណាស់មកហើយ។ ចង់ដឹងថា ខ្ទឹមសរមានគុណប្រយោជន៍ និងព្យាបាលអ្វីបានខ្លះនោះ សូមអាននូវអត្ថបទ ខាងក្រោមទាំងអស់គ្នា៖ ១. កាត់បន្ថយខ្លាញ់ក្នុងប្រម៉ាត់(កូលេស្តេរ៉ូល)៖ តាមការស្រាវជ្រាវបានឲ្យដឹងថា ខ្ទឹមសរអាចកាត់បន្ថយកូលេស្តេរ៉ូល នៅក្នុងឈាមបានយ៉ាងប្រសើរ។ ២. ជាថ្នាំសម្រើបតណ្ហា៖ ខ្ទឹមសរត្រូវបានគេរកឃើញ និងបញ្ជាក់ថាជាថ្នាំសម្រើបតណ្ហា ព្រោះតែជាតិហើរក្តៅរបស់វា។ ជាក់ស្តែងដូចជា ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសទីបេ ត្រូវបាបបញ្ឈប់មិនឲ្យធ្វើ ជាព្រះសង្ឃតទៅទៀតទេ បើសិនជាទទួលទានខ្ទឹមសរនោះ។ ៣. ជាថ្នាំជួយប្រឆាំងជំងឺមហារីក និងថ្នាំសម្លាប់មេរោគ៖ ខ្ទឹមសរ ជាថ្នាំប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក យ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព ហើយខ្ទឹមសរដែល ទុកកាន់តែយូរ គឺមានប្រសិទ្ធិភាពកាន់តែខ្លាំង។

     សូមផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ ហើយមកទទួលទាន នូវខ្ទឹមសរទាំងអស់គ្នា ដើម្បីទទួលបាននូវ សុខភាពល្អ។
ប្រវត្តិប្រាសាទព្រះវិហារ

តាម​ការស្រាវជ្រាវ​ពី​ឯកសារ​ប្រវត្តិសាស្រ្ត​ខ្មែរ​ជា​ច្រើន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​ត្រូវ​បាន​ស្ថាបនា​ឡើង​ពី​ថ្ម ចាប់តាំង​ពី​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​សុរិយ​វរ្ម័ន​ទី​១ ។ ព្រះបាទ​សុរិយ​វរ្ម័ន​ទី​១ សោយ​រាជ្យ នៅពាក់​កណ្តាល​ទី​មួយ​នៃ​សតវត្សរ៍​ទី​១១ ។ ទីតាំង​ធ្វើ​ប្រាសាទ ដែល​ស្ថិត​នៅលើ​ទី​ខ្ពស់​ជាង​គេ នោះ​មាន​កំពស់ ៦២៥​ម៉ែត្រ(ឯកសារ​បារាំង)​រឺ​៦១៥ម៉ែត្រ(ឯកសារអង់គ្លេស) ។ ប្រវត្តិ​នៃ​ការកសាង​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ មាន​នៅ​លើ​សិលា​ចារឹក​ខ្មែរ នៅឯ​ប្រាសាទ​បាពួន ក្នុង​ខេត្ត​សៀមរាប គឺកាលេខ ៥៨៣ ៖ «អ្នក​ដែល​សរសេរ​សិលាចារឹក​ហ្នឹង ឈ្មោះ​ហរិ វាហៈ នៅក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​រាជិន្រ្ទ​វរ័ន្ម គ្រិស្ត​សករាជ ៩៤៤ ដល់ ៩៦៨ ។ គេ​សរសេរ​ជា​ភាសា​សំស្រ្កឹត​និង​ជា​ភាសា​ខ្មែរ ។ គេ​សរសេរ​ថា មាន​ព្រះអង្គ​ម្ចាស់​មួយ​អង្គ​ព្រះនាម ឥន្រ្ទាយុទ្ធ លោក​បាន​យក​លិង្គ​មួយ ឈ្មោះ​ស្រីសិខៈ រិស្វារៈ មកតាំង​មក​ប្រតិស្ឋ​នៅ​ទីនេះ​ៗ​គឺ​ប្រាសាទ​ព្រះវិហារ​នេះ​ឯង ។ គេ​សរសេរ​ថា ព្រះអង្គ​លោក​ខ្លាំង​ពូកែ​ខ្លាំង​ណាស់ ។ លោក​មាន​មហិទ្ធឫទ្ធិ ទៅ​ច្បាំង​ជាមួយ​នឹង​ស្តេច​ចាម ហើយ​ចាប់​ស្តេច​ចាម​នោះ​បាន​ទៀត ។ ចំពោះ​សេចក្តី​សិលាចារឹក​នេះ អ្នកប្រាជ្ញ​ខាង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​គិត​ថា មិន​មាន​សិលាចារឹក​ឯណា​ទៀត និយាយ​ពី​ចម្បាំង​ទៅ​ចាប់​ស្តេច​ចាម​នោះ​ទេ ក៏​ប៉ុន្តែ​ស្តេច​ដែល​លោក​ចាប់​បាន​នោះ ប្រហែល​ជា​មិនមែន​ជា​ស្តេច​ចាម ដែល​ត្រួត​ប្រទេស​ចាម​ទាំង​មូល​នោះ​ទេ ។ ប្រហែល​ជា​ស្តេច​អង្គ​តូច​មួយ ដែល​ត្រួត​នៅ​នគរ​មួយ ដែល​មាន​ព្រំប្រទល់​នៅ​ជាប់​នឹង​ប្រទេស​ខ្មែរ​។

