លោក គុយ ឡូត ជាអ្នក​និពន្ធេ​ក្នុង​សមាគម​អ្នក​និពន្ធ​ខ្មែរ​សម័យ​សាធារណរដ្ឋ។​ លោក គុយ ឡូត បាន​បោះពុម្ព​រឿងប្រលោមលោក​មនោសញ្ចេតនា​និងប្រវត្តិសាស្ត្រ​ជា​ច្រើន។

ជីវប្រវត្តិ

កែប្រែ

លោក គុយ ឡុត កើត​នៅ​ថ្ងៃទី ១៦ ខែមករា​ឆ្នាំ ១៩៤០ នៅភូមិ​សុខគង់ សង្កាត់​កោង​មាស ខេត្ត​កំពង់ចាម។ ឪពុក​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​គេហៅ​ថា គុយ ទួន និង​ម្តាយ​របស់​គាត់​ឈ្មោះ អ៊ូតូច ។ គាត់​ជា​សមាជិក​ក្មេង​ជាង​គេ​នៃសមាគម​អ្នកនិពន្ធខ្មែរ​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៦៦ ។

ប្រលោមលោក​មនោសញ្ចេតនា​ដំបូង​របស់​គាត់​ដែល​មាន​ចំណងជើង​ថា ល្ខោននិយាយរឿង បាន​ឈ្នះ​រង្វាន់​លើកទឹកចិត្ត ក្នុង​ពានរង្វាន់​អក្សរសិល្ប៍​ឥន្ទ្រទេវី ដំបូង​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៦១ ។

បន្ទាប់​ពី​ជោគជ័យ​នៃ​ប្រលោមលោក​ដំបូងនេះ​ លោក គុយ ឡុត បាន​សរសេរ ៣ ក្បាល បន្ថែម​ទៀត៖

  • ដែនដួងចិត្ត នៅឆ្នាំ ១៩៦៣
  • ព្រលឹងចងពៀរ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៤
  • ពូខមួយត្រួយពិរ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៧៖ ប្រលោមលោក​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បាន​នាំយកមក​បញ្ចាំង​ជា​មួយ​តួសម្តែងល្បី ៗ រូប​នា​ពេល​នោះ​គឺ​ លោក យុត ជាង និង នាង ម៉ុន ថា ។

ចាប់​ពី​ឆ្នាំ​ ១៩៦៥ មក លោក គុយ ឡុត បាន​ចាប់ផ្តើម​ស្រាវជ្រាវ​អំពី​ប្រវតិ្តសាស្រ្ត​នៃ​ប្រទេសកម្ពុជា​ពី​ព្រះរាជពង្សាវតារ​ប្រទេសកម្ពុជា។ គាត់​ប្រើ​វា​ដើម្បី​អនុវត្ត​ការសរសេរ​ប្រលោមលោក​ប្រវត្តិសាស្ត្រ ដូច​ជា៖

  • ព្រះបាទត្រសក់ផ្អែម នៅឆ្នាំ ១៩៦៥
  • ព្រះបាទពញាយ៉ាត ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៦
  • អ្នកតា ឃ្លាំងមឿង នៅឆ្នាំ ១៩៦៧
  • កែវព្រះភ្លើង នៅឆ្នាំ ១៩៧១
  • ឧកញ៉ាចាតុរុង្គយស នៅឆ្នាំ ១៩៧២

នៅ​ក្នុង​ប្រលោមលោក​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ដែល​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​មុន​ឆ្នាំ ១៩៧០ លោក គុយ​ឡុត​បាន​អះអាង​ថា​ខ្លួន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​តំណែង​រាជានិយម​ដែល​លើក​តម្កើង​ព្រះមហាក្សត្រ និង​បង្ហាញ​ភាព​ស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ព្រះមកុដ ។ ប៉ុន្តែ​បន្ទាប់ពី​រដ្ឋប្រហារយោធា​ឆ្នាំ ១៩៧០ លោក​បាន​ប្តូរ​ជំហរ​នយោបាយ​របស់​លោក​នៅ​ក្នុង​រឿង​ប្រលោមលោក​ប្រឆាំង​នឹង​រាជានិយម។

ដោយសារ​លោក គុយ ឡុត ពិតជា​អ្នកស្នេហាជាតិ​ គាត់​បាន​សរសេរ​ជីវប្រវត្តិដំបូង​របស់​លោកអាចារ្ស ហែម ចៀវ ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រែក្លាយទៅជា​កំណាព្យមួយ​ដែលមានឈ្មោះថា ប្រវត្តិអាចារ្យ ហែម ចៀវ (កំណាព្យ) និពន្ធ​ដោយ វ៉ា ប៊ុណ្ណនី ។

កេរ្តិ៍ឈ្មោះ

កែប្រែ

គេ​តែង​តែ​ចំអន់​លេង​ហៅ​លោក គុយ ឡុត ​ថា​"អង្គុយលោត" ។ ក្នុង​សម័យ​នោះ លោក​អង្គុយ​លោត​ សរសេរ​ប្រលោមលោករឿង​ សញ្ញាមកុដរាជ​ដាក់​ប្រឡង​ជាប់​លេខ១រង្វាន់​ឥន្ទ្រទេវី​ ឆ្នាំ១៩៧៣​ ដែល​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ពានរង្វាន់ "ក្រម ង៉ុយ"​ វិញ តាំង​ពីឆ្នាំ១៩៧០​មក​ម្លេះ។ ពេលនោះ​វិទ្យុផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម​ហៅ​គាត់​ថា​អ្នកិពន្អរៀមច្បង ក៏​ត្រូវ​គ្រូៗ​ក្នុង​សមាគម​ហៅគាត់​ថា​រៀមច្បង​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការអៀន​ យ៉ាងខ្លាំង​ដើរ​អង្វរ​កុំ​ឲ្យ​ហៅ​ព្រោះ​គាត់​ក្មេង​ជាង​គេ។


តំណ​ភ្ជាប់​ខាងក្រៅ

កែប្រែ