ប្រវត្តិប្រាសាទបាយ័ន

ឈ្មោះ: ប្រាសាទបាយ័ន អ្នកកសាងដោយ​ ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧ កាលបរិច្ឆេទកសាង: ចុង​គ្រិស្តសតវត្សរ៍​ទី ១២ ឧទ្ទិសថ្វាយ: ព្រះពុទ្ធ និង ព្រះពោធិសត្វលោកេស្វរៈ

ស្ថាបត្យកម្ម: ខ្មែរ ទីតាំង: ក្រុងអង្គរធំ ខេត្តសៀមរាប

ប្រាសាទបាយ័នស្ថិត​នៅ​ចំ​កណ្តាល​នៃ​ក្រុង​អង្គរ​ធំ។ ប្រាសាទ​នេះ​ក​សាង​នៅ​ចុង​គ្រិស្តសតវត្សរ៍​ទី ១២ និង​ដើម​គ្រិស្តសតវត្សរ៍​ទី ១៣​ ដោយ​​ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧។ ប្រាសាទ​នេះ​មាន តួ​ប៉ម​នីមួយៗ មាន​មុខ​បួន ដែល​មាន​កំពូល ៤៩ និង​កំពូល​ក្លោង​ទ្វារ​ចូល ៥ ទៀត សរុប​ទាំង​អស់ ៥៤ កំពូល ដែល​តំណាង​ឲ្យ​ខេត្ត​ក្រុង​ខ្មែរ ទាំង ៥៤ នៅ​សម័យ​កាល​នោះ។ មាន​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មួយ​ចំនួន​ បាន​គិត​ថា មុខ​ទាំង ៤ នោះ​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​ពោធិសត្វ​លោកេស្វរៈ អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ គិត​ថា ជា​រូប​តំណាង​ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧។ ប្រាសាទ​បាយ័ន​មាន​ប្លង់​បី​ជាន់។ ជាន់​ទី​ ១ និង​ទី ២ មាន​ថែវ​ដែល​មាន​ចុម្លាក់​ដ៏​ល្អ។ ប្រាង្គ​នៅ​កណ្តាល ១៦ និង​ស្ថិត​នៅ​ជាន់​ទី ៣ មាន​រាង​កាកបាទ។ សំណង់​ប្រាសាទ​បាយ័ន​មាន​លក្ខណៈ​ស្មុគ​ស្មាញ ទាំង​ថែវ ផ្លូវ​ដើរ និង​ជណ្តើរ។ ក្រៅ​ពី​ទឹក​មុខ​ញញឹម​នៃ​រូប​បាយ័ន ប្រាសាទ​នេះ​មាន​ចម្លាក់​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត​ ដែល​រៀប​រាប់​ពី​រឿង​ទេវកថា​នៅ​ថែវ​ខាង​ក្នុង និង​ខាង​ក្រៅ​ រៀប​រាប់​ពី​ជីវភាព​រស់​នៅ​របស់​ប្រជាជន​នៅ​សម័យ​អង្គរ មាន​ទាំង​ផ្សារ ការ​នេសាទ ពិធី​បុណ្យ ល្បែង​ប្រដាល់ ជល់​មាន់ ។ល។ និង​ថែម​ទាំង​មាន​ការ​រៀប​រាប់​ពី​ព្រឹត្តិការណ៍​ប្រវត្តិសាស្រ្ត ចម្បាំង និង​ព្យុហយាត្រា​ ជា​ដើម។ ចម្លាក់​នោះឆ្លាក់​បាន​ជ្រៅ​ជា​ងនៅ ប្រាសាទ​អង្គរ​វត្ត តែ​មាន​លក្ខណៈ​សាមញ្ញ។ ទិដ្ឋភាព​នៃ​ចម្លាក់ បង្ហាញ​ដោយ​ផ្ទាំង​តាម​ជួរ ពីរ​ឬ​បី​ជួរ[១]។ ប្រវត្តិ​នៃ​ឈ្មោះ​បាយ័ន ពាក្យ​ថា​បាយ័ន អ្នក​គ្រូ ពៅ សាវរស បាន​លើក​ពី​គំនិត​របស់​លោក ប្វាស្សឺលីយ៉េរ៍ (Boisselier) ដែល​បាន​កំណត់​លើ​ឫស​នៃ​ពាក្យ​នេះ ដោយ​បាន​លើក​ឡើង​ថា បាយ័ន​ជា​ស្នា​ដៃ​របស់ ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧ ដែល​បាន​កសាង​នៅ​ក្នុង​ប្លង់​ខុស​គេ មាន​រាង​មូល ដែល​រំលឹក​ដល់​យន្ត្រ។ គំនិត​ខាង​លើ​នេះ​មិន​អាច​យក​ជា​ការ​បាន​ទេ ហើយ​អ្នក​គ្រូ ពៅ សាវរស បាន​បន្ថែម​ទៅ​គំនិត​របស់​លោក សេដែស (Cœdès) ដែល​បាន​ឲ្យ​យោបល់​ប្រៀប​ធៀប​នៃ​ពាក្យ​បាយ័ន ជា​មួយ វជយន្ត ដែល​និយាយ​នៅ​ក្នុង​សិលាចារឹក។ វជយន្ត គឺ​ជា​វាំង​របស់​ព្រះ​ឥន្ទ បើ​តាម​អត្ថបទ ល្បើក​អង្គរវត្ត ដែល​បាន​សរសេរ​ឡើង​នៅ​ក្នុង​សម័យ​កណ្តាល គឺ​ព្រះ​ឥន្ទ​បាន​ឲ្យ​ព្រះ​ពិស្ណុការ (វិឝ្វកម៌ន៑) ចុះ​មក​ឋាន​កណ្តាល​ ដើម្បី​ក​សាង​ប្រាសាទ​ឲ្យ​ព្រះ​កេតុ​មាលា ដែល​រំលឹក​ដល់​វាំង​របស់​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​គំនិត​ខ្មែរ គឺ​ពេជយន្តរត្ន ឬ ទេវ​ជយន្ត។ ឈ្មោះ​មក​ពី​ការ​ធ្វើ​ឡើង​វិញ​ជា​ច្រើន និង​ការ​បង្ហាញ​ពី​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដូច​ទៅ​នឹង​ស្នា​ដៃ​ នៅ​លើ​ផែន​ដី​របស់​វិឝ្វកម៌ន៑។[២] ព្រះ​ពុទ្ធរាជ​នៅ​ប្រាសាទ​បាយ័ន

គេ​បាន​ប្រទះ​ឃើញ​ចម្លាក់​ព្រះ​ពុទ្ធ​អង្គ​ប្រក់​នាគ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ឥរិយាបថសមាធិ នៅ​បាត​អណ្តូង ដែល​ស្ថិត​នៅ​ចំ​កណ្តាល​ប្រាសាទ​បាយ័ន កាល​ពី​ឆ្នាំ ១៩៣២ ។ ចម្លាក់​ព្រះ​ពុទ្ធ​អង្គ​នេះ បង្អាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​នូវ​ផ្នត់​គំនិត​នយោបាយ​នា​សម័យ​ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័នទី ៧ កាល​ពី​ចុង​គ្រិស្តសតវត្សរ៍ទី១២ ដើម​គ្រិស្តសតវត្សរ៍​ទី ១៣ ។ បណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ អ្នក​ឯកទេស​ខាង​វប្បធម៌‌​ប្រវត្តិសាស្រ្ត បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រៅ​ពី​ការ​បង្ហាញ​នូវ​ផ្នត់​គំនិត​នយោបាយ​របស់ ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧ នា​សតវត្សរ៍​នោះ ចម្លាក់​ថ្ម​បុរាណ​នេះ​នៅ​មាន​សារៈ​សំខាន់​មួយ​ទៀត គឺ​បង្ហាញ​ពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ពី​លទ្ធិ​ទេវរាជ​មក​លទ្ធិ​ពុទ្ធរាជ​ក្នុង​រជ្ជកាល​របស់​ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧ ។ ពី​ព្រោះ​ថា​ បល្ល័ង្ក ឬ​ព្រះ​អាទិទេព​ខាង​ព្រហ្មញ្ញសាសនា ត្រូវ​បាន​ជំនួស​ដោយ​ព្រះ​បដិមា​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​អង្គ ឬ​ព្រះ​អវលោកេស្វរៈ​ទៅ​វិញ ដូច​ករណីច​ម្លាក់​ព្រះ​ពុទ្ធ​អង្គ​ខាង​លើ​នេះ ជាដើម ។ លោក​បណ្ឌិត​បាន​បន្ត​ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ប្រព័ន្ធ​សាសនា​ខាង​លើ​នេះ អាច​គូស​បញ្ជាក់​តាម​រយៈ​ព្រះ​ភក្រ្ត​របស់​ព្រះ​អង្គ ដែល​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​រូប​របស់​ព្រះ​មហាវីរក្សត្រ គឺ​ព្រះ​បាទ​ជ័យវរ្ម័ន ទី ៧ តែ​ម្តង នេះ​ជា​ចំណុច​យ៉ាង​សំខាន់​បំផុត ។ តាម​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ខាង​បុរាណវិទ្យា និង ខាង​សិលាចារឹក លោក​សាស្រ្តាចារ្យ​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​ដែល​គេ​ឆ្លាក់​ព្រះ​រូប​ព្រះ​មហាក្ស​ក្រោម​រូបភាព​របស់​ព្រះ​ពុទ្ធ ឬ​គេ​ថ្វាយ​ព្រះ​នាម​ព្រះ​មហាក្សត្រ​ទៅ​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធរូប គឺ​ជា​ប្រពៃណី​ទូទៅ​ក្នុង​សង្គម​ខែ្មរ​បុរាណ ។ លោក​ ត្រាណេ បាន​បញ្ជាក់​ឲ្យ​ដឹង​ថា កត្តា​ទាំង​នេះ​ហើយ​ដែល​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះ​ពុទ្ធអង្គ​នៃ​ប្រាសាទ​បាយ័ន ដែល​សព្វ​ថៃ្ង គេ​បាន​យក​ទៅ​ទុក​នៅ​ក្នុង​អគារ​កែ្បរ លាន​ព្រះ​គម្លង់ ពិត​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ​ពុទ្ធរាជ​ ជំនួស​ឲ្យ​ទេវរាជ​យ៉ាង​ប្រាកដ​មែន។ ចំពោះ​ចលនា​បន្លាស់​ប្រព័ន្ធ​គំនិត​ពី​ទេវរាជ មក​ពុទ្ធរាជ​ បាន​ទទួល​ការ​​គាំទ្រ​ពី​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ធំៗ ដូច​ជា ហ្គ្រោស៍លីយ៉េរ៍ និង សេដែស ជា​ដើម ។ គួរ​រំឭក​ថា ព្រះ​ពុទ្ធ​ដ៏​ធំ​របស់​យើង ត្រូវ​បាន​គេ​ជួល​ជុល​ឡើង​វិញ ព្រោះ​ត្រូវ​បាន​គេ​កមេ្ទច​ជា​ច្រើន​ចំណែក ហើយ​ទម្លាក់​ចោល​ក្នុង​បាត​អណ្តូង ​ក្រោយ​ពី​ប្រតិកម្ម​សិវនិយម​ចំពោះ​លទ្ធិ​ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា ក្រោយ​ពី ព្រះ​បាទ​ជយវរ្ម័ន ទី ៧ បាន​សោយ​ទិវង្គត​ទៅ​នោះ [៣]។ ចម្លាក់ត្រីប្រាសាទបាយ័ន្តនិងអង្គរវត្ត

ចម្លាក់ក្រឡោតទាបនៅលើជញ្ជាំងរោងំខាងកើត ស្លាបខាងត្បូង ប្រាសាទអង្គវត្ត បង្ហាញពីរឿងទេវកថាមួយបរិយាអំពី”ការកូរសមុទ្រទឹកដោះ”។ផ្ទាំងចម្លាក់នេះមានបណ្តោយប្រវែង ៥០ មែត្រ ចែកជាបីផ្នែក ផ្នែកខាងលើនៃផ្ទាំងចម្លាក់ បង្ហាញនូវពូកទេពអប្សរា កំពុងហោះរេរាំនៅលើផ្ទៃ អាកាស។ ផ្នែកកណ្តាល បង្ហាញពសកម្មភាពកូរសមុទ្រទឹកដោះដោយពូកអាសូនិងទេវតាដែលមានព្រះនារាយណ៍ជាអាជ្ញាកណ្តាល។ពួកអាសូរដែលឈរនៅផ្នែក ខាងក្រោមបង្ហាញពី ពពួកសត្វទឹកជាច្រើនប្រភេទដែលមានរូបរាងប្លែកៗ។ ក្នុងនោះ ត្រីខ្លះមានរូបរាងចម្លែកណាស់ ហើយមិនដែលប្រទះឃើញក្នុងធម្មជាតិទៀតផង។ តាមរយៈដំណើររឿងខាងលើ ការកូសមុទ្រទឹកដោះប្រព្រឹត្តទៅ អស់រយៈពេល១.០០០ឆ្នាំ ហើយលេចចេញនូវបតុភូត ផ្សេងៗជាច្រើនដូចជា ពួកទេពអប្សរា ដំរីព្វរ៉ាវ័ន្ត សេះ ឧច្ច័យស្រព នាងលក្សីនិងអ្វីៗជាច្រើនទៀត ។ចុងក្រោយបង្អស់គឺទឹកអម្រឹតដែលជាទឹកមន្តពិសិដ្ឌសម្រាប់ធ្វើអោយជីវិតលែងស្លាប់។ ក្រៅពីប្រាសាទអង្គវត្ត ចម្លាក់ត្រីក៍មានបង្ហាញនៅលើជញ្ជាំងប្រាសាទដទៃដែរ។ ប្រាសាទបាយ័ន្ត ដែលសង់ក្នុងរាជ្យព្រះបាទជ័យវរ្ម័ន (ទី៧)នៅអំពីរឿងរ៉ាវប្រវត្តិសាស្រ្តទេវកថានិងជីវកថាប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជន។ ចម្លាក់នៅរោងទងខាងត្បូង ស្លាបខាងកើតនៃប្រាសាទនេះបង្ហាញអំពីការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេសាទដូចជាធ្មុកដៃ និងសំណាញ់ ។លើសពីនេះ ចម្លាក់ហាក់ដូចជា បង្ហាញពីផល់ប្រយោជន៍ត្រីក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជននាសម័យអង្គរ។ ម្យ៉ាងទៀត ចម្លាក់ទាំងនេះមើលទៅហាក់ ដូចជាត្រីកំពុងហែលក្នុងទឹកតាមបែបធម្មជាតិ។ តាមរយៈសារណាបញ្ចាប់បរិញ្ញាប័ត្ររបស់ លោក ជ័យ ឈន (១៩៧៣) យើងអាច ស្គាល់ ឈ្មោះត្រី ខ្លះដែល ឆ្លាក់នៅលើជញ្ជាំង ប្រាសាទបាយ័នវិភាគរក ប្រភេទពូជត្រីទាំអស់នេះទេ។ ដោយមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីរលោក ទូច សៀង តាណា អ្នកអែកទេសត្រីប្រចាំគណះកម្មាធិការជាតិទន្លេ មេគង្គ និងអ្នស្រី Barbara Albrecht យើងអាចបញ្ចាក់ អំពីអំបូរត្រី ឬជួនកាលថែមទាំងអាចស្គាល់ប្រភេទពូជ ត្រីដែលឆ្លាក់នៅលើជញ្ជាំងរោងទងខាងត្បូងនៃប្រាសាទបាយ័ន និងរោងទងខាងកើតនៃប្រាសាទអង្គរវត្តទៀតផង ។ ក្នុងចំណោមប្រភេទត្រីចំនួន១៦ដែល ឆ្លាក់បង្ហា្ញញនៅលើជញ្ជាំងនៃរោងទងប្រាសាទអង្គវត្ត និងបាយ័ន យើងអាចវិភាគស្គាល់ពូជត្រីចំនួន១៣ ការសង្កេតពិនិត្យផ្ទាល់លើចម្លាក់នៃប្រាសាទទាំងពីនេះ យើងរាប់ឃើញមានត្រីចំនួន ១.១៩៣។ ចំនូននេះយើងរាប់ចំពោះត្រីដែលអាចមើលឃើញច្បាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ក្រៅពីនេះ មានត្រីជាច្រើនទៀតដែលយើងពុំមានលទ្ធភាពវិភាគបាន ដោយហេតុថាចម្លាក់ខ្លះឆ្លាក់មិនទាន់រូច ហើយផ្នែកខ្លះពុកផុយដោយសារធម្មជាតិនិងការបំផ្លាញដោយទង្វើមនុស្ស។ ចម្លាក់មច្ឆជាតិមិនត្រឹមតែឆ្លាក់ទៅលើប្រាសាទទាំងពីរខាងលើទេ។ នៅលើជញ្ជាំងស្រះស្រី(ឈ្មោះបុរាណកេហៅ “សិលាតដាក”) ដែលស្ថិតក្នុង បរិវេណព្រះបរមរាជ្យវាំងអង្គរ និងជញ្ជាំងលានស្តេច គម្លង់ចម្លាក់ត្រីច្រើនដែរ។ តែនៅទីនេះយើងសូមលើកយកតែចម្លាក់ត្រីនៅប្រាសាទអង្គរវត្តនិងបាយ័នមកសិក្សាតែប៉ុណ្ណោះ។ ចម្លាក់នៅប្រាសាទអង្គវត្តមាន បង្ហាញអំបូរត្រីមានស្រកាច្រើន ។គេចាត់ទុកថាប្រភេទត្រីមានស្រកានេះប្រហែល ៧៨%នៃប្រភេទត្រីទាំងអស់ ។ក្រៅពីនោះ អំបូរត្រីស្លាតមាន៧%អំបូរត្រីរាស់មាន៤%និងអំបូរត្រីផ្ទូងមាន៤.៦។

ព័ត៍មានអំពីខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់

បទពិសោធន៍ខ្ញុំនៅ ផ្នែកអាយធី នាងខ្ញុំឈ្មោះ ឌី​សុខឡេង​ ភេទស្រីអាយុ២១ឆ្នាំមានទីកន្លែងកំណើត នៅភូមិរលួស ឃុំតាំងយ៉ាបស្រុកព្រៃកប្បាសខេត្តតាកែវ។ ហើយនាងខ្ញុំបានរៀនចប់មធ្យមសិក្សារ និងបានបន្ដមកចូលរៀននៅ សាលាដុនបូស្កូកែបរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃហើយខ្ញុំ

ជាសិស្សផ្នែកព័ត៍មានវិទ្យានិងភាសារឆ្នាំទី២ ជំនាន់ទី២ 

នៅសាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូខេត្តកែបដែលនៅ ជំនាន់នាងខ្ញុំមានសិស្សរួមផ្នែក

ចំនួន២៣ នាក់ក្នុងនោះស្រី១១នាក់និងប្រុស១២នាក់។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំបាន

មកសិក្សារទីនេះខ្ញុំបានទទួលបាននូវបទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលមិនធ្លាប់ទទួលបាន

ពីមុនមក។ពេលដំបូងដែលខ្ញុំបានមកដល់សាលានេះ

វាមានសភាពជាសាលាមួយ

ដែលហាក់ដូចជាមានសភាពប្លែកណាស់ចំពោះខ្ញុំអាចនិយាយបានថាមុន ដំបូងវាពិបាករស់នៅណាស់ទាំងការរស់នៅទាំងការហូបចុកនិងការធ្វើការ.។ក្នុ ងការរស់នៅក្នុងសាលាចំពោះអ្នកស្នាក់ក្នុងសាលាក៏មានច្បាប់កំណត់ផងដែរ​

ដែល​ក្នុងនោះមានចែងនូវច្បាប់មួយចំនួនទាក់ទងទៅនិងការធ្វើវេនការធ្វើរាត្រី

​​​សួស្ដីនិងវិន័យផ្សេងៗ.....។ ចំពោះការរស់នៅពួកយើងត្រូវរស់នៅលក្ខណៈជាក្រុម(រួម) ដោយមួយបន្ទប់ពួកយើងរស់នៅមានគ្នា៦នាក់ដែលក្នុងមួយបន្ទប់មានសមាជិក

រស់នៅចម្រុះផ្នែកគ្នា(ផ្នែកសណ្ធារគា​ពត័មានវិទ្យានិងទំនាក់ទំនងសង្គម

និងសារពត៍មាន)ដែលជាហេតុដែលធ្វើអោយការទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតហើ្យ

ធ្វើឲខ្ញុំបានបំបាត់ភាពកណ្ដោចកណ្ដែងឈប់នឹកផ្ទះនិងគ្រួសារពីព្រោះកាលពីដំបូង

នៅពេលខ្ញុំមកដល់ភ្លាមមិនទាន់ស្គាល់គេវាហាក់ដូចជាកណ្ដោកណ្ដែងខ្លាំងហើ្យនឹក

ផ្ទះទៀតប៉ុន្ដែពេលស្គាល់គេបែរជាលែងអីទៅវិញចំពោះការហូបចុកវិញយើងត្រូវហូប

រួមហើយត្រូវតំរៀបជួរគ្នាដើម្បីរងចាំចុងភៅនិងអ្នកធ្វើវេនដូសបាយនិងម្ហូបអោយ...។ បន្ទាប់ពីបាយរួចសមាជិកម្នាក់ៗក៏ត្រូវមានវេនលាងចាន(វេនពេលព្រឹកនិងវេនពេល

ល្ងាចសម្រាប់អ្នកស្នាក់ក្នុងហើយចំពោះពេលថ្ងៃត្រង់គឺត្រូវធ្វើវេនតាមផ្នែក) ហើ្យបន្ទាប់មកម៉ោង១១:៣០ពួកយើងញ៉ាំបាយរួចសាលាក៏បានអោយឈប់សំរាករយះពេល១ម៉ោង​។ ហើយនៅម៉ោង១២:៣០នាទីពួកខ្ញុំក៏បានចូលរៀនវិញ​ប៉ុន្ដែមុននិងចូលរៀនគឺ

ត្រូវតំរង់ជួរជាមុនសិនដើម្បីអោយលោកគ្រូផ្ដល់ដំបូន្មានខ្លះៗហើយទើបចាប់ផ្ដើមរៀន

រហូតដល់ម៉ោង២:៣០នាទីតែម្ដងទើបចេញលេងរយះពេល១៥នាទីដើម្បីឲយើង

សំរាកលំហែរអារម្មណ៍រឺទិញអីញ៉ាំ...។បន្ទាប់មកទើបចូលរៀនបន្ដទៀតរហូតដល់ម៉ោង៤:00 ទើបកណ្ដឹងចេញពីរៀនហើយឲយើងសំអាតរហូតដល់ម៉ោង4:30ទើបចូលជួរម្ដង

ទៀតបន្ដាប់មកទើបចាប់ផ្ដើមគោរពភ្លេងជាតិម្ដងទៀតជាលើកចុងក្រោយបន្ទាប់មកក៏

បំបែកជួរទៅបន្ទប់រៀងៗខ្លួនហើ្យបន្ទាប់ពីនោះក៏ចាប់ផ្ដើមលេងកីឡារហូតដល់ម៉ោង៥:៣០

នាទីទើបកណ្ដឹងអោយឈប់ហើ្យបន្ទាប់មកចាប់ផ្ដើមសំអាតតាមវេនរហូតដល់ម៉ោង៦:០០

ទើបកណ្ដឹងម្ដងទៀតឲឈប់សំអាតចាប់ផ្ដើមងូតទឹកសំអាតខ្លួនប្រាណ…។ បន្ទាប់មកទៀតនៅម៉ោង៦:៣០នាទីសិស្សទាំងអស់ត្រូវចុះពីបន្ទប់ហើ្យមករៀននៅ

បន្ទប់ពិសេសទាំងអស់គ្នាលុះរហូតដល់ម៉ោង៧:00នាទីក៏មានកណ្ដឹងបន្លឺឡើងឲ

យើងទៅញ៉ាំបាយ…។ហើ្យបន្ទាប់មកទៀតយើងសំរាកប្រហែលជិតមួយ

ម៉ោងគឺម៉ោង៨:00ទើបដល់ពេលធ្វើរាត្រីសួស្ដីប្រហែលជិតកន្លះម៉ោង

ទើបចប់ហើ្យក៏បំបែកគ្នាជាមួយកូនប្រុសទៅរៀនរៀងៗខ្លួនវិញ 

រហូតដល់ម៉ោង៩:30នាទីទើបអាចទៅបន្ទប់បាន…។ ហេតុនោះហើ្យទើបខ្ញុំគិតថាសាលាពិតជាល្អណាស់សំរាប់ខ្ញុំនិងសិស្សដ៍ទៃទៀត ពីព្រោះថានៅពេលរៀនចប់វាធ្វើឲពួកគេមានការងារធ្វើល្អ ហើ្យក្លាយខ្លួនទៅជា

មនុស្សល្អ កូនល្អនៅក្នុងគ្រួសារនិងក្នុងសង្គមជាតិផង…។ហេតុនេះបានជាខ្ញុំនៅតែ

តស៊ូរៀនរហូតដល់ឥឡូវនេះដោយកាលពីមុនខ្ញុំរៀនខ្សោយ

យ៉ាងណាក៏ដោយក៏ខ្ញុំនៅតែស៊ូទ្រាំដោយមិនរាថយឡើយហើយ​​​

នៅពេលរៀនខ្ញុំខិតខំរៀនខ្លាំងណាស់ទាំងងងុយគេងយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ខ្ញុំនៅតែត

ស៊ូរហូតដោយមិនចុះចាញ់អ្វីទាំងអស់ប៉ុន្ដែខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ថាតើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំរៀនចាប់

មិនសូវបានដូចគេទើបនៅពេលប្រលងឆមាសទី១ខ្ញុំវីសតែប្រលងធ្លាក់…យ៉ាងណាមិញ

ក៏ខ្ញុំមិនចុះចាញ់នៅតែតស៊ូរហូតដល់ឆមាសទី២ខ្ញុំវីសតែធ្លាក់ទៀតហើ្យវាក៏មិនខុសពី

ឆមាសទី១ដែរក៏ខ្ញុំនៅតែតស៊ូរហូតដល់ចប់ឆ្នាំទី១នោះថ្វីត្បិតតែវាពិបាកបន្ដិចមែនប៉ុន្ដែ

ខ្ញុំបានដាក់កំរិតខ្លួនឯងថាត្រូវតែខិតខំពីព្រោះថាវាជាឪកាសចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំហើ្យសំរាប់

ដុនបូស្កូចំពោះខ្ញុំនេះហើយវាគឺជាអ្វីៗទាំងអស់ហើយសុទ្ធសឹងតែជាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ

នៅក្នុងផ្នែកអាយធីទាំងអស់ដែលខ្ញុំមាននេះ។

រូបភាពសាលាដុនបូស្កូកែប

សាលាបច្ចេកទេស​​​​ដុនបូស្កូខេត្តកែប ជាសាខារបស់មូលនិធិដុនបូស្កូកម្ពុជា ដែលផ្ដល់ឪកាសដល់ យុវជន យុវនារី ក្រីក្រ អោយទទួលបាននូវជំនាញមួយ ដើម្បីអោយពួកគាត់ ​មានការយល់ដឹង ជំនាញ និងមានគ្មានសម្ថភាព គ្រប់គ្រាន់សំរាប់ខ្លួន ហើយនិងអាចជួយដល់ពួកគេ អាចបំរើ ការងារនៅតាម ក្រុមហ៊ុន រឺស្ថាប័ននានាដើម្បីជួយ និងផ្ដល់ឪកាស ដល់យុវជន យុវនារីក្រីក្រ អោយទទួលបានការ សិក្សាកាន់តែ ច្រើនឡើងបន្ដទៀត ។ មូលនិធិដុនបូស្កូកម្ពុជា ក៏បានបង្កើតវាឡើង តាំងពីឆ្នាំ២០១១ មក រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។បើបងប្អុន ចាប់អារម្មណ៏ សូមទំនាក់ទំនងមក កាន់លេខទូរស័ព្ទ៖ នាយក: ០៩៧ ៧៦ ១៤៥ ០០៤/០៩៣ ៤២ ៤១ ៤៣ henglay18@gmail.com លេខាធិការ: 097 68 14 076, pheaninmich@gmail.com ការិយាល័យសិក្សា:097 81 35 818, povtuls@gmail.com

សាលាយើងមានជំនាញច្រើនយ៉ាងសំរាប់ជួយដល់យុវជនយុវនារីយើងដូចជា៖

​​​ ១. ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គមនិងសារព័ត៏មាន

       1.Social communication and Journalism
       ២.ផ្នែកគ្រប់គ្រងការិយាល័យ
       2.Office Administration

​​​ ៣.ផ្នែកព័ត៏មានវិទ្យានិងភាសា

       3.Information Technology and Lan-guage

​​ ៤..ផ្នែកអគ្គិសនី

       4.Electrical Section
       ៥..ផ្នែកចុងភៅ
       5.Culinary
       ៦..ផ្នែកអាហារនិងភេសជ្ជ:
       6.Food and Beverage
       ៧..ផ្នែកគេហកិច្ច
       7.House Keeping
       ៨..ផ្នែកការិយាល័យជួរមុខ
       8.Front Office
       ៩.ផ្នែកសិល្ប:
       9.Art Communication
      ១០.ផ្នែកកសិកម្ម

​​ 10.Agriculture


សិស្សសាលាដុនបូស្កូកែបនិងសិស្សកំពុងសោម

យើងដឹងហើយថាកីឡាធ្វើអោយយើងមានសុខភាពល្អ ស្មារតីមាំមួន ហើយម្យាងទៀតធ្វើអោយយើងមានមិត្តភាពល្អជាមួយ មិត្តភក្តិ ហេតុនេះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវចូលរួមលេងកីឡាអោយបានទាំងអស់គ្នា។